ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 493
ตอนที่ 493 ล่อปีศาจ (2)
………………..
หลี่หานซงเบ้ปากหัวเราะว่า “เรื่องใหญ่แบบนี้ ฉันต้องร่วมด้วยอยู่แล้ว! แค่เคืองที่ตัวเองไม่ใช่ปรมาจารย์ ไม่งั้นสงครามเมืองเทียนหนานฉันคงต่อสู้ที่ปากทางเดินตั้งนานแล้ว ไม่ใช่มาทำตัวลับๆ ล่อๆ ลอบเคลื่อนไหวแบบนี้! ในเมื่อนายอยากก่อความเคลื่อนไหว งั้นฉันก็พร้อมเสมอ! นายเข้าเมืองยังไม่กลัวอะไรเลย แค่สัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดตัวเดียว จะทำให้ฉันกลัวได้? นายไปถามดู ผู้ฝึกยุทธ์สมัยนี้มีใครกลัวตายบ้าง? หากเป็นคนอื่น รู้ก็คงรุดไปอย่างกล้าหาญเหมือนกัน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลฉัน นายควรจะกังวลตัวเองมากกว่า!”
ฟางผิงฟังจบก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ได้ งั้นก็ลงมือ! แค่ประโยคเดียว อย่าตายล่ะ แม้จะบาดเจ็บหรือพิการก็ต้องรักษาชีวิตไว้ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะช่วยรักษาพวกนายให้หายดีเอง!”
“ไม่มีปัญหา!”
พูดจบ ทั้งสองคนก็ไม่พูดมากอีก เริ่มวิ่งไปทางทะเลสาบเสี้ยวจันทร์
ระหว่างทางยังเจอทหารคุ้มกันออกจากเมืองมาบางส่วน แต่ทั้งสองคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว สัมผัสถึงกลิ่นอายทั้งสองคนได้ก็ไม่มีคนคิดถามอะไรอีก
—
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง
ฟางผิงและหลี่หานซงมาถึงทะเลสาบเสี้ยวจันทร์แล้ว บนผิวทะเลสาบ สัตว์ปีศาจตัวนั้นยังฝึกวิชาในอากาศ
ฟางผิงไม่รู้ว่าสัตว์ปีศาจตัวนี้ออกมารับลมหรือรู้สึกว่าออกมาฝึกวิชาตอนดึกดื่นเป็นเรื่องดี เขาขี้เกียจจะสนใจเช่นกัน
มองสัตว์ปีศาจที่คล้ายกับเจี่ยวอยู่เล็กน้อยแล้ว ฟางผิงก็กดเสียงว่า “อีกเดี๋ยวฉันจะปลอมเป็นผู้ฝึกยุทธ์เมืองเฉียงเวยไล่ฆ่านาย! นายเคลื่อนไหวให้เอริกเกริกหน่อย ฉันก็เหมือนกัน จะจงใจยั่วยุมัน! หากทำสำเร็จ มันไล่ตามพวกเรา งั้นระหว่างทางฉันจะหาสักที่กลบกลิ่นอายซ่อนตัว นายวิ่งต่อไป ล่อมันให้ฆ่านายต่อ ฉันจะกลับไปกวาดรังของมัน กวาดรังมันแล้วฉันจะสร้างความเคลื่อนไหวอีกครั้ง ล่อมันกลับมา ระหว่างกลางนี้เป็นเรื่องความแตกต่างของเวลา นายระวังตัวด้วย”
“นายก็เหมือนกัน!”
หลี่หานซงสูดลมหายใจเข้าลึก เอ่ยว่า “ถ้ามันไม่ไล่ฆ่าพวกเราล่ะ?”
“งั้นพวกเราก็ประมือกัน ห่างออกมาจากมันหน่อย ควันหลงโดนมัน สัตว์ปีศาจถูกยั่วโทสะขนาดนี้คงไม่อยู่นิ่งเฉยหรอก ไม่งั้นสัตว์ปีศาจมีปีกอ่อนแอแบบนี้น่าจะถูกคนชิงอาณาเขตไปนานแล้ว”
“วางใจเถอะ กระดูกทองร่างทองของฉันฟื้นตัวขึ้นมาครึ่งหนึ่งแล้ว กระตุ้นพลังร่างทองไม่วิ่งช้าอยู่แล้ว”
“…”
ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนกันอยู่สักพัก เตรียมแสดงละครฉากใหญ่
เล่นละครต้องทำให้สมบูรณ์แบบ สัตว์ปีศาจระดับสูงสติปัญญาไม่ต่ำต้อย ฟางผิงปลอมเป็นมนุษย์ถ้ำไล่ฆ่าหลี่หานซง หลังจากนั้นฟางผิงย้อนไปกวาดรังมัน มันถึงจะไม่คิดว่าเป็นฝีมือของมนุษย์
ไม่งั้นหลี่หานซงจงใจล่อมันออกไปแล้ว แม้ฟางผิงจะทิ้งกลิ่นอายผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำเอาไว้ก็อาจถูกสงสัยว่าเป็นฝีมือของหลี่หานซงได้
ตอนนี้ฟางผิงไม่กล้าประเมินสัตว์ปีศาจตัวนี้ต่ำไปเช่นกัน
ทางถ้ำใต้ดินเซี่ยงไฮ้ เจี่ยวตัวนั้นหัวแหลมอย่างยิ่ง
—
หลังจากนั้นไม่กี่นาที
หลี่หานซงก็ระเบิดปราณ คำรามขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
ข้างหลัง ฟางผิงแกล้งเป็นผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำวางท่าดุร้าย ตะโกนอย่างโมโหว่า “หยุดเดี๋ยวนี้!”
สิ้นเสียง ฟางผิงก็ชกหมัดออกไป ไม่ได้ถูกคน กลับพุ่งไปทำลายชายฝั่งทะเลสาบเสี้ยวจันทร์จนเป็นหลุมขนาดใหญ่!
ไกลๆ นั้น ใจกลางทะเลสาบ สัตว์ปีศาจตัวนั้นขยับตัวเล็กน้อย มองมาทางทั้งสองคนแวบหนึ่ง กลับไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร
หลี่หานซงเห็นแบบนั้นก็กัดฟัน ทะยานตัวขึ้นในอากาศ ก้าวสู่ผิวทะเลสาบ
ฟางผิงตามไล่ฆ่าไปติดๆ เช่นกัน
เปรี้ยง!
ทั้งสองคนประมือกันกลางอากาศ ปราณและพลังงานที่ระเบิดขึ้น ทำลายความสงบของผิวน้ำจนแตกกระจายพวยพุ่งขึ้นฟ้า
บนผิวทะเลสาบ สัตว์ปีศาจเขายักษ์ราวกับโมโหอยู่บ้าง แผดเสียงคำรามออกมาทันที!
เจ้าสองคนนี้นึกไม่ถึงว่าจะลงมือในอาณาเขตของมัน ทั้งยังอยู่ไม่ไกลจากมันด้วย!
เดิมทีหลี่หานซงก็มาเพื่อล่อมันอยู่แล้ว เห็นแบบนั้นจึงตะโกนอย่างโมโหว่า “ถ้านายยังตามฆ่าอีก ฉันจะพังพินาศไปพร้อมกับนาย!”
“โฮก!”
สัตว์ปีศาจตัวนั้นคำรามขึ้นอีกครั้ง สองคนนี้กลับไม่สนใจอะไร ประมือกันต่อ อานุภาพเกรียงไกรอย่างยิ่ง บนพื้นน้ำเกิดคลื่นกระเพื่อมขนาดใหญ่ เสียงระเบิดดังกึกก้องไม่หยุดหย่อน!
“โฮก!”
ครั้งนี้สัตว์ปีศาจเขายักษ์ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ร่างขนาดมหึมาเคลื่อนไหวในชั่วพริบตา บินโฉบมาหาทั้งสองคน
หลี่หานซงและฟางผิงไม่พูดพร่ำทำเพลงอีก รีบพุ่งตัวเข้าชายฝั่งอย่างรวดเร็ว
ข้างหลังนั้นสัตว์ปีศาจเขายักษ์ไล่ตามฆ่าด้วยความรวดเร็ว
รอจนไล่ตามระยะหนึ่ง สัตว์ปีศาจเขายักษ์เหมือนจะลดความเร็วลงเล็กน้อย ไม่มีใจจะไล่ตามอีกแล้ว
ผลปรากฏว่ามันเพิ่งจะลดความเร็ว ฟางผิงที่วิ่งอยู่ข้างหน้าคล้ายกับคิดจะพลิกกลับมาฆ่าหลี่หานซง ชกหมัดระเบิดออกไป!
หมัดนี้ระเบิดออกไป ไม่ได้ชกโดนหลี่หานซง พลังกลับทะลวงออกไป พุ่งไปยังปีศาจเขายักษ์ที่อยู่ไกลออกไป
เบื้องหน้าสัตว์ปีศาจเขายักษ์ กลางอากาศเกิดเป็นระลอกคลื่นแผ่วเบา พลังจิตใจกำบังพลังนั้นไว้
แต่เวลานี้กลับกระตุ้นโทสะสัตว์ปีศาจที่ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นขึ้นมาจริงๆ แล้ว
สองคนนี้รุดเข้ามาในอาณาเขตของมันก็แล้วไป ประมือกันก็แล้วไป เตือนออกไปหลายครั้ง นอกจากทั้งสองคนไม่ไปแล้ว ยังทำเรื่องเลวร้ายลงเรื่อยๆ
นี่ก็แล้วไปเหมือนกัน เขาไล่ทั้งสองคนออกจากทะเลสาบเสี้ยวจันทร์แล้ว เดิมทีไม่ได้คิดฆ่าคน ดังนั้นไล่ออกจากทะเลสาบแล้วจึงไม่คิดสนใจสองคนนี้อีก
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน