ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 393

393 /554

ตอนที่ 393 เป็นผู้บุกเบิกการปฏิรูป (2)

หลัวอี้ชวนขมวดคิ้วว่า “ผู้ว่าจาง สิ่งอำนวยความสะดวกพวกนี้อาจารย์และนักศึกษาของพวกเราแทบไม่พอใช้ด้วยซ้ำ…”

การร่วมมือที่จางติ้งหนานพูดถึง รวมถึงเปิดสิ่งอำนวยความสะดวกพวกนี้ต่อหนานเจียงด้วย

หนานเจียงไม่มีสิ่งเหล่านี้

นี่ไม่ใช่เงินน้อยๆ!

ทุกปีมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ได้รับงบประมาณนับหมื่นล้าน อันที่จริงใช้ไปกับการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกพวกนี้ไม่น้อย

อย่างอื่นไม่พูดถึง ห้องแหล่งพลังงานดูเหมือนง่าย เผาไหม้หินพลังงานนิดหน่อยก็ให้พลังงานเข้มข้นอุดมสมบูรณ์มากขึ้น ช่วยทุกคนในการฝึกวิชา

อันที่จริงฟางผิงให้ความสนใจกับหินพลังงานมาโดยตลอด กลับไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำให้ราคาสูงลิ่วแท้จริงแล้วเป็นตัวของห้องแหล่งพลังงาน!

ทุกห้องแหล่งพลังงานจะสามารถให้พลังงานไม่ขาดสาย แค่สร้างห้องแหล่งพลังงานแบบนี้ ราคาก็สูงลิ่วจนถึงขีดจำกัดแล้ว

กำแพงสี่ด้านรอบทิศทาง วัสดุที่ใช้ไม่ใช่วัสดุทั่วไป วัสดุก่อสร้างที่สามารถป้องกันการปลดปล่อยของพลังงาน แค่ต้นทุนอย่างเดียวก็มูลค่าไม่ต่ำไปกว่าโลหะผสมระดับ B แล้ว

นั่นสร้างจากผลึกพลังงานจำนวนมากที่ปลดปล่อยพลังงานจนหมดแล้วรวมกับโลหะที่หายากบางส่วน

ฟางผิงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ นั่นเป็นเพราะสายตาคับแคบอยู่บ้าง ในความเป็นจริงมูลค่าการสร้างห้องแหล่งพลังงานของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ อย่างต่ำที่สุดอยู่ที่หนึ่งหมื่นล้านขึ้นไป! นี่ยังไม่รวมกับค่าบำรุงรักษาทุกปี รวมถึงการติดตั้งอุปกรณ์ล้ำสมัยบางส่วน อย่างเช่นอุปกรณ์ปลดปล่อยพลังงาน ล้วนเป็นของที่มีมูลค่าสูงลิ่วทั้งนั้น

ก่อนหน้านี้หนานเจียงไม่มีถ้ำใต้ดิน รัฐบาลจึงไม่ได้พิจารณาจะสร้างห้องพวกนี้ขึ้น แพงเกินไป

ราคานับหมื่นล้าน ทั้งยังต้องใช้หินพลังงานจำนวนมาก สร้างขึ้นมาแล้ว พวกเขาก็ไม่มีหินพลังงานให้ใช้เยอะขนาดนั้น

ตอนนี้ในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้และหน่วยทหาร มีแค่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ มหาวิทยาลัยปักกิ่งและโรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่งเท่านั้นที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกแบบนี้

มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้แห่งอื่น รวมถึงมหาวิทยาลัยระดับสอง ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกพวกนี้

สระปราณก็เหมือนกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการจับยอดฝีมือถ้ำใต้ดินนำมาเป็นวัตถุดิบจัดสรรพลังงาน

สำหรับคำพูดของหลัวอี้ชวน จางติ้งหนานไม่แปลกใจเช่นกัน เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “คณบดีหลัว หินพลังงานของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มีอย่างจำกัด สิ่งอำนวยความสะดวกพวกนั้นไม่ใช่ว่าเปิดตลอดหรือห้องแน่นขนัดไม่ขาดสาย หินพลังงานที่สิ้นเปลืองและวัตถุดิบอื่นๆ ทางหนานเจียงจะเป็นคนจัดสรรให้ ไม่ได้ให้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ลงทุน ทั้งหากการร่วมมือครั้งนี้สำเร็จผล หลังจากนี้ผลผลิตของถ้ำใต้ดินหนานเจียงทุกปี ทางหน่วยทหารไม่พูดถึง แต่ผลผลิตของผู้ฝึกยุทธ์หนานเจียง ส่วนหนึ่งจะนำไปเป็นค่าเล่าเรียนและค่าใช้สถานที่ พูดตามตรง นี่เป็นเรื่องที่ได้ผลประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่หนานเจียงได้รับประโยชน์เพียงผู้เดียว ในความเป็นจริงพวกเราก็สามารถร่ววมือกับมหาวิทยาลัยปักกิ่งหรือองค์กรอื่นได้…รวมถึงสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเอง…”

ฟางผิงรับบทสนทนาด้วยรอยยิ้ม “ผู้ว่า ไม่พูดถึงการขาดแคลนงบประมาณของหนานเจียงตอนนี้ จะนำเงินทุนมากขนาดนี้ไปสร้างเองได้หรือเปล่า แม้จะได้ ทั้งราคาอาจไม่สูงมาก แต่ร่วมมือกับองค์กรอย่างพวกมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ผู้ว่าคิดว่ามีโอกาสสูงเหรอครับ? แน่นอนว่ารัฐบาลกลางมีสิ่งอำนวยความสะดวกแบบนี้ไม่น้อย แต่รัฐบาลกลางก็ต้องบ่มเพาะผู้ฝึกยุทธ์เช่นกัน ผู้ฝึกยุทธ์ในสังคมของหนานเจียงอยากเข้าไป เกรงว่าจะยากเป็นอย่างมาก…”

จางติ้งหนานเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ทุกคนพูดอย่างตรงไปตรงมากันดีกว่า มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มีเงื่อนไขอะไรสามารถเอ่ยได้”

“งั้นผมขอพูดตรงๆ ละกัน”

ฟางผิงไม่เกรงใจเช่นกัน เอ่ยว่า “อย่างแรกมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เปิดคลาสฝึกพิเศษ ไม่มีปัญหา แต่ต้องจำกัดจำนวนคน ทุกปีไม่เกินสามร้อยคน ต่ำกว่าระดับสองไม่จำเป็นต้องมา สิ้นเปลืองทรัพยากรที่มีจำกัดของหนานเจียง”