ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 377
ตอนที่ 377 สะพานฟ้าดินถูกบีบจนเบี้ยวแล้ว (1)
ในเวลาเดียวกัน
สถานที่ที่ห่างจากทั้งสองคนนับร้อยลี้
หลี่หานซงหอบหายใจ เอ่ยเสียงเบาว่า “เหมือนจะไปแล้ว!”
“อืม”
ฉินเฟิ่งชิงลูบคาง หอบหายใจว่า “น่าแปลก ไปง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ? ฉันยังวางแผนจะล่อพวกเขาไว้ตั้งหลายวัน”
หวังจินหยางเอ่ยอย่างครุ่นคิด “เหมือนจะมีเรื่องด่วน…คนของพวกเราบุกมาแล้ว?”
ถ้าทางเดินของหนานเจียงส่งคนมา คนพวกนี้ผละตัวไปก็สมเหตุสมผลแล้ว
“เร็วขนาดนี้เลย?”
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างสงสัย “ทางเดินวันนี้ยังไม่ฟื้นฟูหรอกมั้ง?”
“อาจจะเป็นพวกผู้บังคับการอู๋ที่สร้างแรงกดดันให้อีกฝ่าย”
ฉินเฟิ่งชิงยังคงสงสัยต่อ พึมพำว่า “ฉันคิดว่าน่าจะไปไล่ฆ่าฟางผิงมากกว่า”
พวกหวังจินหยางต่างมองเขาโดยไม่ได้นัดหมาย นายคิดอะไรอยู่กัน?
ฉินเฟิ่งชิงพึมพำว่า “เชื่อเถอะ สัญชาตญาณมันบอก! เจ้านั่นต้องแฝงตัวเข้าไปในเมืองแล้ว บางทีอาจจะขโมยของในจวนเจ้าเมือง ตอนนี้ถูกคนอื่นเขาไล่ฆ่าอยู่”
หลี่หานซงอดช่วยแก้ต่างให้ฟางผิงไม่ได้ “พูดจาเหลวไหล ต่อให้ฟางผิงโง่ยังไงก็ไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก ไปสืบข้อมูลยังจะพอว่า”
แม้จะสามารถปะปนเข้าไปในเมือง เขาก็ไม่คิดว่าฟางผิงจะทำเรื่องโง่แบบนั้น
ขโมยของในจวนเจ้าเมือง? ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือไง?
“ไม่เชื่อก็แล้วแต่ ฉันรู้สึกว่าฟางผิงต้องทำเรื่องเลวๆ อะไรแล้วถูกคนไล่ฆ่าแน่”
พูดจบฉินเฟิ่งชิงก็ถอนหายใจ “อย่าไปสนใจมากเลย ในเมื่อพวกเขาไปแล้ว งั้นพวกเรามาทำต่อกันเถอะ”
“ทำต่อ?”
หลี่หานซงตกตะลึงไปเล็กน้อย
“ใช่สิ คนไปแล้ว งั้นก็มาทำต่อกัน ฉวยโอกาสที่พวกเขามีปัญหาไม่หยุดหย่อน พวกเรามาปล้นสะดมฆ่าคนต่อ ฆ่าระดับกลางได้หนึ่งคนก็สามารถช่วยมนุษยชาติได้นับไม่ถ้วนแล้ว พวกเราคือวีรบุรุษของมนุษยชาติ! ช่วงชิงหินพลังงานได้หนึ่งก้อน นั่นก็เป็นการลดทอนความแข็งแกร่งของศัตรูลง ทำให้มนุษยชาติมีชัยชนะยิ่งกว่า! พวกเราคือผู้บุกเบิกที่ยิ่งใหญ่…”
ฉินเฟิ่งชิงชมตัวเองอยู่ยกใหญ่ หลี่หานซงอดเอ่ยไม่ได้ “ฉันบาดเจ็บค่อนข้างหนักจริงๆ นะ…”
“ไม่เป็นไร ดูดกลืนหินพลังงานให้มากหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว ไปเถอะ รีบหน่อย”
“ฉันอยากรักษาบาดแผล…”
“นายจะถ่วงเวลาหรือไง? ไปเถอะ ทำเวลาหน่อย มีเวลาให้รักษาอยู่แล้ว ทำสงครามต้องทำอะไรให้รวดเร็ว รอคนเขามีปฏิกิริยา ฉุกคิดได้ พวกเราก็ไม่มีโอกาสแล้ว”
หลี่หานซงมองไปทางหวังจินหยางราวกับขอความช่วยเหลือ ฉันอยากรักษาอาการบาดเจ็บจริงๆ
หวังจินหยางเอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “พอจะทนได้หรือเปล่า?”
“ได้น่ะได้ แต่ว่า…”
“งั้นก็ดี ไปเถอะ ก่อนหน้านี้ระหว่างที่ฉันวิ่งมาเหมือนเห็นมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งอยู่ไกลออกไปทางใต้สี่ร้อยกว่าลี้ ตอนนี้พวกเขาคงไม่คิดว่าพวกเราจะกลับไปฆ่าอีก ตามกฎเดิม ผู้ฝึกยุทธ์ฆ่าให้หมด ชิงของแล้วก็ไป!”
“ได้!”
“พวกนาย…”
หลี่หานซงแทบจะร้องไห้รอมร่อ!
พวกนายไม่มีความรู้สึกกันเลยหรือไง?
เจ้าสองคนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน ฉินเฟิ่งชิงถูกคนยิงธนูใส่ก้น รูแทบจะบานอยู่แล้ว นี่ยังอดทนไหวอีก?
“ไก่อ่อน!”
ฉินเฟิ่งชิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างดูแคลนว่า “นับวันปักกิ่งก็ยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ คนอย่างนายมาเรียนที่เซี่ยงไฮ้ รับตำแหน่งรองประธานสมาคมก็เป็นภาระเท่านั้น!”
“ฉัน…”
ฉันแค่อยากจะรักษาตัวเท่านั้น!
หลี่หานซงอยากร้องไห้กลับไม่มีน้ำตา ฉันไม่ได้กลัวสงคราม ไม่ได้หนีการรบ ทั้งไม่ได้บอกว่าจะไม่ฆ่าคน ฉันแค่อยากรักษาตัวก่อน รักษาอาการบาดเจ็บ!
ตั้งแต่เมื่อวันก่อนที่เข้ามาจนถึงตอนนี้ก็ปาไปสี่สิบแปดชั่วโมงแล้ว!
เอาแต่วิ่งหนีตายมาโดยตลอด!
ถูกไล่ฆ่า สู้กลับ ขโมยของ วิ่งหนี ถูกวิ่งไล่ตามต่อ…ฉันเหนื่อยจริงๆ ง่วงด้วย อยากพักผ่อนสักหน่อย อยากรักษาตัวสักหน่อยเท่านั้น
หวังจินหยางขมวดคิ้วว่า “อดทนอีกหน่อยเถอะ ไม่เป็นไรหรอก คุ้นชินก็จะดีเอง”
อยู่ในถ้ำใต้ดินต้องคุ้นชินกับการถูกไล่ฆ่าเป็นธรรมดา
ไม่ได้ฆ่าคนบ่อยเท่าไหร่ ส่วนมากจะถูกคนไล่ฆ่า ถูกคนไล่ฆ่าถึงจะหมายความว่าได้อะไรกลับมา
ไม่ไปหาเรื่องยอดฝีมือ ไม่ก่อเรื่องให้เขาไล่ฆ่า จะได้รับอะไรกลับมาได้ยังไง
ผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่ถูกคนไล่ฆ่า ไม่อาจเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ดีได้
ถูกคนไล่ฆ่า คนที่ไล่ฆ่าแข็งแกร่งเท่าไหร่ก็หมายความว่าคุณได้รับอะไรกลับไปมากเท่านั้น
เอาแต่ฆ่าผู้อ่อนแอ นั่นมีแต่จะอ่อนแอลง
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน