ตอนที่ 541 ของล้ำค่าที่หลุดมือไป (3)
………………..
พวกหลี่เต๋อหย่งมาเร็วก็จากไปเร็วเช่นกัน
พวกเขาไปแล้ว จู่ๆ ฟางผิงก็คว้าตัวเจี่ยงเชาไว้
เจี่ยงเชาเผยสีหน้าจนใจ เอ่ยเสียงแผ่วว่า “อย่าขโมยของฉันเลย! ฟางผิง นี่เป็นสมบัติก้นหีบของฉัน ปู่ฉันบอกว่าเสียเจ้านี้ไปเขาจะตีฉันให้ตาย ถึงฉันจะตายก็เสียมันไปไม่ได้เด็ดขาด นายกล้าขโมย ปู่ฉันต้องมาเอาเรื่องนายแน่! ไม่ใช่แค่ปู่ฉัน ผู้อาวุโสฉันก็จะมาเอาเรื่องนายด้วย ของแบบนี้หายากจริงๆ อาวุธวิเศษที่ใช้รักษาชีวิตผู้ฝึกยุทธ์ต่ำกว่าขั้นเจ็ด…”
ฟางผิงเอ่ยด้วยใบหน้าดำคล้ำ “ใครจะขโมยของนาย? ฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง?”
“ไม่ใช่ๆ…”
เจี่ยงเชาเอ่ยอย่างจนใจ “ไม่ใช่ขโมย ประเด็นอยู่ที่นายพูดเก่ง พูดไปพูดมาหากคนโง่อย่างฉันเผลอเอาให้นาย ฉันจะทำยังไงได้อีก”
ฟางผิงหมดคำพูดอยู่บ้าง ถามว่า “ป้องกันการโจมตีของพลังจิตใจขั้นเจ็ดได้จริงๆ หรือเปล่า?”
“น่าจะได้ แน่นอนว่าไม่ได้ประคองได้นานขนาดนั้น เจ้านี้สามารถใช้พลังปราณป้องกันไว้พักหนึ่ง แต่หากขั้นเจ็ดจะฆ่านายจริงๆ ก็คงไม่ได้มีแค่พลังโจมตีทางจิตใจอย่างเดียว ทำได้แค่พูดว่าป้องกันการพลั้งมือฆ่าเท่านั้น อย่างเช่นระหว่างต่อสู้กับขั้นเจ็ด มีหลายครั้งที่ถูกกดดันด้วยพลัง หากพวกเราอยู่ในสถานการณ์นั้น อย่างน้อยก็สามารถหนีได้ คนอื่นๆ บางทีอาจถูกกดดันจนตาย อีกอย่างผู้ฝึกยุทธ์ที่หลอมสารจิงกับเลือด พลังจิตใจอ่อนแอเกินไป หวังจะโจมตีพลังจิตใจใส่พวกเรา นั่นคงทำไม่สำเร็จ”
ฟางผิงมองบนร่างของเขา สำรวจรอบๆ พักหนึ่ง เจี่ยงเชารู้ว่าเขามองอะไรอยู่ ยักไหล่ว่า “ไม่ได้พกติดกับตัว”
“ฮ่าๆ!”
ฟางผิงเชื่อเขาก็แปลกแล้ว!
นายอ้วนนี้กลัวตายขนาดนั้น ของล้ำค่าแบบนี้จะไม่พกติดกับตัว?
“จริงๆ นะ!”
“เอาเถอะ ฉันไม่ได้จะเอาของนายสักหน่อย ฉันแค่อยากเห็นว่าทำมาจากอะไร หากวันหลังได้เจอ ฉันก็จะเอากลับมาด้วย”
ฟางผิงใจสั่นไหวอยู่บ้างจริงๆ เขาเองไม่ต้องการหรอก ยังไงก็พอจะป้องกันการโจมตีพลังจิตใจของขั้นเจ็ดได้อยู่แล้ว
คนที่บ้านต่างหากที่ต้องการ!
ในเมืองเทียนหนาน เมืองเฉียงเวย เมืองจู้หลิว…
ผู้แข็งแกร่งลงมือ ปลดปล่อยพลังจิตใจกดดัน หลายคนแทบจะระเบิดตายในชั่วพริบตา กระทั่งหนียังไม่อาจหนีได้
แต่ระดับสูงพวกนี้ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าคนพวกนี้จริงๆ
เจี่ยงเชาส่ายหัวว่า “ไม่ได้เอามาจริงๆ!”
ระหว่างที่เขาพูด ด้านข้างนั้นซูจื่อซู่ก็ส่งกำไลชิ้นหนึ่งมาให้ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันให้นายดู นายอ้วนเหมือนจะกลืนลงท้องไปแล้ว นายอย่าเอาจากเขาเลย น่าขยะแขยงจะตายไป!”
เจี่ยงเชาใบหน้าแข็งทื่อ ก่นด่า “คนทรยศ! จริงสิ เธอรู้ได้ยังไง?”
เขาคิดว่าตัวเองซ่อนไว้ดีแล้ว ผู้หญิงคนนี้รู้ได้ยังไงกัน?
ซูจื่อซู่เอ่ยด้วยสีหน้าดูแคลน “ฉันต้องรู้อยู่แล้ว ครั้งก่อนฉันเห็นว่านายกลืนไปน่ะสิ ทั้งยังอ้วกออกมาด้วย น่าขยะแขยงจริงๆ!”
“เธอจะเข้าใจอะไร!”
เจี่ยงเชาเอ่ยอย่างโมโห “โง่เง่า พกติดกับตัว นี่ถ้าทำหายจะทำยังไง? กลืนลงท้องถึงจะเรียกว่าเป็นการปกป้องชีวิต…”
ระหว่างที่พวกเขาพูดกัน ฟางผิงกลับหยิบกำไลขึ้นมาดู แววตาวูบไหวเล็กน้อย ปลดปล่อยพลังจิตใจออกมาอ่อนๆ
การปลดปล่อยนี้ ฟางผิงรับรู้ได้ถึงแรงต้านทาน
“วัสดุนี้…วัสดุนี้…เหมือนจะเคยเห็นมาก่อน!”
ฟางผิงระดมความคิดอย่างหนัก ผ่านไปสักพัก จู่ๆ ก็ตาเป็นประกาย รีบส่งให้เหล่าหวัง
หวังจินหยางรับมาอย่างสงสัยอยู่บ้าง ตรวจสอบพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “นี่…”
“ใช่แล้ว!”
“เป็นไปไม่ได้!”
“ใช่สิ!”
บทสนทนาของทั้งสองคนทำให้คนอื่นงุนงง
ฟางผิงกลับตื่นเต้นอยู่บ้าง มองไปทางซูจื่อซู่ “อันนี้แพงหรือเปล่า?”
“ของเธอเหมือนจะไม่หนักเท่าไหร่สินะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน