ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1588

ตอนที่ 1588 โดอัน
คำสั่งจากอารยธรรมระดับ 8 เผยแพร่ออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็
เกิดความวุ่นวายไปทั่วเผ่าเทลคอส ทุกคนต่างก็ตกตะลึงและรีบมุ่ง
หน้าไปที่กาแล็คซี่เมฆทมิฬ ตอนนี้ดาวเคราะห์แคระที่ไร้ค่ากลับโดด
เด่นขึ้นมาในพริบตา
ยานอวกาศจากทุกอารยธรรมต่างก็มุ่งหน้าไปที่กาแล็คซี่เมฆทมิฬ
เพื่อไปยังดาวเคราะห์แห่งหนึ่ง
ในตอนที่เหวินลั่ว, ป๋อไห่ตงและหลินเคอ นักรบคอสมิคจากเผ่า
เทลคอสกำลังมุ่งหน้าไปที่ดาวเคราะห์แคระนั้น โดอันก็เดินทางไป
ถึงที่นั่นแล้ว
เขามีรูปลักษณ์คล้ายกับมนุษย์ อันที่จริงก็ไม่ต่างอะไรกันมาก ยกเว้น
แค่สูงกว่าและมีผมที่ดกกว่า
เขาลอยอยู่นอกดาวเคราะห์แคระและมองลงไปที่ด้านล่างด้วยสีหน้า
เย็นชา “หลอกลูกสาวฉันโดยไม่คิดว่าจะได้รับผลกระทบอะไรเลยรึ
ไง ?”
เรื่องของฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวยนั้นทำให้เผ่าเทลคอสเสียเกียรติเป็น
อย่างมาก และอาจจะทำให้เขาสูญเสียลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาไป
ตอนแรกเขาคิดจะทำลายทั้งดาวเคราะห์แคระ แต่สุดท้ายหลังจากที่
คิดได้สักพักเขาก็ตัดสินใจไปหาเด็กหนุ่มที่ชื่อฮั่วเยี่ยนอัจฉริยะที่
มนุษย์ถือว่าเป็นความหวังของอารยธรรมพวกเขา
ต่อมาร่างของโดอันก็หายไปในพริบตา พลังคอสมิคห่อหุ้มตัวเขา
เอาไว้จึงทำให้ไม่ได้รับผลจากการเสียดสีกับชั้นบรรยากาศ แค่ไม่กี่
อึดใจเขาก็ได้ปรากฏตัวในวิหารแห่งการคืนชีพ
ในดาวเคราะห์แห่งนี้มีสิ่งมีชีวิตมากมาย มนุษย์ก็ถือว่าเป็นหนึ่งใน
พวกนั้น แต่เนื่องจากจำนวนของมนุษย์นั้นมากกว่าจึงยึดครองพื้นที่
ได้มากกว่าเผ่าพันธุ์อื่น ๆ
“ฉัน โดอัน จากเผ่าเทลคอส ฮั่วเยี่ยนออกมาเจอกับฉันหน่อย” เมื่อ
พูดจบเขาก็แผ่พลังอันน่ากลัวออกมาจนทำให้ทั้งวิหารนั้นราวกับ
ภูเขาที่เปราะบาง ทันใดนั้นมันก็ถล่มลงในพริบตา
ใจกลางเศษซากเหล่านั้น โดอันยังยืนนิ่งราวกับพระเจ้า เขาดูสูงส่ง
และยิ่งใหญ่
โดอันไม่ได้พูดออกมาเสียงดังนักแต่คำพูดของเขากลับดังก้องอยู่ใน
หูของมนุษย์ ทุกคนต่างก็ตะลึงกับเสียงนี้ เสียงนี้ช่างทรงพลัง พวก
เขาพากันหันมามองที่ซากวิหารทันที ตอนนั้นทุกคนต่างก็ใจหล่น
วูบด้วยความกลัว
ความหดหู่เข้ากัดกินจิตใจของผู้คนแทบจะทันที
เขามาแล้ว !
นักรบคอสมิคในตำนานที่แม้แต่อารยธรรมระดับ 8 ก็ยังไม่กล้าดูหมิ่น!
ตอนนี้มนุษย์ตกอยู่ในอันตราย !
เหล่าผู้อาวุโสของอารยธรรมโลกมนุษย์ต่างก็หน้าถอดสี พวกเขารีบ
มุ่งหน้าไปที่วิหารแห่งการคืนชีพทันที
นอกจากเหล่าผู้อาวุโสแล้วก็มีผู้มีอำนาจอีกหลายคนมุ่งหน้าไปที่
วิหาร แน่นอนว่ายังมีบางคนที่พากันหนีออกห่างจากวิหารแห่งนั้น รึ
ออกจากอาณาเขตของมนุษย์ไปรวมตัวกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ เพื่อหลีกเลี่ยง
อันตราย
เมื่อหายนะมาถึง ไม่ว่าจะตายอย่างกล้าหาญรึสู้เพื่อความหวัง ยังไงซะ
ตัวเลือกของผู้คนก็แตกต่างกันไป
ไม่นานมนุษย์หลายหมื่นคนก็มารวมตัวกันที่ซากวิหาร
เหล่าผู้อาวุโสทั้ง 81 คนเองก็ไปรวมตัวที่นั่นเช่นกัน
ต่อหน้านักรบคอสมิคในตำนานแล้ว พวกเขาไม่กล้าแสดงความไม่
พอใจที่วิหารแห่งการคืนชีพถูกทำลายไป พวกเขาได้แต่โทษตัวเองที่
ไม่อาจจะมาต้อนรับนักรบคอสมิคอย่างสมเกียรติได้ “ท่านโดอัน
พวกเราเผ่าโลกมนุษย์ขอคำนับ”
ทุกคนต่างก็ทำความเคารพนักรบคอสมิค
โดอันยืนเอามือไขว้หลังด้วยสีหน้าเฉยเมย เขาทำเป็นไม่ได้ยินเสียง
ของผู้คนโดยรอบ
นี่คือเผ่าพันธุ์ที่ทำให้เผ่าเทลคอสต้องอับอายและทำให้ลูกสาวของ
เขาต้องตกอยู่ในอันตราย เขาไม่คิดจะให้ค่าคนพวกนี้ การที่ไม่ลงมือ
กับพวกนี้ก็ถือว่าใจดีมากแล้ว เขายังจะต้องให้ค่าพวกนี้อยู่งั้นเหรอ ?
ไม่นานหลังจากนั้นฮั่วเยี่ยนก็เดินฝ่าผู้คนเข้ามายังซากวิหาร ก่อนจะ
มาถึงตรงหน้าโดอัน
“ทะ …ท่านโดอัน” ฮั่วเยี่ยนตัวสั่นเทา แม้แต่เสียงของเขาก็ยังสั่นเครือ
ไปด้วย เขาทั้งเครียดและกังวล เขาไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบ
ไหน แต่ตอนนี้เขาพร้อมที่จะตาย แต่ก็กลัวว่ามันจะส่งผลต่อเผ่าพันธุ์
มนุษย์ไปด้วย เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มอัน
เศร้าสร้อย “ท่านมาที่นี่เพื่อฆ่าผมงั้นเหรอ ? ถ้าเป็นแบบนั้นก็ลงมือ
ได้เลย”
มีแค่พระเจ้าที่รู้ว่าตลอดหลายวันมานี้เขาต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหน
เขากังวลเรื่องโกโก้เหวยและความปลอดภัยของมนุษย์ เขาไม่อาจจะ
นอนหลับได้สนิท เพราะเมื่อเขาหลับไป เขาก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะ
ฝันร้ายอยู่ดี
เขากดดันอย่างมาก บางทีความตายอาจจะทำให้เขาคลายกังวลได้
โดอันอยากจะฆ่าฮั่วเยี่ยน แต่เด็กนี่กับลูกเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
ต่อกัน ลูกสาวเขาขอเข้าร่วมการทดสอบ ก่อนที่ผลของการทดสอบ
จะออกมานั้น ถึงเขาจะอยากฆ่าฮั่วเยี่ยน แต่เขาก็ต้องห้ามใจตัวเอง
เอาไว้
“แกอยากตายงั้นเหรอ ? ไม่ต้องกังวล ชีวิตแกน่ะอยู่ในกำมือของฉัน
อยู่แล้ว” โดอันพูดออกมาด้วยท่าทีเฉยเมย “ฉันแค่อยากรู้ว่าแกหลอก
ลูกสาวฉันจริง ๆ รึเปล่า แกใช้วิธีอะไรหลอกให้เธอมาชอบแก”
เขาอาจจะไม่เชื่อเรื่องที่เผยแพร่บนเครือข่ายทั้งหมด แต่เนื่องจากเขา
ได้อ่านเรื่องนั้นแล้ว จึงเป็นเป็นธรรมดาที่เขาจะมองฮั่วเยี่ยนไม่ดีนัก
และคิดว่าฮั่วเยี่ยนต้องหลอกโกโก้เหวยให้มาชอบ ถ้าไม่อย่างงั้น
โกโก้เหวยจะมาชอบเด็กจน ๆ ที่มาจากอารยธรรมที่ตกต่ำไปแล้วได้
ยังไง ?
“หลอกงั้นเหรอ ?” แม้ว่าฮั่วเยี่ยนจะกลัวโดอัน แต่การที่โดอันประเมิน
ความรู้สึกที่โกโก้เหวยมีให้กับเขาแบบนี้ก็ทำให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมา
ไม่รู้ว่าเขาเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้โต้เถียงกลับไป “ท่านโดอัน
ท่านเป็นถึงนักรบคอสมิคและเป็นพ่อของโกโก้เหวย ผมเคารพท่าน
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะเหยียดหยามความรู้สึกที่ผมมีให้กับ
โกโก้เหวยได้”
เขาเงยหน้าขึ้นและตะโกนออกมา ความกลัวและความกังวลในใจ
พลันหายไปหมด “ผมชอบโกโก้เหวย ผมไม่ได้มีจุดประสงค์ร้าย
แอบแฝง ผมไม่ได้ใช้วิธีการใด ๆ นี่คือความรู้สึกของพวกเรา มัน
ไม่ใช่เรื่องผิดพลาดรึชั่วร้ายแบบที่ท่านคิด”
“งั้นนายจะอธิบายเรื่องที่เผยแพร่ในเครือข่ายยังไง ?” โดอันไม่ได้
ปฏิเสธคำพูดของอีกฝ่าย
ฮั่วเยี่ยนกังวลเรื่องความปลอดภัยของโกโก้เหวย ดังนั้นตลอดหลาย
วันมานี้เขาจึงตรวจสอบข้อมูลในเครือข่าย เป็นธรรมดาที่เขาจะได้
เห็นเรื่องที่เผยแพร่กันนี้ เขาไม่คิดจะแก้ตัวเลยแม้แต่น้อย
“ท่านเป็นนักรบคอสมิคที่ไม่ต่างอะไรจากพระเจ้าสำหรับเรา ผมเชื่อ
ว่าท่านน่าจะมีวิจารณญาณตัดสินได้เอง”
โดอันพูดขึ้น “ฉันเองก็มีวิจารณญาณมากพอ แต่เรื่องตำนานที่นาย
แต่งขึ้นมานั้นนายจะอธิบายยังไง ?”
ฮั่วเยี่ยนกัดฟันแน่นและพูดขึ้นมา “ผมไม่ได้แต่งมันขึ้นมา ! ตำนาน
นั้นเล่าขานในเผ่าโลกมนุษย์มากว่าล้านล้านปีแล้ว มันส่งต่อมาจาก
บรรพบุรุษของเรา ! แม้ว่าไม่อาจจะยืนยันเรื่องนี้ได้แต่ผมเชื่อว่าใน
อดีตนั้นโลกมนุษย์ของเราต้องมีคนพวกนั้นอยู่ กลุ่มยอดฝีมือที่ไร้
เทียมทาน !”
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานและดูเหมือนเป็นเรื่องที่คนแก่แต่งขึ้นมาเพื่อ
กระตุ้นผู้เยาว์ แต่มนุษย์กลับเชื่อว่าคนในตำนานเหล่านั้นมีตัวตนอยู่
จริง
บางทีเพราะนิสัยของมนุษย์ แม้แต่ตอนที่อารยธรรมของพวกเขาตก
ต่ำลงมาแต่พวกเขาก็ยังคงรักษาความภาคภูมิใจในตัวเองเอาไว้อยู่
มันจึงทำให้ตำนานเหล่านั้นยังคงส่งต่อกันมา
“บังอาจ !” โดอันโกรธขึ้นมา “ต่อหน้าฉันแล้วนายยังคิดจะโกหกอยู่
อีกเหรอ ?”
คลื่นพลังอันน่ากลัวของนักรบคอสมิคแผ่ออกไปทั่วดาวเคราะห์
แคระทันที
ตอนนั้นหลายพันล้านชีวิตต่างก็ตัวสั่นราวกับพบจุดจบของโลก
ดาวเคราะห์แคระถึงกับสั่นไหวราวกับว่าเจอกับพลังที่ยากจะรับมือ
ได้ มันเริ่มส่งสัญญาณว่าจะพังตัวลงในไม่ช้า