ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 496

ตอนที่ 496 ให้พวกเราหาคนต่อเถอะ (1)

………………..

ตอนที่ฟางผิงกำลังทะลวงอยู่ใต้ดิน ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว

หนึ่งวันล่วงเลยไป

ช่วงเวลาสั้นๆ แค่หนึ่งวัน ถ้ำใต้ดินเทียนหนานกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงที่พลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน

เมืองราชาสิบเอ็ดแห่งก่อตั้งมาหลายร้อยหลายพันปี

สงครามใหญ่เมื่อสองปีก่อนแทบไม่ส่งผลกระทบให้เมืองเฉียงเวย แต่ครั้งนี้เวลาไม่ถึงหนึ่งวัน เมืองเฉียงเวยกลับมลายสูญสิ้น

—

เหนืออากาศเมืองเฉียงเวยที่พังทลายไม่เป็นชิ้นดี

ยอดฝีมือที่สวมกวานคนหนึ่งอบอวลไปด้วยไอสังหาร จ้องมองแม่ทัพที่คุกเข่าในอากาศเบื้องหน้า

เนิ่นนาน ก่อนยอดฝีมือสวมกวานจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “เจ้าบอกว่าเป็นฝีมือของปีศาจเขายักษ์?”

“ราชา ข้าคิดว่าโจรชั่วที่แฝงตัวเข้ามาในแหล่งแร่ชีวิตต้องมีความเกี่ยวข้องกับปีศาจเขายักษ์แน่! หากปีศาจเขายักษ์ไม่จู่โจมเมือง ข้าคงไม่ออกจากแหล่งแร่ชีวิต…”

“ไม่ได้เรื่อง!”

ยอดฝีมือสวมกวานตะโกนอย่างโมโห ชกหมัดผ่านอากาศจนแม่ทัพชิงหลานกระเด็นออกไปนับร้อยเมตร!

รอแม่ทัพชิงหลานกลับมาคุกเข่าอีกครั้ง ยอดฝีมือสวมกวานก็โมโหว่า “ใครอนุญาตให้เจ้าออกห่างจากแหล่งแร่ชีวิตโดยพลการ!”

ราชาเฉียงเวยมีโทสะอย่างหนัก!

หากไม่ใช่ว่าแม่ทัพชิงหลานละทิ้งหน้าที่โดยพลการ โจรชั่วอาจไม่สามารถแฝงตัวเข้าไปในแหล่งแร่ได้เสมอไป

เขาไปตรวจสอบมาแล้ว แม้แหล่งแร่จะถูกทำลายจนเกลี้ยงเพราะระเบิด แต่ร่องรอยบางอย่างที่เหลืออยู่บอกเขาว่าโจรชั่วที่แฝงตัวเข้ามาครั้งนี้ ฝีมือไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไหร่

อาจจะเป็นแค่ขั้นเจ็ดเท่านั้น!

หากเป็นแบบนั้น แม่ทัพชิงหลานไม่ออกไป อีกฝ่ายคงไม่สามารถทำลายแหล่งแร่ได้หรอก

ราชาเฉียงเวยมองไปรอบๆ พลันรู้สึกวูบโหวงในใจอยู่บ้าง

เมืองที่ใหญ่อย่างเมืองเฉียงเวย ตอนนี้นอกจากเขาและเทพผู้พิทักษ์ เหลือแค่อารยะหนึ่งคน และแม่ทัพขั้นเจ็ดอีกสองคนเท่านั้น

นี่ยังเป็นเพราะพวกเขาหนีออกมาได้เร็ว ดังขั้นขั้นเจ็ดขั้นแปดจึงเหลืออยู่สามคน

ส่วนเมืองอื่นๆ ก่อนหน้านี้ขั้นเจ็ดขั้นแปดพวกนั้นไม่ได้ออกไป ครั้งนี้ขั้นเจ็ดขั้นแปดบางเมืองถูกทำลายจนหมด

ส่วนทหารคุ้มกันนับหมื่น ประชาชนนับไม่ถ้วนแทบจะสูญสิ้นทั้งหมด

ตอนนี้เหลือแค่ซากปรักหักพังของเมืองชั้นใน ผู้รอดชีวิตบางคนส่งเสียงร่ำไห้ ทั้งในหมู่ผู้รอดชีวิตมีขุนพลขั้นหกห้าคนเท่านั้น

เมืองราชาจบลงแล้วจริงๆ

แหล่งแร่ชีวิตไม่เหลือแล้ว!

ข้าราชบริพารและประชาชนก็ไม่เหลือแล้ว!

กระทั่งแม่ทัพและอารยะที่บ่มเพาะมาหลายปียังเหลือแค่ไม่กี่คน

สงครามนี้ เขาและเทพผู้พิทักษ์ก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย มองออกไปไกลทางใต้ ยอดฝีมือดินแดนแห่งการเกิดใหม่ยังไม่ถอยออกไป คำสั่งของเขตหวงห้ามคือรบกับอีกฝ่ายให้ถึงที่สุด…หรือยังจะให้ตัวเองทำสงครามจนตายอย่างนั้นเหรอ?

ตอนนี้ต่อสู้จนตาย ตกลงทำเพื่อใคร?

ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเมืองราชาอยู่ที่นี่ เมืองราชาเป็นเส้นทางสู่ขั้นสุดยอดของเขาและเทพผู้พิทักษ์ เขาจำเป็นต้องต่อสู้ ไม่สู้ก็ต้องสู้

แต่ตอนนี้…

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน