ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 7

ตอนที่ 7 ห้าด่านวรยุทธ์

ฟางผิงที่มีความคิดหาเงินอยู่เต็มสมอง ไม่นานก็ถูกความจริงโค่นล้มอีกครั้ง

ตอนที่ออกจากประตู ฟางหยวนนั้นรออยู่ที่ด้านนอกประตูนานแล้ว

ชั่วพริบตาที่เห็นฟางผิงออกมา ฟางหยวนก็พูดอย่างขมขื่น “หิวแล้ว!”

“หิวก็กินข้าวสิ?”

ฟางผิงพูดอย่างปกติ ด้านฟางหยวนฟองลมแก้ม เอ่ยอย่างหงุดหงิด “ไม่มีเงิน ในบ้านก็ไม่มีข้าวเหลือแล้ว”

“เงินห้าสิบหยวนที่แม่ให้วันก่อน เป็นเงินข้าวกลางวันสามวันของพวกเรา ตอนนี้เงินอยู่ที่นายหมดแล้ว กินข้าวได้ที่ไหนกันล่ะ?”

“ยังต้องใช้เงินนี้กินช้าวอีก?” ฟางผิงราวกับถูกทุบหัว เอ่ยกะอึกกะอัก “เมื่อเช้าเธอไม่ได้พูดเรื่องนี้เสียหน่อย?”

ตอนที่ซื้อเนื้อย่างเสียบไม้ให้ เจ้าหนูนี่ก็กินอย่างสุขใจ!

ไม่อย่างนั้นฟางผิงคงไม่เอาเงินสิบหยวนที่เหลือให้เธอใช้หรอก

จนถึงตอนนี้ ฟางผิงจึงค่อยรู้ว่า เงินนั้นรวมอยู่ในเงินอาหารกลางวันของวันนี้ด้วย

ประเด็นสำคัญคือ ยามนี้เขามีเงินติดตัวสิบหยวน เจ้าหนูนี้มีเงินที่ไม่ได้ใช้ห้าหยวน หรือเธอคิดจะกินจนตัวเองหมดเนื้อหมดตัวกัน?

เรื่องก็ไม่ต่างจากที่คาดนัก ฟางหยวนเอ่ยตามปกติ “กินข้าวก็ต้องใช้เงินสิ เงินเอาให้นายไปหมดแล้ว ฉันจะห่วงเรื่องกินข้าวทำไม ฟางผิง ฉันหิวแล้ว จะบ่ายโมงแล้ว ฉันจะกินข้าว!”

“ฮ่าๆ!”

“ฟางผิง ฉัวหิวมากๆ เลย หิวจนเดินไม่ไหวแล้ว…” ฟางหยวนกุมท้องตัวเอง เริ่มเล่นบทโศกขึ้นมา

ฟางผิงจะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก ยื่นมือไปบิดแก้มเธอ เอ่ยอย่างจนใจ

“ไป ไปกินข้าว ฉันยังคิดว่าฉันใช้เงินค่าขนมของเธอไปจริงๆ ที่แท้ก็เป็นเงินค่าข้าว ฉันลืมเรื่องนี้ไป เธอกลับจำได้ชัดเจน นี่เธอวางแผนกับพี่ชายขนาดนี้เชียว? เงื่อนไขก่อนหน้านี้เป็นโมฆะไปแล้วกัน…”

“ไม่เอา!” ฟางหยวนรีบส่ายศีรษะ สีหน้ามีแต่ความเสียดาย สักพักค่อยควักเงินห้าหยวนของตัวเองออกมา เอ่ยอย่างอาลัยอาวรณ์ “เอานี่ไป นายบอกว่าจะซื้อของอร่อย จะซื้อเสื้อผ้า คอมพิวเตอร์ให้ฉัน…ห้ามผิดคำพูด”

แม้จะชอบทะเลาะกับฟางผิง แต่ความจริงฟางหยวนกลับมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่ชายคนนี้

ในเมื่อฟางผิงกล่าวว่าภายหลังจะซื้อของอร่อยๆ ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ให้เธอ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นไปไม่ได้ แต่เด็กสาวยังคงคาดหวัง เมื่อฟางผิงจบมหาวิทยาลัยต้องทำได้แน่

เพื่ออนาคตที่จะมาถึง ฟางหยวนจึงตัดสินใจอุทิศทรัพย์สินทั้งหมดของตัวเองออกมา อย่างไรตอนเช้าเธอก็ใช้เงินห้าหยวนของฟางผิงไป

สาวน้อยดีดลูกคิดคำนวณเสียงดัง ฟางผิงทั้งขบขันทั้งจนใจอยู่บ้าง

เพราะไม่มีเงินติดตัวสักนิด จึงไม่มีความมั่นใจสินะ

ไม่อย่างนั้น คงไม่ทะเลาะกับเจ้าหนูนี้เพราะเงินไม่กี่หยวนหรอก

—

หลังจากกินข้าวกลับมา ฟางผิงก็สิ้นเนื้อประดาตัวจริงๆ หากว่าเงินหนึ่งหมื่นไม่ใช้ในการสมัครสอบ เขาคงยังจะเป็นเถ้าแก่น้อย

ดีที่ตอนกลางวันสองพี่น้องกินอาหารง่ายๆ คนละห้าหยวน จึงรวมกันเป็นสิบหยวนพอดี

เงินห้าหยวนของสาวน้อย ฟางผิงทำใจใช้ไม่ได้ ขึ้นมัธยมต้นแล้ว เด็กผู้หญิงต้องมีเงินติดกระเป๋าไว้บ้าง

ไม่มีเงิน ตอนบ่ายสองพี่น้องจึงไม่มีใจจะไปเที่ยวเล่นข้างนอก

พูดให้เห็นภาพก็คือ หากฟางผิงไม่เอาเงินหนึ่งหมื่นหยวนมาด้วย ระหว่างทางเกิดปวดฉี่ขึ้นมา ต้องจ่ายค่าเข้าห้องน้ำก็คงไม่ได้เข้าแล้ว

ฟางหยวนยังมีการบ้านที่ต้องทำ รู้ดีว่าพี่ชายจนอย่างยิ่ง จึงไม่ได้สร้างความลำบากใจต่อ กลับไปทำการบ้านที่ห้องแต่โดยดี

ด้านฟางผิงก็เข้าไปในห้องตัวเอง ร่างแผนในอนาคตขึ้นมา

ตอนนี้ในสมองของฟางผิงมีเพียงเรื่องใหญ่สองเรื่อง เรื่องแรก เตรียมสอบวรยุทธ์ เรื่องที่สอง หาเงิน

ยกระดับฐานะของครอบครัวถือเป็นเรื่องรอง เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อน

ประเด็นอยู่ที่แม้จะไม่มีเงิน เขาก็อาจจะมีโอกาสเรียนวรยุทธ์ได้

แม้ว่าระบบนี้จะไม่ค่อยน่าเชื่อถือ แต่ฟางผิงคิดว่า หากตัวเองไม่อาจสอบเข้ามหาวิทยาลัยสายวรยุทธ์ ในอนาคตก็ยังสามารถกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้อยู่ดี

แต่ปัญหาคือ ผู้ฝึกยุทธ์ต้องมีลมปราณที่แข็งแกร่งอย่างเดียวหรือ?

การฝึกพลังล่ะ?

ทำอย่างไรถึงจะฝึกฝนร่างกายให้ทะลุขีดจำกัดได้?

ฟางผิงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย ไม่มีวิชาที่สอน ใครจะรู้ว่าเมื่อใดถึงจะเรียนรู้เรื่องพวกนี้ได้ เห็นได้ชัดว่าเกาเข่าเป็นทางลัดที่เร็วที่สุด

เขาจึงจำเป็นต้องวางแผนกับเรื่องพวกนี้สักหน่อย

—

บ่ายสามโมงกว่า แม่ก็กลับมาพร้อมกับข้าวเย็นที่ซื้อจากข้างนอก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน