ตอนที่ 389 ไม่เหมือนที่คิด (1)
“เปลี่ยนแปลง!”
พึมพำประโยคในใจ ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย!
“ระบบ เปลี่ยนแปลง!”
ยังไม่มีปฏิกิริยาอีก!
ฟางผิงแทบจะหลุดด่ามารดาออกมาแล้ว!
มันเรื่องอะไรกัน?
“หรือต้องพูดว่าเปลี่ยนเป็นอะไรออกไป? ฉันจะรู้ได้ไงว่าค่าทรัพย์สินสามารถเปลี่ยนเป็นอะไรได้”
ค่าทรัพย์สินสามารถเปลี่ยนเป็นพลังปราณ เปลี่ยนเป็นพลังจิตใจ นี่เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว งั้นยังเปลี่ยนเป็นอะไรได้อีก?
ฟางผิงจมดิ่งในความคิดอยู่พักหนึ่ง ค่าทรัพย์สินเกี่ยวข้องกับพลัง
ไม่ว่าจะเป็นพลังจิตใจหรือพลังปราณต่างเป็นพลังประเภทเดียวกัน หรือจะพูดว่าเป็นพลังอย่างหนึ่ง
“หรือว่าจะเป็น…พลังแห่งฟ้าดิน?”
หลังจากหลอมรวมพลังปราณและพลังจิตใจก็เป็นพลังแห่งฟ้าดิน
ในใจครุ่นคิดเรื่องพวกนี้ ฟางผิงก็เริ่มเพ่งสมาธิ
ครู่ต่อมาเงาหลายร่างที่ราวกับภูตผีกลับใกล้เข้ามาในชั่วพริบตา!
อู๋ชวนและจ้าวซิ่งอู่ทำท่าราวกับเจอศัตรู สำรวจรอบๆ ก่อนจะทยอยมองไปทางฟางผิง…ไม่สิ พูดให้ถูกคือ มองมือของฟางผิง!
“พลังจิตใจและปราณรวมเป็นหนึ่ง?”
ทั้งสองคนอดมองไปทางฟางผิงไม่ได้ ฟางผิงทำหน้างุนงง โบกมือเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “รุ่นพี่อู๋ ผู้อาวุโสจ้าว เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”
อู๋ชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องมองมือของเขาด้วยความเงียบ
ฟางผิงเห็นแบบนั้นจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แค่ลองประสิทธิภาพการหลอมรวมของพลังปราณและจิตใจ ครั้งก่อนผมบีบอัดสะพานฟ้าดินไปเล็กน้อย ค้นพบว่าสามารถหลอมรวมพลังจากสะพานฟ้าดินได้ นึกไม่ถึงว่าเมื่อกี้ลองดูจะเปลี่ยนได้อย่างง่ายดาย”
“เธอ…เธออย่าทำอะไรมั่วซั่ว!”
อู๋ชวนจ้องมองมือเขาต่อ ตอนนี้มือของฟางผิงมีพลังงานรวมตัวเป็นก้อนเล็กๆ
ไม่ใช่พลังปราณเพียงอย่างเดียว ทั้งไม่ใช่พลังงานของผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำ แต่เป็นพลังแห่งฟ้าดินหลังจากที่หลอมรวมพลังปราณและจิตใจแล้ว!
พลังแห่งฟ้าดิน นั่นเป็นพลังที่ระดับสูงใช้ได้
ฟางผิงความสามารถไม่พอ เสี่ยงรวมรวบพลังแห่งฟ้าดิน นั่นเป็นอันตรายอย่างมาก
ครั้งก่อนหมอนี้เกือบจะบีบสะพานฟ้าดินของตัวเองจนระเบิดแล้ว
“ครับ เข้าใจแล้ว”
ฟางผิงไม่มากความ โยนก้อนพลังงานนั้นทิ้งไปอย่างส่งๆ
‘เปรี้ยง!’
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ข้างหน้าถูกระเบิดจนเป็นหลุมขนาดใหญ่
ฟางผิงเผยสีหน้ามึนงง อานุภาพร้ายแรงจริงๆ!
ไม่สิ สิ้นเปลืองเยอะเหมือนกัน!
ก้อนพลังงานลูกใหญ่แค่นั้น สิ้นเปลืองค่าทรัพย์สินของเขาไปนับล้านแล้ว!
นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ฟางผิงมองแขนของตัวเอง ตอนนี้มีร่องรอยการปริแตกอยู่บ้าง
“เปลี่ยนเป็นพลังแห่งฟ้าดินนี่เอง…แต่รู้สึกว่าประโยชน์ไม่ได้มากมายเท่าไหร่”
ฟางผิงไม่พอใจอยู่บ้าง ใช่ พลังแห่งฟ้าดินมีอานุภาพทำลายล้างไม่น้อย
แต่ของสิ่งนี้เป็นการนำพลังงานมาใช้ระเบิด
หรือตอนที่ต่อสู้ เขาก็ต้องใช้พลังแห่งฟ้าดิน?
งั้นก็อย่าสู่เลย สู้แล้ว เขากลัวว่าตัวเองจะระเบิดไปเหมือนกัน
แน่นอนว่าไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยทีเดียว พลังแห่งฟ้าดินเป็นพลังของระดับสูง ตอนนี้แม้เขาจะเปลี่ยนอาชีพเป็นนักมายากลก็คงจะดูเท่ไม่น้อย
อู๋ชวนกลับเอ่ยด้วยความแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด “เธอยังปล่อยออกไปได้อีก?”
“มันแปลกเหรอครับ?”
ฟางผิงทำหน้างงๆ รวบรวมพลังก็ต้องปล่อยออกไปสิ!
อู๋ชวนขมวดคิ้วว่า “ไม่ได้แปลก แต่ว่า…จะพูดยังไงดีล่ะ ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดทั่วไปยังยากที่จะทำได้ถึงขั้นปล่อยออกไปข้างนอก เข้าใจความหมายฉันหรือเปล่า?”
“ไม่ค่อยเข้าใจ”
“โง่!” อู๋ชวนด่าออกไป อธิบายว่า “หมายความว่าตอนที่พวกเราต่อสู้กัน อย่ามองว่าพลังแห่งฟ้าดินแข็งแกร่งมาก ในความเป็นจริงล้วนมีที่มาทั้งนั้น อย่างเช่นพลังจิตใจขยายถึงขอบเขตไหน พลังแห่งฟ้าดินของพวกเขาถึงจะสามารถแตะถึงขอบเขตนั้นได้
เธอเคยเห็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดจู่โจมออกไปเกิดขอบเขต ล่วงล้ำออกไปจากเขตที่พลังจิตใจของตัวเองปกคลุมอยู่หรือเปล่าล่ะ? หากออกจากขอบเขตนั้นจะกระจัดกระจาย พลังแห่งฟ้าดินเป็นพลังที่หลอมรวมระหว่างพลังปราณและพลังจิตใจ ออกจากขอบเขตของพลังจิตใจไป นั่นจะเป็นแค่พลังปราณเพียงอย่างเดียวแล้ว”
ฟางผิงกระจ่างใจขึ้นมาทันที เอ่ยอย่างแปลกใจว่า “หมายความว่าขอแค่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดปล่อยพลังภายในขอบเขตของพลังจิตใจของเขา เขาจะปล่อยพลังแห่งฟ้าดินออกมาได้แล้ว?”
“ถูกต้อง”
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน