ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 436

ตอนที่ 436 สหายเก่ามาแล้ว (2)

…………….

ในขณะที่หวงจิ่งระเบิดพลังสังหารปีศาจสุนัขเม่น

กลางเขาสุนัขเม่น

ฉินเฟิ่งชิงหลบอยู่ในพื้นที่ราบระหว่างภูเขาเล็กๆ แห่งหนึ่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ จะโทษฉันไม่ได้!

โดยทั่วไปภูเขาแบบนี้อย่างมากก็มีระดับสูงครองอาณาเขตอยู่ตัวเดียวเท่านั้น

เสือสองตัวไม่อาจอยู่ถ้ำเดียวกันได้ เหมือนกับป่าราชันเจี่ยว ก็มีแค่ระดับสูงตัวเดียวเหมือนกัน เพราะไม่อาจทำใจปล่อยให้สัตว์ปีศาจระดับสูงตัวที่สองมาเพ่นพ่านในรังของตัวเองได้

เขานึกไม่ถึงเหมือนกันว่าเขาสุนัขเม่นยังจะมีสัตว์ปีศาจขั้นแปดอีกตัว!

เห็นว่ากลางอากาศไกลๆ นั้น หวงจิ่งลอยออกไปอย่างรวดเร็ว สัตว์ปีศาจตัวนั้นร่วงลงจากท้องฟ้า ฉินเฟิ่งชิงยังคงใจเต้นตึกตักอยู่บ้าง พอเห็นว่าลำแสงสีทองใกล้เข้ามาแล้ว ครู่ต่อมาจู่ๆ แสงสีทองก็ระเบิดเสียงคำราม ก่อนจะไล่ตามหวงจิ่งไป ฉินเฟิ่งชิงหวาดผวาในใจไม่น้อย

“สัตว์ปีศาจขั้นแปดไล่ฆ่าเหล่าหวง!”

“เหล่าหวงแย่แล้ว!”

ฉินเฟิ่งชิงอับจนหนทาง ส่วนจุดที่สัตว์ปีศาจตกลงมา…ตอนนี้เขาเห็นสัตว์ปีศาจระดับกลางและระดับล่างนับไม่ถ้วนไปรวมตัวอยู่ทางนั้น ไม่รู้ว่าไปปกป้องศพหรือกัดกินศพกันแน่

“ฉันไปล่ะ จะสายเกินแก้ ทางเหล่าหวงฉันก็ไม่มีทางช่วยเหมือนกัน…หนีให้เร็วหน่อยละกัน”

“ใช่สิ…”

จู่ๆ ฉินเฟิ่งชิงก็แววตาสว่างวาบขึ้นมา มีแต่ต้องเสี่ยงถึงจะรวยได้!

ครู่ต่อมาสายตาของฉินเฟิ่งชิงก็มองห่างออกไปหลายสิบลี้ นั่นเป็นส่วนลึกของเขาสุนัขเม่น!

“ก่อนหน้านี้สัตว์ปีศาจขั้นแปดก็ลอยออกมาจากทางนั้น! จุดที่สัตว์ปีศาจขั้นแปดอยู่น่าจะไม่มีสัตว์ปีศาจอื่นๆ แล้ว ตอนนี้มันไล่ฆ่าเหล่าหวง ไม่ได้หมายความว่า…”

นึกมาถึงตรงนี้ ฉินเฟิ่งชิงก็กัดฟัน ครั้งนี้เข้าถ้ำใต้ดิน จนถึงตอนนี้เขายังไม่มีอะไรติดมือมาเลย

เวลานี้หวงจิ่งถูกไล่ฆ่าแล้ว ฟางผิงก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหน

แหล่งแร่ถูกขุดไปหรือยังก็พูดยาก

เขาอยากจะทะลวงด่าน ไม่มีทรัพยากรจำนวนมากคงไม่ได้

ที่อาศัยของสัตว์ปีศาจขั้นแปด เขาไม่เชื่อว่าจะไม่มีของดีเลย หากไม่มีจริงๆ เกรงว่าสัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดตัวนั้นคงไม่ครองอาณาเขตนี้หรอก

“ลองสักตั้งละกัน!”

นึกถึงตรงนี้ ฉินเฟิ่งชิงไม่ลังเลอีกต่อไป ใช้โอกาสที่สัตว์ปีศาจจำนวนมากมุ่งหน้าไปยังหุบเขาใหญ่ ฉินเฟิ่งชิงแทบจะคลานกับพื้นเข้าไปในส่วนลึกอย่างรวดเร็ว

รังของขั้นแปด หวังว่าจะมีของดีอยู่บ้าง

อีกอย่าง…ขอเหล่าหวงยืดเวลาให้นานหน่อย พาขั้นแปดตัวนั้นไปไกลๆ ไม่งั้นอีกฝ่ายกลับมา เขาคงไม่รอดแล้ว

—

ฉินเฟิ่งชิงไม่ได้หนี กลับวิ่งไปยังส่วนลึก อยากจะหาโอกาสไปยกเค้ารังของสัตว์ปีศาจขั้นแปด

ฟางผิงที่อยู่ใต้ดินรับรู้ถึงคลื่นพลังงานที่จากไปของหวงจิ่งเช่นกัน

ทั้งสัมผัสได้ว่าลมหายใจของสัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดตัวนั้นก็หายไปแล้ว

ในระหว่างที่สัตว์ปีศาจขั้นแปดไล่ตามออกไป ใกล้แถบหุบเขา กลางป่ารกร้างจู่ๆ ก็มีหัวโผล่ออกมา

จับจ้องร่างของสัตว์ปีศาจที่อยู่ไกลออกไปร้อยเมตร ฟางผิงเผยแววตาขัดแย้งกันอยู่บ้าง

“จะไปเอาดีหรือเปล่า?”

นี่เป็นอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่ง!

นึกไม่ถึงว่าหวงจิ่งจะฆ่าสัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดตัวนี้ได้อย่างรวดเร็ว อันที่จริงฟางผิงตกใจอยู่เหมือนกัน

หวงจิ่งฆ่ายังไง เขาไม่เห็น แต่สัตว์ปีศาจตัวหนึ่งที่ฝีมือพอๆ กับเขา นึกไม่ถึงว่าจะถูกฆ่าในชั่วพริบตา เห็นได้ชัดว่าหวงจิ่งก็มีความลับบางอย่างเหมือนกัน ตอนนี้ฟางผิงยังไม่อาจรับรู้ แต่คาดเดาได้รางๆ

ฆ่าก็ฆ่าแล้ว ตอนนี้ก็หนีไปแล้ว ไม่ได้เป็นการสิ้นเปลืองหรือไง?

สัตว์ปีศาจที่ฆ่าได้ในชั่วพริบตา ไม่มีกระทั่งโอกาสให้อีกฝ่ายระเบิดตัวเอง แกนสมองและแกนหัวใจเก็บรักษาในสภาพสมบูรณ์ นี่พบเห็นได้น้อย แม้ยอดฝีมือขั้นแปดขั้นเก้าจะสังหารสัตว์ปีศาจพวกนั้นได้ ในสถานการณ์ที่สัตว์ปีศาจสู้ไม่ไหวก็จะเลือกระเบิดร่างตัวเอง

“ศพสภาพสมบูรณ์ พบเห็นได้น้อยจริงๆ”

“เพื่อฆ่าสัตว์ปีศาจตัวนี้ เกรงว่าคงจ่ายค่าตอบแทนออกไปไม่น้อย…จะสิ้นเปลืองไม่ได้!”

ฟางผิงตระหนักถึงตรงนี้ ชั่วพริบตานั้นก็ไม่ลังเลอีก มุดตัวลงไปใต้ดิน ทะลวงไปยังทิศทางที่สัตว์ปีศาจหล่นลงมา

“สัตว์ปีศาจยาวประมาณห้าเมตร สูงสามเมตร กว้างสองเมตร อยากเอาไปในสภาพสมบูรณ์ นั่นก็ต้องใช้พื้นที่สามสิบลูกบาศก์เมตร…ไม่แปลกใจที่เห็นคนเอาสัตว์ปีศาจระดับสูงกลับไปได้น้อย อย่างมากก็เอาแค่แกนสมอง แกนหัวใจและพวกเลือดไปเท่านั้น”

“จะใหญ่เกินไปแล้ว!”

สัตว์ปีศาจที่ใหญ่ขนาดนี้ คนปกติเอาไปไม่ได้จริงๆ แม้จะเป็นยอดฝีมือขั้นสุดยอดสังหารสัตว์ปีศาจได้ก็เอาไปได้แค่ส่วนที่มีค่าเท่านั้น

แต่ฟางผิงกลับคิดจะนำไปทั้งตัว

ในความเป็นจริงไม่มีเวลาให้เขาชำแหละเช่นกัน

หวงจิ่งไม่ได้เลือกชำแหละก็เพราะว่าไม่ทัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน