ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1601
ตอนที่ 1601 ท่าทีที่เปลี่ยนไป(I)
โกโก้เหวยมองไปที่หงด้วยสีหน้าไม่พอใจราวกับว่าเธอถูกรังแก
มันจริงที่ว่าเธอตกที่นั่งลำบาก หากหงไม่ช่วยงั้นก็ยากที่จะรับรองได้
ว่าเธอจะรอดมาได้
แต่อันตรายนั่นมันหมายถึงความหวัง !
มีแค่การล่าสัตว์กินดาวพวกนี้เท่านั้นที่เธอจะผ่านการทดสอบไปได้
และได้อยู่ด้วยกันกับฮั่วเยี่ยน
หงช่วยเธอรอดจากอันตรายมาได้ก็จริง แต่มันก็ทำลายความหวังของ
เธอไปด้วย
หงไม่รู้ว่าจะหัวเราะรึร้องไห้ดี “สาวน้อย ฉันช่วยเธอแต่เธอกลับมา
โทษฉันเนี่ยนะ ?”
“ใครอยากให้คุณช่วยกัน ?” โกโก้เหวยไม่คิดจะขอบคุณ “คุณไม่ได้
ช่วยอะไรเลย !”
“ไม่เอาน่า เธอก็พูดเกินไปแล้ว” หงไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธอยังไง “แต่
สัตว์กินดาวพวกนี้น่ะฉันฆ่าพวกมันทั้งหมดแล้ว เธอจะทำยังไงต่อ?”
โกโก้เหวยมองไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นสัตว์กินดาวเหลืออยู่อีก เธอก็
อดไม่ได้ที่จะเศร้า
เธอทำราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่างไป ตาของเธอแดงก่ำ
พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา สภาพนี้ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องปวดใจ
เมื่อเห็นท่าทีของเธอ หงก็ไม่คิดจะแกล้งเธอต่อ เขาได้ถอนหายใจ
ออกมา “เฮ้อ ! สาวน้อย ไม่ต้องร้องไห้แล้ว หากคนอื่นไม่รู้เขาคงจะ
คิดว่าฉันรังแกเธอ !”
หงส่ายหน้าก่อนจะสร้างวังวนขนาดใหญ่ขึ้นมา “ไปกันเถอะ ฉันจะ
พาเธอไปที่หนึ่ง”
โกโก้เหวยมองไปที่หงด้วยความกังวล “คุณคิดจะทำอะไร !”
“ทำไมเธอถึงได้ถามเยอะแบบนี้ ? ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก” หงไม่คิด
จะพูดคุยไร้สาระกับเธออีก เขาควบคุมตัวโกโก้เหวยและส่งเธอเข้า
ไปในวังวนนั้น ก่อนที่เขาจะตามเข้าไปในวังวนนั้นด้วย
….
ในดาวเคราะห์แคระ ที่ซากวิหารแห่งการคืนชีพ
หงและโกโก้เหวยได้ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
“เจ้าสำนัก” หงเห็นว่าฝานกู่และคนอื่น ๆ เรียกจางหยูว่าเจ้าสำนัก
ดังนั้นเขาจึงเรียกตามพวกนั้นไปด้วย “โชคดีที่เธอยังไม่ตาย”
จางหยูพยักหน้าตอบรับและมองไปที่เด็กสาวที่อยู่ข้างกายหง
คนทั้งดาวเคราะห์แคระต่างก็พากันมองไปที่โกโก้เหวยด้วยความ
สงสัย “เธอคือโกโก้เหวยงั้นเหรอ ?”
ตอนนี้โกโก้เหวยสับสนอย่างมาก เธอไม่รู้เลยว่าหงพาเธอมาที่ไหน
“ตาเฒ่า คุณพาฉันมาที่ไหนกัน ?” โกโก้เหวยไม่คิดจะสุภาพอีกต่อไป
เมื่อได้ยินคำเรียกของโกโก้เหวย ทุกคนก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา
เธอกล้าขนาดนั้นเลยเหรอ ?
นี่คือผู้สร้าง !
แม้แต่คนจากอารยธรรมระดับ 9 ก็ไม่กล้าจะเย่อหยิ่งกับผู้สร้าง!
เธอเป็นแค่นักรบดาวเคราะห์แต่กลับกล้าเรียกผู้สร้างเช่นนี้ได้ !
โดอันไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เมื่อเห็นโกโก้เหวย เขาก็ทั้งตะลึงและยินดี
“โกโก้เหวยยังมีชีวิตอยู่ ลูกสาวฉันยังมีชีวิตอยู่ !”
แต่เมื่อเห็นสภาพโกโก้เหวยที่ตัวชุ่มไปด้วยเลือด โดอันก็ได้แต่ปวด
ใจราวกับมีมีดทิ่มแทงหัวใจเขา ไม่ว่าจะเคยบาดเจ็บหนักมามากแค่
ไหน แต่ก็ไม่อาจจะทำให้นักรบคอสมิคหลั่งน้ำตาได้ แต่ตอนนี้เอง
เขากลับร้องไห้ออกมา “ลูก ลูกคงต้องเจ็บปวดอย่างมากในการ
ทดสอบสินะ ! “
โดอันรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองได้ทำไป เขายิ่งโทษตัวเองมากกว่าเดิม
“เจ้าคือโกโก้เหวยสินะ ?” จางหยูมองไปที่โกโก้เหวย แววตาที่ใสซื่อ
ของโกโก้เหวยนั้นทำให้ผู้คนรู้สึกดีด้วย
เมื่อได้ยินเสียงของจางหยู โกโก้เหวยก็ได้สติขึ้นมา เธอมองไปที่
จางหยูแล้วถามขึ้น “คุณเป็นใคร? คุณรู้ชื่อฉันได้ยังไง ?”
โดอันเห็นแบบนั้นก็รีบพูดขึ้นมา “โกโก้เหวย รีบขอบคุณเจ้าสำนัก
เร็วเข้า หากไม่ใช่เพราะเจ้าสำนัก ลูกคงไม่รอดในการทดสอบ”
“พ่อ !” โกโก้เหวยอึ้งและถามขึ้นมา “ทำไมพ่อถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ? พ่อ
ให้พวกเขาไปช่วยหนูงั้นเหรอ ?”
มุมปากของโดอันกระตุก เขาเป็นนักรบคอสมิคและที่นี่ก็มียอดฝีมือ
ที่เหนือกว่าเขามากมาย คำถามของโกโก้เหวย ทำให้เขาลนลาน
“อย่าพูดไร้สาระ” โดอันกลัวว่าเจ้าสำนักและผู้สร้างจะโกรธจึงรีบ
อธิบายออกมา “นี่คือเจ้าสำนัก นี่คือผู้สร้าง พวกเขาคือบุคคลที่ยิ่งใหญ่
ฉันเป็นใครถึงจะไปสั่งพวกเขาได้ ? นี่ไม่ต้องพูดถึงสองท่านนี้เลย
ที่นี่ยังมีนักรบมิติอีก ท่านเหล่ยอู่ก็อยู่ที่นี่ พ่อไม่อาจจะเทียบกับพวก
เขาได้เลย”
โกโก้เหวยเบิกตากว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น
ชายหนุ่มลึกลับตรงหน้าเธอและชายชราที่ช่วยเธอไว้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น
เลยเหรอ ?
เธอรู้ดีว่าพ่อเย่อหยิ่งแค่ไหน การที่ทำให้พ่อของเธอเคารพแบบนี้ได้
นอกจากนักรบคอสมิคอันดับต้น ๆ แล้วก็คงมีแค่นักรบมิติในตำนาน!
แต่เธอจำได้ว่าในหมู่นักรบคอสมิคไม่ได้มีสองคนนี้อยู่ด้วยไม่ใช่รึ?
“ยังไม่รีบขอบคุณเจ้าสำนักอีก !” โดอันเร่งออกมา
จางหยูไม่รอให้โกโก้เหวยได้ตอบกลับก็พูดขึ้นมาว่า “นางตกอยู่ใน
อันตรายเพราะฮั่วเยี่ยน งั้นเป็นธรรมดาที่ข้าต้องช่วยนางเอาไว้ ไม่
จำเป็นต้องขอบคุณ”
เมื่อได้ยินจางหยูพูดถึงฮั่วเยี่ยน โกโก้เหวยก็ได้สติ “เจ้าสำนัก คุณ
รู้จักฮั่วเยี่ยนด้วยเหรอ ?”
“เขาเป็นศิษย์ของข้า เจ้าลองบอกมาสิว่าข้าควรจะรู้จักเขารึไม่ ?”
จางหยูยิ้มออกมา
“โกโก้เหวย” ตอนนั้นฮั่วเยี่ยนไม่อาจจะยับยั้งความตื่นเต้นที่มีได้
และเดินฝ่าผู้คนออกมา
เมื่อเห็นฮั่วเยี่ยนโกโก้เหวยก็ตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับว่าในสายตาของ
เธอมีแค่ฮั่วเยี่ยนเท่านั้น
เธอรีบวิ่งไปหาฮั่วเยี่ยนและกอดเขาไว้แน่น “ฮั่วเยี่ยน ฉันคิดถึงนาย!”
ฮั่วเยี่ยนเองก็กอดโกโก้เหวยไว้แน่นเช่นกัน “ฉันก็เหมือนกัน !”
“แค่ก แค่ก…” จางหยูไอออกมาขัดจังหวะทั้งคู่
“อาจารย์” ฮั่วเยี่ยนรีบปล่อยมือและมองไปที่จางหยูด้วยท่าทีกระอัก
กระอ่วน
โกโก้เหวยเองก็อายอย่างมาก ตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าทุกสายตามอง
มาที่พวกเขาสองคนอยู่ สายตาของคนแปลกหน้านั้นเธอไม่ได้ใส่ใจ
อะไรมาก แต่สำหรับโดอันและหลิงเคอแล้ว มันไม่เหมือนกัน เธอ
กังวลขึ้นมานิด ๆ เพราะกลัวว่าจะทำให้โดอันกับหลิงเคอต้องเสีย
หน้าและเธอคงโดนด่า แต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อโดอันและหลิงเคอ
ที่ให้ความสำคัญเรื่องมารยาทกลับนิ่งเฉยในเรื่องนี้
“มาสิ โกโก้เหวย ฉันจะแนะนำเธอเอง” ฮั่วเยี่ยนสูดหายใจเข้าลึก ๆ
และพูดขึ้น “นี่คืออาจารย์ของฉัน บรรพชนของอารยธรรมมนุษย์
โลก ซึ่งตอนนี้เราได้เปลี่ยนชื่อเป็นอารยธรรมจีน”
โกโก้เหวยมองไปที่จางหยู อีกฝ่ายดูเป็นชายหนุ่มธรรมดา มันทำให้
เธอสงสัย “คุณเป็นอาจารย์ของฮั่วเยี่ยนจริง ๆ เหรอ?”
“เรื่องแบบนี้จะโกหกได้ยังไง” จางหยูยิ้มตอบรับ
“คุณส่งคนไปช่วยฉันเหรอ ?” โกโก้เหวยถามขึ้นมาอีกครั้ง
“ถูกต้อง” จางหยูไม่ได้ปฏิเสธ
“แต่…” โกโก้เหวยดูลังเล “ชายชราคนนั้นได้ฆ่าสัตว์กินดาวทั้งหมด
และยังพาฉันออกจากมิติทดสอบด้วย ฉันจึงทำภารกิจไม่สำเร็จ ฉัน
ไม่อาจจะอยู่ด้วยกันกับฮั่วเยี่ยนได้แล้วสินะ”
เธอมองไปที่จางหยูด้วยท่าทีอ้อนวอน “คุณช่วยส่งฉันกลับไปได้รึ
เปล่า ? คุณช่วยสร้างสัตว์กินดาวกลับมาได้รึเปล่า?“
ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็ต้องชะงักไป เธอรู้สึกว่าผู้คนรอบ ๆ มองมาที่
เธอด้วยสายตาแปลก ๆ แม้แต่พ่อของเธอก็ด้วยเช่นกัน
“นี่ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ?” โกโก้เหวยถามขึ้นมา
เธอกังวลและกลัวว่าจะทำให้อาจารย์ของฮั่วเยี่ยนโกรธ
“โกโก้เหวย !” โดอันพูดขึ้นมา “อารยธรรมจีนไม่ได้ธรรมดาแบบที่
ลูกคิด “โดอันหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “หากลูกแต่งงานกับฮั่วเยี่ยน
มันจะเป็นเกียรติต่อเราอย่างมาก มันจะเป็นเกียรติต่อลูกด้วย ลูกไม่
ต้องเข้าร่วมการทดสอบใด ๆ สิ่งที่ลูกควรกังวลคืออารยธรรมของเรา
อาจจะไม่คู่ควรกับอารยธรรมจีน !”
ในฐานะพ่อแล้วเป็นธรรมดาที่เขาจะเชื่อว่าลูกของเขาคู่ควรกับผู้ชาย
ทุกคนบนโลก
แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าฐานะของฮั่วเยี่ยนสูงส่งเกินไป
มันไม่เกินไปเลยที่จะบอกว่าทั้งจักรวาลตอนนี้อาจจะไม่มีใครคู่ควร
กับฮั่วเยี่ยน
หากจะมีคงมีแต่อารยธรรมระดับ 9 ต่อให้ลูกสาวของตนเป็นแค่คน
รับใช้ของฮั่วเยี่ยนก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างมากแล้ว
“หือ ?” โกโก้เหวยสับสน เธอเข้าร่วมการทดสอบแต่เมื่อออกมาทุก
อย่างกลับพลิกผันแบบนี้ได้ยังไง ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?
โกโก้เหวยไม่อาจจะรู้ถึงเหตุผลได้
“จำตำนานที่ฉันเคยเล่าให้ฟังได้รึเปล่า ?” ฮั่วเยี่ยนถามขึ้น
โกโก้เหวยพยักหน้าตอบรับ
ฮั่วเยี่ยนเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น “อันที่จริงฉันเองก็เพิ่งรู้ว่า
ตำนานเหล่านั้นไม่ได้ถูกแต่งขึ้นมา แต่…มันคือเรื่องจริง”
โกโก้เหวยอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ
ฮั่วเยี่ยนพูดต่อ “ตะกี้นี้ เทพฝานกู่, หนี่วา, และคนอื่น ๆ ได้มายังดาว
เคราะห์แคระ พวกเขาเพิ่งกลับไป พวกเขาแข็งแกร่งกว่าตำนานที่ฉัน
เคยเล่าให้เธอฟังเสียอีก ฉันก็เพิ่งรู้ว่าอารยธรรมของเราไม่ใช่อารยธรรม
ที่ตกต่ำแต่มันมีอยู่ในโลกนับไม่ถ้วน พวกเราถือว่าเป็นสุดยอดอารย
ธรรม ! ความแข็งแกร่งของอารยธรรมจีนนั้นเหนือกว่าอารยธรรม
ระดับ 9 เป็นสิบเท่ารึร้อยเท่า !”
สำหรับโกโก้เหวยแล้ว อารยธรรมระดับ 9 ก็ถือว่าเป็นตัวตนใน
ตำนานแล้ว
แกร่งกว่าสิบเท่ารึร้อยเท่า เธอไม่อาจจะคิดออกเลยว่าจะเป็นตัวตน
แบบไหน !
“ฮั่วเยี่ยนพูดถูกแล้ว” โดอันพูดขึ้น “เรื่องนี้พ่อรับรองได้”
มีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาต้องตะลึงแค่ไหนเมื่อได้พบกับฝานกู่,
หงจวินและคนอื่น ๆ จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่อาจจะสงบจิตสงบใจได้
โกโก้เหวยมองไปที่หงด้วยสีหน้าไม่พอใจราวกับว่าเธอถูกรังแก
มันจริงที่ว่าเธอตกที่นั่งลำบาก หากหงไม่ช่วยงั้นก็ยากที่จะรับรองได้
ว่าเธอจะรอดมาได้
แต่อันตรายนั่นมันหมายถึงความหวัง !
มีแค่การล่าสัตว์กินดาวพวกนี้เท่านั้นที่เธอจะผ่านการทดสอบไปได้
และได้อยู่ด้วยกันกับฮั่วเยี่ยน
หงช่วยเธอรอดจากอันตรายมาได้ก็จริง แต่มันก็ทำลายความหวังของ
เธอไปด้วย
หงไม่รู้ว่าจะหัวเราะรึร้องไห้ดี “สาวน้อย ฉันช่วยเธอแต่เธอกลับมา
โทษฉันเนี่ยนะ ?”
“ใครอยากให้คุณช่วยกัน ?” โกโก้เหวยไม่คิดจะขอบคุณ “คุณไม่ได้
ช่วยอะไรเลย !”
“ไม่เอาน่า เธอก็พูดเกินไปแล้ว” หงไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธอยังไง “แต่
สัตว์กินดาวพวกนี้น่ะฉันฆ่าพวกมันทั้งหมดแล้ว เธอจะทำยังไงต่อ?”
โกโก้เหวยมองไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นสัตว์กินดาวเหลืออยู่อีก เธอก็
อดไม่ได้ที่จะเศร้า
เธอทำราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่างไป ตาของเธอแดงก่ำ
พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา สภาพนี้ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องปวดใจ
เมื่อเห็นท่าทีของเธอ หงก็ไม่คิดจะแกล้งเธอต่อ เขาได้ถอนหายใจ
ออกมา “เฮ้อ ! สาวน้อย ไม่ต้องร้องไห้แล้ว หากคนอื่นไม่รู้เขาคงจะ
คิดว่าฉันรังแกเธอ !”
หงส่ายหน้าก่อนจะสร้างวังวนขนาดใหญ่ขึ้นมา “ไปกันเถอะ ฉันจะ
พาเธอไปที่หนึ่ง”
โกโก้เหวยมองไปที่หงด้วยความกังวล “คุณคิดจะทำอะไร !”
“ทำไมเธอถึงได้ถามเยอะแบบนี้ ? ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก” หงไม่คิด
จะพูดคุยไร้สาระกับเธออีก เขาควบคุมตัวโกโก้เหวยและส่งเธอเข้า
ไปในวังวนนั้น ก่อนที่เขาจะตามเข้าไปในวังวนนั้นด้วย
….
ในดาวเคราะห์แคระ ที่ซากวิหารแห่งการคืนชีพ
หงและโกโก้เหวยได้ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
“เจ้าสำนัก” หงเห็นว่าฝานกู่และคนอื่น ๆ เรียกจางหยูว่าเจ้าสำนัก
ดังนั้นเขาจึงเรียกตามพวกนั้นไปด้วย “โชคดีที่เธอยังไม่ตาย”
จางหยูพยักหน้าตอบรับและมองไปที่เด็กสาวที่อยู่ข้างกายหง
คนทั้งดาวเคราะห์แคระต่างก็พากันมองไปที่โกโก้เหวยด้วยความ
สงสัย “เธอคือโกโก้เหวยงั้นเหรอ ?”
ตอนนี้โกโก้เหวยสับสนอย่างมาก เธอไม่รู้เลยว่าหงพาเธอมาที่ไหน
“ตาเฒ่า คุณพาฉันมาที่ไหนกัน ?” โกโก้เหวยไม่คิดจะสุภาพอีกต่อไป
เมื่อได้ยินคำเรียกของโกโก้เหวย ทุกคนก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา
เธอกล้าขนาดนั้นเลยเหรอ ?
นี่คือผู้สร้าง !
แม้แต่คนจากอารยธรรมระดับ 9 ก็ไม่กล้าจะเย่อหยิ่งกับผู้สร้าง!
เธอเป็นแค่นักรบดาวเคราะห์แต่กลับกล้าเรียกผู้สร้างเช่นนี้ได้ !
โดอันไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เมื่อเห็นโกโก้เหวย เขาก็ทั้งตะลึงและยินดี
“โกโก้เหวยยังมีชีวิตอยู่ ลูกสาวฉันยังมีชีวิตอยู่ !”
แต่เมื่อเห็นสภาพโกโก้เหวยที่ตัวชุ่มไปด้วยเลือด โดอันก็ได้แต่ปวด
ใจราวกับมีมีดทิ่มแทงหัวใจเขา ไม่ว่าจะเคยบาดเจ็บหนักมามากแค่
ไหน แต่ก็ไม่อาจจะทำให้นักรบคอสมิคหลั่งน้ำตาได้ แต่ตอนนี้เอง
เขากลับร้องไห้ออกมา “ลูก ลูกคงต้องเจ็บปวดอย่างมากในการ
ทดสอบสินะ ! “
โดอันรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองได้ทำไป เขายิ่งโทษตัวเองมากกว่าเดิม
“เจ้าคือโกโก้เหวยสินะ ?” จางหยูมองไปที่โกโก้เหวย แววตาที่ใสซื่อ
ของโกโก้เหวยนั้นทำให้ผู้คนรู้สึกดีด้วย
เมื่อได้ยินเสียงของจางหยู โกโก้เหวยก็ได้สติขึ้นมา เธอมองไปที่
จางหยูแล้วถามขึ้น “คุณเป็นใคร? คุณรู้ชื่อฉันได้ยังไง ?”
โดอันเห็นแบบนั้นก็รีบพูดขึ้นมา “โกโก้เหวย รีบขอบคุณเจ้าสำนัก
เร็วเข้า หากไม่ใช่เพราะเจ้าสำนัก ลูกคงไม่รอดในการทดสอบ”
“พ่อ !” โกโก้เหวยอึ้งและถามขึ้นมา “ทำไมพ่อถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ? พ่อ
ให้พวกเขาไปช่วยหนูงั้นเหรอ ?”
มุมปากของโดอันกระตุก เขาเป็นนักรบคอสมิคและที่นี่ก็มียอดฝีมือ
ที่เหนือกว่าเขามากมาย คำถามของโกโก้เหวย ทำให้เขาลนลาน
“อย่าพูดไร้สาระ” โดอันกลัวว่าเจ้าสำนักและผู้สร้างจะโกรธจึงรีบ
อธิบายออกมา “นี่คือเจ้าสำนัก นี่คือผู้สร้าง พวกเขาคือบุคคลที่ยิ่งใหญ่
ฉันเป็นใครถึงจะไปสั่งพวกเขาได้ ? นี่ไม่ต้องพูดถึงสองท่านนี้เลย
ที่นี่ยังมีนักรบมิติอีก ท่านเหล่ยอู่ก็อยู่ที่นี่ พ่อไม่อาจจะเทียบกับพวก
เขาได้เลย”
โกโก้เหวยเบิกตากว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น
ชายหนุ่มลึกลับตรงหน้าเธอและชายชราที่ช่วยเธอไว้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น
เลยเหรอ ?
เธอรู้ดีว่าพ่อเย่อหยิ่งแค่ไหน การที่ทำให้พ่อของเธอเคารพแบบนี้ได้
นอกจากนักรบคอสมิคอันดับต้น ๆ แล้วก็คงมีแค่นักรบมิติในตำนาน!
แต่เธอจำได้ว่าในหมู่นักรบคอสมิคไม่ได้มีสองคนนี้อยู่ด้วยไม่ใช่รึ?
“ยังไม่รีบขอบคุณเจ้าสำนักอีก !” โดอันเร่งออกมา
จางหยูไม่รอให้โกโก้เหวยได้ตอบกลับก็พูดขึ้นมาว่า “นางตกอยู่ใน
อันตรายเพราะฮั่วเยี่ยน งั้นเป็นธรรมดาที่ข้าต้องช่วยนางเอาไว้ ไม่
จำเป็นต้องขอบคุณ”
เมื่อได้ยินจางหยูพูดถึงฮั่วเยี่ยน โกโก้เหวยก็ได้สติ “เจ้าสำนัก คุณ
รู้จักฮั่วเยี่ยนด้วยเหรอ ?”
“เขาเป็นศิษย์ของข้า เจ้าลองบอกมาสิว่าข้าควรจะรู้จักเขารึไม่ ?”
จางหยูยิ้มออกมา
“โกโก้เหวย” ตอนนั้นฮั่วเยี่ยนไม่อาจจะยับยั้งความตื่นเต้นที่มีได้
และเดินฝ่าผู้คนออกมา
เมื่อเห็นฮั่วเยี่ยนโกโก้เหวยก็ตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับว่าในสายตาของ
เธอมีแค่ฮั่วเยี่ยนเท่านั้น
เธอรีบวิ่งไปหาฮั่วเยี่ยนและกอดเขาไว้แน่น “ฮั่วเยี่ยน ฉันคิดถึงนาย!”
ฮั่วเยี่ยนเองก็กอดโกโก้เหวยไว้แน่นเช่นกัน “ฉันก็เหมือนกัน !”
“แค่ก แค่ก…” จางหยูไอออกมาขัดจังหวะทั้งคู่
“อาจารย์” ฮั่วเยี่ยนรีบปล่อยมือและมองไปที่จางหยูด้วยท่าทีกระอัก
กระอ่วน
โกโก้เหวยเองก็อายอย่างมาก ตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าทุกสายตามอง
มาที่พวกเขาสองคนอยู่ สายตาของคนแปลกหน้านั้นเธอไม่ได้ใส่ใจ
อะไรมาก แต่สำหรับโดอันและหลิงเคอแล้ว มันไม่เหมือนกัน เธอ
กังวลขึ้นมานิด ๆ เพราะกลัวว่าจะทำให้โดอันกับหลิงเคอต้องเสีย
หน้าและเธอคงโดนด่า แต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อโดอันและหลิงเคอ
ที่ให้ความสำคัญเรื่องมารยาทกลับนิ่งเฉยในเรื่องนี้
“มาสิ โกโก้เหวย ฉันจะแนะนำเธอเอง” ฮั่วเยี่ยนสูดหายใจเข้าลึก ๆ
และพูดขึ้น “นี่คืออาจารย์ของฉัน บรรพชนของอารยธรรมมนุษย์
โลก ซึ่งตอนนี้เราได้เปลี่ยนชื่อเป็นอารยธรรมจีน”
โกโก้เหวยมองไปที่จางหยู อีกฝ่ายดูเป็นชายหนุ่มธรรมดา มันทำให้
เธอสงสัย “คุณเป็นอาจารย์ของฮั่วเยี่ยนจริง ๆ เหรอ?”
“เรื่องแบบนี้จะโกหกได้ยังไง” จางหยูยิ้มตอบรับ
“คุณส่งคนไปช่วยฉันเหรอ ?” โกโก้เหวยถามขึ้นมาอีกครั้ง
“ถูกต้อง” จางหยูไม่ได้ปฏิเสธ
“แต่…” โกโก้เหวยดูลังเล “ชายชราคนนั้นได้ฆ่าสัตว์กินดาวทั้งหมด
และยังพาฉันออกจากมิติทดสอบด้วย ฉันจึงทำภารกิจไม่สำเร็จ ฉัน
ไม่อาจจะอยู่ด้วยกันกับฮั่วเยี่ยนได้แล้วสินะ”
เธอมองไปที่จางหยูด้วยท่าทีอ้อนวอน “คุณช่วยส่งฉันกลับไปได้รึ
เปล่า ? คุณช่วยสร้างสัตว์กินดาวกลับมาได้รึเปล่า?“
ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็ต้องชะงักไป เธอรู้สึกว่าผู้คนรอบ ๆ มองมาที่
เธอด้วยสายตาแปลก ๆ แม้แต่พ่อของเธอก็ด้วยเช่นกัน
“นี่ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ?” โกโก้เหวยถามขึ้นมา
เธอกังวลและกลัวว่าจะทำให้อาจารย์ของฮั่วเยี่ยนโกรธ
“โกโก้เหวย !” โดอันพูดขึ้นมา “อารยธรรมจีนไม่ได้ธรรมดาแบบที่
ลูกคิด “โดอันหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “หากลูกแต่งงานกับฮั่วเยี่ยน
มันจะเป็นเกียรติต่อเราอย่างมาก มันจะเป็นเกียรติต่อลูกด้วย ลูกไม่
ต้องเข้าร่วมการทดสอบใด ๆ สิ่งที่ลูกควรกังวลคืออารยธรรมของเรา
อาจจะไม่คู่ควรกับอารยธรรมจีน !”
ในฐานะพ่อแล้วเป็นธรรมดาที่เขาจะเชื่อว่าลูกของเขาคู่ควรกับผู้ชาย
ทุกคนบนโลก
แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าฐานะของฮั่วเยี่ยนสูงส่งเกินไป
มันไม่เกินไปเลยที่จะบอกว่าทั้งจักรวาลตอนนี้อาจจะไม่มีใครคู่ควร
กับฮั่วเยี่ยน
หากจะมีคงมีแต่อารยธรรมระดับ 9 ต่อให้ลูกสาวของตนเป็นแค่คน
รับใช้ของฮั่วเยี่ยนก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างมากแล้ว
“หือ ?” โกโก้เหวยสับสน เธอเข้าร่วมการทดสอบแต่เมื่อออกมาทุก
อย่างกลับพลิกผันแบบนี้ได้ยังไง ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?
โกโก้เหวยไม่อาจจะรู้ถึงเหตุผลได้
“จำตำนานที่ฉันเคยเล่าให้ฟังได้รึเปล่า ?” ฮั่วเยี่ยนถามขึ้น
โกโก้เหวยพยักหน้าตอบรับ
ฮั่วเยี่ยนเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น “อันที่จริงฉันเองก็เพิ่งรู้ว่า
ตำนานเหล่านั้นไม่ได้ถูกแต่งขึ้นมา แต่…มันคือเรื่องจริง”
โกโก้เหวยอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ
ฮั่วเยี่ยนพูดต่อ “ตะกี้นี้ เทพฝานกู่, หนี่วา, และคนอื่น ๆ ได้มายังดาว
เคราะห์แคระ พวกเขาเพิ่งกลับไป พวกเขาแข็งแกร่งกว่าตำนานที่ฉัน
เคยเล่าให้เธอฟังเสียอีก ฉันก็เพิ่งรู้ว่าอารยธรรมของเราไม่ใช่อารยธรรม
ที่ตกต่ำแต่มันมีอยู่ในโลกนับไม่ถ้วน พวกเราถือว่าเป็นสุดยอดอารย
ธรรม ! ความแข็งแกร่งของอารยธรรมจีนนั้นเหนือกว่าอารยธรรม
ระดับ 9 เป็นสิบเท่ารึร้อยเท่า !”
สำหรับโกโก้เหวยแล้ว อารยธรรมระดับ 9 ก็ถือว่าเป็นตัวตนใน
ตำนานแล้ว
แกร่งกว่าสิบเท่ารึร้อยเท่า เธอไม่อาจจะคิดออกเลยว่าจะเป็นตัวตน
แบบไหน !
“ฮั่วเยี่ยนพูดถูกแล้ว” โดอันพูดขึ้น “เรื่องนี้พ่อรับรองได้”
มีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาต้องตะลึงแค่ไหนเมื่อได้พบกับฝานกู่,
หงจวินและคนอื่น ๆ จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่อาจจะสงบจิตสงบใจได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก