ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 497

ตอนที่ 497 มีปัญหานิดหน่อยแล้ว (3)

………………..

พวกฟางผิงดูคล้ายยังเด็ก แต่ผู้ฝึกยุทธ์เมื่อถึงระดับกลางจะแก่ช้าลง ชายคนนั้นจึงไม่ได้คิดอะไรมาก

เมืองเฉียงเวยกว้างใหญ่ ทหารคุ้มกันนับหมื่นคน แบ่งออกเป็นหลายฝ่าย ไม่คุ้นหน้าก็เป็นเรื่องปกติ

ขุนพลขั้นหก เขายังคงรู้จักอยู่บ้าง ทหารคุ้มกันขั้นห้าก็มีไม่น้อย แต่ไม่อยู่สังกัดเดียวกัน ไม่เคยเจอมาก่อนก็ไม่แปลกอะไร

เห็นคนผู้นี้กล่าวขอบคุณไม่หยุด ฟางผิงจึงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม พวกหวังจินหยางยืนไว้อาลัยให้คนพวกนี้อีกครั้ง

คุยกันอยู่ไม่กี่ประโยค ฟางผิงก็เอ่ยว่า “พี่อูซู พอจะหาที่คุยกันสักหน่อยได้หรือเปล่า? ครั้งนี้เมืองราชาถูกทำลาย พวกเรานั้นไม่มีที่ไปอีกแล้ว ข้าอยากจะเข้าใจสถานการณ์สักหน่อยว่าพอจะอยู่ที่เมืองหยวนเหว่ยก่อนได้หรือเปล่า…”

ชายผู้นั้นเข้าใจเช่นกัน เอ่ยด้วยน้ำเสียงซับซ้อนอยู่บ้าง “ใช่ พวกเราก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน เพิ่งจะออกจากเมืองราชาได้ไม่นาน นึกไม่ถึงว่าเมืองราชา…เฮ้อ!”

ถอนหายใจแล้ว ชายผู้นั้นก็ไม่คิดมากอีก เดินออกไปหาที่เงียบสงบแห่งหนึ่งนอกเมืองพร้อมกับพวกฟางผิง เริ่มพูดคุยกันขึ้นมา

คนพวกนี้ฝีมือล้วนแข็งแกร่งกว่าเขา ตอนนี้เมืองราชาถูกทำลาย ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้รอดชีวิตของเมืองเฉียงเวย หลังจากนี้บางทียังอาจจะพึ่งพากันได้

—

ผู้ที่มีนามว่าอูซู เจอกับคำถามของฟางผิงก็แทบไม่ปิดบังอะไร

ตอนนี้เมืองเฉียงเวยไม่เหลือแล้ว ความลับบางอย่างย่อมไม่ใช่ความลับอีกต่อไป กลายเป็นอดีตไปแล้ว

จากคำพูดของอูซู คนพวกนี้มาถึงเมืองหยวนเหว่ยเมื่อหลายเดือนก่อน

ไม่แค่เขาคนเดียว แต่เป็นกลุ่มเล็กๆ นับร้อยคน

ทั้งยังคุ้มกันคนมาเมืองหยวนเหว่ยจริงๆ

“พวกเราเป็นกลุ่มที่สาม สองกลุ่มก่อนหน้านี้ไปพื้นที่เขตแดนแล้ว…ทางพื้นที่เขตแดน ผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่กลุ่มแรกที่ยอดฝีมือเขตหวงห้ามพาไปนั้นตายหมดแล้ว ภายหลังทางนั้นส่งข่าวมาว่าผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ใช้ประโยชน์ไม่ได้ ดังนั้นแม่ทัพชิงหงจึงพาผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ไปส่งอีกครั้ง…ผลปรากฏว่ายังคงใช้การไม่ได้ พวกเราจึงส่งผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ที่เหลือไปในพื้นที่เขตแดนทั้งหมด มาถึงเมืองหยวนเหว่ย พวกเราไม่จำเป็นต้องตามไปแล้ว เป็นหน้าที่ของคนเมืองหยวนเหว่ยและแม่ทัพชิงสือคุ้มกันคนพวกนั้นไปส่งในพื้นที่เขตแดน…”

ไปพื้นที่เขตแดน?

ทำไมต้องพาผู้ฝึกยุทธ์มนุษย์ไปพื้นที่เขตแดน?

อีกอย่าง…มีผู้ฝึกยุทธ์มนุษย์รอดชีวิตอยู่จริงๆ แม้ฟางผิงจะไม่ได้ถามว่ากี่คน ในเมื่อแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม เกรงว่าคนจะไม่ใช่น้อยๆ

ระหว่างที่พวกฟางผิงอยากจะเข้าใจมากขึ้นอีกหน่อย อูซูกลับไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว เอ่ยเรื่องเกี่ยวกับเมืองหยวนเหว่ยขึ้นมาแทน

ยังตั้งใจแนะนำการแบ่งขั้วอำนาจของเมืองหยวนเหว่ยให้ฟางผิงฟัง รวมถึงหลายวันนี้ควรจะคบค้าสมาคมกับขั้วอำนาจไหน ดูท่าอยากจะดึงพวกฟางผิงมาเป็นพรรคพวกอีกฝ่ายด้วย

เวลานี้ฟางผิงยังจะสนใจเรื่องนี้ได้ยังไงอีก ฟังอยู่พักหนึ่งก็ละล่ำละลักว่า “พี่อูซูพูดแบบนี้ พวกแม่ทัพชิงหงยังอยู่ที่พื้นที่เขตแดนงั้นหรือ?”

อูซูพยักหน้าว่า “ยังไม่กลับมา…”

เห็นฟางผิงสงสัย อูซูจึงเอ่ยเสียงเบาว่า “นายท่าน พื้นที่เขตแดนอันตรายรอบด้าน แม้จะเป็นแม่ทัพชิงหง…อาจจะกลับมาอย่างปลอดภัยไม่ได้เสมอไป ตอนนี้เมืองราชาถูกทำลาย เกรงว่าราชาและเทพผู้พิทักษ์จะไม่คิดสนใจคนอย่างพวกเราอีกแล้ว ท่านแม่ทัพก็อาจไม่ใส่ใจเช่นกัน เมืองราชายังไม่รู้ว่าจะสร้างใหม่ได้หรือเปล่า ในเมื่อมาเมืองหยวนเหว่ยแล้ว ยังไม่สู้ปักหลักอยู่ที่นี่…”

หวังจินหยางที่เงียบมาโดยตลอด จู่ๆ ก็เอ่ยว่า “ผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ยังมีผู้รอดชีวิตอีกกี่คน?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา อูซูก็มองเขาอย่างแปลกออกไปอยู่บ้าง ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยว่า “ทั้งหมดสามกลุ่ม สองกลุ่มแรกน่าจะตายหมดแล้ว กลุ่มที่สามพวกเราคุ้มกันมาเจ็ดคน ตอนนี้เกรงว่าคงตายแล้วเหมือนกัน…นายท่านถามเรื่องนี้…”

หวังจินหยางไม่เอ่ยปากพูดอีก ควักภาพเหมือนในอกออกมาแทน เปิดออกถามว่า “คนนี้อยู่ในกลุ่มหรือเปล่า?”

“หืม?”

อูซูมองภาพเหมือนไปแวบหนึ่ง ก่อนจะมองพวกฟางผิงที่เผยสีหน้าแตกต่างออกไปอยู่บ้าง

เพื่อสะดวกในการตามหาคน หวังจินหยางจึงเอาภาพเหมือนของจางชิงหนาน รวมถึงเสิ่นเฉวียนมาด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน