ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 463

ตอนที่ 463 พื้นที่เขตแดน ยุคสมัยผู้ฝึกยุทธ์โบราณ (1)

………………..

“การแข่งรอบที่สี่เริ่มได้!”

รัฐมนตรีหวังรอพวกหวังจินหยางลงจากเวทีแล้วก็ประกาศเริ่มทันที

หลี่หานซงหันไปมองหลี่เฟยที่อยู่ตรงข้ามแวบหนึ่ง พึมพำว่า “ไอ้หนูนี่คงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับผู้บัญชาการหลี่หรอกนะ?”

ปีนี้เขาเพิ่งอายุยี่สิบสาม หลี่เฟยยังอายุมากกว่าเขาอยู่บ้าง

แต่หลี่หานซงพูดว่า ‘ไอ้หนู’ ขึ้นมากลับไม่มีความรู้สึกระคายหูแม้แต่น้อย

ต่อสู้กันสามครั้งแล้ว อย่ามองว่าทุกคนไม่พูดอะไร อันที่จริงยังคงดูแคลนคนที่เผชิญหน้ากันอยู่บ้าง

พวกเขาในที่นี่ ใครไม่เย่อหยิ่งทระนงตัวบ้าง?

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกตอนกลางสามคนของอีกฝ่าย ไม่ค่อยเท่าไหร่จริงๆ

ฟางผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่ต้องสนใจว่าเกี่ยวข้องกันหรือเปล่า อย่าประมาท ในกลุ่มคนพวกนี้ฉันพบว่าหลี่เฟยและเจิ้งหนานฉีมีกลิ่นคาวเลือดหนักกว่าคนอื่นหน่อย สองคนนี้ถึงขั้นหกตอนปลาย น่าจะเคยพบเจอความลำบากมาอยู่แล้ว”

“วางใจเถอะ”

หลี่หานซงพยักหน้า สาวเท้าเดินออกไป

หวังจินหยางนั่งลงอยู่พักหนึ่ง ก่อนจู่ๆ จะลุกขึ้นเดินไปทางนั้น

ฟางผิงตกตะลึงไปเล็กน้อย ฉันยังไม่ทันพูดอะไร นายก็ไปซะแล้ว?

นี่นายจะทำอะไร?

แต่คิดดูแล้ว มหาวิทยาลัยหนานเจียงยากจนถึงขั้นนี้ เหล่าหวังจะทำเพื่อทรัพยากรโดยไม่เลือกวิธีการ ฟางผิงกลับเข้าใจไม่น้อย

ตั้งแต่เริ่มรู้จักเหล่าหวัง ที่ไหนมีผลประโยชน์ที่นั่นก็มีเขา

ไม่ว่าจะทำภารกิจ ลงถ้ำใต้ดิน หรือฟางผิงบอกว่าเจอผู้ร้ายหลบหนี เหล่าหวังล้วนกระตือรืนร้น เพราะมีผลประโยชน์ เจ้าหมอนี้แทบไม่สนใจว่าจะขายหน้าหรือเปล่า

เหล่าหวังเป็นฝ่ายเข้าไปตีซี้สามารถเข้าใจได้เหมือนกัน

ฟางผิงเข้าใจได้ ฉินเฟิ่งชิงกลับหน้าดำเป็นก้นหม้อ

แม่งเหอะ นายมาทำไมกัน?

ไม่สนใจเหล่าหวัง ฉินเฟิ่งชิงถือโอกาสคว้าผลไม้ต่อ…พบว่าหมดเกลี้ยงแล้ว!

ด้านข้างนั้นเจี่ยงเชามองเขาอย่างใสซื่อ นายโล้นกินเก่งจริงๆ!

ผลไม้ฉันหมดเกลี้ยงแล้ว!

ฉินเฟิ่งชิงไม่กระอักกระอ่วนใจแม้แต่น้อย หัวเราะตบไหล่เขาว่า “กลับไปฉันจะเลี้ยงข้าวนาย ผลไม้พลังงานกินเยอะไปจะเบื่ออาหาร ผู้ชายอย่างพวกเราควรจะกินเนื้อดื่มสุราให้มากหน่อย สหาย เดี๋ยวตอนกลางวันฉันเลี้ยงเอง ไม่ต้องเกรงใจ!”

เขาคิดไว้ดีแล้ว ตอนกลางวันไปหาข้าวฟรีที่โรงอาหารไม่เลวเหมือนกัน

ด้านข้างนั้นเหล่าหวังไม่สนใจเขา พูดคุยกับคนก่อนหน้านี้ขึ้นมาแทน

เหล่าหวังไม่ได้หลอกอะไร แค่ถกข้อมูลเกี่ยวกับผู้ฝึกยุทธ์กับอีกฝ่ายด้วยใบหน้าจริงจังเท่านั้น

ฉินเฟิ่งชิงเห็นคนอื่นๆ ต่างเงี่ยหูฟัง ก็รู้สึกจนใจอยู่บ้าง กวาดสายตตามองเจี่ยงเชาแวบหนึ่ง เหมือนเจ้าอ้วนนี้จะไม่ได้สนใจ ดูท่าเป้าหมายของเขาจะอยู่ที่เจ้าอ้วนคนนี้แล้ว

—

พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน นี่ทำให้การแข่งขันแลกเปลี่ยนความรู้กลายเป็นมิตรภาพมาเป็นเรื่องหลัก การแข่งขันเป็นเรื่องรองอย่างแท้จริง

ในสนาม

หลี่หานซงกลับเป็นครั้งแรกที่แสดงความสามารถทั้งหมดของตัวเองออกมา!

หลี่หานซงที่ราวกับมนุษย์ทองและคลั่งดีเดือดนั้น ลงสนามก็ทุ่มสุดกำลัง ระเบิดชกหลี่เฟยทันที

หลี่เฟยใช้ดาบ หลี่หานซงใช้หมัด

คนสองนี้ต่างไม่อ้อมค้อม ลงสนามก็ปะทะตัวต่อตัว

แม้ว่าดาบของหลี่เฟยจะเป็นอาวุธวิเศษ แต่ประสิทธิภาพที่แสดงออกมาจริงๆ กลับแข็งแกร่งกว่าอาวุธระดับ A หน่อยเท่านั้น

ฟางผิงมองอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอยู่บ้าง

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

กึ่งร่างทองของเจ้าหัวเหล็กเหมือนจะแข็งแกร่งกว่ากึ่งร่างทองของเขาอยู่บ้าง!

หลี่เฟยที่อยู่ขั้นหกตอนปลายใช้อาวุธวิเศษฟันร่างของเขา นึกไม่ถึงว่าจะเหลือไว้แค่รอยดาบตื้นๆ เท่านั้น การป้องกันของหลี่หานซงแข็งแกร่งจริงๆ!

อย่างน้อยในขั้นห้านี้ เจ้าหมอนี้น่าจะไม่มีใครเทียบได้อยู่บ้าง

ตอนนี้หลี่หานซงเหิมเกริมอย่างยิ่ง แม้จะถูกฟันหลายครั้ง กลับเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ฟันอีกสิ! มาเลย ตรงหัวก็ได้!”

พูดจบ หัวของหมอนั่นก็กลายเป็นสีทอง ตะโกนว่า “ฟันมาสิ!”

ไม่ใช่แค่พูด แต่หลี่หายซงยังเป็นฝ่ายพุ่งตัวเข้าไปหา หลี่เฟยฟันออกมาหนึ่งดาบ เขาใช้หัวตัวเองต้านตรงๆ พุ่งหมัดไปที่หัวของหลี่เฟยเช่นกัน

ดูสิว่าใครจะสามารถระเบิดหัวใครได้ก่อน!

หลี่เฟยประกายแววตาโมโห ไม่ยอมถอยเช่นกัน คำรามอย่างต่อเนื่อง ระเบิดปราณระลอกใหญ่ ควันหลงนั้นสั่นสะเทือนจนพื้นดินกระเซ็นปลิวว่อน

ปังๆๆ!

เสียงระเบิดดังขึ้นไม่ขาดสาย

หลี่หานซงแสยะยิ้มออกไป ในใจกลับด่าอย่างบ้าคลั่ง ฟันได้เจ็บชะมัด!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน