ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 308

ตอนที่ 308 เงินที่ใช้ไม่หมดทั้งชีวิต (1)

เมืองความหวัง

ฝ่ายบริการของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้

นับตั้งแต่ที่มหาวิทยาลัยได้รับสิทธิ์ในการขยายฐานการผลิต ภายในเมืองความหวังคนของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ก็สามารถเอาของรางวัลของตัวเองมาแลกเปลี่ยนกับทางมหาวิทยาลัยได้ ไม่ได้เหมือนก่อนหน้านี้ที่ส่วนใหญ่มอบให้หน่วยทหารจัดการแล้วส่งต่อให้หน่วยทหารและบริษัทยาบำรุงและอาวุธต่างๆ ก่อน ท้ายที่สุดถึงจะส่งให้มหาวิทยาลัย

ฝ่ายบริการเป็นห้องโถงที่ปรับปรุงตกแต่งใหม่ง่ายๆ กลายเป็นคลังสินค้าขนาดใหญ่

ฟางผิงเพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก เข้ามาก็เอ่ยว่า “อาจารย์ อย่าขี้เหนียวเกินไปสิครับ มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ก็ไม่ได้มีตำแหน่งฐานะธรรมดา ในห้องโถงควรใส่โคมไฟพลังงานสักหน่อย อีกอย่างหน้าประตูก็ควรตกแต่งซะบ้าง กลับไปผมจะให้คนของสมาคมนำของเข้ามาตกแต่งที่นี่ ตู้เตียงโต๊ะเก้าอี้จะจัดการให้สมบูรณ์แบบ ไม่งั้นจะทำให้คนคิดว่าพวกเราตกอับได้”

เขาเพิ่งพูดจบ ในห้องโถงก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น “ฟางผิง ไม่เจอตั้งนาน ตอนนี้นับวันก็ทำตัวสมเป็นประธานขึ้นเรื่อยๆ แล้วสินะ”

ฟางผิงเงยหน้ามอง ก่อนจะเอ่ยด้วยความดีใจอยู่บ้าง “อาจารย์ไป๋ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”

ตอนนี้ไป๋รั่วซีนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะบริการ อมยิ้มว่า “อาการบาดเจ็บดีขึ้นมากแล้ว ฝ่ายบริการเปิดสาขาย่อย ทุกคนต่างกำลังยุ่ง ฉันเลยมารับหน้าที่นี้”

ก่อนหน้านี้ไป๋รั่วซีได้รับบาดเจ็บหนัก พักรักษาตัวอยู่นาน

จนถึงตอนนี้อวัยวะภายในยังไม่หายดี เห็นได้ชัดว่าตอนแรกอาการบาดเจ็บนั้นหนักถึงขนาดไหน

ฝ่ายบริการทางนี้ขาดคนพอดี ไม่อาจใช้ผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่างได้ ตอนนี้ผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางในมหาวิทยาลัยแทบไม่พอใช้งาน ไป๋รั่วซีที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายสนิทเลยต้องมารับหน้าที่นี้

เวลานั้นหลังกลับมาจากถ้ำใต้ดิน ไป๋รั่วซีก็เสียแขนซ้ายไป

ตอนนี้ฟางผิงจึงเหลือบมองไปแวบหนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “อาจารย์ครับ แขนซ้ายไม่มีวิธีต่อได้เลยเหรอครับ?”

ซุนหมิงอวี่จากมหาวิทยาลัยเป่ยเจียง ก่อนหน้านี้ถูกหานซวี่ฟันมือซ้ายขาดเช่นกัน ภายหลังกลับเชื่อมติดกันได้

ไป๋รั่วซีส่ายหน้าเบาๆ “ครั้งนั้นโกลาหลเกินไป ไม่สามารถหากลับมาได้”

เวลานั้นการทำสงครามในถ้ำอันตรายมาก เกิดการบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก ใครยังจะมีเวลาไปค้นหาแขนซ้ายที่ถูกฟันขาด

จุดนี้ไม่เหมือนกับซุนหมิงอวี่

ฟางผิงถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ขั้นแปดจะหลอมร่างทองใหม่อีกครั้งนี่ครับ? อาจารย์จะสามารถคืนกลับมาเหมือนเดิมได้หรือเปล่าครับ?”

ไป๋รั่วซีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาจจะอย่างนั้น”

ยอดฝีมือร่างทองขั้นแปดสามารถปรับรูปร่างได้ใหม่อีกครั้ง แต่แม้ว่าจะอย่างนั้น สุดท้ายแล้วมีกี่คนกันที่จะสามารถฝึกไปถึงขั้นแปดได้?

ทั้งร่างทองขั้นแปด ไม่อาจสร้างแขนขึ้นมาโดยเปล่าๆ ได้ ถึงเวลานั้นต้องสิ้นเปลืองทรัพยากรจำนวนมากเช่นกัน

แน่นอนว่าหากถึงขั้นแปดจริงๆ มีความคิดแบบนี้สามารถทำได้อยู่แล้ว

ไป๋รั่วซีไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ครั้งนี้พวกเธอได้รางวัลกลับมาไม่น้อย หาเงินได้อย่าลืมเลี้ยงข้าวด้วยล่ะ”

ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยทันที “แน่นอนครับ…”

ฟางผิงกลับเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “บนพื้นโลกนะครับ กลับไปเลี้ยงบนโลกได้ ที่นี่อาหารไม่อร่อย”

ไป๋รั่วซีเผยยิ้มเต็มใบหน้า เด็กคนนี้ยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน ตอนที่พูดเรื่องเงินนั้นหัวไวเป็นที่สุด

ระหว่างที่พูดกัน ชายชราอ้วนก็เดินเข้ามา

มองสัมภาระของทั้งสองคนแวบหนึ่ง ชายชราอ้วนขมวดคิ้วว่า “พลังงานเข้มข้นไม่น้อย พวกเธอเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อย ไปล่อยอดฝีมือระดับสูงมาเจอกับเจี่ยวได้ยังไง”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรีบ อาจารย์จาง พวกเรากลับไปค่อยพูดกัน แลกเปลี่ยนของให้เสร็จก่อนเถอะครับ”

ชายชราอ้วนพยักหน้า ไม่ถามอีก

ครั้งนี้เด็กทั้งสองคนได้อะไรกลับมา อันที่จริงเขาสนใจไม่น้อย

ไม่ใช่แค่เขา คนอื่นๆ ออกไปข้างนอก สัมภาระยังบรรจุได้ไม่เต็มด้วยซ้ำ พวกฟางผิงกลับแบกกลับมาหลายร้อยจิน คนที่สนใจนั้นมีไม่น้อย

ตอนนี้ยอดฝีมือบางส่วนทยอยเข้ามาดูความครึกครื้นเช่นกัน

ฟางผิงระแวดระวังอยู่บ้าง ไม่ยอมเปิดเผยทรัพย์สินออกมา คนพวกนี้เข้ามาทำไมกัน?

สวี่โม่ฟู่ที่เดินเข้ามาเห็นท่าทีของเขาก็เอ่ยหยอกว่า “แลกเปลี่ยนซะสิ!”

คิดว่าพวกเราว่างจนมาที่นี่เหรอไง กระเป๋าสัมภาระใหญ่ของฉินเฟิ่งชิงเห็นเป็นขอบเป็นมุม เหมือนจะเป็นหนังสือของถ้ำใต้ดิน ดังนั้นเขาเลยมาดูสักหน่อย

ยิ่งไปกว่านั้นใครจะกล้าวางแผนกับสองคนนี้สุ่มสี่สุ่มห้ากัน?

ผู้อ่อนแอนับว่ารนหาที่ตาย ผู้แข็งแกร่งย่อมไม่สนใจเรื่องพวกนี้

ฉินเฟิ่งชิงกลับไม่ใส่ใจมาก เริ่มควักรางวัลที่ตัวเองได้ออกมา อันดับแรกเป็นพวกสมุนไพร ต่อด้วยหินพลังงานบางส่วน จากนั้นก็เป็นของจุกจิกทั่วไป อย่างเช่นโคมไฟพลังงานที่ถูกบีบอัดแล้ว

“ผลหลัวเซิง ดอกเทียนชิง หญ้าหลันเย่…”

ไป๋รั่วซีตรวจสอบอย่างละเอียดทีละอัน เอ่ยด้วยความตกตะลึงอยู่บ้าง “พวกเธอไปที่ไหนกันมา?”

ถ้ำใต้ดินมีสมุนไพร แต่ไม่ได้กระจายอยู่ที่เดียวกัน

ทั้งของที่อยู่รอบนอกถ้ำใต้ดินก็ถูกคนเก็บไปหมแล้ว ไปเอาสมุนไพรเยอะขนาดนี้จากที่ไหนมากัน

ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยด้วยท่าทีสบายๆ ว่า “แค่สวนสมุนไพรของผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงคนหนึ่งน่ะครับ…”

ทุกคนที่อยู่ด้านข้างต่างหน้าเปลี่ยนสีอยู่บ้าง ไปกวาดรังผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงมาจริงๆ?

ไป๋รั่วซีไม่ได้ถามต่อ คำนวณอยู่พักหนึ่ง เอ่ยว่า “สมุนไพรมีสามสิบเจ็ดต้น แต่มีบางต้นอายุยังไม่ครบเกณฑ์ แถมเธอยัดเข้าด้วยกันอย่างลวกๆ บางต้นได้รับความเสียหาย…”

“อาจารย์ คุณคงไม่คิดจะหักคะแนนผมหรอกนะครับ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน