ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 485

ตอนที่ 485 สงครามใหญ่ (1)

………………..

ภายในทางเดิน

ทางเดินพลังงานที่โปร่งแสง ตอนนี้มีแต่รอยเลือดเปรอะเปื้อน

ทางเดินที่ยาวนับพันเมตรถูกย้อมไปด้วยเลือดทุกหนทุกแห่ง

หลี่หานซงดวงตาแสบพร่า ชกหมัดกับกำแพงทางเดินอย่างแรง

สามคนที่เหลือไม่มีใครส่งเสียง รักษาความเงียบเอาไว้

ฟางผิงมองไปรอบๆ…ผ่านไปสักพักก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงขื่นขมอย่างเห็นได้ชัด “ช่วยกันเก็บศพหน่อยเถอะ…”

“ศพ…”

หลี่หานซงดวงตาแดงก่ำ เอ่ยอย่างเจ็บปวดว่า “ยังมีศพที่ไหนกัน…”

ในทางเดินมีแค่เศษซากของร่างมนุษย์ที่ไม่สมประกอบ มีศพที่สมบูรณ์ที่ไหน

ยอดฝีมือมนุษย์มีคนตายไปเท่าไหร่?

ไม่รู้!

รู้แค่ว่าเลือดที่กระจัดกระจายเต็มพื้นนี้ เป็นของยอดฝีมือมนุษย์หลายคนหลงเหลือเอาไว้ ระบบปราณของมนุษย์และผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำไม่เหมือนกัน

กลางทางเดินนั้นยังมีกระดูกทองที่เละไม่เป็นชิ้นดีบางส่วน

นั่นเป็นสิ่งที่ใช้ยืนยันการตายของยอดฝีมือร่างทอง!

พวกเขาไม่พูดอะไรอีก เริ่มเก็บซากศพของผู้ที่ตายในสนามรบพวกนี้

—

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง

หวังจินหยางถอนหายใจว่า “อธิการของมหาวิทยาลัยตงอู๋ อธิการมหาวิทยาลัยตงหู…สองคนนี้ตายแล้วจริงๆ”

เขาพบเจอร่างครึ่งหนึ่งของสองคนนี้ในเศษซากพวกนั้น

แม้ว่าจะไม่มีภาพจำที่ลึกล้ำ แต่ปรมาจารย์สองคนนี้ ยังคงให้คำชื่นชมกับอัจฉริยะมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้อย่างเขาไม่น้อย นึกไม่ถึงว่าต้องจากกันไปแบบนี้แล้ว

“รองอธิการหลิวมหาวิทยาลัยหวากั๋วตายแล้ว…”

“ผู้บัญชาการเจิ้งจากเทียนหนานตายแล้ว…”

“…”

หลังจากที่พวกเขารู้ตัวตนของศพบางส่วน ในใจของทุกคนก็หนักอึ้งอย่างยิ่ง

พูดไม่ถูกว่าเป็นความเสียใจหรือเจ็บปวด รู้สึกแค่…ไม่ยินยอมและเคียดแค้นอย่างถึงที่สุด!

แยกแยะตัวตนได้ทั้งหมดเก้าคน

นี่หมายความว่าเวลาครู่เดียวนี้ อย่างน้อยมีปรมาจารย์ตายในสนามรบไปแล้วเก้าคน!

ทั้งยังมีบางส่วนอาจจะดับสูญไปทั้งหมด ไม่เหลือร่างและกระดูกไว้

ภายในเวลาสั้นๆ นี้ประเทศจีนมียอดฝีมือปรมาจารย์ตายไปหลักสิบแล้ว!

ในหมู่คนที่ยืนยันตัวตนได้ ขั้นเจ็ดหกคน ขั้นแปดสามคน…

ทั้งขั้นแปดของประเทศจีนรวมแล้วยังไม่ถึงหนึ่งร้อยคน

“ขั้นเก้า…มีคนตายหรือเปล่า?”

ทุกคนปิดปากเงียบ พวกเขาไม่รู้

ยอดฝีมือขั้นเจ็ดเพิ่งจะเข้ามาทีหลัง แต่ยังไงมีคนตายเยอะขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าสงครามในทางเดินรุนแรงถึงขนาดไหน

ครั้งนี้มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เรียกตัวปรมาจารย์สามสิบคน แค่ภายในทางเดินก็พบซากศพของยอดฝีมือมหาวิทยาลัยไปสามคนแล้ว

จู่ๆ ฉินเฟิ่งชิงก็ใช้ดาบฟันศพร่างหนึ่งจนสูญสลายไป กัดฟันว่า “ไม่เป็นไร! ปรมาจารย์ของพวกเราตายแล้ว แต่พวกเขาตายเยอะกว่า อย่างน้อยถ้ำใต้ดินก็กำจัดระดับสูงไปได้หลายสิบคน…”

ในทางเดินไม่ได้มีแค่ศพของมนุษย์ ยังมีศพของผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำเช่นกัน

ทั้งยังไม่น้อย!

นี่ไม่ใช่กรงเล็บของสัตว์ปีศาจขั้นเก้า เป็นเพียงขั้นเจ็ด

พืชปีศาจและสัตว์ปีศาจผู้พิทักษ์ไม่ได้มีแค่ขั้นเก้า เมืองบางแห่งก็เลี้ยงพืชปีศาจและสัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดขั้นแปดไว้เช่นกัน

ถอนหายใจเบาๆ แล้ว ฟางผิงก็เอ่ยต่อ “ฉันจำได้ว่าขั้นเก้าของมนุษย์มีคนเคยเลี้ยงสัตว์ระดับสูงเป็นพาหนะ ครั้งนี้ทำไมไม่มีคนเอามาทำสงครามด้วยล่ะ?”

หลี่หานซงเอ่ยอย่างหม่นหมองว่า “สงครามปรมาจารย์ขนาดใหญ่แบบนี้ ปกติไม่อาจขี่มาร่วมสงคราม มนุษย์มีพลังควบคุมไม่มากพอ จะทำให้เกิดการต่อต้านได้ง่าย!”

พูดจบ หลี่หานซงก็มองซากศพไม่สมประกอบด้านหน้าพวกนั้น ถอนหายใจว่า “ผู้อาวุโสพวกนี้จะทำยังไงดี?”

“หน่วยทหารจะจัดการเอง…อาวุธ สิ่งมีค่าจากศพไม่อนุญาตให้เก็บ…”

ฟางผิงมองฉินเฟิ่งชิงแวบหนึ่ง ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างโมโหว่า “ฉันไม่ได้ไร้คุณธรรมขนาดนั้น!”

ฟางผิงไม่ว่าเขาอีก มองไปรอบๆ เนิ่นนานก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่รู้ว่าพวกอาจารย์…พวกเขาจะเป็นยังไงกันบ้าง?”

หลู่เฟิ่งโหรวและถังเฟิงเพิ่งจะขั้นเจ็ดตอนต้นเท่านั้น

แม้จะมีอาวุธวิเศษในมือ แต่ที่นี่เป็นสงครามของระดับสูง ใครก็ไม่รู้ว่าจะโชคร้ายเจอยอดฝีมือขั้นแปดขั้นเก้าหรือเปล่า

ถึงจะไม่มีศพของพวกขา…แต่ภายใต้การระเบิดตัวเองของระดับสูง จะไม่เหลืออะไรเลยก็เป็นไปได้เหมือนกัน

หวังจินหยางเอ่ยเสียงทุ้มลึกว่า “พวกเรายังครองความได้เปรียบ ไม่งั้นคงไล่ศัตรูล่าถอยไปไม่ได้หรอก! ตอนนี้นึกถึงเรื่องพวกนี้ไม่มีประโยชน? พวกผู้อาวุโสไม่ได้สนใจความเป็นความตาย…พวกนายตระหนักได้หรือเปล่า? ผู้อาวุโสที่ตายไป..เป็นคนอายุมากทั้งหมด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน