ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 486

ตอนที่ 486 ครั้งนี้ถ่อมตัวเป็นหลัก (2)

………………..

ระหว่างที่คิด จู่ๆ ฟางผิงก็ชกหมัดออกไป!

เปรี้ยง!

เสียงระเบิดดังขึ้น สัตว์ปีศาจที่คล้ายกับแกะตัวหนึ่งถูกฟางผิงระเบิดหัวแล้ว

ฟางผิงไม่แม้แต่จะมอง ยื่นมือเข้าไปจับ ก่อนร่างของมันจะหายวับไป

ตอนนี้ฉินเฟิ่งชิงไม่คิดเรื่องอาวุโสอีกแล้ว จ้องมองมือของฟางผิงแทน พึมพำว่า “แหวนมิติ…แหวนมิติ…มีแหวนมิติจริงๆ…”

หวังจินหยางก็มองอยู่พักหนึ่งเช่นกัน หลี่หานซงพึมพำกับตัวเองว่า “ออกไปแล้ว ฉันจะลองไปหาดู! ฟางผิง เจ้าสิ่งนี้มีลักษณะพิเศษอะไรหรือเปล่า? คล้ายๆ กับแหวนทั่วไป? หรือว่าเจอของตัวเองแล้วจะมีปฏิกิริยา?”

“หากเจอของตัวเองจริงๆ จะมีปฏิกิริยา ฉันแนะนำให้พวกนายไปดูสถานที่อย่างพิพิธภัณฑ์สักหน่อย บางทีของบางส่วนในเวลานั้นอาจจะถูกขุดออกมาหมดแล้ว แน่นอนว่าเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร โอกาสหาเจอน้อย ไม่จำเป็นต้องขุ่นเคือง หาไม่เจอไม่เป็นไร อย่างมากมีความสามารถนั้นแล้ว พวกเราค่อยสร้างกันเองก็ได้”

ระหว่างที่ฟางผิงพูด ฉินเฟิ่งชิงก็ดึงมือเขาไว้ กระซิบว่า “เอ่อ…ของของพวกเราที่นายเก็บไว้ กลับไปนายจะคืนให้พวกเราหรือเปล่า?”

“ไม่ตายก็คืน ตายก็ไม่คืน อีกอย่างของที่เก็บไว้ต้องมีค่าใช้จ่าย”

“นายจะหน้าเงินเกินไปแล้ว!” ฉินเฟิ่งชิงด่าออกมา เอ่ยว่า “เห็นแก่ความสัมพันธ์ของพวกเรา…”

“นายยอมรับว่าตัวเองเป็นหลานของหลานของหลานฉัน…แล้ว?”

ฉินเฟิ่งชิงก่นด่า หลานปู่แกสิ!

ครุ่นคิดแล้ว ฉินเฟิ่งชิงก็เอ่ยว่า “นายบอกว่าแวดวงสำนักมี? หากมี รัฐบาลน่าจะรู้เหมือนกันสินะ? มีการวิจัยเป็นชิ้นเป็นอัน รัฐบาลสามารถทำของพวกนี้ออกมาได้หรือเปล่า? สถาบันวิจัยของประเทศจีนมีตั้งมากมาย วิจัยมาหลายปีขนาดนี้ไม่เห็นจะทำของที่ใช้ประโยชน์ได้ออกมา”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พูดยาก อีกอย่าง ใครบอกว่าไม่มีของที่ใช้ประโยชน์ได้?”

ระหว่างที่พูดฟางผิงก็กล่าวเสริมว่า “เครื่องวัดพลังจิตใจ พวกนายรู้จักหรือเปล่า? ใช้ตรวจสอบพลังจิตใจ ฉันคิดว่าเจ้านี่ไม่เลวเลยกลับไปพวกนายน่าจะลองไปตรวจสอบดูว่าพลังจิตใจเป็นยังไง หากอีกนิดเดียวก็จะปลดปล่อยได้แล้ว งั้นหาผลไม้เพิ่มพลังจิตใจมาบำรุงสักหน่อย มหาวิทยาลัยของพวกเรา พลังจิตใจของคณบดีหลัวแตะถึงสี่ร้อยแปดสิบเฮิรตซ์แล้ว เกือบจะปลดปล่อยออกมาได้ ไม่กี่เดือนนี้ พวกคณบดีเฉินเอาผลบ่มจิตใจให้เขาทั้งหมด บางทีอีกไม่นานอาจจะหลอมสารจิงกับเลือดได้แล้ว ”

ฉินเฟิ่งชิงได้ฟังก็เอ่ยอย่างสงสัย “ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วย? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง?”

“เพราะนายอ่อนแอ แถมยังไม่ใช่ระดับสูงของมหาวิทยาลัย”

“…”

คำพูดนี้แทงใจจังๆ

ใช่แล้ว ฉันอ่อนแอเกินไป

มหาวิทยาลัยมีความลับอะไรหน่อย ฟางผิงรู้แทบทุกอย่าง เขากลับไม่รู้อะไรเลย

ฉินเฟิ่งชิงถอนหายใจ ไม่ถามแล้ว ไม่พูดแล้วด้วย

ยิ่งพูดต่อไปยิ่งรู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชจริงๆ

ไม่รู้อะไรสักอย่าง ไม่กระจ่างแจ้งอะไรเลย ฝีมือยังไม่แข็งแกร่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งอนาถใจ

ด้านข้าง หวังจินหยางกลับไม่สนใจเรื่องแหวนมิติอีกแล้ว ไม่ถามเรื่องเครื่องวัดพลังจิตใจเช่นกัน ถอนหายใจว่า “มีของแบบนี้ก็ดี ฆ่าสัตว์ปีศาจแล้ว เก็บศพยังสามารถปกปิดปราณบางส่วนได้”

ระหว่างที่พูดพวกเขาก็เดินทางกันต่อ หลังจากนั้นสักพักเบื้องหน้าก็ปรากฏหนองน้ำแห่งหนึ่งขึ้นมา

หวังจินหยางมองแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยแววตาซับซ้อนอยู่บ้าง “ตอนแรกถูกผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำล้อมฆ่าที่นี่แหละ พวกเราหนีตายกลับไป ประธานเสิ่นปลีกตัวออกมาไม่ได้ แต่ว่า…ไม่เห็นเขาตาย บางที…”

คำพูดที่ว่าบางทีอาจมีชีวิตรอด เขากลับไม่มีความมั่นใจที่จะพูดออกมา

เวลานั้นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์มหาวิทยาลัยหนานเจียงเพิ่งจะขั้นสามเท่านั้น

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามถูกผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำนับสิบไล่ฆ่า ระดับกลางยังมีอีกกลุ่มใหญ่ ยังจะมีชีวิตรอดอย่างนั้นเหรอ?

“ทุกคนลองหาดูเถอะ” ฟางผิงถอนหายใจ “มาถึงที่นี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องกลัวคำพูดน่าหดหู่เหมือนกัน ถึงคนจะตายแล้ว หาร่างหากระดูกพบก็เป็นเรื่องดี”

หวังจินหยางพยักหน้า ถอนหายใจเบาๆ ว่า “อันที่จริงฉันเตรียมใจมานานแล้วเหมือนกัน”

หลอกตัวเองไม่มีประโยชน์อะไร

ครั้งนี้แทนที่จะบอกว่ามาหาคน ยังไม่สู้บอกว่ามาหาศพ

ผ่านไปสองปีแล้วอาจจะหาไม่เจอเสมอไป

ที่นี่มีสัตว์ปีศาจ หากคนตายไปจริงๆ เกรงว่าคงถูกกลืนลงท้องไปนานแล้ว

—

ฟางผิงใช้พลังจิตใจตรวจสอบรอบทิศทาง หลังจากนั้นสักพัก ฟางผิงก็เริ่มชกหมัดไปทางหนองน้ำ กลางดินโคลนนั้นปรากฏโครงกระดูกร่างหนึ่ง

ฟางผิงตรวจสอบเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางหวังจินหยางที่อยู่ไกลๆ นั้น “ที่นี่มีโครงกระดูกมนุษย์ นายมาดู!”

หวังจินหยางรีบตามเข้ามา

เสื้อผ้าบนร่างโครงกระดูกนั้นเละเทะไม่เป็นชิ้นดีแล้ว หวังจินหยางไม่สนใจว่าจะสกปรกหรือเปล่า คลำอยู่สักพักก็ส่ายหัวว่า “ไม่ใช่ประธานเสิ่น…เหมือน…เหมือนจะเป็นนักศึกษาคนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเทียนหนาน”

ตอนนี้ในมือของหวังจินหยางยังถือดาบสั้นอยู่เล่มหนึ่ง จมอยู่ในความคิดพักใหญ่ “ตอนแรกที่แยกกันหนีไม่ได้มีแค่คนของมหาวิทยาลัยหนานเจียง ยังมีคนจากมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ที่อื่นด้วย นี่เหมือนจะเป็นอาวุธที่นักศึกษาคนหนึ่งของเทียนหนานใช้”

ฟางผิงมองแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “จะพากลับไปด้วยหรือฝังไว้ที่นี่?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน