ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 475

ตอนที่ 475 แขกเหรื่อรวมตัว (1)

………………..

เฉินอวิ๋นซีไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนเฉินเฮ่าหรานนานจนเกินไป ไม่นานก็กลับมายังสมาคมผู้ฝึกยุทธ์

ในห้องทำงาน

ฟางผิงกำลังตรวจสอบรายชื่อแขกกับจางอวี่ เห็นเฉินอวิ๋นซีเดินเข้ามาเริ่มจัดเรียงข้าวของเงียบๆ ก็อดเอ่ยด้วยรอยยิ้มไม่ได้ “ทำไมไม่อยู่เป็นเพื่อนพี่เธอให้นานหน่อยล่ะ?”

“ประธานฉินเป็นฝ่ายขออยู่เป็นเพื่อนเขา…”

เฉินอวิ๋นซีพูดได้ครึ่งเดียว ฟางผิงก็สบสายตากับจางอวี่ ผ่านไปสักพัก ทั้งสองคนก็มองไปทางเฉินอวิ๋นซีอย่างแปลกออกไป

นี่เธอขายพี่ชายตัวเองแล้ว?

เธอไม่รู้จักนิสัยของฉินเฟิ่งชิงหรือไง?

ทิ้งพี่ชายตัวเองไว้กับฉินเฟิ่งชิงเนี่ยนะ?

ฉินเฟิ่งชิงไอ้เวรนั่นอยากหาเรื่องเฉินเฮ่าหรานตั้งแต่การแข่งขันแลกเปลี่ยนครั้งที่สองแล้ว นึกไม่ถึงว่าเธอจะเป็นฝ่ายส่งเนื้อเข้าปากเสือ?

เฉินอวิ๋นซีถูกทั้งสองมองจนกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง เอ่ยด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “ไม่เป็นไรหรอก อย่างมากประธานฉินก็อัดเขาเท่านั้น ปู่ฉันบอกเหมือนกันว่าพี่ชายขาดแรงกระตุ้น ฉันคิดว่า…คิดว่าเขาถูกอัดสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน”

ถูกอัดต้องมีแรงกระตุ้นอยู่แล้ว

จุดนี้เฉินอวิ๋นซีคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำผิด

ดูมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้สิ ทุกคนเติบโตได้เพราะถูกอัดทั้งนั้น ไม่มีความกดดันจะมีแรงกระตุ้นได้ยังไง

ฟางผิงหลุดหัวเราะ เอาเถอะ เธอพูดขนาดนี้แล้ว ปู่เธอคงจะมีแผนนี้อยู่เหมือนกัน งั้นไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้ว

มองรายชื่อแขกอยู่พักหนึ่ง ฟางผิงครุ่นคิดก่อนเอ่ยว่า “ลืมเชิญคนบางส่วนไป”

รายชื่อฉบับนี้ ก่อนหน้านี้เขาเคยดูมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ช่วงนี้เขายุ่งจนหัวหมุน แค่กวาดตาดูคร่าวๆ เท่านั้น

พรุ่งนี้เป็นงานเลี้ยงของปรมาจารย์แล้ว ตอนนี้มาดูอีกครั้งเลยพบว่าขาดอะไรไปเล็กน้อย

จางอวี่ได้ฟังก็รีบเอ่ยว่า “เชิญหมดแล้ว ยังขาดใครอีก?”

ฟางผิงเงียบไปสักพัก “ครอบครัวของอาจารย์และนักศึกษาที่ตายในสนามรบพวกนั้น งานเลี้ยงปรมาจารย์คือการอวดผลงาน ถือเป็นเกียรติยศ ไม่ใช่งานเลี้ยงของปรมาจารย์เพียงอย่างเดียว นี่เป็นเกียรติยศของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้! ก่อนหน้านี้ไม่ได้ตระหนักถึง ไม่รอบคอบอยู่บ้าง เอาแบบนี้เถอะ ส่งคนไปเชิญด้วยตัวเองหน่อย นอกจากนี้อาจารย์ที่ทุพพลภาพจากเขตเก่าของมหาวิทยาลัย พรุ่งนี้พวกเราไปรับคนด้วยตัวเอง”

ด้านข้างนั้นเฉินอวิ๋นซีเอ่ยเสียงเบาว่า ‘ครอบครัวของนักศึกษาและอาจารย์มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ จะให้จัดคนมาเป็นตัวแทนเข้าร่วมด้วยหรือเปล่า?”

เห็นฟางผิงมองมา เฉินอวิ๋นซีก็เอ่ยว่า “จะได้ให้ความรู้สึกว่าทุกคนมีส่วนร่วมด้วย ให้คนในบ้านมาร่วมงานเลี้ยงปรมาจารย์ก็เป็นเรื่องสมควรเหมือนกัน”

จางอวี่เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “อันที่จริงก่อนหน้านี้มีคนเคยเอ่ยถึงเหมือนกัน แต่ฉันคิดว่าครั้งนี้มีคนมาเยอะเกินไปแล้ว ทุกคนเป็นคนกันเอง หลังจากนี้ค่อยฉลองส่วนตัวกันเงียบๆ ก็ไม่สาย…”

ฟางผิงถอนหายใจว่า “เชิญ! เชิญให้หมดเลย! หลายวันนี้ฉันไม่ทันได้สนใจเรื่องพวกนี้ มองข้ามไป บางเรื่องทำสะเพร่าอยู่บ้างจริงๆ อย่างครอบครัวของอาจารย์ถัง ครอบครัวของพวกปรมาจารย์ ลูกๆ ของพวกคณบดี ครอบครัวของพวกอาจารย์…เชิญมาให้หมด!”

“งั้นพวกนักศึกษาล่ะ?”

“ครอบครัวนักศึกษาดีเด่นเชิญมาได้…”

“ฟางหยวนจะมาเหมือนกันใช่หรือเปล่า?” เฉินอวิ๋นซีดีใจอย่างเห็นได้ชัด

ฟางผิงใบหน้าแข็งทื่อ อดเอ่ยไม่ได้อยู่บ้าง “เธอ…เธอนึกไปถึงฟางหยวน?”

เฉินอวิ๋นซีเอ่ยอย่างกลั้นหัวเราะ “น้องฟางหยวนน่ารักจะตายไป ฉันคิดว่าเธอมาต้องครึกครื้นขึ้นแน่”

ฟางผิงหมดคำจะพูด ไม่เยิ่นเย้อกับเรื่องพวกนี้ต่อ “รัฐบาลกลาง สามหน่วยงาน สี่องค์กร ทำเนียบผู้ว่าแต่ละแห่ง มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั้งเก้าสิบแปดแห่ง โรงเรียนเตรียมทหารสามแห่ง รวมถึงเมืองเจิ้นซิง พวกเราส่งจดหมายเชิญไปแล้ว ยังมีสามบริษัทใหญ่ รวมถึงศิษย์เก่าที่จบไปบางส่วนของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ แวดวงสำนักก็ส่งไปบางส่วน พวกเราดูสิว่ายังมีพลาดใครไปอีกหรือเปล่า?”

นึกกันตอนนี้ก็ยังไม่สาย รอพรุ่งนี้เริ่มแล้วคิดได้ นั่นก็สายไปจริงๆ แล้ว

เฉินอวิ๋นซีรีบกวาดมองรายชื่อทันที เอ่ยเสียงเบาว่า “พรุ่งนี้พวกเราจะได้รับของขวัญเยอะมากๆ ใช่หรือเปล่า?”

คนเยอะขนาดนี้ล้วนเป็นผู้มีอิทธิพลแต่ละแห่ง

เฉินอวิ๋นซีเหมือนจะจับสังเกตถึงความผิดปกติไม่ได้ ฟางผิงมองเธอไปหลายครั้ง อดเอ่ยไม่ได้ “อวิ๋นซี เมื่อก่อนเธอไม่ได้หน้าเลือดถึงขนาดนี้?”

คิดได้ยังไงกัน!

พวกเรากำลังหารือเรื่องแขก เธอมาพูดว่า ‘ของขวัญ’ ต้องเยอะมากๆ นี่เป็นเรื่องที่ควรคิดหรือไง?

เฉินอวิ๋นซีเงยหน้า แววตาเผยความงุนงง อะไรงั้นเหรอ?

ฟางผิงเห็นเธอทำสีหน้าคล้ายไม่รู้ว่าปัญหาอยู่ที่ไหนก็เอ่ยอย่างไร้เรี่ยงแรงว่า “ไม่มีอะไร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน