ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 350

ตอนที่ 350 น่าเสียดาย (1)

ฟางผิงกลับมาในทีมแล้ว ถังเฟิงก็สาวเท้าเข้ามา มองเขาแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “ไม่เป็นไรใช่หรือเปล่า?”

ฟางผิงส่ายหน้าเบาๆ อาการบาดเจ็บไม่นับว่าร้ายแรง

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเหยาเฉิงจวินอ่อนแอ หากฟางผิงไม่สามารถระเบิดพลังจิตใจเขาได้ สงครามคงไม่จบลงเร็วขนาดนี้

แม้จะเป็นแบบนี้วิชาหอกของเหยาเฉิงจวินยังคงรุนแรงฉับไว ระเบิดพลังสั่นสะเทือนอวัยวะภายในฟางผิงได้อยู่ดี

ถ้าเมื่อครู่โรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่งยังมียอดฝีมืออย่างเหยาเฉิงจวินอยู่อีกคน เกรงว่าฟางผิงคงเป็นอันตรายแล้ว ถึงเนื้อหนังจะแข็งแรงก็มีขีดจำกัด ไม่ใช่ว่าตีไม่ตายจริงๆ

ฟางผิงส่ายหัว ฉินเฟิ่งชิงที่อยู่ด้านข้างกลับเบะปากว่า “วางก้ามน่ะสิ เลือดไหลอย่างกับอาบน้ำ”

ระหว่างที่พูดก็ไม่เปิดโอกาสให้ฟางผิงโต้แย้ง เอ่ยทันที “คืนดาบให้ฉัน”

ฟางผิงไม่พูดมากเช่นกัน โยนให้เขาไปตรงๆ

ส่วนเลือดไหลอย่างกับอาบน้ำ…คุ้นชินก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย

ฉินเฟิ่งชิงรับมาตรวจสอบดูอย่างละเอียด ก่อนจะเอ่ยอย่างปวดใจว่า “ดูสิๆ มีรอยเพิ่มขึ้นมาตั้งเยอะ! ไม่ใช่ดาบนายเลยไม่เสียดายไง หอกสุดท้ายนั่นนายไม่รับ เขาก็แพ้อยู่ดี…”

ดาบโลหะผสมระดับ B ไม่ได้ถูกทำลายง่ายขนาดนั้น รอยแหว่งก็ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ เช่นกัน

แต่รอยขีดข่วน…นั่นหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว

ปะทะกันอย่างดุเดือด หอกของเหยาเฉิงจวินใช้วัสดุที่ไม่แย่เหมือนกัน ตอนนี้ตัวดาบจึงเกิดรอยที่เห็นชัดเจนขึ้นไม่น้อย

ฟางผิงเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “ตั้งสิบล้านมีรอยสักหน่อยจะเป็นไรไป? รอยหนึ่งต่อหนึ่งล้านยังเหลือเฟือ หยุดไร้สาระหน่อยเถอะ!”

“ฉัน…”

ฉินเฟิ่งชิงอยากด่าคนเหลือเกิน ประเด็นอยู่ที่ฉันไม่เห็นเงินด้วยซ้ำ

หากเห็นเงินสิบล้านกองตรงหน้า เขาคงไม่พูดไร้สาระ

ฟางผิงไม่สนใจเขาอีก เพราะการแข่งขันของมหาวิทยาลัยปักกิ่งและหนานเจียงใกล้เริ่มขึ้นแล้ว ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังเตรียมตัวอยู่

—

ทีมของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง

ตอนนี้ปรมาจารย์ลงสนามด้วยตัวเอง เอ่ยเสียงเบาว่า “อย่าให้เรื่องฟางผิงมากวนใจ ทุ่มสุดกำลังไปเลย”

หลี่หานซงพยักหน้า ถอนหายใจว่า “คณบดีวางใจเถอะครับ แม้ฟางผิงจะแข็งแกร่ง ก็ไม่ได้แข็งแกร่งจนถึงขั้นที่ผมเอาชนะไม่ได้ ใครจะแพ้หรือชนะ แค่สู้กันก็รู้แล้ว!”

“งั้นก็ดี แต่ปะทะกับหวังจินหยางระวังด้วยแล้วกัน”

“เข้าใจแล้วครับ”

หลี่หานซงทอดสายตามองหวังจินหยางที่อยู่ไกลๆ ตอนนี้หวังจินหยางที่อยู่ตรงข้ามยืนลูบดาบอยู่เพียงลำพัง สมาชิกทีมคนอื่นๆ ต่างเผยสีหน้าไม่ยินยอมและจนใจ

มหาวิทยาลัยหนานเจียงทำได้แค่พึ่งหวังจินหยาง แม้ว่าหลานอู๋เฟิงจะลงสนาม เกรงว่าคงถูกอีกฝ่ายจบในหมัดเดียวเช่นกัน

—

การแข่งขันเกมที่สองไม่นานก็เปิดฉากขึ้น

ครั้งนี้ผู้เฒ่าฟู่ไม่ได้เป็นพิธีกรอีกแล้ว เป็นหลัวอี้ชวนจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้แทน

หลัวอี้ชวนให้คำประเมินพวกเขาไว้ค่อนข้างสูง แต่สุดท้ายกลับพูดว่า “หวังจินหยางมาจากมหาวิทยาลัยหนานเจียง สามารถเติบโตจนมาถึงขั้นนี้ในมหาวิทยาลัยอย่างหนานเจียงได้ถือว่าไม่ง่าย นี่ไม่เกี่ยวกับพรสวรรค์แล้ว ต่อให้มีพรสวรรค์ หากไม่พยายาม หวังจินหยางก็ยากจะเดินมาถึงจุดนี้”

หวังจินหยางมีพรสวรรค์สูง ไขกระดูกกลายพันธุ์

แต่ไขกระดูกกลายพันธุ์ไม่ได้หมายความว่าจะกลายเป็นยอดฝีมือได้เสมอไป หากตัวเองไม่พยายาม มอบร่างทองให้คุณ คุณก็เป็นได้แค่คนไร้ประโยชน์เท่านั้น

สภาพแวดล้อมของมหาวิทยาลัยหนานเจียง เทียบกับมหาวิทยาลัยชื่อดังไม่ได้จริงๆ

แต่ที่หวังจินหยางไม่ถูกคนอื่นทิ้งห่างไว้ข้างหลัง ไม่ใช่เพราะหนานเจียงดูแลเขาเป็นพิเศษ แต่เพราะเขาลงลึกไปเข่นฆ่าสังหารในถ้ำใต้ดินหลายครั้ง ช่วงชิงโอกาสด้วยตัวเอง

—

บนเวที

ทั้งสองคนขึ้นเวทีก็แผ่บรรยากาศน่าเกรงขามจนถึงขีดสูงทันที

หลี่หานซงเผยความเกรงขามทรงพลัง หวังจินหยางก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย นี่ทำให้ยอดฝีมือหลายคนถึงกับตกตะลึงอยู่บ้าง

หลี่หานซงนั้นบากบั่นต่อสู้จึงได้สิ่งเหล่านี้มา ก่อนหน้านี้แตะถึงอันดับเจ็ดของขั้นสี่ หวังจินหยางลงมือไปไม่มาก กลับสะสมความเกรงขามได้ถึงขั้นนี้ ถือว่าหาได้ยากจริงๆ

ผู้ตัดสินเห็นทั้งสองคนไม่คิดอยากพูดคุยจึงไม่ชักช้าอีก ตะโกนว่า “เริ่มได้!”

สิ้นเสียงนั้น ประกายดาบก็แหวกผ่านความว่างเปล่า ราวกับฟันแหวกท้องฟ้า ร่วงลงมาชั่วพริบตา!

นั่นเป็นดาบของหวังจินหยาง!

แต่สิ่งที่ทำให้คนตกตะลึงยิ่งกว่าคือหลี่หานซง!

ตอนนี้จู่ๆ ศีรษะของหลี่หานซงก็ปรากฏแสงสีทอง ก่อนจะครอบคลุมไปทั่วร่างในชั่วพริบตา สุดท้ายก็มารวมที่บนหมัดของเขา!

หลี่หานซงแตะเท้าในอากาศ เหยียบพื้นเวทีจนจมลึกลงไป!

ครู่ต่อมาหลี่หานซงก็ยกหมัดพุ่งขึ้นฟ้า ประกายสีทองแรงกล้า ส่องเจิดจ้าจนหลายคนต้องหลับตาหนี

ตู้ม!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน