ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 478

ตอนที่ 478 งานเลี้ยงเลิกรา (2)

………………..

ตาเฒ่าหลี่เบ้ปาก แม่งเหอะ คนใจเหี้ยมก็คือคนใจเหี้ยม

อู๋ขุยซานไม่พูดมากอีก ตระหนักอะไรบางอย่างได้ จู่ๆ ก็ด่าว่า “ไอ้สารเลว!”

“ผู้บัญชาการหลี่ตั้งใจช่วยนายหลอมกระบี่แห่งจิตวิญญาณ นายกลับ…แม่งเหอะ ฉันอยากฆ่านายให้ตายจริงๆ!”

ผู้บัญชาการหลี่เมตตาหลี่ฉางเซิงอย่างยิ่ง ถึงได้ตั้งใจส่งอักษรภาพนั่นมาให้ แม้จะเป็นขั้นสุดยอด อักษรภาพก็ไม่ใช่ว่าจะส่งให้กันได้ง่ายๆ

นั่นเพื่อช่วยหลี่ฉางเซิงขัดเกลากระบี่!

ผลลัพธ์กลับแล้วใหญ่ ตาเฒ่าหลี่เดินในเส้นทางหลอมหมื่นวิถีเป็นหนึ่ง ความหวังดีของผู้บัญชาการหลี่แทบจะเสียเปล่าแล้ว

ถ้าตาเฒ่าหลี่ไม่เดินเส้นทางนี้ หลังจากปรากฏพลังจิตใจ พลังจิตใจถูกเจตจำนงดาบหลอมสร้างขึ้นมา ความสามารถไม่อาจอ่อนด้อย อนาคตข้างหน้าจะยาวไกลกว่านี้

ตาเฒ่าหลี่เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่า “นั่นต้องใช้เวลา ผู้บัญชาการหลี่เป็นผู้ที่ปฏิบัติต่อคนแตกต่างกันไป หากสิบปีก่อนมอบอักษรภาพนี้ให้ฉัน งั้นฉันคงไม่เลือกเดินเส้นทางนี้หรอก ตอนนี้มาถึงขั้นไหนแล้ว ใครจะมีเวลาไปขัดเกลา”

“นาย…”

อู๋ขุยซานแค่นเสียง ก่นด่าอยู่ในใจ!

ผู้บัญชาการหลี่ส่งอักษรภาพพวกนี้มาสื่อความหมายได้หลายอย่าง

ถึงกระทั่ง…เมื่อถึงช่วงเวลาสำคัญ คนอื่นๆ สามารถไปตายได้ แต่ตาเฒ่าหลี่ต้องถูกคุ้มครองไว้

ยอดฝีมือขั้นสุดยอดคนหนึ่งปกป้องขั้นแปดคนหนึ่ง นั่นยังไม่ใช่ปัญหา

แต่ตอนนี้ขั้นแปดที่ชีวิตไม่ยืนนาน ยังควรค่าให้ขั้นสุดยอดปกป้องอีกหรือไง?

ส่วนสิบปีก่อน…ตาเฒ่าหลี่สิบปีก่อนนั้นมีคุณสมบัติให้ขั้นสุดยอดสนใจด้วยหรือไง!

แม้จะเป็นฟางผิงในตอนนี้ ยังขาดคุณสมบัติอยู่เล็กน้อยเช่นกัน อัจฉริยะมีมากมาย ร้อยปีนี้มีอัจฉริยะแบบไหนไม่เคยปรากฏขึ้นบ้าง

หากวันใดฟางผิงไม่กลายเป็นปรมาจารย์ นอกจากเขาจะฆ่าขั้นแปดคนหนึ่งในขั้นหกได้ ไม่งั้นขั้นสุดยอดคงไม่อาจสนใจเขาจริงๆ

ตอนที่พวกเขาคุยกัน ปรมาจารย์คนอื่นๆ ก็ออกห่างจากที่นี่แล้ว

ฟางผิงไม่อยากพูดมากอีก คนอื่นๆ ไม่มีใจจะถามเช่นกัน ในความเงียบ จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้เฒ่าหลี่ อาจารย์จากมหาวิทยาลัยปักกิ่งคนนั้นยังถลึงตามองคุณอยู่เลย!”

ตาเฒ่าหลี่ฟังจบก็ถลึงตาใส่ฟางผิง ก่อนจะหันไปมองซูจ่านที่เผยสีหน้าขุ่นเคืองอยู่ไกลๆ นั้น เอ่ยอย่างเหิมเกริมว่า “ถ้านายมองอีก! รอดูฉันไปทุบหัวนายกลางทางแล้วฝังไปในบ่อส้วมเถอะ!”

ซูจ่านหน้าดำเป็นก้นหม้อ ผ่านไปสักพักก็เอ่ยว่า “ทำไม?”

“ทำไมอะไร?”

ตาเฒ่าหลี่หัวเราะอย่างดูแคลน “นายคิดว่าฉันจะขี้ขลาดตาขาวเหมือนนาย! ฉันขั้นหกฟันขั้นแปด ขั้นแปดก็จะฟันขั้นเก้า ฉันเคยฉันกดหัวนายได้หนึ่งวัน ก็กดหัวนายได้ชั่วชีวิต! เต่าชราอย่างนายจะเข้าใจอะไร ผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่สามารถสร้างความเคลื่อนไหวใหญ่โต ยังจะเรียกได้ว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์?”

ซูจ่านเงียบไม่ส่งเสียง

ฟางผิงเห็นแบบนั้นก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์ซู เรื่องแพลตฟอร์มตอนนี้คุณน่าจะไม่เห็นต่างแล้วสินะครับ?”

ซูจ่านมองเขาแวบหนึ่ง เนิ่นนานก่อนจะเอ่ยว่า “แล้วแต่พวกเธอ…แต่ว่า…”

พูดได้ครึ่งเดียว ซูจ่านก็ไม่อยากพูดแล้ว

ตอนนี้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มาถึงจุดที่แทบจะบ้าคลั่งแล้ว ในความคิดของเขา ทั้งใจร้อนและอยากจะเห็นผลสำเร็จทันตาไปอยู่บ้าง

แต่นี่เป็นเส้นทางที่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เลือกเอง ในเมื่อมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้จะเดินแบบนี้ เขาก็ไม่มีอะไรต้องพูด

ตาเฒ่าหลี่เดินในเส้นทางหมื่นวิถีรวมเป็นหนึ่ง ชีวิตยังแลกออกไปแล้ว เรื่องนี้สำคัญมากกว่าแพลตฟอร์มซะอีก

แค่แพลตฟอร์มออนไลน์เล็กๆ ตอนนี้แทบไม่มีความสำคัญอะไร

ซูจ่านไม่ได้คัดค้าน หมายความว่ามหาวิทยาลัยปักกิ่งเลิกล้มความคิดนี้ เรื่องนี้ก็ทำง่ายขึ้นแล้ว

—

งานเลี้ยงยังดำเนินต่อไป

ตอนนี้พวกปรมาจารย์ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างคิดล่องลอยไปไกลอยู่บ้าง

หลี่ฉางเซิงหลอมหมื่นวิถีเป็นหนึ่งแล้ว!

ก่อนที่จะมาถึงที่นี่แทบไม่มีใครตระหนักได้ว่าจะเกิดฉากนี้ขึ้นมา

แต่คนอื่นอาจไม่ตายเสมอไป ทว่าหลี่ฉางเซิงกลับต้องตายอย่างแน่นอน นี่เป็นเรื่องในไม่ช้าก็เร็วนี้

ในตอนที่พวกปรมาจารย์กำลังคิดซับซ้อน ฟางผิงราวกับลืมเรื่องนี้ไป นำเอกสารหลายฉบับไปให้ทุกคนเซ็น

“มหาวิทยาลัยหนานเจียงซื้อแค่ห้าหุ้น? ขี้เหนียวขนาดนี้เลย?”

“มหาวิทยาลัยปักกิ่งเป็นมหาวิทยาลัยชื่อดัง หนึ่งพันล้านไม่นับว่าเรื่องใหญ่อะไร ให้พวกคุณซื้อหนึ่งพันล้านเลยแล้วกัน ปรมาจารย์ซู คุณช่วยเซ็นชื่อหน่อย”

“…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน