ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1621
ตอนที่ 1621 ข้าเป็ นใครงั้นรึ ?
ในมุมมองของจางหยูแล้ว การที่เขาเรียกเบเกิลว่าพี่เป็นการไว้หน้า
เบเกิล
ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับการยอมรับจากเขา พวกคนที่ไม่ถูกเขายอมรับ
นั้นเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ
เบเกิลได้รับการยอมรับจากเขาไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่ง แต่เป็น
เพราะเบเกิลสอนเขาเพื่อไม่ให้เขาเสียเวลา มันทำให้ความแข็งแกร่ง
ของเขาเพิ่มขึ้นมาในระดับที่ควรจะเป็น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขา
ถึงเรียกเบเกิลว่าพี่ !
“พูดจาใหญ่โตเสียจริง !” ชายแก่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้า
เจียงอู่ซวีอยู่มานานขนาดนี้ แต่เพิ่งเคยเห็นคนหลงตัวเองเช่นท่าน !”
เมื่อได้ยินชื่อของชายแก่ โจวหั่วก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง “กลับเป็นท่าน
เจียงอู่ซวีนี่เอง !”
ว่ากันว่านี่คือคนที่แข็งแกร่งห่างจากขั้น 7 แค่เพียงก้าวเดียว นี่คือคน
ที่เป็นรองแค่เบเกิล ชื่อเสียงของเขาโด่งดังอย่างมาก
หากเบเกิลคือตำนานที่ทำให้ทุกคนมีความหวัง งั้นเจียงอู่ซวีก็เป็น
รองตำนานนั้นแค่ขั้นเดียว
ในสายตาของทุกคนแล้ว เจียงอู่ซวีคือคนที่ใกล้เคียงกับตำนานที่สุด
เขาคือคนที่คอยจัดการธุระตามคำสั่งของเบเกิล จะบอกว่าเขาคือ
ตัวแทนของเบเกิลก็ว่าได้
“ดูเหมือนว่าเจ้าก็โด่งดังพอตัว” จางหยูแปลกใจนิด ๆ ก่อนจะส่ายหน้า
“เพื่อไว้หน้าพี่เบเกิล ข้าจะไม่รังแกเจ้า เรียก บรรพชนลั่วออกมา ข้า
มาที่นี่เพื่อพบเขา”
เจียงอู่ซวีหัวเราะออกมา “รังแกรึ ?”
เขาเป็นผู้ควบคุมขั้น 6 ที่แข็งแกร่งที่สุด เมื่อมีคนบอกว่าไม่คิดรังแก
เขา ช่างฟังดูหยิ่งทะนงราวกับว่าเขาเป็นแค่หมาแมวที่คนรังแกได้
ตามใจ
“ท่านอยากพบกับบรรพชนลั่วงั้นรึ ?” เจียงอู่ซวีถามขึ้นมา “ได้ เอา
ชนะข้าให้ได้ก่อนแล้วข้าจะให้ท่านเข้าไปด้านใน “
เขามั่นใจในตัวเองอย่างมาก เขาไร้เทียมทานในหมู่ผู้ควบคุมขั้น 6
เขาห่างจากขั้น 7 แค่ก้าวเดียว
จางหยูได้ยินแบนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เขาได้พูดขึ้นมาด้วย
น้ำเสียงจริงจัง “เจ้าพูดเองนะ “
เจียงอู่ซวีฮึดฮัดออกมา “เลิกไร้สาระ ลงมือ !”
เมื่อพูดจบเขาก็ลงมือโจมตีก่อนโดยไม่รอให้จางหยูลงมือ
จิตผู้สร้างแผ่ออกไปโดยรอบและดึงจางหยูเข้าไปในโลกแยกส่วน
โลกนี้ราวกับแยกส่วนกับโลกนิรันดร์โดยมีเจียงอู่ซวีเป็นเจ้าของ จิต
ของเขาคือคำสั่งสูงสุด ใครที่คิดต่อต้านต้องพ่ายแพ้ให้กับเขา
“ท่านจางไปไหนกัน ?” เนี่ยอู่ซวงถามขึ้นมาด้วยความกังวล
โจวหั่วส่ายหน้าและพูดขึ้น “ยอดฝีมือเช่นนั้นมีฝีมือเกินกว่าเราจะ
รับรู้ได้”
สีหน้าของเนี่ยอู่ซวงแสดงความกังวลขึ้นมา “ท่านจางจะไม่เป็น
อะไรใช่รึไม่ ?”
โจวหั่วเงียบไปชั่วครู่และพูดขึ้น “ความแข็งแกร่งของท่านจางอาจจะ
ไม่ดีเท่ากับท่านเจียงอู่ซวี แต่ก็คงไม่ต่างอะไรกันมาก มันคงไม่มี
อะไรถึงชีวิตให้กังวล ” แต่น้ำเสียงของเขาเองก็ไม่มั่นใจเช่นกัน
ในโลกของเจียงอู่ซวี จางหยูยังแสดงท่าทีใจเย็นออกมา เขาไม่ได้ลน
ลานแม้แต่น้อย ในทางกลับกันแล้วทักษะของเจียงอู่ซวีนั้นทำให้เขา
สนใจขึ้นมา “พลังแห่งการสร้างสามารถใช้งานแบบนี้ได้ด้วย…แม้ว่า
เมื่อเทียบกับโลกขั้นที่ 9 แล้วมันจะต่างกันไม่ใช่น้อย แต่ก็ยังถือว่า
ใกล้เคียงอย่างมาก ที่สำคัญที่สุดคือโลกนี้เหมือนกับโลกแห่งการ
สร้าง มันไม่ใช่โลกที่ควบคุมด้วยวิถี การสร้างโลกทั้งใบขึ้นมาคือ
พื้นฐานที่ควรจะเรียนรู้ ”
เขารู้สึกว่าพลังแห่งการสร้างของเขานั้นพัฒนาขึ้นมา
แม้ว่าการพัฒนานี้จะไม่ชัดเจนเท่ากับการประมือกับเบเกิล แต่มันก็
ได้ผลไม่ใช่น้อย
“ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องหายอดฝีมือมาประมือ คนที่อ่อนแอกว่าก็
สามารถใช้ฝึกฝนได้”
“เขาเป็นยอดฝีมือจริง ๆ เขาไม่ได้หลอกข้า” จางหยูคิด
หากเจียงอู่ซวีรู้ว่าจางหยูมองว่าเขาคือคนที่อ่อนแอ ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึก
ยังไง ?
จางหยูคิดยังไงนั้นเจียงอู่ซวีไม่อาจจะรู้ได้ เขารู้แค่ว่าตอนนี้เขาคึก
เต็มที่ “ต่อหน้าข้าแล้วยังคิดวอกแวกอีก !”
เจียงอู่ซวีแค่กระดิกนิ้วก็ทำให้จางหยูรับรู้ได้ว่าท้องฟ้ากำลังถล่มลง
จางหยูเองก็ตกเข้าไปในการถล่มของมิตินี้ด้วย ราวกับว่าจะตกลงไป
ในหลุมดำ
การโจมตี้นี้ทำให้จางหยูได้สติกลับมา เขาก้าวออกไปราวกับหยดน้ำ
ที่หยดลงไปในแม่น้ำ มันเกิดระลอกคลื่นกระจายออกไปทุกทิศทาง
ไม่ว่าคลื่นนี้จะผ่านไปที่ไหนนั้นมิติที่พังลงก็ฟื้นฟูขึ้นมา
แค่ชั่วครู่จางหยูก็ฟื้นฟูมิติขึ้นมาได้ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
“ลูกไม้เล็กน้อย” เจียงอู่ซวีนั้นแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็เตรียมใจเอาไว้
แล้ว ยังไงซะหากจางหยูไม่แกร่งขนาดนี้ งั้นจะกล้ามาหาเรื่องวัง
นิรันดร์ได้ยังไง ?
ตอนที่เจียงอู่ซวีคิดจะลงมือก็เห็นว่าจางหยูแผ่พลังอันน่ากลัวออกมา
คลื่นพลังนี้ทำให้เขาใจหล่นวูบ เขาถึงกับมองเห็นความตาย ยังไม่
ทันได้ตั้งตัวก็ถูกล้อมด้วยจิตผู้สร้าง มันได้ทำการสร้างเหมือนกับที่
เขาใช้ตะกี้มันราวกับมีคุกหินกักขังเขาไว้
ในเวลาเดียวกันในหูเจียงอู่ซวีก็มีเสียงจางหยูดังขึ้นมา “เพื่อไม่ให้
เป็นการหยาบคาย เจ้าก็ลองรับมือกับการสร้างของข้าหน่อย”
เจียงอู่ซวีรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจางหยู ใจของเขาเริ่มหวาดกลัว
ขึ้นมาแต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมแพ้
เขาพลิกฝ่ามือพร้อมกับมีกระบี่ปรากฏขึ้น เขาควบคุมพลังของทั้ง
โลกเข้าโจมตีคุกที่มองไม่เห็นนั่น มันเกิดแสงส่องประกายไปทั่ว
ดาบนั้นได้แผ่พลังมหาศาลออกมาเพื่อทำลายคุกรอบตัวเขา
ตูม !
คุกนั้นสั่นไหวอยู่สักพัก แม้แต่โลกของเจียงอู่ซวีก็ยังสั่นไหวไปด้วย
ราวกับว่านี่คือพลังสูงสุดที่มันจะรับได้และกำลังจะพังลง
โชคร้ายที่สุดท้ายคุกนั่นก็เสถียรขึ้นมา
“สมกับอยู่ขั้นที่ 6” จางหยูชมออกมา “โจวหั่วและเนี่ยอู่ซวงไม่อาจจะ
ทำให้คุกข้าสั่นไหวได้ แต่เจ้าเกือบจะทำลายมันได้ แต่ถึงอย่างนั้น
เนี่ยอู่ซวงและโจวหั่วก็ไม่ได้แย่ ยังไงซะพวกเขาก็ระดับด้อยกว่าข้า
มาก”
เขารู้ถึงขีดจำกัดของคุกนี้แล้ว บางทีมันอาจจะขังผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ได้
แต่ไม่อาจจะใช้ได้กับผู้ควบคุมขั้นที่ 7 แม้แต่ผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ก็
อาจจะทำลายมันออกมาได้
คำชมของจางหยูดังขึ้นในหูเจียงอู่ซวี แต่มันกลับทำให้เจียงอู่ซวีรู้สึก
เหมือนกับโดนดูหมิ่น เอาเขาไปเปรียบเทียบกับผู้ควบคุมขั้น 4 และ
2 มันไม่ใช่ดูถูกเขารึไง ?
สีหน้าเขาบิดเบี้ยวไปและถามขึ้นมา “ท่านเป็นใครกันแน่ ?”
ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่าจางหยูไม่ได้โกหกเพราะจางหยูได้แสดงความ
แข็งแกร่งที่เหนือกว่าออกมา !
พลังของคุกนี้เทียบกับผู้ควบคุมขั้นที่ 7 !
มันมีช่องว่างมหาศาลระหว่างขั้นที่ 6 และ 7 เพราะมีแค่ผู้ควบคุมขั้น
7 ที่ถือว่าเป็นยอดฝีมือที่แท้จริงในความโกลาหล คนแบบนี้มีฐานะ
สูงส่งเหนือกว่าผู้ควบคุมขั้นที่ 6 อย่างมาก
“ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ?” จางหยูยิ้มออกมา “ข้าเป็นเพื่อนกับพี่เบเกิล
เจ้าไม่เชื่อเอง”
เจียงอู่ซวีเงียบไป เขาตะลึงพร้อมกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป “ข้าเข้าใจ
ผิดไป ข้าขอโทษด้วย ตอนนี้ข้าเชื่อแล้ว”
เขาไม่อยากจะสู้ต่ออีกแล้ว การสู้ต่อก็มีแต่จะหาเรื่องเจ็บตัว
แต่จางหยูกลับพูดขึ้นมา “เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้เรามาฝึกฝนกัน
ต่อ ก่อนหน้านี้พี่เบเกิลได้ฝึกให้กับข้า ข้าเหมือนกับโดนเขารังแก
เมื่อได้พบผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ข้าก็ไม่อาจจะปล่อยเจ้าไปได้ง่าย ๆ มา
ลงมือต่อ”
เจียงอู่ซวีแทบกระอักเลือดออกมา
ชายคนนี้โดนเบเกิลรังแกเลยต้องมาหาคนของวังนิรันดร์เพื่อเอาคืน
งั้นรึ ?
“บัดซบ” เจียงอู่ซวีโกรธจัดจนอยากด่าจางหยูออกมา
ตอนนั้นจางหยูได้ลบคุกออกไปก่อนจะสร้างดาบขึ้นมาด้วยพลังแห่ง
การสร้าง ทั้งโลกราวกับเปลี่ยนเป็นดาบอันน่ากลัวที่กดดันเจียงอู่ซวี
จนแทบหายใจไม่ได้ สีหน้าของเจียงอู่ซวีเปลี่ยนไป เขาไม่อาจจะ
ปล่อยให้จางหยู โจมตีได้ เขาได้แต่ต้องรีบใช้พลังแห่งการสร้างเพื่อ
ต้านทานดาบนี้
ตูม !
เจียงอู่ซวีกระเด็นออกไปราวกับว่าวเชือกขาด ที่มุมปากของเขามี
เลือดไหลออกมา ร่างของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือด แม้แต่หนวดของ
เขาก็ยังขาดไปด้วย
ผู้ควบคุมขั้น 7 เผชิญหน้ากับผู้ควบคุมขั้น 6 เป็นธรรมดาที่เจียงอู่ซวี
นั้นไม่อาจจะต้านทานได้
สุดท้ายเขาต้องกลายเป็นตัวตลกรึ?
“นายท่าน ท่านทำร้ายข้าอยู่ !” เจียงอู่ซวีร้องออกมา
เขาเพิ่งจะได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่กลับรู้สึกได้ถึงพลังอัน
น่ากลัวก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“พระเจ้า อย่าทำกับข้าเช่นนี้ !” เจียงอู่ซวีร้องออกมาด้วยความลนลาน
…
ที่ด้านนอกวังนิรันดร์ โลกยังคงสงบเงียบดังเดิม
“ลุงโจว ทำไมพวกเขายังไม่กลับมากันอีก? ข้าเริ่มกังวลขึ้นเรื่อย ๆ
แล้ว”
โจวหั่วพูดด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ “เจ้าถามข้าแล้วข้าจะไปถามใคร?”
ในวังนิรันดร์นั้นก็มีคนกังวลเช่นกัน “แปลก พี่เจียงออกไปนานแล้ว
แต่ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก ?”
“เกิดอะไรขึ้นกัน ?”
“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ! ด้วยความแข็งแกร่งของพี่เจียงที่เป็นรอง
แค่นายท่านแล้ว ใครจะเอาชนะเขาได้ ?”
“ข้าเดาว่าพี่เจียงคงเบื่อ เมื่อมีคนมาหาเรื่องถึงที่ เป็นธรรมดาที่เขาจะ
ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ พี่เจียงอาจจะไม่คิดยั้งมือ”
“ฟังดูมีเหตุผล”
“ข้าไม่รู้ว่าคนที่น่าสงสารนั่นเป็นใคร แต่เขาน่ะโชคร้ายที่ได้พบกับพี่
เจียง”
คนในวังต่างก็รู้สึกสงสารจางหยูขึ้นมา
ในมุมมองของจางหยูแล้ว การที่เขาเรียกเบเกิลว่าพี่เป็นการไว้หน้า
เบเกิล
ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับการยอมรับจากเขา พวกคนที่ไม่ถูกเขายอมรับ
นั้นเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ
เบเกิลได้รับการยอมรับจากเขาไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่ง แต่เป็น
เพราะเบเกิลสอนเขาเพื่อไม่ให้เขาเสียเวลา มันทำให้ความแข็งแกร่ง
ของเขาเพิ่มขึ้นมาในระดับที่ควรจะเป็น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขา
ถึงเรียกเบเกิลว่าพี่ !
“พูดจาใหญ่โตเสียจริง !” ชายแก่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้า
เจียงอู่ซวีอยู่มานานขนาดนี้ แต่เพิ่งเคยเห็นคนหลงตัวเองเช่นท่าน !”
เมื่อได้ยินชื่อของชายแก่ โจวหั่วก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง “กลับเป็นท่าน
เจียงอู่ซวีนี่เอง !”
ว่ากันว่านี่คือคนที่แข็งแกร่งห่างจากขั้น 7 แค่เพียงก้าวเดียว นี่คือคน
ที่เป็นรองแค่เบเกิล ชื่อเสียงของเขาโด่งดังอย่างมาก
หากเบเกิลคือตำนานที่ทำให้ทุกคนมีความหวัง งั้นเจียงอู่ซวีก็เป็น
รองตำนานนั้นแค่ขั้นเดียว
ในสายตาของทุกคนแล้ว เจียงอู่ซวีคือคนที่ใกล้เคียงกับตำนานที่สุด
เขาคือคนที่คอยจัดการธุระตามคำสั่งของเบเกิล จะบอกว่าเขาคือ
ตัวแทนของเบเกิลก็ว่าได้
“ดูเหมือนว่าเจ้าก็โด่งดังพอตัว” จางหยูแปลกใจนิด ๆ ก่อนจะส่ายหน้า
“เพื่อไว้หน้าพี่เบเกิล ข้าจะไม่รังแกเจ้า เรียก บรรพชนลั่วออกมา ข้า
มาที่นี่เพื่อพบเขา”
เจียงอู่ซวีหัวเราะออกมา “รังแกรึ ?”
เขาเป็นผู้ควบคุมขั้น 6 ที่แข็งแกร่งที่สุด เมื่อมีคนบอกว่าไม่คิดรังแก
เขา ช่างฟังดูหยิ่งทะนงราวกับว่าเขาเป็นแค่หมาแมวที่คนรังแกได้
ตามใจ
“ท่านอยากพบกับบรรพชนลั่วงั้นรึ ?” เจียงอู่ซวีถามขึ้นมา “ได้ เอา
ชนะข้าให้ได้ก่อนแล้วข้าจะให้ท่านเข้าไปด้านใน “
เขามั่นใจในตัวเองอย่างมาก เขาไร้เทียมทานในหมู่ผู้ควบคุมขั้น 6
เขาห่างจากขั้น 7 แค่ก้าวเดียว
จางหยูได้ยินแบนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เขาได้พูดขึ้นมาด้วย
น้ำเสียงจริงจัง “เจ้าพูดเองนะ “
เจียงอู่ซวีฮึดฮัดออกมา “เลิกไร้สาระ ลงมือ !”
เมื่อพูดจบเขาก็ลงมือโจมตีก่อนโดยไม่รอให้จางหยูลงมือ
จิตผู้สร้างแผ่ออกไปโดยรอบและดึงจางหยูเข้าไปในโลกแยกส่วน
โลกนี้ราวกับแยกส่วนกับโลกนิรันดร์โดยมีเจียงอู่ซวีเป็นเจ้าของ จิต
ของเขาคือคำสั่งสูงสุด ใครที่คิดต่อต้านต้องพ่ายแพ้ให้กับเขา
“ท่านจางไปไหนกัน ?” เนี่ยอู่ซวงถามขึ้นมาด้วยความกังวล
โจวหั่วส่ายหน้าและพูดขึ้น “ยอดฝีมือเช่นนั้นมีฝีมือเกินกว่าเราจะ
รับรู้ได้”
สีหน้าของเนี่ยอู่ซวงแสดงความกังวลขึ้นมา “ท่านจางจะไม่เป็น
อะไรใช่รึไม่ ?”
โจวหั่วเงียบไปชั่วครู่และพูดขึ้น “ความแข็งแกร่งของท่านจางอาจจะ
ไม่ดีเท่ากับท่านเจียงอู่ซวี แต่ก็คงไม่ต่างอะไรกันมาก มันคงไม่มี
อะไรถึงชีวิตให้กังวล ” แต่น้ำเสียงของเขาเองก็ไม่มั่นใจเช่นกัน
ในโลกของเจียงอู่ซวี จางหยูยังแสดงท่าทีใจเย็นออกมา เขาไม่ได้ลน
ลานแม้แต่น้อย ในทางกลับกันแล้วทักษะของเจียงอู่ซวีนั้นทำให้เขา
สนใจขึ้นมา “พลังแห่งการสร้างสามารถใช้งานแบบนี้ได้ด้วย…แม้ว่า
เมื่อเทียบกับโลกขั้นที่ 9 แล้วมันจะต่างกันไม่ใช่น้อย แต่ก็ยังถือว่า
ใกล้เคียงอย่างมาก ที่สำคัญที่สุดคือโลกนี้เหมือนกับโลกแห่งการ
สร้าง มันไม่ใช่โลกที่ควบคุมด้วยวิถี การสร้างโลกทั้งใบขึ้นมาคือ
พื้นฐานที่ควรจะเรียนรู้ ”
เขารู้สึกว่าพลังแห่งการสร้างของเขานั้นพัฒนาขึ้นมา
แม้ว่าการพัฒนานี้จะไม่ชัดเจนเท่ากับการประมือกับเบเกิล แต่มันก็
ได้ผลไม่ใช่น้อย
“ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องหายอดฝีมือมาประมือ คนที่อ่อนแอกว่าก็
สามารถใช้ฝึกฝนได้”
“เขาเป็นยอดฝีมือจริง ๆ เขาไม่ได้หลอกข้า” จางหยูคิด
หากเจียงอู่ซวีรู้ว่าจางหยูมองว่าเขาคือคนที่อ่อนแอ ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึก
ยังไง ?
จางหยูคิดยังไงนั้นเจียงอู่ซวีไม่อาจจะรู้ได้ เขารู้แค่ว่าตอนนี้เขาคึก
เต็มที่ “ต่อหน้าข้าแล้วยังคิดวอกแวกอีก !”
เจียงอู่ซวีแค่กระดิกนิ้วก็ทำให้จางหยูรับรู้ได้ว่าท้องฟ้ากำลังถล่มลง
จางหยูเองก็ตกเข้าไปในการถล่มของมิตินี้ด้วย ราวกับว่าจะตกลงไป
ในหลุมดำ
การโจมตี้นี้ทำให้จางหยูได้สติกลับมา เขาก้าวออกไปราวกับหยดน้ำ
ที่หยดลงไปในแม่น้ำ มันเกิดระลอกคลื่นกระจายออกไปทุกทิศทาง
ไม่ว่าคลื่นนี้จะผ่านไปที่ไหนนั้นมิติที่พังลงก็ฟื้นฟูขึ้นมา
แค่ชั่วครู่จางหยูก็ฟื้นฟูมิติขึ้นมาได้ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
“ลูกไม้เล็กน้อย” เจียงอู่ซวีนั้นแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็เตรียมใจเอาไว้
แล้ว ยังไงซะหากจางหยูไม่แกร่งขนาดนี้ งั้นจะกล้ามาหาเรื่องวัง
นิรันดร์ได้ยังไง ?
ตอนที่เจียงอู่ซวีคิดจะลงมือก็เห็นว่าจางหยูแผ่พลังอันน่ากลัวออกมา
คลื่นพลังนี้ทำให้เขาใจหล่นวูบ เขาถึงกับมองเห็นความตาย ยังไม่
ทันได้ตั้งตัวก็ถูกล้อมด้วยจิตผู้สร้าง มันได้ทำการสร้างเหมือนกับที่
เขาใช้ตะกี้มันราวกับมีคุกหินกักขังเขาไว้
ในเวลาเดียวกันในหูเจียงอู่ซวีก็มีเสียงจางหยูดังขึ้นมา “เพื่อไม่ให้
เป็นการหยาบคาย เจ้าก็ลองรับมือกับการสร้างของข้าหน่อย”
เจียงอู่ซวีรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจางหยู ใจของเขาเริ่มหวาดกลัว
ขึ้นมาแต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมแพ้
เขาพลิกฝ่ามือพร้อมกับมีกระบี่ปรากฏขึ้น เขาควบคุมพลังของทั้ง
โลกเข้าโจมตีคุกที่มองไม่เห็นนั่น มันเกิดแสงส่องประกายไปทั่ว
ดาบนั้นได้แผ่พลังมหาศาลออกมาเพื่อทำลายคุกรอบตัวเขา
ตูม !
คุกนั้นสั่นไหวอยู่สักพัก แม้แต่โลกของเจียงอู่ซวีก็ยังสั่นไหวไปด้วย
ราวกับว่านี่คือพลังสูงสุดที่มันจะรับได้และกำลังจะพังลง
โชคร้ายที่สุดท้ายคุกนั่นก็เสถียรขึ้นมา
“สมกับอยู่ขั้นที่ 6” จางหยูชมออกมา “โจวหั่วและเนี่ยอู่ซวงไม่อาจจะ
ทำให้คุกข้าสั่นไหวได้ แต่เจ้าเกือบจะทำลายมันได้ แต่ถึงอย่างนั้น
เนี่ยอู่ซวงและโจวหั่วก็ไม่ได้แย่ ยังไงซะพวกเขาก็ระดับด้อยกว่าข้า
มาก”
เขารู้ถึงขีดจำกัดของคุกนี้แล้ว บางทีมันอาจจะขังผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ได้
แต่ไม่อาจจะใช้ได้กับผู้ควบคุมขั้นที่ 7 แม้แต่ผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ก็
อาจจะทำลายมันออกมาได้
คำชมของจางหยูดังขึ้นในหูเจียงอู่ซวี แต่มันกลับทำให้เจียงอู่ซวีรู้สึก
เหมือนกับโดนดูหมิ่น เอาเขาไปเปรียบเทียบกับผู้ควบคุมขั้น 4 และ
2 มันไม่ใช่ดูถูกเขารึไง ?
สีหน้าเขาบิดเบี้ยวไปและถามขึ้นมา “ท่านเป็นใครกันแน่ ?”
ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่าจางหยูไม่ได้โกหกเพราะจางหยูได้แสดงความ
แข็งแกร่งที่เหนือกว่าออกมา !
พลังของคุกนี้เทียบกับผู้ควบคุมขั้นที่ 7 !
มันมีช่องว่างมหาศาลระหว่างขั้นที่ 6 และ 7 เพราะมีแค่ผู้ควบคุมขั้น
7 ที่ถือว่าเป็นยอดฝีมือที่แท้จริงในความโกลาหล คนแบบนี้มีฐานะ
สูงส่งเหนือกว่าผู้ควบคุมขั้นที่ 6 อย่างมาก
“ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ?” จางหยูยิ้มออกมา “ข้าเป็นเพื่อนกับพี่เบเกิล
เจ้าไม่เชื่อเอง”
เจียงอู่ซวีเงียบไป เขาตะลึงพร้อมกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป “ข้าเข้าใจ
ผิดไป ข้าขอโทษด้วย ตอนนี้ข้าเชื่อแล้ว”
เขาไม่อยากจะสู้ต่ออีกแล้ว การสู้ต่อก็มีแต่จะหาเรื่องเจ็บตัว
แต่จางหยูกลับพูดขึ้นมา “เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้เรามาฝึกฝนกัน
ต่อ ก่อนหน้านี้พี่เบเกิลได้ฝึกให้กับข้า ข้าเหมือนกับโดนเขารังแก
เมื่อได้พบผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ข้าก็ไม่อาจจะปล่อยเจ้าไปได้ง่าย ๆ มา
ลงมือต่อ”
เจียงอู่ซวีแทบกระอักเลือดออกมา
ชายคนนี้โดนเบเกิลรังแกเลยต้องมาหาคนของวังนิรันดร์เพื่อเอาคืน
งั้นรึ ?
“บัดซบ” เจียงอู่ซวีโกรธจัดจนอยากด่าจางหยูออกมา
ตอนนั้นจางหยูได้ลบคุกออกไปก่อนจะสร้างดาบขึ้นมาด้วยพลังแห่ง
การสร้าง ทั้งโลกราวกับเปลี่ยนเป็นดาบอันน่ากลัวที่กดดันเจียงอู่ซวี
จนแทบหายใจไม่ได้ สีหน้าของเจียงอู่ซวีเปลี่ยนไป เขาไม่อาจจะ
ปล่อยให้จางหยู โจมตีได้ เขาได้แต่ต้องรีบใช้พลังแห่งการสร้างเพื่อ
ต้านทานดาบนี้
ตูม !
เจียงอู่ซวีกระเด็นออกไปราวกับว่าวเชือกขาด ที่มุมปากของเขามี
เลือดไหลออกมา ร่างของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือด แม้แต่หนวดของ
เขาก็ยังขาดไปด้วย
ผู้ควบคุมขั้น 7 เผชิญหน้ากับผู้ควบคุมขั้น 6 เป็นธรรมดาที่เจียงอู่ซวี
นั้นไม่อาจจะต้านทานได้
สุดท้ายเขาต้องกลายเป็นตัวตลกรึ?
“นายท่าน ท่านทำร้ายข้าอยู่ !” เจียงอู่ซวีร้องออกมา
เขาเพิ่งจะได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่กลับรู้สึกได้ถึงพลังอัน
น่ากลัวก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“พระเจ้า อย่าทำกับข้าเช่นนี้ !” เจียงอู่ซวีร้องออกมาด้วยความลนลาน
…
ที่ด้านนอกวังนิรันดร์ โลกยังคงสงบเงียบดังเดิม
“ลุงโจว ทำไมพวกเขายังไม่กลับมากันอีก? ข้าเริ่มกังวลขึ้นเรื่อย ๆ
แล้ว”
โจวหั่วพูดด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ “เจ้าถามข้าแล้วข้าจะไปถามใคร?”
ในวังนิรันดร์นั้นก็มีคนกังวลเช่นกัน “แปลก พี่เจียงออกไปนานแล้ว
แต่ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก ?”
“เกิดอะไรขึ้นกัน ?”
“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ! ด้วยความแข็งแกร่งของพี่เจียงที่เป็นรอง
แค่นายท่านแล้ว ใครจะเอาชนะเขาได้ ?”
“ข้าเดาว่าพี่เจียงคงเบื่อ เมื่อมีคนมาหาเรื่องถึงที่ เป็นธรรมดาที่เขาจะ
ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ พี่เจียงอาจจะไม่คิดยั้งมือ”
“ฟังดูมีเหตุผล”
“ข้าไม่รู้ว่าคนที่น่าสงสารนั่นเป็นใคร แต่เขาน่ะโชคร้ายที่ได้พบกับพี่
เจียง”
คนในวังต่างก็รู้สึกสงสารจางหยูขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก