ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 498
ตอนที่ 498 นี่คือยุคอิสระ (2)
………………..
ฉินเฟิ่งชิงเงียบไปพักหนึ่ง พึมพำว่า “พูดแบบนี้ นายตัดสินใจแล้วว่าจะไม่พาฉันไปด้วย?”
“ถูกต้อง!”
“เป็นเพราะฉันอ่อนแอเกินไป กลัวถ่วงแข้งถ่วงขานาย?”
“ใช่”
“นายจะตรงเกินไปแล้ว พูดให้มันน่าฟังหน่อยไม่ได้หรือไง?”
“ฉันเป็นคนพูดตรงๆ อีกอย่าง นายหน้าหนา ฉันไม่พูดตรงๆ นายตอแยไม่เลิกราก็เป็นปัญหาแล้ว”
ฉินเฟิ่งชิงก่นด่า ครุ่นคิดแล้วก็เอ่ยว่า “งั้นฉันไม่ไปกับนาย นายเอาหินพลังงานระดับสูงให้ฉันหน่อยได้หรือเปล่า คงไม่ถึงกับหมดเกลี้ยงสินะ?”
ฟางผิงไม่พูดมาก ควักหินพลังงานระดับสูงหลายก้อนโยนให้เขา
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอีกครั้ง “ให้ยาบำรุงฉันอีกสักหน่อย พวกรักษาบาดแผลอะไรแบบนั้น น้ำแร่ชีวิตยิ่งดีเข้าไปใหญ่”
ฟางผิงขี้เกียจจะสนใจเขา ครุ่นคิดแล้วก็โยนยารักษาบาดแผลให้เขาขวดหนึ่ง
ฉินเฟิ่งชิงเห็นแบบนั้นจึงเอ่ยว่า “เอ่อ…ขออันนั้น…”
“ไสหัวไป!”
ฉินเฟิ่งชิงเบ้ปาก ไม่ให้ก็ไม่ให้ ด่าคนทำไมกัน อีกอย่างฉันยังมีอีกสามพันล้านอยู่ที่นาย
ฟางผิงไม่พูดอะไรอีกแล้ว มองไปทางหวังจินหยาง “พี่หวัง งั้นพวกเราไปด้วยกัน”
หวังจินหยางเอ่ยอย่างครุ่นคิด “ถ้าฉันไป…”
เขาจะพูดว่าถ้าเขาไปจะถ่วงแข้งถ่วงขาเหมือนกันหรือเปล่า
แต่ถ้าเขาไม่ไป ให้ฟางผิงไปคนเดียว นั่นยิ่งไม่เหมาะสมกว่า
ฟางผิงรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร หัวเราะว่า “พี่หวังจำเป็นต้องไป หากถึงช่วงเวลาสำคัญจริงๆ อย่างเช่นฉันบาดเจ็บปางตาย…นายอยู่ ฉันก็อุ่นใจขึ้นมาหน่อย”
หากได้รับบาดเจ็บหนักจริงๆ เขาอยู่ก็สามารถทำให้ตัวเองบาดเจ็บ ฟื้นฟูสสารไม่แตกดับขึ้นมาเพื่อใช้ช่วยชีวิตคนได้
แบบนี้คงไม่ถึงกับได้รับบาดเจ็บหนักแล้วไม่มีแม้แต่แรงวิ่ง
นึกมาถึงตรงนี้ หวังจินหยางก็พยักหน้าว่า “ได้ พวกเราไปด้วยกัน หากเจอกับสถานการณ์เข้าตาจน นายต้องรักษาชีวิตเป็นหลัก อาจารย์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนาย นายไม่มีความจำเป็นต้องเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเพราะเรื่องนี้”
ฟางผิงหัวเราะว่า “นายไม่บอก ฉันก็ทำแบบนั้นอยู่ดี ฉันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้น หากเจออันตรายจริงๆ อย่าพูดว่าอาจารย์จางเลย…พี่หวัง พวกเราสองคนก็ต้องหนีทางใครทางมันเหมือนกัน อย่าโทษฉันที่ทิ้งละกัน”
“ไม่หรอก…”
ทั้งสองคนพูดเรื่องพวกนี้แล้ว หวังจินหยางก็มองไปทางพวกฉินเฟิ่งชิง “ครั้งนี้ลำบากพวกนายแล้ว ตอนนี้ฉันจะไปกับฟางผิง พวกนายรอฟ้ามืดแล้ว กลับไปทางเทียนหนานเถอะ ครั้งนี้ถ้าฉันมีชีวิตรอดกลับไป ครั้งหน้ามีเรื่องอะไรจำเป็น มาหาฉันได้ทุกเมื่อ!”
“คนกันเอง อย่าพูดเรื่องพวกนี้เลย เดินทางระวังด้วย!”
“เข้าใจแล้ว”
“…”
ฉินเฟิ่งชิงที่ปิดปากเงียบมาโดยตลอด จวบจนทั้งสองคนกำลังจะเคลื่อนตัวออกไป เวลานี้เพิ่งพึมพำว่า “แม่งเหอะ ไม่พาฉันไปจริงๆ ด้วย! อยากจะฆ่าพวกนายให้ตายจริงๆ!”
แม้จะพูดอย่างนั้น ฉินเฟิ่งชิงยังคงเอ่ยต่อว่า “ไปพื้นที่เขตแดนอย่าขุดอุโมงค์ พื้นที่เขตแดนเหมือนจะมีผนึกอยู่ เป็นเกราะป้องกันอย่างหนึ่ง กั้นระหว่างพื้นที่เขตแดนและถ้ำใต้ดินออกจากกัน ถ้านายขุดอุโมงค์ ใต้ดินก็มีผนึก จะถูกต้านกลับได้ง่าย อยากจะข้ามผนึก…ช่างเถอะ อันที่จริงฉันก็ไม่รู้ว่าต้องข้ามยังไง พวกนายลองไปหาคนของเมืองเจิ้นซิงดู พวกเขาเหมือนจะรู้ว่าข้ามไปยังไง ข้ามผนึกไปแล้วถึงจะนับว่าเข้าสู่พื้นที่เขตแดน ฟางผิง นายคว้าผลประโยชน์ได้ อย่าลืมส่วนของฉันด้วย!”
ฟางผิงทำหน้าหมดคำพูด เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “สรุปแล้วนายยังคิดจะปกปิดไว้ อยากหลอกให้ฉันตาย?”
“ตอนแรกฉันบอกว่าจะไป นายกลับบอกไม่ไป ฉันจะบอกนายเพื่ออะไร”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน