ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 548

ตอนที่ 548 ใครจะเป็นคนวางแผนใคร? (1)

………………..

ตามแผน วิธีที่ดีที่สุดนั้นคือให้หยางมู่ชนะ หลังจากนั้นหยางเฟิงแพ้ให้ฟางผิง

แบบนี้แล้ว ฟางผิงก็สามารถใช้ตำแหน่งผู้ชนะเข้ารอบไป

ส่วนหยางมู่ ขอแค่หลังจากนี้ไม่มีใครท้าประลองเขาแล้ว เขาก็สามารถใช้ตำแหน่งผู้ชนะเข้ารอบได้เหมือนกัน

แต่ไม่รู้ว่าเวลากระชั้นชิดหรือไม่ทันได้พูด หยางเฮ่อไม่ได้บอกให้ฟางผิงแพ้แก่หยางมู่แต่อย่างใด

—

พื้นที่ใจกลาง

หยางมู่มองฟางผิง เอ่ยด้วยใบหน้าจริงจัง “แม่ทัพฟาง อยากประลองกับนายมาตั้งนานแล้ว หลังจากนี้อย่าได้ออมมือ!”

ฟางผิงพยักหน้า ถือดาบผิงล่วนในมือ

เวลานี้หยางมู่คำรามออกมา ใช้ดาบของตัวเองฟันไปยังฟางผิง ระเบิดปราณจนถึงสุดขีด!

ฟางผิงสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย กวัดแกว่งดาบฟันออกไป เคลื่อนร่างอย่างว่องไว ในขณะที่ฟันดาบออกไปก็ปรากฏอยู่เหนือหัวของหยางมู่แล้ว

ยังไงหยางมู่ก็เป็นยอดฝีมือขั้นหกสูงสุด ฝีมือไม่อ่อนด้อย เงาวูบวาบราวกับสายฟ้าแลบ

ร่างทั้งสองคนปะทะกันในอากาศ ครั้งนี้ฟางผิงไม่ได้ใช้พลังจิตใจ

ประมือกันสิบกระบวนท่าติดต่อกัน ทั้งสองคนกลับไม่สู้กันจนรู้แพ้รู้ชนะ

หยางมู่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้การต่อสู้จบลงอย่างรวดเร็ว เอาแต่ประมือกับฟางผิงลากเวลาออกไปเรื่อยๆ

ฟางผิง…เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว!

ทั้งไม่ค่อยเข้าใจอยู่บ้างเหมือนกัน!

หยางมู่กำลังสิ้นเปลืองปราณของเขาอยู่!

เขารับรู้ได้ หยางมู่ไม่มีความคิดจะทุ่มสุดชีวิต ไม่ได้มีความหมายจะฆ่าเขา แต่ก็ไม่ได้จะแพ้ให้เขาอย่างรวดเร็วเหมือนกัน แค่ถ่วงเวลา

เขากำลังถ่วงเวลาตัวเอง!

นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงก็ผลาญปราณให้ไวขึ้นอีก

เขาอยากมั่นใจสักหน่อย!

มั่นใจครั้งสุดท้าย!

แม้เขาจะตัดสินใจแล้ว แต่ก่อนหน้านี้จู่ๆ หยางเฮ่อก็เอ่ยว่าจะช่วยเขาให้ผ่านด่านไป ประโยคนี้ทำให้ฟางผิงใจสั่นคลอน

แต่ตอนนี้ฟางผิงมั่นใจแล้วว่าเหมือนจะไม่มีเจตนาดีเท่าไหร่

‘ตระกูลหยาง…ยังไงก็คุ้มครองมนุษย์มาหลายปีนับไม่ถ้วน! ถ้าคิดจะผูกสัมพันธ์กับฉัน งั้นก็แล้วไป! แต่หากไม่ใช่…’

นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เริ่มหาโอกาสฟื้นฟูปราณอย่างช้าๆ ราวกับว่าเพราะพลังจิตใจบาดเจ็บหนักจึงไม่สามารถฟื้นฟูไวได้

หยางมู่เหมือนไม่ได้สนใจ ทั้งไม่ได้หยุดมือเช่นกัน

ทั้งสองคนสู้กันอย่างต่อเนื่อง หยางมู่ที่อยู่ขั้นหกสูงสุด ประมือกับฟางผิงด้วยวิธีการแลกเปลี่ยนความรู้ ไม่ได้ลงมือโหดเหี้ยมจนเกินไป

ในฝูงชนนั้น พวกรัฐมนตรีหวังมองอยู่พักหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรออกมา

แม้พวกเขาจะรู้สึกว่าจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุดเป็นเรื่องดี แต่หยางมู่ทำท่าทีเหมือนกำลังได้เล่นเกมที่ชอบ ประลองกันนานหน่อย พวกเขาก็ไม่อาจพูดอะไรได้

ซูเฮ่าหรานมองหยางเฮ่ออีกครั้ง ขมวดคิ้วเล็กน้อย กลับไม่ได้พูดอะไร

การต่อสู้ครั้งนี้ดำเนินไปอย่างเนิ่นนานจริงๆ

แม้หยางมู่จะต่อสู้จนแทบหมดเรี่ยวแรงแล้วก็ไม่มีท่าทีจะหยุดมือเลย

ยังไงพลังปราณของฟางผิงก็อยู่แค่ขั้นหกตอนกลาง…ถึงจะแข็งแกร่งกว่าขั้นหกตอนกลางทั่วไป แต่หยางมู่ไม่ได้ลงมือหนัก เขาจึงประลองเป็นเพื่อนอย่างเงียบๆ ต่อไป

จุดประสงค์จริงๆ ของการประลองทั้งสองคนคือลากเวลาให้นาน นานจนผู้ฝึกยุทธ์ของประเทศอื่นๆ บางส่วนด่าออกมาอย่างทนไม่ไหวอยู่บ้าง “สนุกนักหรือไง? อยากรักษาโควตาไว้ก็ไม่ใช่เล่นกันแบบนี้? คนเยอะแล้วยังต้องประมือกันอยู่ดี!”

มีคนด่าออกมา ฟางผิงและหยางมู่ประมือกัน ในสายตาของทุกคนก็เพื่อประคองให้ฟางผิงสามารถเข้ารอบได้

การเข้ารอบแบบนี้ คนอื่นก็ทำได้เหมือนกัน

ทั้งสองคนต่อสู้กันเกือบชั่วโมง ฟางผิงฟื้นฟูปราณหลายครั้งแล้ว หยางมู่ก็ฟื้นฟูเช่นกัน…เขา…ถึงกระทั่งใช้น้ำแร่ชีวิตบางส่วน!

คนอื่นสัมผัสไม่ได้ ฟางผิงและปรมาจารย์พวกนั้นกลับรับรู้ได้

รัฐมนตรีหวังอดเอ่ยไม่ได้ “ประมุขหยาง พอหอมปากหอมคอแล้ว!”

แม้จะประลองกันจริงๆ มาถึงช่วงที่ใช้น้ำแร่ชีวิตฟื้นฟู นี่ก็เกินไปแล้ว!

หยางเฮ่อขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน “เจ้าเด็กนี้…แต่ไหนแต่ไหนก็คลั่งไคล้การต่อสู้ เจอเกมที่ชอบจึงไม่สนใจความเหมาะสมอะไรทั้งนั้น!”

‘ฆ่าฉันแล้ว พวกเขาจะได้อะไร?’

‘นอกจากเป็นศัตรูกับมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ก็ไม่มีประโยชน์อย่างอื่น!’

ฟางผิงมีความคิดผุดขึ้นมาในใจ หรือฆ่าฉันยังจะเอาดาบผิงล่วนไปได้ ไม่ก็เกราะตัวในของขั้นเก้า?

ในการแข่งขัน ฆ่าคู่ต่อสู้สามารถเอาสินสงครามไปได้

แน่นอนว่าคนที่อยู่ตรงนี้ต่างสายตากว้างไกล ดาบผิงล่วนคือโลหะผสมระดับ A เจ้าสิ่งนี้มีแค่ไม่กี่คนที่สนใจจริงๆ

ส่วนเกราะตัวในขั้นเก้า นี่กลับไม่เลว

แต่ฆ่าตัวเอง ล่วงเกินมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เพื่อเกราะตัวในขั้นเก้าตัวเดียว ฟังขึ้นหรือไง?

ฟางผิงยังกำลังครุ่นคิดอยู่ หยางเฟิงกลับเผยสีหน้าร้อนใจแล้ว ตื่นเต้นจนทนไม่ไหวอยู่บ้าง เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “แม่ทัพฟาง เริ่มได้หรือยัง?”

ฟางผิงขมวดคิ้วอีกครั้ง เขายังคิดไม่กระจ่างเลยว่าทำไมตระกูลหยางถึงรีบฆ่าตัวเองขนาดนี้?

แม้จะเกลียดชังตัวเองก็คงไม่ถึงขั้นต้องฆ่าตัวเองที่นี่หรอกมั้ง?

หรือว่า…เขาเดาผิด?

เพราะรักชีวิตเกินไป มองใครก็เหมือนจะคิดฆ่าตัวเองไปหมด?

‘ช่างเถอะ ดูก็จะรู้เอง! เจ้าหมอนี้อยากค่อยๆ โจมตีฆ่าฉัน ทำให้คนไม่มีโอกาสตอบโต้…งั้นก็ต้องดูไพ่ตายของเขาแล้ว!’

นึกมาถึงตรงนี้ ฟางผิงจึงพยักหน้าว่า “เริ่มได้เลย!”

“แม่ทัพฟาง งั้นพวกเรารีบสู้รีบตัดสินให้จบๆ ไป อย่าสิ้นเปลืองเวลาอีกเลย!”

หยางเฟิงเผยสีหน้าเกรงใจ ปากพูดน่าฟัง แต่ครู่ต่อมา ฟางผิงก็หน้าเปลี่ยนสี!

วิธีการลงมือที่คุ้นเคย!

ในเวลานี้หยางเฟิงที่อยู่ตรงข้าม พ่นเลือดนับไม่ถ้วนออกมากลางอากาศ ชั่วพริบตาตัวอักษร ‘ฆ่า’ ก็เกาะตัวกันแน่นในอากาศ

ไม่ใช่อักษร ‘สยบ’ แต่เป็น ‘ฆ่า’

—————

………………..