ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 317

ตอนที่ 317 หล่อ แข็งแกร่งและนิสัยดี (2)

ฟู่ชางติ่งเอ่ยเสียงเบา “แบบนี้คงสร้างชื่อได้แล้ว มีชื่อเสียง มีความสามารถ…หมอนี่นับว่าสร้างชื่อสำเร็จแล้ว หากทำได้ต่อเนื่อง ฝีมือเพียงพอ ไม่ว่าจะกลับหนานเจียงรับตำแหน่งผู้ว่าหรือรั้งอยู่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ก็สามารถประสบความสำเร็จได้แน่ ทั้งยังมีฐานเสียงของทุกคนแล้ว”

ผู้ฝึกยุทธ์ในการแข่งขันครั้งนี้มาจากแต่ละพื้นที่ทั่วประเทศ

หลังจากนี้ไม่กี่ปี หลายคนจะเข้าสู่ขั้นสองถึงกระทั่งขั้นสาม เป็นกำลังหลักของพื้นที่นั้น

เพราะผู้ฝึกยุทธ์ที่มาครั้งนี้แทบจะอยู่ขั้นหนึ่งตอนปลายทั้งสิ้น

มีพื้นฐานเรื่องนี้แล้ว หลายปีผ่านไป ชื่อเสียงของฟางผิงก็จะแตะถึงจุดสูงสุด

แม้ว่าจะอายุน้อย แต่หลังจากเรียนจบ ฝีมือเพียงพอ กลายเป็นระดับสูงย่อมไม่มีใครตั้งคำถามเช่นกัน

จ้าวเหล่ยกลับไม่ได้คิดมากมายขนาดนั้น เอ่ยว่า “ประเด็นอยู่ที่ความสามารถ!”

พวกฟู่ชางติ่งและหยางเสี่ยวม่านกลอกตาทันที แม่งเหอะ นายถูกต่อยจนสมองเลอะเลือนแล้วหรือไง!

พวกเรากำลังวิเคราะห์เรื่องสร้างชื่อเสียง นายกลับมาพูดเรื่องความสามารถ คิดอะไรอยู่กัน?

แค่ความสามารถ แสดงให้เห็นถึงพลังต่อสู้เท่านั้น ไม่ได้สื่อให้เห็นอย่างอื่น

มีปรมาจารย์หลายคนที่มีความสามารถ แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนทำงานเบื้องสูงของมนุษย์ได้ทั้งหมด เพราะอะไร ไม่ใช่เพราะชื่อเสียงและกลยุทธ์ไม่เพียงพอหรือไง

—

เรื่องที่เกิดหลังเวที ฟางผิงไม่รู้เรื่อง

ประกาศเรื่องยาบำรุงแล้ว ฟางผิงก็เอ่ยต่อว่า “ไม่พูดมากละกัน การแข่งขันรอบนี้สิ้นสุดลง ผู้ฝึกยุทธ์ที่เข้าสู่ร้อยอันดับแรก ฉันจะให้โอกาสทุกคนเป็นพิเศษ เข้าไปในสมาคมผู้ฝึกยุทธ์มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เลือกเรียนเคล็ดวิชาต่อสู้ระดับกลางได้อย่างหนึ่ง! หวังว่าทุกคนจะพยายามต่อไป ปีนี้ขั้นหนึ่ง ปีหน้าขั้นสาม การแข่งขันผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองขั้นสามครั้งหน้า หวังว่าจะสามารถเห็นทุกคนได้เหมือนกัน!”

พูดเรื่องพวกนี้จบแล้ว ฟางผิงก็เดินลงจากเวทีไป

ด้านล่างเต็มไปด้วยเสียงปรบมือกึกก้อง

—

ด้านหลังเวที

ฟางผิงมาถึง ผู้ฝึกยุทธ์หญิงที่เป็นนักศึกษาใหม่บางส่วนก็ทยอยเดินเข้ามาด้วยสีหน้านับถือ ไม่มีความกลัวและหวาดหวั่นเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ประธานเป็นคนดีคนหนึ่ง

ส่วนข่าวลือ นั่นต้องมีคนอิจฉาประธานแล้วตั้งใจกุเรื่องขึ้นมาแน่

ฟางผิงทำตัวเป็นกันเองเช่นกัน ส่งรอยยิ้มให้อยู่ค่อนวันกว่าจะไล่คนพวกนี้ไปได้

รอพวกเธอไปแล้ว ฟางผิงก็ปั้นหน้าแข็งขึ้นมาทันที มองไปทางพวกฟู่ชางติ่ง “จ้าวเหล่ย ฉันให้นายไปแข่งขันแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตง นึกไม่ถึงว่านายจะแพ้ นายรู้หรือเปล่าว่าขายหน้าแค่ไหน?”

“หยางเสี่ยวม่าน เธอไปแข่งที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีหวาหนานก็แพ้เหมือนกัน ฝึกวิชายังไงกัน?”

“พวกนายสู้ถังเหวินไม่ได้ด้วยซ้ำ ยังไงเธอก็ต่อสู้จนเข้าไปถึงสองร้อยอันดับแรก มีหวังเข้าสู่ร้อยอันดับแรก ครั้งต่อไปหากขายหน้าแบบนี้อีก พวกนายสองคนอย่ากลับมหาวิทยาลัยเลยดีกว่า!”

จ้าวเหล่ยไม่ปริปาก ทั้งไม่ประชดประชันอะไร เขาเพิ่งเข้าสู่ขั้นสามตอนกลางเจอเข้ากับขั้นสามตอนปลาย ถูกคนตีอยู่ฝ่ายเดียว

ฝีมือไม่เพียงพอ ถูกตีถูกด่านั้นสมควรแล้ว

หยางเสี่ยวม่านกลับเอ่ยอย่างขุ่นเคือง “ฉันเพิ่งจะเข้าขั้นสามได้ไม่นาน…”

“นั่นเป็นเพราะเธออ่อนแอ เธอลองดูจ้าวเหล่ยที่ฝึกมาระยะเวลาพอๆ กับเธอสิ ตอนนี้ขั้นสามตอนกลางแล้ว เฉินอวิ๋นซีขั้นสามตอนกลางเหมือนกัน กระทั่งฟู่ชางติ่งยังใกล้ขั้นสามตอนกลางแล้ว…”

ฟู่ชางติ่งเงยมองฟ้า ทำไมตอนพูดถึงฉัน ใช้คำว่า ‘กระทั่งฟู่ชางติ่ง’ ล่ะ?

หมายความยังไง?

“อีกอย่างจ้าวเสวี่ยเหมยไปกับเธอ ทำไมจ้าวเสวี่ยเหมยชนะ แต่เธอแพ้ล่ะ?”

จ้าวเสวี่ยเหมยที่อยู่ด้านข้างอยากจะพูดว่าคนที่ฉันสู้ด้วยคือผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนต้น หยางเสี่ยวม่านสู้กับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนกลาง

แต่ฟางผิงไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูด เอ่ยต่อเนื่องว่า “ทุกคน พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ฉันขั้นสี่ตอนปลายแล้ว พวกนายยังก้าวเดินช้าๆ แบบนี้ ฉันรู้สึกปวดใจ!”

เวลานี้ทุกคนจึงเข้าใจทันที!

ขั้นสี่ตอนปลาย!

ฟู่ชางติ่งรีบประจบทันที “เก่ง เจ๋งสุดๆ ยอดเยี่ยมมาก นึกไม่ถึงว่าจะขั้นสี่ตอนปลายแล้ว…”

ปากพูดไปแบบนั้น แต่ในใจกลับด่าถึงบรรพบุรุษ

ไอ้หมอนี่บ้าไปแล้วหรือไง?

ขั้นสี่ตอนปลาย!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน