ตอนที่ 497 มีปัญหานิดหน่อยแล้ว (2)
………………..
ฟางผิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “ให้นายแบกคนยังไม่ทำ หลังจากนี้ยังคิดจะเอาสสารไม่แตกดับฟรีอีก?”
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ฉินเฟิ่งชิงก็ไม่พูดอะไรอีกแล้ว รีบมองไปทางหวังจินหยางว่า “เหล่าหวัง มา ฉันแบกนายเอง! พวกเราเป็นคนกันเอง…”
หวังจินหยางถอนหายใจอีกครั้ง ตามเจ้าพวกนี้เข้าถ้ำใต้ดินไม่เคยมีเวลาที่เชื่อใจได้สักครั้ง
แต่ฟางผิงบอกว่าจ่ายค่าตอบแทนมากเกินไป เขาจึงไม่อาจพูดอะไรได้ นับว่ายอมรับข้อเสนอนี้
ฟางผิงกลับแบกหลี่หานซงขึ้นแล้ว เดินไปพลางหันมาเอ่ยว่า “หัวเหล็ก นายจะรักษาบาดแผลต่อก็ได้นะ ทำให้บาดแผลฟื้นฟูทั้งหมดจะดีที่สุด ฉันว่านายยังไม่ค่อยดีขึ้นเลย…”
หลี่หานซงไม่อยากพูดอะไร ทำเป็นไม่ได้ยินไป
—
ระหว่างที่พวกเขามุ่งไปทางเมืองหยวนเหว่ย ฟางผิงก็เอ่ยขึ้นว่า “เขาต้านสมุทรเหมือนจะอยู่ห่างจากที่นี่หนึ่งพันแปดร้อยลี้สินะ?”
“อืม”
ฟางผิงเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “ฝีมือขั้นสุดยอดยิ่งกว่าที่จินตนาการไว้ซะอีก!”
“อะไรเหรอ?” หวังจินหยางงุนงงอยู่บ้าง
“พวกนายไม่ได้ยิน?”
“ได้ยินอะไร?”
เวลานี้ฉินเฟิ่งชิงสงสัยเช่นกัน รับบทสนทนาว่า “เสียงระเบิด?”
“ไม่ใช่…” ฟางผิงเอ่ยอย่างแปลกใจ “ก่อนหน้านี้พวกนายไม่ได้ยินเลยหรือไง? ยอดฝีมือถ้ำใต้ดินให้ขั้นเก้าเคลื่อนไหวทั้งหมด จากนั้นก็มียอดฝีมือของพวกเราเอ่ยขึ้นเหมือนกัน บอกว่าฆ่าพวกเขาให้หมด…พวกนายไม่ได้ยิน?”
ทั้งสามคนสบตากัน ทยอยส่ายหัว
เวลานี้ฟางผิงแปลกใจขึ้นมาแล้ว พึมพำว่า “ฉันหูฝาด?”
“หรือมีแค่คนที่มีพลังจิตใจแข็งแกร่งถึงจะได้ยิน? ไม่งั้นส่งเสียงมาไกลถึงหนึ่งพันแปดร้อยกว่าลี้…แทบจะเป็นไปไม่ได้! แต่ถ้าใช้พลังจิตใจกระจายออกมา อาจมีความเป็นไปได้”
ฟางผิงกระจ่างชัดทันที แต่ยังคงเอ่ยอย่างสั่นสะท้านอยู่บ้าง “ขั้นสุดยอดจะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ทั้งสองคนอาจจะไม่ได้พูดกันภายในถ้ำใต้ดินเทียนหนาน จากข้อมูลก่อนหน้านี้ พวกเขาคุมเชิงอยู่ที่เขาต้านสมุทร ส่งเสียงมาถึงทางนี้ แม้จะกระจายพลังจิตใจ หนึ่งพันแปดร้อยลี้…นี่แทบจะเทียบได้กับจากปักกิ่งถึงเซี่ยงไฮ้แล้ว นี่ไม่ได้หมายความว่ายอดฝีมือของปักกิ่งและเซี่ยงไฮ้สามารถคุยกันจากคนละฟากของประเทศจีนได้งั้นเหรอ? ไม่จำเป็นต้องใช้โทรศัพท์ด้วยซ้ำ…”
หวังจินหยางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เจ้าหมอนี้ชอบคิดแหวกแนวจริงๆ
แม้ขั้นสุดยอดจะทำได้จริงๆ ใครจะว่างทำเรื่องแบบนี้กัน?
ส่งเสียงมากว่าพันลี้ เกรงว่าต้องจ่ายค่าตอบแทนบางอย่างออกไปเหมือนกัน
แม้จะคิดแบบนั้น หวังจินหยางก็เอ่ยออกไปอย่างหนักแน่น “แข็งแกร่งจนน่ากลัวอยู่บ้างจริงๆ เกือบสองพันลี้ จากคำพูดของนาย นายได้ยินเสียง นั่นหมายความว่าพลังจิตใจกระจายมาถึงทางนี้…นี่เทียบกับยอดฝีมือขั้นเก้าแล้วห่างชั้นอย่างมาก”
พลังจิตใจกระจายมาถึงตรงนี้ไม่ได้หมายความว่าสามารถระเบิดอานุภาพได้
แต่ในเมื่อแผ่กระจายมาไกลขนาดนี้ นั่นหมายความว่ายอดฝีมือพวกนี้ขอบเขตปกคลุมของพลังจิตใจกว้างขวางอย่างยิ่ง
แม้จะหดลงหนึ่งร้อยเท่า ไม่ใช่หมายความว่ารัศมียี่สิบลี้จะอยู่ภายใต้แรงกดดันของพลังจิตใจพวกเขา?
รัศมียี่สิบลี้เป็นพื้นที่ใหญ่ขนาดไหนกัน?
รัศมีสิบกิโลเมตร…นั่นก็เป็นร้อยตารางกิโลเมตรแล้ว!
ถ้านี่คือขอบเขตแรงกดดันพลังจิตใจของพวกเขา ภายใต้การระเบิดของคนพวกนี้ พื้นที่เมืองเซี่ยงไฮ้แทบจะอยู่ในอาณาเขตทั้งหมด ระเบิดแรงกดดันหนึ่งครั้ง เมืองเซี่ยงไฮ้ก็จบเห่ได้แล้ว
นี่ยังเป็นแค่การระเบิดแรงกดดันเท่านั้น!
แค่คิดหลายคนก็ขนลุกขึ้นมาแล้ว
ระเบิดแรงกดดันครั้งเดียว ทำลายหนึ่งเมือง นี่เป็นสิ่งที่ผู้ฝึกยุทธ์สามารถทำได้จริงๆ งั้นเหรอ?
ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเก้าแข็งแกร่งมากเหมือนกัน ขั้นแปดถึงจะกล้าประกาศทำลายเมือง นั่นก็ต้องใช้เวลาจนสามารถฆ่าให้หมดสิ้น…
เทียบกับผู้ที่อยู่ขั้นสุดยอดแล้ว อีกฝ่ายแค่ระเบิดพลังหนึ่งครั้งก็สังหารได้ทั้งเมือง


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน