ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 491

ตอนที่ 491 ออกประเด็นไปอยู่บ้าง (1)

………………..

แม้ฉินเฟิ่งชิงจะคิดแบบนั้นกลับไม่ได้เรียกผู้อาวุโสออกมาจริงๆ

ทำเพียงเอ่ยอย่างถอนหายใจว่า “สัตว์ปีศาจในถ้ำใต้ดินจนเกินไปแล้ว!”

นึกถึงตอนแรก เขาปล้นรังสัตว์ปีศาจขั้นแปดไปสองตัว นึกไม่ถึงว่าจะได้น้อยขนาดนั้น

ครั้งนี้เมืองที่สร้างโดยผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดคนหนึ่งได้ตั้งเป็นกอบเป็นกำ

ฟางผิงชำเลืองตามองเขา เอ่ยอย่างเรียบนิ่งว่า “ทางที่ดีนายอย่าไปถ้ำใต้ดินเซี่ยงไฮ้อีก เจี่ยวตัวนั้นชอบจำหนี้แค้น นายไปกวาดรังมัน นายเก็บงำกลิ่นอายไม่ได้ ครั้งก่อนมีกลิ่นอายหลงเหลืออยู่ ไม่ช้าก็เร็วมันต้องมาหานายแน่”

ฉินเฟิ่งชิงเบ้ปาก แค่สัตว์ปีศาจขั้นแปดเท่านั้น

ตอนนี้ฉินเฟิ่งชิงเปิดหูเปิดตาแล้ว ขั้นเก้าก็ไม่ได้เท่าไหร่เอง ก่อนหน้านี้เห็นสัตว์ปีศาจขั้นเก้าถูกฆ่า อีกฝ่ายเป็นแค่สัตว์ปีศาจขั้นแปด…แม้จะกลัว แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นไม่กล้าลงถ้ำใต้ดิน

ถึงจะพูดไปแบบนั้น ฟางผิงกลับไม่ได้ลืมเรื่องสำคัญ มองสองคนที่สลบบนพื้นแล้วก็เอ่ยว่า “ถามทีละคน เป็นคนของจวนเจ้าเมืองทั้งหมด แม้จะไม่ใช่ขั้นหก แต่ก็มีฝีมือของขั้นห้า อย่างน้อยน่าจะรู้สถานการณ์อยู่บ้าง”

ระหว่างที่พูด จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยว่า “พวกนายออกไปก่อน ฉันจะแกล้งเป็นผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำเดินผ่านทางมา ดูสิว่าจะถามข้อมูลอะไรได้หรือเปล่า”

หวังจินหยางหลุดขำ “ก่อนหน้านี้นายเป็นคนทุบพวกเขาสลบไม่ใช่หรือไง…”

“ฉันไม่ได้เปิดเผยหน้า เปลี่ยนแปลงกลิ่นอายเล็กน้อยเท่านั้น”

ระหว่างนั้น กลิ่นอายบนร่างฟางผิงก็เปลี่ยนแปลง กลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำที่ปลดปล่อยพลังงานถ้ำใต้ดินอย่างแท้จริง

เห็นฉากนี้ หวังจินหยางและหลี่หานซงก็เริ่มทุบหัวตัวเองแล้ว

รับไม่ได้อยู่บ้าง

ฟางผิงเจ้าหมอนี้ นับวันความสามารถก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เยอะจนพวกเขารับไม่ได้อยู่บ้าง

ฉินเฟิ่งชิงกลับไม่สนใจเท่าไหร่ พึมพำว่า “แม่งเหอะ หลอกฉันอีกแล้ว! ครั้งก่อนบอกว่าเลียนแบบแต่กลิ่นอายของฉันได้เท่านั้น ทำไมตอนนี้ไม่ปลอมเป็นฉันซะล่ะ?”

ฟางผิงช่างเป็นจอมลวงโลก ทุกครั้งแทบไม่เคยพูดความจริง

ฟางผิงถอนหายใจเบาๆ “ดังนั้นฉันถึงยิ่งมั่นใจ ฉันมีความเกี่ยวข้องกับนายจริงๆ ในใจไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกยังไง”

“นายคิดว่าฉันจะเชื่อ?”

ฉินเฟิ่งชิงแค่นหัวเราะ ก่อนจะไอแห้งๆ ว่า “เอาเงินให้ฉันสักสี่ห้าหมื่นล้าน ฉันจะยอมรับว่าพวกเรามีความเกี่ยวข้องกัน”

“ไสหัวไป!”

ฟางผิงด่าแล้วก็โบกมือว่า “พวกนายออกไปก่อน พาเจ้านี้ออกไปด้วย”

ฟางผิงโยนอีกคนหนึ่งออกไป หวังจินหยางรับไว้ก่อนจะลากออกจากถ้ำ

—

ฟางผิงอยู่ในถ้ำเกือบครึ่งชั่วโมง

ไม่นานก็ใช้วิธีการเดิม พาคนที่สองเข้ามาในถ้ำ

ข้างนอกถ้ำ

ฉินเฟิ่งชิงหัวเราะออกมา “ฟังสิ ร้องน่าอนาถขนาดไหน ฟางผิงเจ้าหมอนี้ความชอบไม่เหมือนใครจริงๆ”

หวังจินหยางขี้เกียจจะสนใจเขา มองไปทางหลี่หานซงว่า “กระดูกทองและร่างทองของฉันไม่มีการฟื้นตัวเลย ครั้งก่อนตกลงนายฟื้นฟูสำเร็จได้ยังไง?”

หลี่หานซงไม่เข้าใจเหมือนกัน ส่ายหัวว่า “เพราะบาดเจ็บเล็กน้อย จากนั้นฝึกวิชาทั้งวันแล้วฉันก็กลายเป็นกึ่งร่างทองเลย นายถามฟางผิงดู เขารู้เยอะกว่าฉัน”

“เขาอาจไม่รู้เสมอไป…”

หวังจินหยางมองเข้าไปในถ้ำ ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยว่า “เจ้าหมอนี้…คำที่พูดออกมาจริงเท็จพอๆ กัน นายเชื่อที่เขาพูดว่าเขาเป็นราชาสวรรค์ นายเป็นแม่ทัพใหญ่ทางเหนือจริงๆ งั้นเหรอ?”

หลี่หานซงอึกอักว่า “เอ่อ…เชื่ออยู่นิดหน่อย เจ้าหมอนี้เหลี่ยมเยอะจะตายไป เขาอาจไม่ใช่ราชาสวรรค์อะไรนั่น…แน่นอนว่าถ้าเขาพูดจริง มีสวรรค์อยู่ ฉันว่าเขาน่าจะเป็นกุนซือที่ปรึกษาทางทหารมากกว่า เจ้าเล่ห์เพทุบายขนาดนั้น”

ระหว่างที่พูด หลี่หานซงยังมองไปทางหวังจินหยาง “ฉันกลับคิดว่า…ถ้ามีราชาสวรรค์จริงๆ นายเหมือนกว่าเขาซะอีก”

หวังจินหยางนวดขมับเล็กน้อย เอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่บ้าง “สวรรค์ที่เขาพูดมีโอกาสสูงที่เป็นเรื่องโกหก นายยังจะเดาแบบนั้นออกมาจริงๆ อีก”

“เรื่องนี้…” หวังจินหยางถอนหายใจ ใช่แล้ว อธิบายยากจริงๆ

คนอย่างพวกเราตกลงชาติก่อนเป็นใครกัน?

น่าจะเพราะเหตุผลนี้ทำให้หลี่หานซงเชื่ออยู่บ้าง

จากตำนานเรื่องเล่า บางทีอาจมีการคงอยู่ของสวรรค์

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน