ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 53
ตอนที่ 53 ผู้ฝึกยุทธ์ต้องแย่งชิง!
ตอนกลางคืน
เพราะนอนด้วยกันสี่คน ฟางผิงจึงไม่ฝึก (เคล็ดหลอมกระดูก) แค่เข้าสู่สภาวะจวงกงอยู่พักหนึ่งเท่านั้น
เมื่อถึงตอนนอน พวกเขาก็ดึงเตียงทั้งสองมาชิดกัน เพื่อให้มีพื้นที่นอนมากขึ้น
มีแค่ฟางผิงเท่านั้นที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ คนอื่นยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ไม่เคยอยู่ในหอพักมหาวิทยาลัยมาก่อน
คืนนี้ ฟางผิงไม่คิดจะพูดอะไร มีแต่คนอื่นๆ ที่คุยเล่นกันอยู่นาน
—
วันที่ 1 พฤษภาคม
พวกเขาตื่นกันแต่เช้า บรรยากาศดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
นอกห้องพัก พวกนักเรียนเดินสวนกันขวักไขว่ ก่อนอาจารย์จะเริ่มทยอยเคาะห้อง
“ตื่นกันได้แล้ว ลงไปรวมตัวข้างล่าง!”
“เตรียมบัตรประชาชน บัตรประจำตัวสอบให้พร้อม”
“ใครจะใช้ยาบำรุง ก็กินเดี๋ยวนี้เลย!”
“…”
สิ้นเสียงตะโกนที่ดังติดต่อกัน พวกนักเรียนต่างพากันทยอยลงไปข้างล่าง
พวกฟางผิงตื่นตั้งแต่เช้าเหมือนกัน ไม่รอให้อาจารย์เคาะประตู พวกเขาก็ออกจากห้องมาแล้ว
เพิ่งจะออกมา กลับได้ยินเสียงคนร้องไห้อยู่แว่วๆ “ฉันดันมาป่วยซะได้ ค่าปราณต้องลดลงมากแน่ๆ…”
“พ่อครับ แม่ครับ ยกโทษให้ผมด้วย…”
เสียงร้องกระซิกดังมาจากไกลๆ ก่อนจะมีอาจารย์ปรี่เข้าไปปลอบโยน
การป่วยก่อนตรวจร่างกาย สำหรับนักเรียนสายศิลปะการต่อสู้แล้ว เป็นเรื่องที่โชคร้ายอย่างยิ่ง
พอป่วย พลังปราณจะลดลง ตอนแรกก็คาบเกณฑ์อย่างหมิ่นเหม่อยู่แล้ว
ตอนนี้ป่วยขึ้นมา แทบจะตัดความหวังของผู้เข้าสอบไปจนหมดสิ้น
นี่เจ็บปวดยิ่งกว่าการพลาดสอบเกาเข่าซะอีก ค่าใช้จ่ายสำหรับนักเรียนสายศิลปะการต่อสู้นั้นแพงกว่ามาก!
ต้องเสียเวลาไปอีกหนึ่งปี บางครอบครัวยังยากจนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่อาจหาเงินให้เรียนซ้ำชั้น ทำได้เพียงต้องยอมแพ้ไป
พวกเขาได้ฟังต่างเกิดความรู้สึกเห็นใจ อู๋จื้อหาวถอนหายใจเบาๆ “มาป่วยในเวลานี้…มันก็…”
เขาไม่รู้จะพูดยังไง นอกจากเห็นใจ ก็ไม่มีวิธีอื่นให้ช่วยแล้ว
คำสั่งเรียกรวมตัวยังประกาศออกมาไม่ขาดสาย พวกเขาหันไปมอง เสียงร้องไห้นั้นยังคงดำเนินต่อไป
ตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลาเข้าไปดูสถานการณ์แล้ว ทำได้เพียงตามคนอื่นๆ ลงไปข้างล่าง
—
ด้านล่าง
พวกนักเรียนลงมาข้างล่าง อาจารย์แต่ละโรงเรียนก็เริ่มถือโทรโข่งเรียกเข้าแถว
“โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งมาเข้าแถวตรงนี้!”
“โรงเรียนมัธยมอันดับสองทางนี้!”
“โรงเรียนมัธยมอันดับห้ารวมตัวกันตรงนี้!”
“…”
พวกฟางผิงเดินไปจุดรวมพลของโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่ง สักพักอาจารย์คุมแถวก็เริ่มขานชื่อ
ก่อนจะพบว่า มีคนขาดไปหนึ่งคน
อาจารย์ไม่ได้พูดอะไร ในกลุ่มกลับมีคนเอ่ยขึ้นมาอย่างสงสาร “เซี่ยวเลี่ยงห้องแปดไม่มา ได้ยินว่ามีไข้สูงมาก…”
“คนที่ร้องไห้เมื่อกี้คือเซี่ยวเลี่ยง? น่าเสียดายจริงๆ ปราณของเขาอยู่ที่หนึ่งร้อยสิบแคลพอดี อาจจะมีโอกาสสอบติดก็ได้”
“แน่ละสิ ตอนนี้ยังดี แต่ปีนี้คงหมดหวังแล้ว”
“ต่อจากนี้ก็หมดหวังเหมือนกัน เกณฑ์การรับนั้นเพิ่มสูงขึ้นทุกปี ฐานะทางบ้านเซี่ยวเลี่ยงไม่ได้ดีมาก…”
พวกนักเรียนพากันกระซิบกระซาบ ก่อนอาจารย์คุมแถวจะตะโกนเสียงดัง “เงียบ!”
“นักเรียนทุกคน การสอบศิลปะการต่อสู้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว!”
“การเข้าสู่วิทยาลัยศิลปะการต่อสู้นั้นเป็นเส้นทางแรกของพวกเรา แต่ทุกคนอย่าลืมว่า นี่ไม่ใช่เส้นทางสุดท้ายเช่นกัน”
“อีกเดี๋ยวขอให้พวกเราเต็มที่กับการตรวจร่างกาย ผ่านด่าน นับว่าคุ้มค่าแล้ว! ใครไม่ผ่าน ก็อย่าเพิ่งยอมแพ้ พวกเรายังอายุน้อย ยังมีความหวัง มีอนาคตรอข้างหน้าอยู่! เข้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ไม่ได้ พวกเรายังไปเรียนคลาสฝึกต่อสู้ได้ หากยังไม่ได้อีก จะเข้ากองทัพเป็นทหารอะไรก็แล้วแต่…ยังไงพวกเรายังคงเหลือทางเดินอีกมาก! หนทางการเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ไม่ได้มีแค่มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ เรียนจบแล้ว พวกเราก็สามารถเข้าสู่องค์กรใหญ่ได้ ขยันทำงาน ประสบความสำเร็จในตำแหน่งหน้าที่ องค์กรสามารถหล่อหลอมให้เราเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้เช่นกัน! อนาคตยังอีกยาวไกล…”
อาจารย์เริ่มร่ายคำคมสร้างแรงบันดาลใจให้นักเรียน สำหรับผู้ใหญ่อาจจะไม่ได้ผล แต่กับนักเรียนที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาพวกนี้ แน่นอนว่ายังคงมีผลไม่น้อย
ถัดจากนั้นไม่กี่นาที อาจารย์คุมแถวค่อยเงียบเสียงลง
ด้านนอกโรงแรม ไม่รู้ว่าถานเจิ้นผิงมาปรากฏด้านหลังทุกคนตั้งแต่ตอนไหน
“นักเรียนทุกคน สถานที่ตรวจร่างกายครั้งนี้คือจุดตรวจร่างกายที่หนึ่งของรุ่ยหยาง อยู่ห่างจากที่นี่ประมาณสามร้อยเมตร ตอนนี้ของให้ทุกคนเรียงแถวเดินตามฉันมา!”
ถานเจิ้นผิงไม่ต้องใช้โทรโข่ง ทั้งไม่จำเป็นต้องพยายามตะโกน นักเรียนนับพันคนก็ยังคงได้ยินเสียงเขาชัดทุกคน
นี่คือความสามารถของผู้ฝึกยุทธ์!
ปราณที่แข็งแกร่ง พลุกพล่านออกจากร่างของถานเจิ้นผิง แม้คนอื่นจะไม่ได้สัมผัสไวเหมือนฟางผิง แต่ตอนนี้กลับสามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งจากเขาได้เช่นกัน
—
ทุกคนกำลังจะเดินไปยังจุดตรวจร่างกายที่หนึ่ง
จู่ๆ สองพี่น้องตระกูลถานก็ปรากฏตัวเบื้องหน้าฟางผิง ดึงเขาออกมาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
ฟางผิงไร้คำจะพูด เอ่ยอย่างหงุดหงิด “พวกนายทำอะไรเนี่ย?”
“มีเรื่องนิดหน่อย!”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน