ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1644
ตอนที่ 1644 จางหยู vs หลินหลาง
แน่นอนว่าหลินหลางน่ะไม่กลัว เขาขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งมานานแล้ว
นานจนเขารู้สึกโดดเดี่ยว
เขาตามหาคู่มือมานาน คู่มือที่ทำให้เขารู้สึกกดดัน !
ยิ่งเขากดดันเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกได้ถึงแรงกระตุ้นเพื่อจะพัฒนา
ตัวเองต่อมากขึ้นเท่านั้น !
ตอนนี้ในที่สุดเขาก็พบโอกาสที่รอคอย
แม้ว่าจางหยูจะสู้เขาไม่ได้แต่ด้วยการที่จางหยูเอาชนะจาฮานมาได้
มันก็เพียงพอที่เขาจะยอมรับในความแข็งแกร่งของ จางหยูแล้ว
ความแข็งแกร่งของจาฮานนั้น หลินหลางรู้ดี แม้ว่าเขาจะสู้กับอีกฝ่าย
แต่ก็ใช่ว่าจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ง่าย ๆ การที่จางหยูเอาชนะจาฮานมา
ได้นั้นมันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าจางหยูไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าจะไม่ได้
ดีเท่ากับเขาแต่ก็ไม่ได้ด้อยกว่ามาก
เขามองไปที่จางหยูและพูดขึ้นด้วยท่าทีเย็นชา “เอาชนะจาฮานมาได้
งั้นเจ้าก็มีสิทธ์ิเป็นคู่มือของข้า”
สือซวนรู้สึกเหมือนโดนดูหมิ่น ทำไมหลินหลางถึงได้พูดถึงแต่จา
ฮาน แต่กลับไม่พูดถึงเขา ?
เมื่อได้ยินแบบนั้นจาฮานก็มองไปที่สือซวนอย่างภูมิใจราวกับจะ
บอกว่า “ได้ยินรึไม่ ? แม้ว่าพวกเราจะอยู่ระดับเดียวกัน แต่ในสายตา
ของหลินหลางแล้ว มีแค่ข้าเท่านั้นที่อยู่ระดับเดียวกับเขา เจ้ายังด้อย
กว่ามาก..”
สือซวนแทบอยากจะเข้าไปอัดจาฮานและหลินหลาง แต่เมื่อดูจาก
ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนแล้ว สือซวนก็ต้องยอมทิ้งความคิดนี้ไป
ทั้งสองคนไม่ใช่คนที่เขาจะรับมือไหว
ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็เพิ่งขุดหลุมดักจาฮานมาไป หากไม่ปล่อยให้อีกฝ่าย
ได้ระบายอารมณ์บ้าง ใครจะรู้ว่าจาฮานจะมาคิดบัญชีกับเขารึไม่ ?
“งั้นเจ้าก็รับปากว่าจะสู้กับข้าสินะ ?” จางหยูตาเป็นประกายขึ้นมา
จาฮานและสือซวนต่างก็โล่งอกและคาดหวังขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าหลิน
หลางนั้นจะโดนอัดแบบไหน ?
ความแข็งแกร่งของหลินหลางนั้นพวกเขาไม่ได้สงสัยแต่พวกเขา
มั่นใจในตัวจางหยูมากกว่า ยังไงซะ จางหยูก็อัดพวกเขามาแล้วโดย
เฉพาะจาฮาน เขารู้ตัวดีว่าถึงเขาจะไม่ใช่คู่มือของหลินหลาง แต่ก็
ไม่ได้แพ้ขาดลอยเหมือนกับตอนที่สู้กับจางหยู แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่ง
ที่หลินหลางจะทำได้
เพราะแบบนั้นเขาถึงได้มั่นใจในตัวจางหยู
หลินหลางไม่รู้ว่าสือซวนและจาฮานคิดอะไรอยู่ เขามองไปที่จางหยู
และพูดขึ้น “ลงมือ”
จางหยูยังไม่ทันได้พูดอะไร จาฮานก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “หลินหลาง
เจ้าบ้าไปแล้วรึอย่างไร !”
สือซวนเองก็แปลกใจ “เจ้าพูดอะไรออกมา !”
“พวกเจ้าเป็นอะไรไป ?” จางหยูคิ้วขมวดและมองไปที่จาฮานและ
สือซวนด้วยความสับสน
“เจ้าจำที่ข้าบอกไปไม่ได้รึ ? ยอดเขาแห่งนี้มีพลังการสร้างอยู่หนาแน่น
มาก หากทำการเคลื่อนไหวมากเกินไป มันจะทำให้การสร้างโดยรอบ
รุนแรงกว่าเดิม เจ้าไม่คิดถึงคนอื่นบ้างรึ แม้ว่าข้าจะเป็นผู้ควบคุมขั้น
7 แต่ก็ยังตายได้”
สือซวนพูดขึ้นมา “หากจะสู้กันตรงนี้มีแต่จะหาที่ตาย !”
แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งที่พวกเขามีแล้ว พวกเขาก็ยังไม่กล้าสร้าง
ปัญหาขึ้นมาที่นี่
“พวกเจ้าตกใจอะไรกันหนักหนา ?” หลินหลางฮึดฮัดออกมา “ข้าอยู่
ที่นี่มานานกว่าพวกเจ้า ไม่ใช่ว่าข้าจะรู้ดีกว่าพวกเจ้ารึ ?”
นี่คือประโยคที่ยาวที่สุดที่เขาพูดมา
จาฮานพูดขึ้น “หลินหลาง เจ้าน่ะแข็งแกร่งแต่มันไม่ได้หมายความ
ว่าเจ้าจะมองข้ามอันตรายที่นี่ได้ ข้าแนะนำว่าอย่าสร้างปัญหาที่นี่จะ
ดีกว่า !”
หลินหลางไม่ได้สนใจคำพูดของจาฮานและมองไปที่จางหยู “เจ้าว่า
มา เจ้ากล้ารึไม่ ?”
“ทำไมจะไม่กล้า” จางหยูยิ้มออกมา เมื่อหลินหลางไม่กังวลแล้วเขา
จะกังวลทำไม ?
เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสอง จาฮานก็ตากระตุกทันที “บ้า สองคนนี้
เสียสติไปแล้ว !”
เขารีบถอยห่างออกมาและพูดขึ้น “ข้าไม่อยากอยู่กับคนเสียสติเช่น
พวกเจ้า !”
สือซวนเองก็รีบตามจาฮานไป
ภายใต้สถานการณ์ปกติแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ต่อให้
จับตาดูการต่อสู้อยู่ใกล้ ๆ มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่เมื่ออยู่บน
ยอดเขาแห่งนี้ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย เมื่อเกิดการต่อสู้ขึ้น มัน
จะทำให้เกิดผลกระทบที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้
ควบคุมขั้นที่ 7 แต่ก็ไม่กล้าอยู่ใกล้
“พวกแมลงวันออกไปแล้ว” หลินหลางหันกลับมาหา จางหยู “เจ้า
กับข้าจะได้สู้กันสักที”
จางหยูได้ยินคำพูดที่มั่นใจของหลินหลาง เขาก็พบว่าความมั่นใจ
ของจาฮานกับสือซวนนั้นดูด้อยกว่าในทันที
จางหยูรู้สึกว่าหลินหลางผู้นี้จะช่วยเขาทะลวงผ่านขึ้นไปขั้นที่ 8 ได้
จริง ๆ !
เขาเคยรู้สึกแบบนี้กับสือซวนและจาฮานมาก่อนแต่มันก็ไม่อาจจะ
ทะลวงผ่านได้ !
แต่ตอนนี้ความรู้สึกนี้มันรุนแรงกว่าเดิม !
มันทำให้จางหยูเห็นเงาของเบเกิลในตัวหลินหลางขึ้นมาอย่างบอก
ไม่ถูก มันมีทั้งความภาคภูมิใจและมั่นใจ
“เจ้าไม่เหมือนกับผู้ควบคุมขั้น 7 คนอื่นที่ข้าเคยเจอมา” แม้ว่าจางหยู
จะเคยเจอกับผู้ควบคุมขั้น 7 แค่ไม่กี่คน แต่หลินหลางคือคนที่เขา
รู้สึกว่าแข็งแกร่งที่สุดและแทบจะพิเศษที่สุด
หลินหลางไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาแค่กางนิ้วออกก่อนจะกำเข้าหา
กันอย่างช้า ๆ น้ำแข็งด้านล่างกลับระเบิดแสงสีฟ้าออกมา ต่อมา
น้ำแข็งเหล่านั้นก็แตกออกกลายเป็นเศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วนแล้ว
รวมตัวกันเป็นดาบน้ำแข็ง
ดาบน้ำแข็งนี้ส่องแสงสีฟ้าออกมา มันทำให้รู้สึกได้ถึงความสูงส่ง
และความเยือกเย็นของมัน
หลินหลางเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมสายตาที่มุ่งมั่น ตัวเขาราวกับ
ถูกจุดไฟขึ้นมาพร้อมกับพลังการสร้างรอบ ๆ ที่ปั่นป่ วนมากกว่าเดิม
ตอนนี้อุณหภูมิของที่นี่ลดลงอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นจางหยูรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน เขา
รับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของหลินหลางอย่างชัดเจน แม้ว่าหากเทียบ
กับเขาแล้วจะไม่ได้ด้อยกว่ามากนัก แต่หากเทียบกับเขาตอนที่เพิ่งจะ
เข้ามายังโลกนี้นั้นก็แกร่งกว่ามาก ในอีกความหมายคือหากจางหยู
มาสู้กับหลินหลางตั้งแต่แรก เดาว่าอีกฝ่ายคงเอาชนะเขาได้
“หือ ?” จางหยูพร้อมจะลงมือแต่กลับรู้สึกว่าเขาถูกมองอยู่
ความรู้สึกนี้หายไปในทันทีตอนที่เขารับรู้ถึงมันได้ เมื่อลองตรวจสอบ
ดูอีกครั้งเขาก็ไม่พบอะไร
จางหยูไม่คิดว่าเขาคิดไปเอง
แต่การประมือกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว เขาไม่อาจจะคิดอะไรมากได้
เรื่องสำคัญในตอนนี้คือเขาต้องเรียนรู้จากหลินหลางเพื่อยกระดับ
การใช้งานพลังสร้างของตัวเอง
จางหยูถอนหายใจออกมาพร้อมกับพลังดั้งเดิมที่รวมตัวกัน มือข้าง
หนึ่งไขว้หลังเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างถูกยกขึ้นมาก่อนที่จะมีเศษน้ำแข็ง
นับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินและหมุนวนรอบตัวเขา น้ำแข็งแต่ละ
ก้อนนั้นราวกับมีดน้ำแข็งที่โปร่งใส
ต่อมา จางหยูก็ผลักมือออกไปข้างหน้า มีดน้ำแข็งเหล่านั้นกลับ
ระเบิดแสงสีเงินออกมาแล้วพุ่งตัดผ่านพลังการสร้างรอบ ๆ
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว….
เสียงทะลุสายลมดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
สีหน้าของหลินหลางเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยิ่งการต่อสู้รุนแรงเท่าไหร่
เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น
“ตอนนี้ข้าเชื่อจริง ๆ แล้วว่าเจ้าเอาชนะจาฮานมาได้” หลินหลาง
คลายมือที่จับดาบออกก่อนจะพลิกดาบไปอีกด้าน ขนาดของมัน
เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่กี่อึดใจมันก็กลายเป็นดาบขนาดใหญ่และ
ระเบิดแสงสีฟ้าออกมา แสงนี้ราวกับดวงอาทิตย์ที่ให้แสงสว่างกับ
โลกทั้งหมด แม้แต่ที่ด้านนอกยอดเขาแห่งนี้ก็ยังเห็นแสงนี้ได้
ปัง ปัง ปัง ….
มีดน้ำแข็งนับไม่ถ้วนได้เข้าปะทะกันกับดาบน้ำแข็ง
พลังสร้างโดยรอบราวกับได้รับการจุดระเบิด เศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วน
ระเบิดออก ท้องฟ้าได้ก่อตัวพายุน้ำแข็งขึ้น ไม่ว่าพายุจะผ่านไปที่ใด
ก็จะทำให้เกิดรอยร้าวของมิติขึ้นมาที่นั่น
“อ๊า !” หลินหลางตะโกนออกมาพร้อมกับใช้ดาบปักลงกับพื้นเพื่อ
รับมือการโจมตีเอาไว้
แต่ด้วยการโจมตีอันหนักหน่วงนี้ทำให้ดาบนั้นสั่นไหวและถอยไปที
ละนิด ๆ จนทำให้เกิดหลุมลึกขึ้นมาบนพื้นดิน
หลินหลางเองก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา เมื่อรับรู้ได้ถึงพลังอัน
น่ากลัวนี้ หลินหลางที่มั่นใจในตัวเองกลับรู้สึกสังหรณ์ใจแย่ ๆ ขึ้นมา
แน่นอนว่าหลินหลางน่ะไม่กลัว เขาขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งมานานแล้ว
นานจนเขารู้สึกโดดเดี่ยว
เขาตามหาคู่มือมานาน คู่มือที่ทำให้เขารู้สึกกดดัน !
ยิ่งเขากดดันเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกได้ถึงแรงกระตุ้นเพื่อจะพัฒนา
ตัวเองต่อมากขึ้นเท่านั้น !
ตอนนี้ในที่สุดเขาก็พบโอกาสที่รอคอย
แม้ว่าจางหยูจะสู้เขาไม่ได้แต่ด้วยการที่จางหยูเอาชนะจาฮานมาได้
มันก็เพียงพอที่เขาจะยอมรับในความแข็งแกร่งของ จางหยูแล้ว
ความแข็งแกร่งของจาฮานนั้น หลินหลางรู้ดี แม้ว่าเขาจะสู้กับอีกฝ่าย
แต่ก็ใช่ว่าจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ง่าย ๆ การที่จางหยูเอาชนะจาฮานมา
ได้นั้นมันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าจางหยูไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าจะไม่ได้
ดีเท่ากับเขาแต่ก็ไม่ได้ด้อยกว่ามาก
เขามองไปที่จางหยูและพูดขึ้นด้วยท่าทีเย็นชา “เอาชนะจาฮานมาได้
งั้นเจ้าก็มีสิทธ์ิเป็นคู่มือของข้า”
สือซวนรู้สึกเหมือนโดนดูหมิ่น ทำไมหลินหลางถึงได้พูดถึงแต่จา
ฮาน แต่กลับไม่พูดถึงเขา ?
เมื่อได้ยินแบบนั้นจาฮานก็มองไปที่สือซวนอย่างภูมิใจราวกับจะ
บอกว่า “ได้ยินรึไม่ ? แม้ว่าพวกเราจะอยู่ระดับเดียวกัน แต่ในสายตา
ของหลินหลางแล้ว มีแค่ข้าเท่านั้นที่อยู่ระดับเดียวกับเขา เจ้ายังด้อย
กว่ามาก..”
สือซวนแทบอยากจะเข้าไปอัดจาฮานและหลินหลาง แต่เมื่อดูจาก
ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนแล้ว สือซวนก็ต้องยอมทิ้งความคิดนี้ไป
ทั้งสองคนไม่ใช่คนที่เขาจะรับมือไหว
ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็เพิ่งขุดหลุมดักจาฮานมาไป หากไม่ปล่อยให้อีกฝ่าย
ได้ระบายอารมณ์บ้าง ใครจะรู้ว่าจาฮานจะมาคิดบัญชีกับเขารึไม่ ?
“งั้นเจ้าก็รับปากว่าจะสู้กับข้าสินะ ?” จางหยูตาเป็นประกายขึ้นมา
จาฮานและสือซวนต่างก็โล่งอกและคาดหวังขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าหลิน
หลางนั้นจะโดนอัดแบบไหน ?
ความแข็งแกร่งของหลินหลางนั้นพวกเขาไม่ได้สงสัยแต่พวกเขา
มั่นใจในตัวจางหยูมากกว่า ยังไงซะ จางหยูก็อัดพวกเขามาแล้วโดย
เฉพาะจาฮาน เขารู้ตัวดีว่าถึงเขาจะไม่ใช่คู่มือของหลินหลาง แต่ก็
ไม่ได้แพ้ขาดลอยเหมือนกับตอนที่สู้กับจางหยู แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่ง
ที่หลินหลางจะทำได้
เพราะแบบนั้นเขาถึงได้มั่นใจในตัวจางหยู
หลินหลางไม่รู้ว่าสือซวนและจาฮานคิดอะไรอยู่ เขามองไปที่จางหยู
และพูดขึ้น “ลงมือ”
จางหยูยังไม่ทันได้พูดอะไร จาฮานก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “หลินหลาง
เจ้าบ้าไปแล้วรึอย่างไร !”
สือซวนเองก็แปลกใจ “เจ้าพูดอะไรออกมา !”
“พวกเจ้าเป็นอะไรไป ?” จางหยูคิ้วขมวดและมองไปที่จาฮานและ
สือซวนด้วยความสับสน
“เจ้าจำที่ข้าบอกไปไม่ได้รึ ? ยอดเขาแห่งนี้มีพลังการสร้างอยู่หนาแน่น
มาก หากทำการเคลื่อนไหวมากเกินไป มันจะทำให้การสร้างโดยรอบ
รุนแรงกว่าเดิม เจ้าไม่คิดถึงคนอื่นบ้างรึ แม้ว่าข้าจะเป็นผู้ควบคุมขั้น
7 แต่ก็ยังตายได้”
สือซวนพูดขึ้นมา “หากจะสู้กันตรงนี้มีแต่จะหาที่ตาย !”
แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งที่พวกเขามีแล้ว พวกเขาก็ยังไม่กล้าสร้าง
ปัญหาขึ้นมาที่นี่
“พวกเจ้าตกใจอะไรกันหนักหนา ?” หลินหลางฮึดฮัดออกมา “ข้าอยู่
ที่นี่มานานกว่าพวกเจ้า ไม่ใช่ว่าข้าจะรู้ดีกว่าพวกเจ้ารึ ?”
นี่คือประโยคที่ยาวที่สุดที่เขาพูดมา
จาฮานพูดขึ้น “หลินหลาง เจ้าน่ะแข็งแกร่งแต่มันไม่ได้หมายความ
ว่าเจ้าจะมองข้ามอันตรายที่นี่ได้ ข้าแนะนำว่าอย่าสร้างปัญหาที่นี่จะ
ดีกว่า !”
หลินหลางไม่ได้สนใจคำพูดของจาฮานและมองไปที่จางหยู “เจ้าว่า
มา เจ้ากล้ารึไม่ ?”
“ทำไมจะไม่กล้า” จางหยูยิ้มออกมา เมื่อหลินหลางไม่กังวลแล้วเขา
จะกังวลทำไม ?
เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสอง จาฮานก็ตากระตุกทันที “บ้า สองคนนี้
เสียสติไปแล้ว !”
เขารีบถอยห่างออกมาและพูดขึ้น “ข้าไม่อยากอยู่กับคนเสียสติเช่น
พวกเจ้า !”
สือซวนเองก็รีบตามจาฮานไป
ภายใต้สถานการณ์ปกติแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ต่อให้
จับตาดูการต่อสู้อยู่ใกล้ ๆ มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่เมื่ออยู่บน
ยอดเขาแห่งนี้ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย เมื่อเกิดการต่อสู้ขึ้น มัน
จะทำให้เกิดผลกระทบที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้
ควบคุมขั้นที่ 7 แต่ก็ไม่กล้าอยู่ใกล้
“พวกแมลงวันออกไปแล้ว” หลินหลางหันกลับมาหา จางหยู “เจ้า
กับข้าจะได้สู้กันสักที”
จางหยูได้ยินคำพูดที่มั่นใจของหลินหลาง เขาก็พบว่าความมั่นใจ
ของจาฮานกับสือซวนนั้นดูด้อยกว่าในทันที
จางหยูรู้สึกว่าหลินหลางผู้นี้จะช่วยเขาทะลวงผ่านขึ้นไปขั้นที่ 8 ได้
จริง ๆ !
เขาเคยรู้สึกแบบนี้กับสือซวนและจาฮานมาก่อนแต่มันก็ไม่อาจจะ
ทะลวงผ่านได้ !
แต่ตอนนี้ความรู้สึกนี้มันรุนแรงกว่าเดิม !
มันทำให้จางหยูเห็นเงาของเบเกิลในตัวหลินหลางขึ้นมาอย่างบอก
ไม่ถูก มันมีทั้งความภาคภูมิใจและมั่นใจ
“เจ้าไม่เหมือนกับผู้ควบคุมขั้น 7 คนอื่นที่ข้าเคยเจอมา” แม้ว่าจางหยู
จะเคยเจอกับผู้ควบคุมขั้น 7 แค่ไม่กี่คน แต่หลินหลางคือคนที่เขา
รู้สึกว่าแข็งแกร่งที่สุดและแทบจะพิเศษที่สุด
หลินหลางไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาแค่กางนิ้วออกก่อนจะกำเข้าหา
กันอย่างช้า ๆ น้ำแข็งด้านล่างกลับระเบิดแสงสีฟ้าออกมา ต่อมา
น้ำแข็งเหล่านั้นก็แตกออกกลายเป็นเศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วนแล้ว
รวมตัวกันเป็นดาบน้ำแข็ง
ดาบน้ำแข็งนี้ส่องแสงสีฟ้าออกมา มันทำให้รู้สึกได้ถึงความสูงส่ง
และความเยือกเย็นของมัน
หลินหลางเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมสายตาที่มุ่งมั่น ตัวเขาราวกับ
ถูกจุดไฟขึ้นมาพร้อมกับพลังการสร้างรอบ ๆ ที่ปั่นป่ วนมากกว่าเดิม
ตอนนี้อุณหภูมิของที่นี่ลดลงอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นจางหยูรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน เขา
รับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของหลินหลางอย่างชัดเจน แม้ว่าหากเทียบ
กับเขาแล้วจะไม่ได้ด้อยกว่ามากนัก แต่หากเทียบกับเขาตอนที่เพิ่งจะ
เข้ามายังโลกนี้นั้นก็แกร่งกว่ามาก ในอีกความหมายคือหากจางหยู
มาสู้กับหลินหลางตั้งแต่แรก เดาว่าอีกฝ่ายคงเอาชนะเขาได้
“หือ ?” จางหยูพร้อมจะลงมือแต่กลับรู้สึกว่าเขาถูกมองอยู่
ความรู้สึกนี้หายไปในทันทีตอนที่เขารับรู้ถึงมันได้ เมื่อลองตรวจสอบ
ดูอีกครั้งเขาก็ไม่พบอะไร
จางหยูไม่คิดว่าเขาคิดไปเอง
แต่การประมือกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว เขาไม่อาจจะคิดอะไรมากได้
เรื่องสำคัญในตอนนี้คือเขาต้องเรียนรู้จากหลินหลางเพื่อยกระดับ
การใช้งานพลังสร้างของตัวเอง
จางหยูถอนหายใจออกมาพร้อมกับพลังดั้งเดิมที่รวมตัวกัน มือข้าง
หนึ่งไขว้หลังเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างถูกยกขึ้นมาก่อนที่จะมีเศษน้ำแข็ง
นับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินและหมุนวนรอบตัวเขา น้ำแข็งแต่ละ
ก้อนนั้นราวกับมีดน้ำแข็งที่โปร่งใส
ต่อมา จางหยูก็ผลักมือออกไปข้างหน้า มีดน้ำแข็งเหล่านั้นกลับ
ระเบิดแสงสีเงินออกมาแล้วพุ่งตัดผ่านพลังการสร้างรอบ ๆ
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว….
เสียงทะลุสายลมดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
สีหน้าของหลินหลางเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยิ่งการต่อสู้รุนแรงเท่าไหร่
เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น
“ตอนนี้ข้าเชื่อจริง ๆ แล้วว่าเจ้าเอาชนะจาฮานมาได้” หลินหลาง
คลายมือที่จับดาบออกก่อนจะพลิกดาบไปอีกด้าน ขนาดของมัน
เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่กี่อึดใจมันก็กลายเป็นดาบขนาดใหญ่และ
ระเบิดแสงสีฟ้าออกมา แสงนี้ราวกับดวงอาทิตย์ที่ให้แสงสว่างกับ
โลกทั้งหมด แม้แต่ที่ด้านนอกยอดเขาแห่งนี้ก็ยังเห็นแสงนี้ได้
ปัง ปัง ปัง ….
มีดน้ำแข็งนับไม่ถ้วนได้เข้าปะทะกันกับดาบน้ำแข็ง
พลังสร้างโดยรอบราวกับได้รับการจุดระเบิด เศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วน
ระเบิดออก ท้องฟ้าได้ก่อตัวพายุน้ำแข็งขึ้น ไม่ว่าพายุจะผ่านไปที่ใด
ก็จะทำให้เกิดรอยร้าวของมิติขึ้นมาที่นั่น
“อ๊า !” หลินหลางตะโกนออกมาพร้อมกับใช้ดาบปักลงกับพื้นเพื่อ
รับมือการโจมตีเอาไว้
แต่ด้วยการโจมตีอันหนักหน่วงนี้ทำให้ดาบนั้นสั่นไหวและถอยไปที
ละนิด ๆ จนทำให้เกิดหลุมลึกขึ้นมาบนพื้นดิน
หลินหลางเองก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา เมื่อรับรู้ได้ถึงพลังอัน
น่ากลัวนี้ หลินหลางที่มั่นใจในตัวเองกลับรู้สึกสังหรณ์ใจแย่ ๆ ขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก