ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 454

ตอนที่ 454 ทีมแลกเปลี่ยน (1)

………………..

ในเวลาเดียวกับที่ฟางผิงเข้าด่าน

บนทางด่วนรถบัสคันใหญ่กำลังมุ่งหน้าจากปักกิ่งสู่เซี่ยงไฮ้อย่างรวดเร็ว

บนรถมีคนอยู่สิบกว่าคน ชายหญิงหนุ่มแก่ต่างมีทั้งนั้น

ตอนนี้เด็กหนุ่มอ้วนท้วมที่นั่งแถวหน้าคนหนึ่งหันไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างหลัง หัวเราะว่า “ซู่ซู่ ถึงเซี่ยงไฮ้แล้ว พวกเราออกไปเที่ยวสักหน่อยดีหรือเปล่า หลายปีมานี้อัดอั้นจะตายอยู่แล้ว เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของจีนเชียวนะ…”

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังเปียผมยาว ดูอายุยังน้อย รูปร่างไม่สูงมาก แต่หน้าอกกลับไม่เล็กตามขนาดตัว

ถ้าฟางผิงอยู่ที่นี่ เกรงว่าคงจะเปรียบเทียบกับหลิงอีอีไปแล้ว

ดูขนาดตัวแทบไม่ต่างกัน ทำไมคนเขาถึงอวบอิ่มมากกว่าเธอล่ะ?

ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าซู่ซู่ กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะส่ายหน้าว่า “ไม่เที่ยวหรอก พวกเราจะไปแลกเปลี่ยนความรู้กันนะ”

นายอ้วนทำหน้าไม่ใส่ใจ “แลกเปลี่ยนความรู้ไม่เห็นจะสำคัญ แพ้ชนะไม่เป็นไรอยู่แล้ว…”

“เจี่ยงเชา!”

นายอ้วนยังไม่ทันพูดจบ เด็กหนุ่มท่าทีเย็นชาข้างหลังก็เอ่ยว่า “ใครบอกนายว่าแพ้ชนะไม่สำคัญ? ถ้านายมีความคิดแบบนี้ งั้นก็อย่าไปเลย ขายหน้าให้พวกเราซะเปล่าๆ!”

นายอ้วนที่ชื่อเจี่ยงเชาได้ยินชายหนุ่มพูดแบบนี้จึงเบ้ปากว่า “สู้ไม่ไหว นายจะให้ฉันทำยังไง? คนเขาเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ มีใครบ้างไม่เคยทำสงครามถ้ำใต้ดิน…”

ระหว่างที่พูด เจี่ยวเชาก็เอ่ยต่อ “มันก็ถูกที่พวกเราเคยต่อสู้ในถ้ำใต้ดินมาเหมือนกัน…มีขั้นแปดแอบช่วยอยู่ห่างๆ พวกเราอยู่ขั้นหกสู้ขั้นห้า ยังต้องหาคนช่วยประคองหลัง…ยังไงฉันก็รู้สึกว่าพวกเราเอาชนะพวกหน่วยกล้าตายนั่นไม่ได้หรอก หากขึ้นสังเวียนจริงๆ ถูกซ้อมตายขึ้นมาจะทำยังไง?”

ชายหนุ่มหน้าตาเย็นชาคนนั้นใบหน้ากระตุกเล็กน้อย กัดฟันว่า “ยังไม่ทันได้สู้ นายรู้ได้ไงว่าพวกเราจะแพ้? เพราะคนไร้ประโยชน์อย่างนายเยอะเกินไป พวกเราถึงได้ถูกคนดูแคลน!”

เจี่ยงเชาเอ่ยอย่างเกียจคร้านว่า “หลี่เฟย นายอย่าโยนทุกเรื่องมาที่ฉันหมดสิ อีกอย่างไปหาคนแลกเปลี่ยนความรู้ที่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ฉันไม่ได้เสนอสักหน่อย ยังไงฉันก็ไม่ได้คิดจะทะเลาะกับคนของเซี่ยงไฮ้อยู่แล้ว เป็นลูกหลานคนมีอำนาจก็ดีอยู่แล้ว ยังจะฝืนไปเพื่ออะไร ถูกคนซ้อมขึ้นมาจะทำยังไง? ฉันได้ยินว่าเจ้าพวกมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้รับมือยากกันทั้งนั้น…ไม่สิ ปกติไม่เท่าไหร่ แต่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้นั้นรับมือยากจริงๆ ปรมาจารย์มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้พวกนั้นครั้งก่อนบินไปทะเลาะถึงปักกิ่ง ขั้นแปดจะจัดการขั้นเก้าขั้นสุดยอด…รู้แบบนี้แล้วไปมหาวิทยาลัยปักกิ่งจะดีกว่า ยังจะมามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เพื่ออะไร คนเขาไม่สนใจหรอกว่าพ่อแม่บรรพบุรุษนายจะเป็นใคร”

“นาย!”

ทั้งสองคนเพิ่งคิดจะทะเลาะกัน ผู้หญิงตัวเล็กคนนั้นก็เอ่ยไม่พอใจว่า “พอได้แล้ว เอาแต่เสียงดังอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญ! อีกอย่างนายอ้วนเจี่ยง ถ้านายยังพูดว่าสู้ไม่ได้หรือยอมแพ้อีก! ฉันจะโกรธจริงๆ แล้ว! ไม่ได้สู้ จะรู้ได้ยังไงว่าสู้ไม่ได้? ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจไม่ได้แข็งแกร่งมากมายเหมือนกัน พวกเราต่างมีวิชาลับ เป็นเคล็ดวิชาต่อสู้ระดับสุดยอดที่บรรพบุรุษสรรค์สร้างขึ้นมา อีกอย่าง อาวุธและเกราะของพวกเราก็ดีที่สุดแล้ว ต้องสู้ก่อนถึงจะรู้ ถูกหรือเปล่า?”

เจี่ยงเชาเอ่ยอย่างเกียจคร้าน “แล้วแต่พวกนายเถอะ อีกอย่างการแข่งขันผู้ฝึกยุทธ์หนุ่มสาวครั้งนี้…ทำไมพวกเราต้องเข้าร่วมด้วย! แม่งเหอะ น่าหงุดหงิดชะมัด!”

เจี่ยงเชาโอดครวญออกมา ก่อนจะบ่นว่า “ฉันไม่อยากเข้าร่วมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันแค่อยากจะกินๆ นอนๆ แล้วตายไปเท่านั้น”

“เจ้าคนไร้อนาคต!”

หลี่เฟยแค่นเสียง เอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “นายสู้ขั้นแปดไม่ได้ คิดจะกินๆ นอนๆ ยังเป็นเรื่องยาก! หากมาถึงวันนั้นจริงๆ แม้นายจะหนีรอด ขั้นหกอย่างนายหาที่อยู่อาศัยไม่ได้ ชั่วชีวิตนี้คงได้นอนอยู่ในแคปซูลอวกาศ! ทะลวงขั้นแปดแล้ว ถึงนายจะหนี อย่างน้อยคงหนีออกจากแคปซูลอวกาศเท่านั้น…”

เจี่ยงเชาหาวหวอด “หนีไม่หนีไว้ค่อยว่ากัน ฉันอยากจะเสวยสุขซะก่อน ไม่หนีก็ไม่เป็นไร ต่อสู้กันขึ้นมา ฉันทำให้ตัวเองอิ่มตาย ตายไปแล้วก็ฟินดีเหมือนกัน”

คนในรถแทบจะหน้าดำเป็นก้นหม้อ เจ้าหมอนี่…จะไม่มีความทะเยอทะยานเกินไปแล้ว!

หลี่เฟยไม่สนใจเขาอีกเช่นกัน กลับเป็นซูจื่อซู่เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “นายไม่เหมือนพี่เจี่ยงเลยสักนิด ทำพี่ชายขายหน้าแล้วจริงๆ”

เจี่ยงเชาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “อย่าพูดถึงเขาได้หรือเปล่า ซู่ซู่ เธอไม่ต้องมาวางแผนกับเจ้าหมอนั่นด้วย เจ้าหมอนั่นเป็นโรคจิตชัดๆ ฆ่าคนเพื่อความสนุกโดยเฉพาะ ฉันได้ยินว่าครั้งนี้เขาหลอกผู้ฝึกยุทธ์หญิงขั้นเจ็ดมาฆ่าได้คนหนึ่ง โหดเหี้ยมจริงๆ”

“ฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำถือเป็นผู้กล้าทั้งนั้น!” ซูจื่อซู่เอ่ยแย้งทันที โมโหขึ้นมาอยู่บ้าง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน