ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 422

ตอนที่ 422 จ้างยอดฝีมือร่างทองแปดถึงสิบคน (2)

……….

เฉินเย่าถิงเอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “พวกบริษัทใหญ่มีความเห็นแก่ตัวอยู่แล้ว แต่ก็เห็นแก่ตัวในขอบเขตที่จำกัด ลัทธินอกรีตกลับใช้อนาคตของทุกเผ่าพันธุ์มาพนัน! ดังนั้นอย่าเอาทั้งสองอย่างนี้มาผสมปนเปกัน เจอสาวกนอกรีต นั่นต้องฆ่าเท่านั้น! สาเหตุที่ไม่กวาดล้างพวกเขาอย่างสิ้นซาก…หลักๆ ยังเป็นเพราะไม่คุ้มค่า”

เฉินเย่าถิงส่ายหัว เอ่ยต่อว่า “เธอเคยเห็นลัทธินอกรีตโจมตีคนธรรมดามากี่ครั้ง? เพราะไม่มีความกล้านี้ เจ้าพวกโง่เขลาพวกนี้แค่สร้างความสุขให้ตัวเอง จำกัดอยู่ในแวดวงเล็กๆ เพ้อฝันอยากกลายเป็นเจ้าแห่งโลกเท่านั้น แน่นอนว่าอันที่จริงไม่ได้กวาดล้างพวกเขาจนสิ้นซากก็เกี่ยวกับเรื่องที่เบื้องบนของพวกเขาซ่อนตัวอยู่ลึกเกินไปเช่นกัน พวกเราไม่สามารถตรวจสอบยอดฝีมืออย่างดื้อๆ ว่าเป็นพวกลัทธินอกรีตหรือเปล่า นั่นจะสร้างปัญหาที่ใหญ่มาก เป็นเรื่องได้ไม่คุ้มเสีย ก่อนหน้านี้อธิการอู๋จงใจพูดไปแบบนั้น พวกเจิ้งหมิงหงก็ไม่กล้ารับประกันว่าทางพวกเขามีสาวกลัทธินอกรีตซ่อนตัวอยู่หรือเปล่า หากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ก็ยากจะกู้สถานการณ์แล้ว”

“อ่อ แต่ผมคิดว่าฆ่าให้มากหน่อยจะดีกว่า เดรัจฉานพวกนี้นึกไม่ถึงว่าจะกล้าลงมือกับผม ไม่ฆ่าคงจะสยบความโกรธของประชาชนไม่ได้!”

อู๋ขุยซานพยักหน้าว่า “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว วางใจเถอะ เรื่องนี้รัฐบาลไม่อาจปล่อยไปแบบนี้หรอก ไม่ใช่แค่รัฐบาล ฉันวางแผนจะติดต่อยอดฝีมือมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้จู่โจมเจ้าพวกแกนนำบางส่วน ใจกล้าไม่น้อย! หลายปีมานี้ พวกเขาไม่ยั่วโทสะของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ก็คร้านจะสนใจพวกเขา ครั้งก่อนเรื่องที่หนานเจียง เธอจะเข้าไปข้องเกี่ยวให้ได้ พวกเราก็คร้านจะสนใจ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์เซี่ยงไฮ้ ยังกล้าลงมือ ครั้งนี้ไม่ฆ่าระดับสูงพวกเขาสักหน่อย คงคิดว่ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้รังแกง่ายจริงๆ แล้ว!”

เฉินเย่าถิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “นับฉันไปอีกคน พูดไม่ได้จริงๆ ฉันรู้ว่าขั้นเจ็ดของเจ้าพวกนั้นคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่ที่ไหน เมื่อก่อนคร้านจะสนใจ ครั้งนี้…ฆ่าเขาแล้ว หาผู้สมคบคิดออกมา แขวนคอเขาขึ้นไป อยากตายก็ให้พูดออกมาตรงๆ!”

สองคนนี้พูดได้เหิมเกริมอย่างยิ่ง

ฟางผิงเผยสีหน้าอิจฉา มีความสามารถ จะเหิมเกริมก็ไม่แปลก

ขั้นเก้าไม่ออกมา ยอดฝีมือมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ร่วมมือกันแทบจะสามารถระเบิดพลังอย่างไม่ต้องกลัวเกรงอะไร

เว้นเสียแต่ว่าลัทธินอกรีตจะมีขั้นเก้าขั้นสุดยอดลงมือ!

ยังไม่พูดว่ามีหรือเปล่า แม้จะมี หากกล้าลงมือจริงๆ เกรงว่าขั้นเก้าขั้นสุดยอดที่อยู่หลังม่านพวกนั้นคงจะลงมือเหมือนกัน

ความสามารถ…ยังคงเป็นเรื่องของหลักการปลาใหญ่กินปลาเล็กจริงๆ

ฝีมือแข็งแกร่ง ลัทธินอกรีตก็ไม่กล้าล่วงเกิน

ตาเฒ่าหลี่ที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างเกียจคร้านว่า “ควรจะฆ่าบางส่วนข่มขวัญคนพวกนั้นจริงๆ ขอแค่พวกเราฆ่าคนของพวกเขา พวกเขายังจะมีคุณสมบัติมาฆ่าพวกเราได้ยังไง! อยู่เป็นหนูท่ออย่างสงบเสงี่ยมไปเถอะ หากยังกล้าโผล่หน้าออกมาก็รนหาที่ตายเท่านั้น!”

ฟางผิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยเสียงเบาว่า “อาจารย์ คุณระวังตัวหน่อยเถอะ ยังไม่มีสสารไม่แตกดับด้วยซ้ำ”

ตาเฒ่าหลี่ถลึงตาใส่เขา ฉันจะอวดเบ่งหน่อย จะเป็นไรไป?

คนของลัทธินอกรีตกล้าฆ่าเขาหรือไง?

ไม่สิ กล้าล่วงเกินเขาหรือไง?

แต่คิดดูแล้วก็อาจจะกล้าเหมือนกัน ตาเฒ่าหลี่ไอแห้งๆ “อันที่จริงลัทธินอกรีตก็แบ่งเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเป็นหนูท่อ อีกฝ่ายหนึ่งไม่ยินดีเป็นหนูท่อ ค่อนข้างบ้าคลั่งประมาณนั้น เจอกับคนแบบนี้…ยากที่จะทำให้ตกใจ ครั้งก่อนถูกฆ่าตายไปหลายคน ก็ล้วนเป็นพวกบ้าคลั่งทั้งหมด”

“อ่อ”

ฟางผิงไม่ถามมากอีก อันที่จริงเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้

กระแอมไอเบาๆ ก่อนฟางผิงจะกระซิบว่า “อธิการ ครั้งนี้ขายหุ้นสองแสนล้าน จากสัดส่วนของหุ้น หนึ่งร้อยหุ้นของผม แบ่งมาหนึ่งหมื่นห้าพันล้านคงไม่มีปัญหาสินะครับ?”

หนึ่งหมื่นห้าพันล้าน นี่เป็นราคาต้นทุน หากราคาตลาดก็สูงแล้ว สามถึงห้าเท่าเป็นเรื่องปกติ

ก็หมายความว่าราคาตลาดสูงถึงห้าหมื่นล้าน

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ระบบประเมินค่ายาบำรุงและอาวุธเป็นเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาตลาด

ถ้าคำนวณแบบนั้น บางทีอาจให้ค่าทรัพย์สินกับฟางผิงเป็นมูลค่ากว่าสามหมื่นล้าน

นี่เป็นจำนวนมหาศาลจนน่าตกใจ!

อู๋ขุยซานชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยว่า “เธอคิดว่าไงล่ะ?”

“ผมคิดว่าบางทีสองหมื่นล้านอาจไม่มีปัญหา…”

อู๋ขุยซานหัวเราะอย่างดูแคลน ก่อนจะแค่นเสียงว่า “งั้นเธอเอาไปขายเอง!”

ฟางผิงหัวเราะแห้งๆ “อย่าทำแบบนี้สิครับ อธิการ อย่างมากผมได้มาแล้วค่อยให้มหาวิทยาลัยยืมอีกที…”

ฟางผิงหมดคำจะพูด มอบให้อะไรล่ะ มอบให้แล้วเขาไม่รู้ว่าระบบยังจะคำนวณค่าทรัพย์สินพวกนี้หรือเปล่า

หากเป็นเมื่อก่อนนั้นยังคำนวณ

แต่ตอนนี้ซื้อขายจำนวนเยอะขนาดนี้ ตั้งหลายหมื่นล้าน

ยังไงเรื่องนี้ก็ไม่อาจพูดออกมาได้ชัดเจน อู๋ชุยซานเดินไปสักพักก็เอ่ยว่า “รอของมาส่งแล้ว เธอแบ่งไปห้าพันล้าน”

“ทำไมล่ะครับ!”

ฟางผิงเผยสีหน้าไม่ยินยอม อู๋ขุยซานอดด่าไม่ได้ “เพราะนี่เป็นของภรรยาฉัน น้ำแร่พลังงานเล็กน้อยแค่นั้นของเธอ มูลค่ามากมายขนาดนี้จริงๆ หรือไง? ฉันไปซื้อจากรัฐบาลได้ด้วยซ้ำ!”

ฟางผิงเอ่ยอย่างลำบากใจ “คุณหย่ากันแล้วไม่ใช่หรือไง? อาจารย์มอบให้ผมก็ต้องเป็นของผมสิ”

ยังจะมาภรรยาฉันอะไร ภรรยาหย่ากับคุณแยกกันอยู่ตั้งนานแล้ว เหล่าอู๋หน้าไม่อายจริงๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน