ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1619
ตอนที่ 1619 วังนิรันดร์
“เขาคนนี้เป็นใครรึ ?” ลั่วเทียนห่าวไม่กล้าจะดูถูกจางหยู เพราะท่าที
ของโจวหั่วที่แสดงต่อจางหยูนั้นเขาจึงรู้ว่าฐานะของจางหยูไม่ธรรมดา
โจวหั่วได้แนะนำออกมา “นี่คือท่านจางหยู”
นอกจากแนะนำชื่อแล้ว เขาก็ไม่ได้แนะนำอะไรอื่นเพราะเขาเองก็
ไม่รู้ตัวตนของจางหยูเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าจางหยูนั้นอยู่ระดับไหน
แม้ว่าเขาจะเดาได้ว่าระดับของ จางหยู น่าจะเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ที่ 5 รึ
6 แต่นั่นก็แค่การคาดเดา จางหยูไม่เคยบอกระดับออกมาเอง ดังนั้น
เขาจึงไม่กล้ายืนยันระดับของจางหยู
แต่เพื่อให้ความสำคัญต่อจางหยู เขาจึงพูดขึ้นมาต่อ “ข้าไม่อาจจะ
เทียบกับท่านจางได้เลย”
แม้ว่าจะไม่ใช่การบอกระดับของจางหยูโดยตรงแต่ก็ยังแสดงให้เห็น
ถึงความแข็งแกร่งของจางหยูได้บ้าง
เมื่อได้ยินแบบนั้นลั่วเทียนห่าวก็หรี่ตาลงทันที
โจวหั่วเองก็เป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 4 เหมือนกันกับเขา แม้แต่โจวหั่วก็
ไม่อาจจะเป็นคู่มือให้ได้ งั้น…ไม่ใช่ว่าอยู่ขั้นที่ 5 รึไง ?
“ข้าไม่รู้ฐานะท่านมาก่อน โปรดยกโทษให้ข้าด้วย” ลั่วเทียนห่าวรีบ
ลุกขึ้นและทำความเคารพจางหยู
แต่แม้ว่าเขาจะแสดงท่าทีสุภาพแต่เขาก็ยังไม่ได้เชื่อคำพูดของโจวหั่ว
ทั้งหมด ใครจะไปรู้ว่าโจวหั่วจะโกหกเขารึไม่ ?
ถึงไม่น่าจะเป็นเช่นนั้นแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีเรื่องเช่นนั้น
เกิดขึ้น
ที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่เห็นตราผู้ควบคุมของจางหยู นอกจากสถาน
การณ์พิเศษแล้วมีน้อยคนนักที่จะไม่สวมตรา เพราะตราของผู้ควบคุม
นั้นไม่ใช่แค่แทนเกียรติกับความแข็งแกร่ง แต่ยังแสดงถึงฐานะที่
สูงส่ง มันสามารถช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาได้มากมาย
เป็นธรรมดาที่จางหยูจะรู้ว่าลั่วเทียนห่าวนั้นสงสัย เขาไม่ได้อธิบาย
อะไรออกมาแต่กลับพูดขึ้น “ข้าว่าเราไม่ต้องอ้อมค้อมกันแล้ว ข้า
อยากถามว่าเจ้าจะทำตามที่ข้าบอกได้รึไม่ หากหัวหน้าตระกูลรู้สึก
อับอาย เจ้าบอกความต้องการอื่นมาก็ได้ ข้าสงสัยว่าเจ้าจะคิดเห็น
ยังไง ?”
ท่าทีของคนที่อาจจะเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 5 นั้นสุภาพจนลั่วเทียนห่าว
ไม่กล้าจะมองข้าม
เขาเงียบไปชั่วครู่พร้อมสีหน้าที่เปลี่ยนไป เขาเหมือนจะคิดถึงข้อดี
ข้อเสีย หลังจากเงียบได้สักพักเขาก็พูดขึ้น “หากท่านมาเพราะเรื่อง
อื่น แม้ว่าจะยาก แต่ข้าก็จะหาทางตกลงให้ได้แต่ในเรื่องนี้ข้าต้องขอ
อภัยด้วย มันยากที่จะตกลงได้”
โจวหั่วคิ้วขมวด เขาคิดไม่ถึงเลยว่าลั่วเทียนห่าวจะพูดออกมาเช่นนี้
ชายคนนี้ถึงกับไม่ไว้หน้าผู้ควบคุมขั้นที่ 5 เลยรึ ?
มันไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้เลยรึ ?
ลั่วเทียนห่าวน่ะกลัวจางหยู ใครบ้างที่อยากทำให้ผู้ที่อาจจะเป็นผู้
ควบคุมขั้นที่ 5 ไม่พอใจ ?
แต่เขาไม่อาจจะตกลงได้จริง ๆ !
หากเขาตกลง งั้นคนในตระกูลลั่วก็คงไม่พอใจ !
ตระกูลลั่วนั้นเป็นตระกูลชั้น 2 บรรพชนเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 5 หากเขา
ยอมอ่อนข้อ เมื่อเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปแล้วพวกเขาจะกลายเป็น
ตัวตลก !
ยิ่งกว่านั้นตระกูลลั่วก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีอะไรดี หากต้องมีเรื่องกันจริง ๆ
ตระกูลลั่วก็อาจจะไม่กลัวผู้ควบคุมขั้นที่ 5
“ท่านจาง ข้าเคารพท่านแต่ตระกูลลั่วเองก็มีหลักการของตัวเอง” ลั่ว
เทียนห่าวพูดขึ้น “หากวันนี้ข้าตกลงกับท่าน บางทีในวันพรุ่งนี้ตระกูล
ลั่วอาจจะกลายเป็นตัวตลก ถึงเราจะเคารพคนที่แข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้
เกรงกลัว”
คำพูดของเขานั้นแสดงจุดยืนของตัวเองออกมาได้ดี มันไม่ใช่แค่ไว้
หน้าอีกฝ่ายแต่ยังแสดงจุดยืนของตัวเองด้วย
จางหยูยังไม่ทันได้เปิดปากพูด เขาก็พูดขึ้นมาต่อ “เรื่องนี้มันเกี่ยวข้อง
กับหลักการของตระกูลลั่ว มันไม่อาจจะเจรจาได้”
“ลั่วเทียนห่าว” โจวหั่วเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา “เจ้าดื้อด้านแบบนี้ได้ยังไง
กัน ?”
จางหยูโบกมือและมองไปที่ลั่วเทียนห่าว แม้ว่าลั่วเทียนห่าวจะปฏิเสธ
ไม่คิดต่อรองแต่เขาก็ยังชื่นชมในตัวอีกฝ่าย แม้จะรู้ว่าเขาอาจจะเป็น
ผู้ควบคุมขั้นที่ 5 แต่ก็ยังไม่คิดประนีประนอม คนแบบนี้ยากจะหาได้
มันเห็นได้ว่าตระกูลลั่วนั้นเป็นตระกูลพิเศษ พวกเขาแตกต่างจาก
ตระกูลอื่น ๆ
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่อ่อนแอ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องอ่อนข้อให้
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่แข็งแกร่ง พวกเขาก็ไม่ยอมก้มหัวให้เช่นกัน
คนแบบนี้หาได้ยาก !
แต่จางหยูไม่คิดว่าผลลัพธ์จะจบลงเช่นนี้
“ข้าคิดว่าเจ้าจะไว้หน้าข้าแต่ดูเหมือนว่าคงใช้ไม่ได้ผล !” จางหยู
หัวเราะกับตัวเอง
ลั่วเทียนห่าวอ้าปากอยากพูดบางอย่างออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร
นอกซะจากว่าเขาจะตกลง ไม่งั้นไม่ว่าเขาจะพูดอะไรไปก็คงไร้
ความหมาย
เนี่ยอู่ซวงเริ่มสลด เขาคิดว่าหากจางหยูออกตัวก็คงจัดการเรื่องนี้ได้
แต่ใครจะไปรู้ว่าลั่วเทียนห่าวยังคงยืนกรานเช่นเดิมและไม่ไว้หน้า
จางหยู เขาจึงสงสัยว่าตระกูลลั่วนี้โง่เง่ารึเปล่า พวกเขาเอาตัวรอดใน
โลกนิรันดร์มาได้ยังไงและยังเป็นตระกูลชั้น 2 ได้ยังไง ?
ตระกูลแบบนี้อาจจะมีชื่อเสียงอยู่บ้างแต่ก็อาจจะทำให้หลายคนไม่
พอใจพวกเขาไม่ใช่รึ ?
“ไม่ต้องกังวล” เมื่อเห็นว่าเนี่ยอู่ซวงลนลาน จางหยูก็พูดขึ้นมาด้วย
รอยยิ้ม ก่อนจะถามลั่วเทียนห่าว “ข้าไม่รู้ว่าบรรพชนของเจ้าอยู่ที่
ไหน เจ้าเรียกเขามาได้รึไม่ ?”
เมื่อการพูดคุยกับลั่วเทียนห่าวไม่อาจจะจัดการกับเรื่องนี้ได้ งั้นก็คง
ต้องพูดคุยกับบรรพชนเพียงอย่างเดียว
รูปปั้นของบรรพชนคือเกียรติยศของตระกูลลั่ว เป็นธรรมดาที่เจ้าของ
รูปปั้นควรจะมีสิทธ์ิในการจัดการกับเรื่องนี้
หากบรรพชนเข้ามาจัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง งั้นตระกูลลั่วก็คงไม่มี
ใครคัดค้านอะไรไม่ใช่รึ ?
ยังไงซะบรรพชนก็คือตัวตนที่ไม่ต่างจากพระเจ้าสำหรับตระกูลลั่ว
เขาคือเสาหลักของตระกูล สิ่งที่เขาพูดคือคำสั่ง ความคิดของเขาแทน
ความคิดทุกคนในตระกูลลั่ว
“ท่านจางอยากพบกับบรรพชนงั้นรึ ?” ลั่วเทียนห่าวถามขึ้นมา
“ไม่ได้รึ ? ”
“ได้ แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่” ลั่วเทียนห่าวแสดงสีหน้าแปลก ๆ ออกมา
ก่อนจะพูดต่อ “เขาอยู่ที่วังนิรันดร์ เขาอยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว และยัง
ไม่กลับมา หากท่านจางอยากจะพบกับเขา ข้าเกรงว่าท่านคงต้องไป
ที่วังนิรันดร์แทน”
โจวหั่วสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “วังนิรันดร์รึ !”
เนี่ยอู่ซวงเองก็ตะลึง
“วังนิรันดร์รึ ? มันคือกองกำลังพิเศษรึ ?” จางหยูเห็นว่าโจวหั่วและ
เนี่ยอู่ซวงแสดงท่าทีผิดปกติอออกมาจึงได้ถามขึ้น
เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยู ลั่วเทียนห่าว, โจวหั่วและเนี่ยอู่ซวงก็พา
กันมองไปที่จางหยูด้วยความแปลกใจ
“ท่านจาง ไม่เคยได้ยินเรื่องวังนิรันดร์รึ ?” โจวหั่วถามขึ้นมาด้วย
ท่าทีเหลือเชื่อ
“ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน เจ้าแนะนำจะได้รึไม่ ?” จางหยูไม่ปฏิเสธ
โจวหั่วชะงักไป เขาไม่คิดว่าจางหยูจะไม่เคยได้ยินเรื่องวังนิรันดร์ นี่
คือขุมกำลังชั้นแนวหน้าของเขตนี้ !
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดขึ้น “วังนิรันดร์คือขุมกำลังที่แกร่งที่สุด
ในโลกนิรันดร์ มันเป็นที่ยอมรับของทุกคน นี่คือสถานที่ศักด์ิสิทธ์ิที่
ผู้ควบคุมทุกคนถวิลหา ว่ากันว่าคนในวังนิรันดร์มีไม่มาก มีแค่ไม่กี่
สิบคนแต่คนที่อ่อนแอที่สุดก็เป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 4 วังนิรันดร์คือขุม
กำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตตะวันออกส่วนเหนือ ท่านเบเกิลคือ
ผู้ปกครอง”
เมื่อพูดถึงชื่อเบเกิล เขาก็แสดงสีหน้าเคารพออกมา “ท่านเบเกิลมี
พรสวรรค์น่าทึ่งจริง ๆ เขาสามารถใช้ผลโกลาหลได้ แต่ก็เลือกที่จะ
สร้างโลกขึ้นมาด้วยตัวเอง สุดท้ายเขาก็เอาชนะจิตปฐมบทโกลาหล
ได้และกลายเป็นตำนานของที่นี่ เขาคือสิ่งที่อัจฉริยะหลายคนอยาก
จะเลียนแบบ”
“ว่ากันว่าท่านเบเกิลอยู่ขั้นที่ 8 แล้ว แม้ว่าจะไม่มีการยืนยันแต่ความ
แข็งแกร่งของเขานั้นไม่มีใครสงสัยเพราะไม่ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับ
ใคร เขาก็ไม่เคยแพ้ เขาลงมือแค่ครั้งเดียวก็จัดการศัตรูได้หมดไม่มี
ใครรอดไปได้”
“วังนิรันดร์นั้นถูกสร้างขึ้นโดยท่านเบเกิล หลังจากที่เขาสร้างโลก
นิรันดร์ขึ้นมาได้ กองกำลังนี้คือกองกำลังที่โดดเด่นที่สุดในเขต
ตะวันออกส่วนเหนือ มันพัฒนาจนกลายเป็นยักษ์ใหญ่ แม้ว่ายอด
ฝีมือทั้งหมดจะไม่ได้เข้าร่วมวังนิรันดร์แต่พวกที่เข้าร่วมที่นี่ได้ล้วน
แต่มีพรสวรรค์ที่ไร้ที่สิ้นสุด พวกเขาจะประสบความสำเร็จใน
อนาคต”
“ข้าไม่คิดเลยว่าบรรพชนของตระกูลลั่วจะเข้าร่วมวังนิรันดร์ได้ ไม่
แปลกเลยที่ตลอดหลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าหาเรื่องตระกูลลั่ว แม้แต่
พวกตระกูลชั้น 1 ก็ไม่กล้าสร้างความไม่พอใจให้กับพวกเขา ข้ากลัว
ว่าพวกนั้นคงรู้แล้วสินะว่าบรรพชนลั่วเข้าร่วมวังนิรันดร์ ?”
หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของโจวหั่ว จางหยูก็ตาเป็นประกายขึ้นมา
“เจ้าหมายความว่าวังนิรันดร์แห่งนี้สร้างขึ้นโดยเบเกิลงั้นรึ ?”
“เขาคนนี้เป็นใครรึ ?” ลั่วเทียนห่าวไม่กล้าจะดูถูกจางหยู เพราะท่าที
ของโจวหั่วที่แสดงต่อจางหยูนั้นเขาจึงรู้ว่าฐานะของจางหยูไม่ธรรมดา
โจวหั่วได้แนะนำออกมา “นี่คือท่านจางหยู”
นอกจากแนะนำชื่อแล้ว เขาก็ไม่ได้แนะนำอะไรอื่นเพราะเขาเองก็
ไม่รู้ตัวตนของจางหยูเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าจางหยูนั้นอยู่ระดับไหน
แม้ว่าเขาจะเดาได้ว่าระดับของ จางหยู น่าจะเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ที่ 5 รึ
6 แต่นั่นก็แค่การคาดเดา จางหยูไม่เคยบอกระดับออกมาเอง ดังนั้น
เขาจึงไม่กล้ายืนยันระดับของจางหยู
แต่เพื่อให้ความสำคัญต่อจางหยู เขาจึงพูดขึ้นมาต่อ “ข้าไม่อาจจะ
เทียบกับท่านจางได้เลย”
แม้ว่าจะไม่ใช่การบอกระดับของจางหยูโดยตรงแต่ก็ยังแสดงให้เห็น
ถึงความแข็งแกร่งของจางหยูได้บ้าง
เมื่อได้ยินแบบนั้นลั่วเทียนห่าวก็หรี่ตาลงทันที
โจวหั่วเองก็เป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 4 เหมือนกันกับเขา แม้แต่โจวหั่วก็
ไม่อาจจะเป็นคู่มือให้ได้ งั้น…ไม่ใช่ว่าอยู่ขั้นที่ 5 รึไง ?
“ข้าไม่รู้ฐานะท่านมาก่อน โปรดยกโทษให้ข้าด้วย” ลั่วเทียนห่าวรีบ
ลุกขึ้นและทำความเคารพจางหยู
แต่แม้ว่าเขาจะแสดงท่าทีสุภาพแต่เขาก็ยังไม่ได้เชื่อคำพูดของโจวหั่ว
ทั้งหมด ใครจะไปรู้ว่าโจวหั่วจะโกหกเขารึไม่ ?
ถึงไม่น่าจะเป็นเช่นนั้นแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีเรื่องเช่นนั้น
เกิดขึ้น
ที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่เห็นตราผู้ควบคุมของจางหยู นอกจากสถาน
การณ์พิเศษแล้วมีน้อยคนนักที่จะไม่สวมตรา เพราะตราของผู้ควบคุม
นั้นไม่ใช่แค่แทนเกียรติกับความแข็งแกร่ง แต่ยังแสดงถึงฐานะที่
สูงส่ง มันสามารถช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาได้มากมาย
เป็นธรรมดาที่จางหยูจะรู้ว่าลั่วเทียนห่าวนั้นสงสัย เขาไม่ได้อธิบาย
อะไรออกมาแต่กลับพูดขึ้น “ข้าว่าเราไม่ต้องอ้อมค้อมกันแล้ว ข้า
อยากถามว่าเจ้าจะทำตามที่ข้าบอกได้รึไม่ หากหัวหน้าตระกูลรู้สึก
อับอาย เจ้าบอกความต้องการอื่นมาก็ได้ ข้าสงสัยว่าเจ้าจะคิดเห็น
ยังไง ?”
ท่าทีของคนที่อาจจะเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 5 นั้นสุภาพจนลั่วเทียนห่าว
ไม่กล้าจะมองข้าม
เขาเงียบไปชั่วครู่พร้อมสีหน้าที่เปลี่ยนไป เขาเหมือนจะคิดถึงข้อดี
ข้อเสีย หลังจากเงียบได้สักพักเขาก็พูดขึ้น “หากท่านมาเพราะเรื่อง
อื่น แม้ว่าจะยาก แต่ข้าก็จะหาทางตกลงให้ได้แต่ในเรื่องนี้ข้าต้องขอ
อภัยด้วย มันยากที่จะตกลงได้”
โจวหั่วคิ้วขมวด เขาคิดไม่ถึงเลยว่าลั่วเทียนห่าวจะพูดออกมาเช่นนี้
ชายคนนี้ถึงกับไม่ไว้หน้าผู้ควบคุมขั้นที่ 5 เลยรึ ?
มันไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้เลยรึ ?
ลั่วเทียนห่าวน่ะกลัวจางหยู ใครบ้างที่อยากทำให้ผู้ที่อาจจะเป็นผู้
ควบคุมขั้นที่ 5 ไม่พอใจ ?
แต่เขาไม่อาจจะตกลงได้จริง ๆ !
หากเขาตกลง งั้นคนในตระกูลลั่วก็คงไม่พอใจ !
ตระกูลลั่วนั้นเป็นตระกูลชั้น 2 บรรพชนเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 5 หากเขา
ยอมอ่อนข้อ เมื่อเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปแล้วพวกเขาจะกลายเป็น
ตัวตลก !
ยิ่งกว่านั้นตระกูลลั่วก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีอะไรดี หากต้องมีเรื่องกันจริง ๆ
ตระกูลลั่วก็อาจจะไม่กลัวผู้ควบคุมขั้นที่ 5
“ท่านจาง ข้าเคารพท่านแต่ตระกูลลั่วเองก็มีหลักการของตัวเอง” ลั่ว
เทียนห่าวพูดขึ้น “หากวันนี้ข้าตกลงกับท่าน บางทีในวันพรุ่งนี้ตระกูล
ลั่วอาจจะกลายเป็นตัวตลก ถึงเราจะเคารพคนที่แข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้
เกรงกลัว”
คำพูดของเขานั้นแสดงจุดยืนของตัวเองออกมาได้ดี มันไม่ใช่แค่ไว้
หน้าอีกฝ่ายแต่ยังแสดงจุดยืนของตัวเองด้วย
จางหยูยังไม่ทันได้เปิดปากพูด เขาก็พูดขึ้นมาต่อ “เรื่องนี้มันเกี่ยวข้อง
กับหลักการของตระกูลลั่ว มันไม่อาจจะเจรจาได้”
“ลั่วเทียนห่าว” โจวหั่วเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา “เจ้าดื้อด้านแบบนี้ได้ยังไง
กัน ?”
จางหยูโบกมือและมองไปที่ลั่วเทียนห่าว แม้ว่าลั่วเทียนห่าวจะปฏิเสธ
ไม่คิดต่อรองแต่เขาก็ยังชื่นชมในตัวอีกฝ่าย แม้จะรู้ว่าเขาอาจจะเป็น
ผู้ควบคุมขั้นที่ 5 แต่ก็ยังไม่คิดประนีประนอม คนแบบนี้ยากจะหาได้
มันเห็นได้ว่าตระกูลลั่วนั้นเป็นตระกูลพิเศษ พวกเขาแตกต่างจาก
ตระกูลอื่น ๆ
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่อ่อนแอ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องอ่อนข้อให้
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่แข็งแกร่ง พวกเขาก็ไม่ยอมก้มหัวให้เช่นกัน
คนแบบนี้หาได้ยาก !
แต่จางหยูไม่คิดว่าผลลัพธ์จะจบลงเช่นนี้
“ข้าคิดว่าเจ้าจะไว้หน้าข้าแต่ดูเหมือนว่าคงใช้ไม่ได้ผล !” จางหยู
หัวเราะกับตัวเอง
ลั่วเทียนห่าวอ้าปากอยากพูดบางอย่างออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร
นอกซะจากว่าเขาจะตกลง ไม่งั้นไม่ว่าเขาจะพูดอะไรไปก็คงไร้
ความหมาย
เนี่ยอู่ซวงเริ่มสลด เขาคิดว่าหากจางหยูออกตัวก็คงจัดการเรื่องนี้ได้
แต่ใครจะไปรู้ว่าลั่วเทียนห่าวยังคงยืนกรานเช่นเดิมและไม่ไว้หน้า
จางหยู เขาจึงสงสัยว่าตระกูลลั่วนี้โง่เง่ารึเปล่า พวกเขาเอาตัวรอดใน
โลกนิรันดร์มาได้ยังไงและยังเป็นตระกูลชั้น 2 ได้ยังไง ?
ตระกูลแบบนี้อาจจะมีชื่อเสียงอยู่บ้างแต่ก็อาจจะทำให้หลายคนไม่
พอใจพวกเขาไม่ใช่รึ ?
“ไม่ต้องกังวล” เมื่อเห็นว่าเนี่ยอู่ซวงลนลาน จางหยูก็พูดขึ้นมาด้วย
รอยยิ้ม ก่อนจะถามลั่วเทียนห่าว “ข้าไม่รู้ว่าบรรพชนของเจ้าอยู่ที่
ไหน เจ้าเรียกเขามาได้รึไม่ ?”
เมื่อการพูดคุยกับลั่วเทียนห่าวไม่อาจจะจัดการกับเรื่องนี้ได้ งั้นก็คง
ต้องพูดคุยกับบรรพชนเพียงอย่างเดียว
รูปปั้นของบรรพชนคือเกียรติยศของตระกูลลั่ว เป็นธรรมดาที่เจ้าของ
รูปปั้นควรจะมีสิทธ์ิในการจัดการกับเรื่องนี้
หากบรรพชนเข้ามาจัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง งั้นตระกูลลั่วก็คงไม่มี
ใครคัดค้านอะไรไม่ใช่รึ ?
ยังไงซะบรรพชนก็คือตัวตนที่ไม่ต่างจากพระเจ้าสำหรับตระกูลลั่ว
เขาคือเสาหลักของตระกูล สิ่งที่เขาพูดคือคำสั่ง ความคิดของเขาแทน
ความคิดทุกคนในตระกูลลั่ว
“ท่านจางอยากพบกับบรรพชนงั้นรึ ?” ลั่วเทียนห่าวถามขึ้นมา
“ไม่ได้รึ ? ”
“ได้ แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่” ลั่วเทียนห่าวแสดงสีหน้าแปลก ๆ ออกมา
ก่อนจะพูดต่อ “เขาอยู่ที่วังนิรันดร์ เขาอยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว และยัง
ไม่กลับมา หากท่านจางอยากจะพบกับเขา ข้าเกรงว่าท่านคงต้องไป
ที่วังนิรันดร์แทน”
โจวหั่วสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “วังนิรันดร์รึ !”
เนี่ยอู่ซวงเองก็ตะลึง
“วังนิรันดร์รึ ? มันคือกองกำลังพิเศษรึ ?” จางหยูเห็นว่าโจวหั่วและ
เนี่ยอู่ซวงแสดงท่าทีผิดปกติอออกมาจึงได้ถามขึ้น
เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยู ลั่วเทียนห่าว, โจวหั่วและเนี่ยอู่ซวงก็พา
กันมองไปที่จางหยูด้วยความแปลกใจ
“ท่านจาง ไม่เคยได้ยินเรื่องวังนิรันดร์รึ ?” โจวหั่วถามขึ้นมาด้วย
ท่าทีเหลือเชื่อ
“ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน เจ้าแนะนำจะได้รึไม่ ?” จางหยูไม่ปฏิเสธ
โจวหั่วชะงักไป เขาไม่คิดว่าจางหยูจะไม่เคยได้ยินเรื่องวังนิรันดร์ นี่
คือขุมกำลังชั้นแนวหน้าของเขตนี้ !
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดขึ้น “วังนิรันดร์คือขุมกำลังที่แกร่งที่สุด
ในโลกนิรันดร์ มันเป็นที่ยอมรับของทุกคน นี่คือสถานที่ศักด์ิสิทธ์ิที่
ผู้ควบคุมทุกคนถวิลหา ว่ากันว่าคนในวังนิรันดร์มีไม่มาก มีแค่ไม่กี่
สิบคนแต่คนที่อ่อนแอที่สุดก็เป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 4 วังนิรันดร์คือขุม
กำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตตะวันออกส่วนเหนือ ท่านเบเกิลคือ
ผู้ปกครอง”
เมื่อพูดถึงชื่อเบเกิล เขาก็แสดงสีหน้าเคารพออกมา “ท่านเบเกิลมี
พรสวรรค์น่าทึ่งจริง ๆ เขาสามารถใช้ผลโกลาหลได้ แต่ก็เลือกที่จะ
สร้างโลกขึ้นมาด้วยตัวเอง สุดท้ายเขาก็เอาชนะจิตปฐมบทโกลาหล
ได้และกลายเป็นตำนานของที่นี่ เขาคือสิ่งที่อัจฉริยะหลายคนอยาก
จะเลียนแบบ”
“ว่ากันว่าท่านเบเกิลอยู่ขั้นที่ 8 แล้ว แม้ว่าจะไม่มีการยืนยันแต่ความ
แข็งแกร่งของเขานั้นไม่มีใครสงสัยเพราะไม่ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับ
ใคร เขาก็ไม่เคยแพ้ เขาลงมือแค่ครั้งเดียวก็จัดการศัตรูได้หมดไม่มี
ใครรอดไปได้”
“วังนิรันดร์นั้นถูกสร้างขึ้นโดยท่านเบเกิล หลังจากที่เขาสร้างโลก
นิรันดร์ขึ้นมาได้ กองกำลังนี้คือกองกำลังที่โดดเด่นที่สุดในเขต
ตะวันออกส่วนเหนือ มันพัฒนาจนกลายเป็นยักษ์ใหญ่ แม้ว่ายอด
ฝีมือทั้งหมดจะไม่ได้เข้าร่วมวังนิรันดร์แต่พวกที่เข้าร่วมที่นี่ได้ล้วน
แต่มีพรสวรรค์ที่ไร้ที่สิ้นสุด พวกเขาจะประสบความสำเร็จใน
อนาคต”
“ข้าไม่คิดเลยว่าบรรพชนของตระกูลลั่วจะเข้าร่วมวังนิรันดร์ได้ ไม่
แปลกเลยที่ตลอดหลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าหาเรื่องตระกูลลั่ว แม้แต่
พวกตระกูลชั้น 1 ก็ไม่กล้าสร้างความไม่พอใจให้กับพวกเขา ข้ากลัว
ว่าพวกนั้นคงรู้แล้วสินะว่าบรรพชนลั่วเข้าร่วมวังนิรันดร์ ?”
หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของโจวหั่ว จางหยูก็ตาเป็นประกายขึ้นมา
“เจ้าหมายความว่าวังนิรันดร์แห่งนี้สร้างขึ้นโดยเบเกิลงั้นรึ ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก