ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 443

ตอนที่ 443 ถ้ำใต้ดินเป็นบ้านของฉัน ไม่อยากจากไปเลย (2)

………………..

เจ้าเมืองเทียนเหมินเผยสีหน้ามืดครึ้ม แววตาเย็นยะเยือก

แม้จะสูญเสียแร่ไปเล็กน้อย ชาวเมืองตายไปบางส่วนก็ไม่เป็นไร!

รวมถึงขั้นเจ็ดสองคนนั้นด้วย ถึงจะปวดใจก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

สิ่งที่ทำให้เขาเป็นกังวลอย่างแท้จริงคือเมืองเยามู่…เหมือนจะอยู่เหนือการควบคุมของเขาอยู่บ้างแล้ว

นึกไม่ถึงว่าเทพมู่จะเลี้ยงพรรคพวกเอาไว้?

หรือคิดจะให้แทนที่ของเขา?

ขั้นเก้าถึงจะเรียกว่าราชาได้ เขาตายไปแล้ว เทพมู่ต้องร่วมมือกับขั้นเก้าอีกคน ไม่งั้นคงไม่สามารถสร้างเมืองได้ เขตหวงห้ามไม่ยอมรับอยู่แล้ว

คนที่เร้นกายผู้นั้น เป็นขั้นราชาที่เทพมู่เลี้ยงดูเอาไว้?

ในใจของเจ้าเมืองเทียนเหมินมีข้อสงสัยและความกังวลผุดขึ้นมามากมาย

ตกลงเพื่ออะไรกัน?

คิดว่าความสามารถของตัวเองต่ำเกินไป หรือคิดว่าตัวเองฟังคำสั่งจากเขตหวงห้ามเปิดฉากสงครามกับผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ทำให้เกิดความสูญเสียเยอะเกินไป?

เจ้าเมืองเทียนเหมินใบหน้าเยียบเย็นอย่างถึงที่สุด!

อีกอย่างเรื่องของอาวุธวิเศษก็เปิดเผยออกไปแล้ว นี่เป็นอีกปัญหาใหญ่

กลางอากาศ เยามู่สะบัดกิ่งก้าน เห็นได้ชัดว่าขุ่นเคืองอยู่บ้าง กวัดแกว่งบนพื้นดินไม่หยุดหย่อน ทำให้เกิดการพังถล่มอีกครั้ง

พลังจิตใจที่แข็งแกร่งไม่กวาดเสาะหาโจรชั่วผู้นั้นอีก แต่ปลดปล่อยไปทางเจ้าเมืองเทียนเหมินแทน

เวลานี้หนึ่งคนกับหนึ่งปีศาจไม่มีความคิดจะค้นหาขโมยต่อ ทั้งไม่คิดจะไล่ตามสัตว์ปีศาจสามตัวนั้นเช่นกัน

สัตว์ปีศาจจากป่าร้อยอสูรไม่ใช่อยากฆ่าก็ฆ่าได้

หากฆ่าอีกฝ่ายจริงๆ ต่อไปคงต้องทำสงครามกับพื้นที่หวงห้ามหลายแห่งแล้ว

เจ้าเมืองเทียนเหมินสงสัยว่าเทพมู่ทรยศเขา เทพมู่ก็สงสัยเช่นกันว่าอาวุธวิเศษของราชามู่มาจากที่ไหน!

ไกลออกไปนั้น แรงกดดันหลายสายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้ว

ในตอนที่หนึ่งคนกับอีกหนึ่งปีศาจกำลังรักษาบรรยากาศเงียบงันอย่างผิดปกติ ครู่ต่อมาเงาหลายร่างก็กระโดดลงมาจากอากาศ

“เจ้าเมืองมู่ ใครบอกพวกเราได้บ้าง ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้น!”

ตอนนี้กลางอากาศมียอดฝีมือที่แข็งแกร่งอยู่สี่คน เทียบกับเจ้าเมืองเทียนเหมินแล้วไม่อ่อนด้อยแม้แต่น้อย ถึงกระทั่งแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ

ผู้ที่เป็นหัวหน้าเอ่ยเสียงดัง ยอดฝีมือผู้หญิงคนหนึ่งด้านข้างเอ่ยอย่างโมโหยิ่งกว่า “ป่าร้อยอสูรบอกว่าเมืองเยามู่สังหารผู้คุ้มกันของพวกมันจึงเข้ามาขอคำตอบ! เหตุใดถึงเกิดสงครามได้?”

“เจ้ายังกล้าเปิดเผยอาวุธวิเศษ…”

“หุบปาก!”

ยอดฝีมือหญิงพูดได้ครึ่งเดียว หัวหน้าวัยกลางคนก็ตะเบ็งเสียง หันไปมองเธอแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างเยือกเย็น “อาวุธวิเศษอะไร?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา หญิงขั้นเก้าก็ปิดปากฉับลงทันที

ชายกลางคนที่เป็นหัวหน้ามองไปทางเจ้าเมืองเทียนเหมินที่ปิดปากเงียบ เอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “ทำไมถึงลงมือ?”

“อีกอย่างทำไมถึงสังหารปีศาจของป่าร้อยอสูร?”

เจ้าเมืองเทียนเหมินเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เรื่องที่ป่าร้อยอสูรถูกโจมตี ข้าไม่รู้เรื่อง! สาเหตุที่ลงมือเป็นเพราะป่าร้อยอสูรไม่ฟังคำอธิบายจากข้า สังหารชาวเมืองเทียนเหมิน ถึงกระทั่งฆ่าแม่ทัพสองคนด้วย! ราชาจระเข้และราชาสิงโตลงมือกับข้าเต็มกำลัง ไม่สู้คงจะไม่ได้!”

หัวหน้าวัยกลางคนขมวดคิ้วทันที ยอดฝีมือหญิงด้านข้างตะโกนออกมาอีกครั้ง “งั้นเจ้าก็ไม่ควรใช้อาวุธ!”

เจ้าเมืองเทียนเหมินมองเธออย่างเยือกเย็น เอ่ยอย่างเรียบนิ่งว่า “หรือข้าควรจะปล่อยให้ป่าร้อยอสูรฆ่า? หลายปีมานี้เมืองเทียนเหมินบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน ตอนนี้มาถูกป่าร้อยอสูรหาเรื่อง เมืองราชาถูกทำลาย! นี่ก็คือท่าทีของเขตหวงห้ามที่มีต่อเมืองเยามู่อย่างนั้นหรือ? ผลประโยชน์ที่เขตหวงห้ามให้คำมั่นสัญญา หลายปีที่ผ่านนี้ข้าแทบมองไม่เห็นแม้แต่น้อย! เรื่องนี้เขตหวงห้ามไปแก้ไขเอาเอง หากป่าร้อยอสูรมาหาเรื่องเมืองเยามู่อีก ข้าจะพาคนออกจากเขตแดนเจ็ดทางใต้!”

“เจ้ากล้ารึ!”

ยอดฝีมือหญิงปะทุโทสะขึ้น เจ้าเมืองเทียนเหมินเอ่ยอย่างเยียบเย็น “เจ้ายังไม่ถึงขั้นสุดยอด ไม่มีคุณสมบัติมาตะโกนใส่ข้า!”

“ข้ากราบเป็นศิษย์ราชาไหวแล้ว! เจ้ากำลังท้าทายราชาไหวงั้นหรือ?”

“เจ้า!”

“พอได้แล้ว!”

หัวหน้าชายกลางคนตะโกนเสียงดัง ตัดบทสนทนาของทั้งสองคน

มองไปรอบๆ รอจนเห็นเยามู่ที่อยู่ด้านข้าง ชายกลางคนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากคำพูดของป่าร้อยอสูร ผู้ที่สังหารผู้คุ้มกันของพวกมันคือเยามู่ของเมืองเยามู่

เป็นฝีมือเยามู่จริงๆ งั้นหรือ?

ครั้งนี้ราชามู่ยังเปิดเผยอาวุธวิเศษออกไปอีก นี่ทำให้เขาปวดหัวอย่างมาก

หากเรื่องนี้จัดการได้ไม่ดีจะเกิดปัญหาใหญ่แน่นอน

อีกอย่างตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ยังมีจุดที่ผิดแปลกอยู่บ้าง อยู่ดีๆ เมืองเยามู่จะหาเรื่องป่าร้อยอสูรไปทำไม?

หรือเพราะสัตว์ปีศาจขั้นแปดนอกเมืองตัวนั้น?

สัตว์ปีศาจที่เพิ่งเข้าขั้นแปดตัวนั้น ต่อให้เป็นภัยคุกคามขนาดไหนก็ไม่ถึงกับทำให้เมืองเยามู่เสี่ยงเข้าตาจน ทำเรื่องอย่างลอบสังหารได้หรอก

นี่ยังไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นอยู่ที่ลอบสังหารแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะไม่สามารถฆ่าสัตว์ปีศาจตัวนั้น ปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปได้ ทั้งยังกลับไปร้องเรียนที่ป่าร้อยอสูร นี่เป็นความอัปยศอดสูสิ้นดี!

ตอนนี้ยอดฝีมือขั้นเก้าที่ออกมาจากเขตหวงห้ามผู้นี้รู้สึกปวดหัวอยู่บ้างแล้ว

กดความไม่พอใจและโทสะไว้ในใจ หัวหน้าวัยกลางคนเอ่ยว่า “ไป ไปอธิบายที่จวนเจ้าเมืองอย่างละเอียด!”

เจ้าเมืองเทียนเหมินไม่พูดมากเช่นกัน ลอยไปทางเมืองชั้นในอย่างรวดเร็ว

แต่เห็นเมืองชั้นในถูกทำลายจนเละเทะวุ่นวาย เจ้าเมืองเทียนเหมินก็ประกายแววตาเย็นเยียบขึ้นมาอีกครั้ง

เมืองชั้นใน หลักๆ ไม่ใช่ฝีมือของป่าร้อยอสูร แต่เป็นเทพมู่ต่างหาก

เมืองเยามู่ถูกทำลายไปกว่าครึ่ง!

บาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน!

ทั้งยังต้องเผชิญหน้ากับเมืองความหวัง…

เจ้าเมืองเทียนเหมินเผยแววตามืดมนขึ้นมา เรื่องนี้ต้องตรวจสอบให้ชัดเจนจริงๆ!

ตกลงเทพมู่ยังเป็นพวกเดียวกับเขาอยู่หรือเปล่า?

—

ในตอนที่คนของเขตหวงห้ามมา เริ่มคิดวิธีแก้ไขปัญหากัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน