ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 50

ตอนที่ 50 ออกเดินทาง

หลังจากวันนั้นฟางผิงไม่จำเป็นต้องเข้าเรียน เขาเลยใช้เวลาส่วนมากไปกับการฝึกวิชา

ชั่วพริบตาเดียวก็มาถึงวันที่ 29 เมษายน

จิ่งหูหยวน ตอนเย็น

หลี่อวี้อิงช่วยลูกชายจัดเตรียมเสื้อผ้า ยังคงเอ่ยอย่างไม่วางใจอยู่บ้าง “ผิงผิง ไม่ให้แม่ไปกับลูกจริงๆ เหรอจ้ะ?”

“แม่ครับ ครั้งนี้โรงเรียนจัดการอาหารที่พักให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องลำบากแม่หรอก”

“แต่ว่า…”

หลี่อวี้อิงยังคงเป็นห่วงลูกชายที่ออกไปไกลบ้านเพียงคนเดียว

ฟางหยวนที่นั่งด้านข้างพูดอย่างอิจฉาอยู่บ้าง “แม่คะ บางทีวันที่สามฟางผิงอาจจะกลับมาแล้วก็ได้ ไม่ต้องไปกับ…”

ฟางผิงมองค้อนใส่เธอ หลี่อวี้อิงกล่าวตำหนิเหมือนกัน “พูดเหลวไหล!”

วันที่หนึ่งตรวจร่างกาย วันที่สามผลออกอย่างเป็นทางการ

คนที่ไม่ผ่านการตรวจร่างกาย วันที่สามคงต้องกลับมาแล้ว

แต่ถ้าผ่าน ก็ต้องอยู่ที่รุ่ยหยางต่อ เตรียมสอบภาคปฏิบัติวันที่เจ็ดและสอบวิชาเฉพาะวันที่สิบ

ยิ่งพักที่รุ่ยหยางได้นานเท่าไหร่ นั่นหมายความว่าคุณผ่านด่านเข้าไปเรื่อยๆ

ยิ่งนานยิ่งมีโอกาสสอบเข้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ได้

ฟางหยวนถูกแม่และพี่ชายถลึงตาใส่ จึงเอ่ยอย่างร้อนตัว “หนูแค่พูดกระตุ้นฟางผิง เขาจะได้อยู่รุ่ยหยางนานๆ ไง…”

ระหว่างที่พูด ฟางหยวนเผยอาการดีใจอยู่บ้าง หยั่งเชิงว่า “ฟางผิง ให้ฉันไปกับนายหรือเปล่า จะได้คอยดูแลนาย?”

“เธอเนี่ยนะดูแลฉัน?”

ฟางผิงใบหน้าดำคล้ำ ฉันไร้ความสามารถขนาดนั้นรึไง ถึงต้องให้สาวน้อยอย่างเธอมาดูแล!

เขาคร้านจะรับบทสนทนา กลับไม่คิดว่าหลี่อวี้อิงจะเห็นด้วย “ผิงผิง ไม่งั้น…”

“แม่ครับ!”

ฟางผิงตัดบททันที “นิสัยอย่างฟางหยวน ใครต้องดูแลใครกันแน่ ไม่สร้างความวุ่นวายให้ผมก็ดีเท่าไหร่แล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้ฟางหยวนยังมีเรียนอีก ไปกับผมได้ที่ไหน”

“ฟางผิง!”

ฟางหยวนโมโหอยู่บ้าง “นายอย่าลืมว่า หลายวันนี้ฉันซักผ้าให้นายมาโดยตลอด…”

“ทำไมเธอไม่บอกด้วยล่ะว่าซักให้ตัวละเท่าไหร่?”

ฟางผิงกลอกตา สองวันก่อนฟางผิงหยุดอยู่บ้าน ทุกครั้งที่ฝึกวิชาต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เขานั้นขี้เกียจซักเอง สุดท้ายเด็กแสบจึงเสนอตัวซักให้ แน่นอนว่า คิดค่าซักต่อตัว

ตอนนี้ยังมีหน้ามาถามเอาความดีความชอบอีก!

ฟางหยวนเผชิญกับสายตาตำหนิของแม่ ร้อนตัวขึ้นมาอีกครั้ง “ฉันช่วยนายเก็บเงินต่างหาก ใครคิดค่าซักจากนายกัน…”

ฟางผิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่คิดเปิดโปงเธอ

รอจนเก็บผ้าเสร็จแล้ว หลี่อวี้อิงจึงส่งแบงก์ปึกหนึ่งมา มองก็รู้แล้วว่าคงจะประมาณพันหยวนเป็นอย่างต่ำ

ฟางผิงไม่รับ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แม่ ผมยังพอมีอยู่ อีกอย่าง ทางโรงเรียนรวมค่าอาหารและที่พักลงในค่าสมัครหมดแล้วด้วย”

หลายวันก่อนแม่จับได้ว่าเขาซื้อขนมให้ฟางหยวนไปไม่น้อย

ฟางผิงเลยถือโอกาสพูดว่า เขาขายลายเซ็นของหวังจินหยางได้เงินไม่น้อย โยนหม้อให้เหล่าหวังแบกอีกครั้ง

เหล่าหวังคงไม่คิดปฏิเสธอะไร ฟางหยวนก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงมาโดยตลอด

แม้สองสามีภรรยาฟางหมิงหรงจะคิดว่าฟางผิงใจกล้า ขายลายเซ็นของผู้ฝึกยุทธ์

แต่พอได้ยินจากฟางผิงว่าหวังจินหยางรับรู้ ทั้งสองคนจึงไม่ถามเรื่องนี้อีก

ถึงฟางผิงจะบอกว่าเขามีเงิน แต่หลี่อวี้อิงยังคงยัดเงินให้ฟางผิง

ครั้งนี้ไม่รู้ว่าลูกชายต้องออกไปอยู่ข้างนอกนานเท่าไหร่ ออกจากบ้านคนเดียว ไม่มีเงินติดตัว คงทำเรื่องไม่ค่อยสะดวกนัก

หลี่อวี้อิงไม่ได้ล้าสมัย เธอเคยได้ยินคนพูดเหมือนกัน เพื่อเตรียมตัวให้ลูกสอบศิลปะการต่อสู้ ต้องสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายไม่น้อย

บางคนขายบ้าน บางคนกู้เงินกับธนาคาร บางคนยืมเงินจากญาติพี่น้อง…

มีเพียงครอบครัวตัวเองที่ตั้งแต่ฟางผิงตัดสินใจสอบศิลปะการต่อสู้ กลับเสียเงินไปแค่สามสี่หมื่นเท่านั้น

สำหรับตระกูลฟางแล้ว เงินก้อนนี้ไม่น้อยเลย

แต่สำหรับนักเรียนสายศิลปะการต่อสู้ทั่วไป เงินแค่นี้ ยังไม่พอให้ใช้ซื้อยาบำรุงเตรียมพร้อมก่อนวันตรวจร่างกายด้วยซ้ำ

หลายวันนี้ ฟางหมิงหรงจึงตั้งใจจะซื้อยาบำรุงให้ฟางผิงใช้ก่อนวันตรวจร่างกาย ถึงจะซื้อยาบำรุงเลือดและปราณไม่ได้ ซื้อยาบำรุงกำลังก็ยังดี

แต่ฟางผิงค้านหัวชนฝา บอกว่าเขาสอบได้อยู่แล้ว ฟางหมิงหรงจึงต้องยอมแพ้ไป

ลูกชายรู้ความ ไม่คิดสร้างภาระเพิ่มให้ครอบครัว

แต่สองสามีภรรยาก็ยังละอายใจ มักรู้สึกผิดต่อฟางผิง

หลี่อวี้อิงยัดเงินให้ฟางผิงแล้วกำชับอยู่พักใหญ่ ก่อนจะออกไปทำความสะอาดห้อง

ฟางผิงควักแบงก์ที่ถูกยัดในกระเป๋าออกมา ไม่นับก็รู้แล้วว่า เป็นเงินสองพันหยวน

ไปรุ่ยหยาง อยู่อย่างต่ำที่สุดสามวัน ยาวที่สุดสิบกว่าวัน

แค่นี้กลับให้เงินมามากมาย สำหรับตระกูลฟางแล้ว นี่นับเป็นเงินก้อนใหญ่

ฟางผิงครุ่นคิด ท้ายที่สุดจึงเก็บไว้

ตอนนี้ยังมีเรื่องที่เปิดเผยกับครอบครัวไม่ได้ การสอบศิลปะการต่อสู้ใกล้จะมาถึงแล้ว

รอสอบเสร็จ ค่อยแก้ปัญหาทุกอย่าง แม่ออกไปแล้ว แต่ฟางหยวนยังไม่ไป

เด็กสาวตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งนี้ของฟางผิงอย่างยิ่ง เท้าคางมองไปยังพี่ชาย “ฟางผิง นายจะไม่พาฉันไปด้วยจริงๆ เหรอ?”

“ฉันจะซักผ้าให้นาย…แบบไม่เก็บเงินเลย!”

“ทั้งตอนนายไปสอบ ฉันจะเตรียมกระเป๋า เสื้อผ้า…”

“ถ้านายสอบไม่ติด ฉันก็สามารถปลอบใจนาย…”

“…”

“ตั้งใจเรียนหนังสือไปเถอะ อยากออกไปเที่ยว ไว้วันหลังละกัน ครั้งนี้จะยุ่งวุ่นวายไม่ได้!”

ฟางผิงแทบไม่ต้องคิดเรื่องนี้ ปฏิเสธออกไปตรงๆ

บอกว่าฟางหยวนสร้างปัญหา ความจริงก็ไม่ได้ถึงขนาดนั้น แต่จะเหมือนพาลูกติดไปด้วยมากกว่า ฟางผิงคงไม่ทำแบบนั้นหรอก

ฟางหยวนผิดหวังอยู่บ้าง “นายไปแล้ว ถึงวันหยุด ฉันต้องเหงาอยู่บ้านคนเดียวน่ะสิ…”

ทะเลาะกับฟางผิงเป็นอีกเรื่อง แต่สองพี่น้องตั้งแต่เล็กก็ไม่เคยห่างกันมาก่อน

ตอนนี้ฟางผิงต้องออกไปคนเดียว ฟางหยวนจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะเหงา

ฟางผิงหัวเราะลูบหัวของเธอ “เหงาก็ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน มีเรื่องอะไรโทรหาฉันละกัน จำเบอร์ได้รึเปล่า?”

“อืม”

ฟางหยวนรู้เรื่องที่ฟางผิงซื้อมือถือเหมือนกัน

ทั้งเธอยังไม่สงสัยเรื่องที่ฟางผิงขายลายเซ็นแม้แต่น้อย

แค่รู้สึกว่าพี่ชายทำตัวน่าเกลียดเพิ่มขึ้นทุกวัน ขโมยความคิดของเธอไปหาเงินได้ก้อนโต จากนั้นยังไม่คิดแบ่งให้เธออีก

นี่เป็นเหตุผลที่ไม่กี่วันนี้เธอเก็บเงินค่าซักผ้าจากฟางผิง ใครใช้ให้เขาใช้เงินสิ้นเปลืองกัน

สองพี่น้องคุยเล่นกันสักพัก แม้เด็กสาวจะเอาแต่พูดว่าฟางผิงสอบไม่ติด

แต่ท้ายที่สุด ตอนออกไปกลับกัดฟันพูดว่า “ฟางผิง ถ้านายกลับมาหลังจากวันที่สิบ ฉันจะเลี้ยงเคเอฟซีนาย!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน