ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 28

ตอนที่ 28 สิ่งที่ได้กลับมา

ห้อง 201

ภายในห้องนั่งเล่น

ฟางผิงมองหวงปินที่ถูกมัดอยู่ด้านข้าง หวนนึกแล้วก็กลัวอยู่บ้าง ทั้งยังตำหนิตัวเองที่บุ่มบ่ามเกินไป

แม้จะสงสัยมาตลอดว่าชายคนนี้เป็นผู้ฝึกยุทธ์ แต่ฟางผิงก็คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าผู้ฝึกยุทธ์จะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

ในความคิดฟางผิง หยางเฉิงไม่ใช่เมืองเล็กๆ

ที่แห่งนี้ กระทั่งหวังจินหยางที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ยังได้รับความเคารพนับถือจากผู้คนมากมาย แต่ผู้ฝึกยุทธ์กลับพบเห็นได้น้อย

ดังนั้นฟางผิงจึงคิดเอาเองว่า แม้ชายบ้านข้างบนจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ก็คงไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไรหรอก

ผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่าง เพิ่งจะก้าวข้ามจากฐานะคนธรรมดา จะเก่งกาจแค่ไหนกันเชียว?

ยากล่อมประสาทสิบเท่า ก็คงจะล้มอีกฝ่ายได้แล้ว

ผลลัพธ์กลับเหนือความคาดหมาย!

ฟางผิงรู้สึกดีใจอยู่บ้าง โชคดีที่ยามนั้นตัวเองไม่รั้งอยู่ต่อ แต่เลือกที่จะออกมารอข้างนอกก่อน

ไม่อย่างนั้น ตอนที่ยาออกฤทธิ์ หากหวงปินยังมีแรง กลัวว่าตัวเองคงจะดวงซวยแล้ว

ในใจคิดเรื่องพวกนี้ ฟางผิงนั่งพักบนพื้นอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะหยัดกายไปค้นของในห้องอีกครั้ง

เขาไม่มั่นใจว่าจะหาหลักฐานกระทำผิดเจอหรือเปล่า เพราะอีกฝ่ายเพิ่งย้ายเข้ามา แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง ตัวเองก็ต้องหาวิธีดึงตัวออกมาจากเรื่องนี้เสียหน่อย

หากหาไม่เจอจริงๆ ฟางผิงกำลังครุ่นคิดว่า หรือตัวเองจะใส่ร้ายชายคนนี้เสียหน่อย

สังคมสมัยนี้ไม่เหมือนกับสมัยโบราณ เมื่อก่อนหากฆ่าใครตายโยนทิ้งหลุมฝังศพก็ไม่มีใครสนใจแล้ว

แต่ปัจจุบันนี้ หากคนตาย ย่อมต้องสืบหาความจริงต่อไป

ส่วนจะใส่ร้ายข้อหาอะไร ฟางผิงครุ่นคิดว่าอาจต้องลงทุนทำร้ายตัวเองสักหน่อย

แต่เกรงว่าจะไม่มีใครเชื่อ ผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งกลับถูกตัวเองจับไว้อย่างง่ายดาย

ยิ่งไม่อาจเชื่อว่า ตัวเองที่เป็นนักเรียนมอปลายจะว่างไม่มีอะไรทำจนต้องคิดวางแผนกับผู้ฝึกยุทธ์

ฟางผิงไม่นึกถึงเรื่องพวกนี้อีก เขาเริ่มค้นในห้องขึ้นมาอีกครั้ง

—

สิบนาทีให้หลัง ฟางผิงก็ถือกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่เข้าไปในห้องนั่งเล่น

หวงปินแทบไม่ได้เอาทรัพย์สินของตัวเองเข้ามาไว้ในห้องเลย นอกจากของใช้ทั่วไป ก็มีเพียงชุดเปลี่ยนอีกหนึ่งตัวเท่านั้น

แต่เมื่อค้นหาจนถึงท้ายที่สุดแล้ว ฟางผิงก็หากระเป๋าสัมภาระใบหนึ่งตรงระเบียงได้

ดูท่า นี่คงจะเป็นทรัพย์สินของหวงปินแล้ว

ฟางผิงมองกระเป๋าอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเงียบไปสักพัก รูดซิบเปิดดู

ยามที่กระเป๋าถูกเปิดออก ม่านตาของฟางผิงก็หดลงเล็กน้อย

สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาในครรลองสายตาเป็นอันดับแรก กลับเป็นมีดปลายปืนทหารสามแฉกยาวประมาณสี่สิบเซนติเมตร!

“เป็นคนของกองทัพ?”

ฟางผิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ แต่ไม่นานก็สั่นศีรษะ แม้ว่ามีดปลายปืนจะนับว่าเป็นของทหาร

แต่ความจริงหลายปีนี้ก็มีทหารถูกปลดอยู่บ่อยครั้ง ข้างนอกก็มีคนจำนวนมากขายของพวกนี้เช่นกัน

คนที่พกของแบบนี้ ส่วนน้อยเสียมากกว่าที่จะเป็นทหาร

ฟางผิงถอนหายใจ ก่อนจะยื่นมือไปหยิบมีดปลายปืนมามองพินิจ

รอจนเห็นว่าร่องมีดมีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่ ฟางผิงก็อดมองหวงปินที่ถูกมัดไว้อย่างแน่นหนาไปทีไม่ได้่

ชายคนนี้ เป็นไปได้ว่าจะฆ่าคนมาก่อน!

แม้ว่าจะไม่ได้ฆ่า แต่มีดเล่มนี้กลับถูกใช้งานจนเปื้อนเลือดมาก่อน

ฟางผิงวางมีดไว้อีกฝั่งอย่างระมัดระวังให้ไกลจากหวงปิน เขาไม่ปล่อยให้ชายคนนี้ได้มีโอกาสสัมผัสมีดนี้หรอก

เมื่อหยิบมีดออกไปแล้ว สิ่งที่ฟางผิงเห็นต่อมาไม่ใช่ของอื่นใด แต่เป็นธนบัตรปึกสีแดงถูกยัดในกระเป๋า!

ธนบัตรซ้อนทับกันเป็นชั้นๆ ดูสะเปะสะปะอยู่บ้าง บางปึกก็แยกออกกระจัดกระจาย

ฟางผิงรีบนำธนบัตรออกมานับ ธนบัตรซ้อนทับกันทั้งหมด ยี่สิบปึก คงจะประมาณสองแสนหยวน

ธนบัตรที่กระจัดกระจาย น่าจะประมาณหนึ่งหมื่นหยวน เขาไม่ได้นับละเอียดเท่าไร

คนอายุเท่านี้ พกเงินสดเยอะเช่นนี้นับว่ามีไม่มาก

นอกจากพวกนักธุรกิจ ก็มีน้อยคนนักที่จะพกเงินสดจำนวนมากออกจากบ้าน โดยเฉพาะหวงปินที่เป็นเพียงคนเช่าบ้านคนหนึ่ง

ฟางผิงขจัดเรื่องที่อีกฝ่ายอาจจะเป็นทหารทิ้งไปทันที ทั้งมั่นใจว่าไม่ใช่คนของทางการด้วยเช่นกัน

คนของทางการ ไม่มีใครจะพกเงินสดมากขนาดนี้ ระหว่างปฏิบัติภารกิจหรอก

“นักเดินทางที่มาท่องเที่ยวคนเดียว? คนร้ายหนีคดี?”

สถานะสองอย่างนี้ แวบเข้ามาในความคิดฟางผิงเป็นอย่างแรก

พกเงินสดจำนวนมากมาด้วย นึกเชื่อมโยงกับพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ ของหวงปิน

ฟางผิงก็คิดว่าตัวเองสามารถโล่งใจได้แล้ว หวงปินคงไม่ใช่คนดีอะไร

—

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ของในกระเป๋าสัมภาระทั้งหมด ก็ถูกฟางผิงรื้อออกมาวางเบื้องหน้า

มีดปลายปืนหนึ่งเล่ม

เงินสดประมาณสองแสน

เสื้อผ้าที่เอาไว้เปลี่ยนหนึ่งชุด

นอกจากนั้นยังมีขวดต่างๆ อีกประมาณหกขวด

ในนั้นมีขวดสามใบ ที่ด้านบนแปะฉลากโฆษณา ไม่ต่างจากขวดยาทั่วไปนัก

ยาบำรุงกำลังสองขวด ยาบำรุงเลือดและปราณหนึ่งขวด!

ด้านบนติดวันผลิต โรงงานที่ผลิต ทั้งยังมีที่ตั้งบอกเสร็จสรรพ ย่อมเป็นเป็นยาที่ผลิตตามมาตรฐาน

ฟางผิงนับยาบำรุงกำลังอยู่พักหนึ่ง สองขวดรวมกันมีสิบแปดเม็ด

ยาแต่ละขวดบรรจุสิบเม็ด หวงปินคงจะกินไปสองเม็ด

แต่ยาบำรุงเลือดและปราณ กลับเหลือแปดเม็ด คงจะถูกกินไปสองเม็ด

ฟางผิงสูดลมหายใจเข้าลึก ยาบำรุงกำลัง ยาบำรุงเลือดและปราณ เขาเคยได้ยินมาจากอู๋จื้อหาว

ร้านขายยาทั่วไป ขายยาบำรุงกำลังเม็ดละสามหมื่น ยาบำรุงเลือดและปราณขายเม็ดละหนึ่งแสน

ก่อนสอบเกาเข่า เป็นไปได้ว่าพวกอู๋จื้อหาวจะใช้ยาบำรุงกำลังเป็นที่พึ่ง

เงินหนึ่งแสน ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย แม้ว่าจะฐานะอย่างอู๋จื้อหาว ซื้อยาพวกนี้ก็คงเข้าเนื้ออยู่เหมือนกัน

แต่ยามนี้ล่ะ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน