ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 500

ตอนที่ 500 ทะเลหวงห้ามแสดงอานุภาพครั้งแรก (3)

………………..

พูดคุยกับหวังจินหยางพักหนึ่ง ฟางผิงก็ไม่กล้าพูดตรงนี้มากอีกแล้ว

ไม่นานทั้งสองคนก็ทะยานขึ้นฟ้า มุ่งหน้าไปทางตะวันตก

ครั้งนี้…ฟางผิงรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกรักของสวรรค์จริงๆ!

ในตอนที่กำลังออกจากขอบแดนตะวันตก เส้นทางของพวกฟางผิงก็มาบรรจบกับกลุ่มของราชาเฉียงเวยแล้ว

หลังจากบรรจบกัน…ฟางผิงนึกไม่ถึงว่าจะเจอศพสัตว์ปีศาจที่สภาพสะบักสะบอมอยู่ข้างล่าง

“สัตว์ปีศาจขั้นเจ็ด!”

ฟางผิงกระโดดสู่พื้น ระมัดระวังอย่างยิ่ง กลับตื่นเต้นขึ้นมาอยู่บ้าง ยืนห่างจากศพระยะหนึ่ง เอ่ยอย่างกระตือรือร้นว่า “คนของเมืองเฉียงเวยเป็นคนฆ่า…พวกเขาไม่เอาไปด้วย…ก็ถูก…”

พวกนั้นไม่มีแหวนมิติ ทั้งยังเร่งเดินทางขนาดนั้น จะมาเก็บศพไปด้วยได้ยังไง!

ฟางผิงถึงกระทั่งนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้

เวลานั้นคนของเมืองเฉียงเวยก็ฆ่าสัตว์ปีศาจตัวหนึ่ง เหมือนจะเพิ่งฆ่าแล้วก็หนีไปเลย

ฟางผิงเสียดายอยู่บ้าง เวลานั้นหวาดกลัวอยู่บ้าง เขาไม่กล้าเข้าไป

ไม่งั้นบางทีอาจจะเก็บศพสัตว์ปีศาจเพิ่มได้อีกหนึ่งตัว

ข้างหน้านั้นเป็นศพสัตว์ปีศาจที่คล้ายเสือดาวตัวหนึ่ง บนศพเป็นรูขนาดใหญ่อยู่บ้าง กลับนับว่ายังสมบูรณ์

ฟางผิงกวาดสายตามอง เอ่ยอย่างตื่นเต้นอยู่บ้าง “แกนหัวใจ แกนสมองและร่างกายยังอยู่ดี คนของเมืองเฉียงเวยไม่ได้คว้านออกไป นี่ไม่ใช่หมายความว่า…แกนหัวใจและแกนสมองล้วนยังอยู่? สามารถหลอมอาวุธวิเศษได้?”

อีกฝ่ายคล้ายมียอดฝีมือขั้นเก้าอยู่ สัตว์ปีศาจขั้นเจ็ดพวกนี้อาจไม่มีโอกาสระเบิดตัวเองเสมอไป

มองศพสัตว์ปีศาจ สองตำแหน่งนี้ล้วนไม่ได้รับบาดเจ็บมากเกินไป เกรงว่าคงไม่มีโอกาสระเบิดตัวเอง

แม้จะคิดแบบนั้น ฟางผิงก็ไม่มีเวลาไปคว้านดู เดินเข้าไปข้างหน้า รีบเก็บศพอย่างว่องไว

ทั้งเวลานี้ช่องว่างห้าสิบลูกบาศก์เมตร รวมกับของก่อนหน้านี้แทบจะอัดแน่นอยู่เต็มแล้ว

ครั้งนี้ฟางผิงตามทิศทางที่กลุ่มของราชาเฉียงเวยจากไป บางที…อาจจะสามารถเก็บศพได้อีก

เวลานั้นจางเทาสามารถเก็บร่างพืชปีศาจขั้นเก้าได้ ฟางผิงคิดว่าตัวเองอาจจะเก็บได้เหมือนกัน

แน่นอนว่ากลุ่มของราชาเฉียงเวยฆ่าขั้นเก้า เกรงว่าจะเป็นเรื่องยาก อาจไม่มีโอกาสเสมอไป

แต่เก็บศพขั้นแปด…อาจจะพอมีหวัง

แม้จะคิดอย่างนั้น หลังจากตามไปตลอดทาง แม้จะไม่เจออันตรายอะไร กลับไม่มีโอกาสได้เก็บศพด้วยเช่นกัน

ทั้งในเวลานี้ ฟางผิงดึงเหล่าหวังก้มตัวอย่างเงียบๆ หลบอยู่หลังหินใหญ่ก้อนหนึ่ง

ข้างหน้า…เป็นแม่น้ำที่ไม่นับว่ากว้างมาก มองออกไป บางทีอาจกว้างไม่ถึงพันเมตร

หนึ่งพันเมตร สำหรับแม่น้ำทั่วไปแล้ว นับว่ากว้างมหาศาล

แต่เทียบกับทะเลหวงห้าม นั่นกว้างจนสุดลูกหูลูกตา

ข้างหน้าเป็นสาขาย่อยของทะเลหวงห้าม กว้างแค่พันเมตร ไม่นับว่าเท่าไหร่จริงๆ

แต่สาขาย่อยที่กว้างพันเมตรนี้กลับทำให้กลุ่มคนข้ามผ่านไปไม่ได้

ในตำแหน่งที่อยู่ห่างจากพวกฟางผิงประมาณสองสามพันเมตร กลุ่มพวกนั้นหยุดฝีเท้าลง เป็นกลุ่มของเมืองเฉียงเวย

ก่อนหน้านี้เมืองเฉียงเวยมีขั้นเก้าหนึ่งคน ขั้นแปดหนึ่งคน ขั้นเจ็ดสองคน ขั้นหกห้าคน

แต่ตอนนี้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกเหลือแค่สองคนเท่านั้น

คนพวกนั้นตายในตอนที่ข้ามผ่านขอบแดนตะวันตก

ฟางผิงและหวังจินหยางแทบไม่กล้าขยับตัว ลมหายใจยังแทบจะหยุดไปด้วย

ทั้งสองคนยื่นหัวมองอย่างเงียบๆ ระยะใกล้จากขั้นเก้าขนาดนี้ นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เผชิญหน้ากับขั้นเก้าของถ้ำใต้ดิน แน่นอนว่าเป็นครั้งแรกของหวังจินหยาง

ก่อนหน้านี้ที่เมืองจู้หลิวและเมืองเทียนเหมิน ฟางผิงเคยเข้าใกล้ขั้นเก้าของถ้ำใต้ดินมาก่อนแล้ว

ในตอนที่ทั้งสองคนยื่นหัวไปมองอย่างระมัดระวัง ข้างหน้านั้นจู่ๆ ราชาเฉียงเวยก็คว้าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกขึ้นมาคนหนึ่ง โยนไปฝั่งตรงข้ามอย่างแรง

ราชาเฉียงเวยจับตามองอยู่เงียบๆ สักพัก จู่ๆ ก็เดินออกไปทางขวา

เดินไปประมาณพันเมตร ฟางผิงแทบจะมองไม่เห็นอีกฝ่ายแล้ว ในเวลานี้เสียงแผดร้องก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ราชาเฉียงเวยโยนขั้นหกอีกคนออกไป!

ในน้ำปรากฏลำแสงพุ่งออกมาอีกครั้ง สังหารขั้นหกคนนั้นทันที ม้วนศพกลืนหายไป

—

ข้างหลังก้อนหินใหญ่

ฟางผิงเช็ดเหงื่อชื้นที่ไม่มีอยู่ของตัวเอง นี่คือกำลังหยั่งเชิงว่าในน้ำมีปีศาจหรือเปล่างั้นเหรอ?

น้ำทะเลของทะเลหวงห้ามมีความแปลกประหลาดอย่างมาก พลังจิตใจไม่อาจแทรกซึมไปได้ ขั้นเก้าก็ไม่ต่างกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน