ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1945
หลังจากที่เจรจากับซื่อเซียวแล้ว จางลู่ก็ได้สร้างวังวนเชื่อมต่อกับทะเลบรรพกาลขึ้นมา
เมื่อสร้างวังวนขึ้นมาเสร็จ จางลู่ก็ได้มองไปที่ซื่อเซียว “ เมื่อเดินทางผ่านวังวนนี่ เจ้าจะไปถึงทะเลบรรพกาล”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ซื่อเซียวก็มองไปที่วังวนด้วยความตื่นเต้น
เขาจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง ในที่สุดก็จะได้ออกจากที่อันตรายแบบนี้และพักอย่างสบายใจสักที
“ ขอบคุณท่านมาก !” ซื่อเซียวพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะเดินไปที่วังวน
สายตาของเขาแสดงความคาดหวังและโหยหาก่อนที่เขาจะหายไปในวังวน
สิ่งที่เขาไม่รู้คือทะเลบรรพกาลไม่ใช่ที่ที่อันตรายก็จริงแต่มันก็ไม่ได้สวยงามแบบที่เขาเพ้อฝันเอาไว้
การเดินทางจากทะเลโกลาหลไปยังทะเลบรรพกาลนั้นราวกับเปลี่ยนจากหุบเหวอีกแห่งไปยังอีกแห่ง จากตอนที่เขาเข้าไปด้านในเขาก็หมดอิสระไปแล้ว
อิสระแลกกับความปลอดภัย ไม่รู้ว่าเขาได้กำไรรึขาดทุนกันแน่
ในอีกด้านของวังวน จางหยูได้ออกมาต้อนรับซื่อเซียวด้วยรอยยิ้ม “ ยินดีต้อนรับสู่ทะเลบรรพกาล”
“ ขอบคุณท่านมาก ข้าหวังว่าจักรพรรดิคังเฉียงจะดูแลเราอย่างดี” ซื่อเซียวยิ้มออกมาและพูดขึ้น
เขาอ่านรอยยิ้มของจางหยูไม่ออกเลยแม้แต่น้อย
“ ข้าจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดีเลย” จางหยูยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มลึกลับ
….
จางลู่, เจ้าสำนัก และคนอื่นๆได้เดินทางออกมาจากวังซื่อเซียว ไม่นานพวกเขาก็มาถึงหมู่บ้านกำเนิดที่ซื่อเซียวพูดถึง
พวกเขาก็ต้องแปลกใจ หมู่บ้านกำเนิดนี้คึกคักอย่างมาก มันไม่เหมือนหมู่บ้านแม้แต่น้อย มันเหมือนกับเมืองขนาดเล็ก ร้านอาหารต่างๆรวมถึงโถงประมูลมีอยู่ทั่วทุกที่ มันมีผู้คนจำนวนมากเดินไปมา บางคนแต่งตัวเหมือนคนของเขตซื่อเซียว บางคนเหมือนมาจากที่อื่น
ใจกลางหมู่บ้านนี้มีเสาแสงขนาดใหญ่หมุนวนอย่างต่อเนื่องไม่หยุดพัก มันมีคนผ่านเข้าออกเสาแสงอย่างต่อเนื่อง ตึกอาคารต่างๆล้วนแต่สร้างล้อมรอบเสาแสงเอาไว้
มันมีทหารกองทัพเทียนลั่วจำนวนมากประจำอยู่รอบเสาแสงรวมถึงทหารจากกองทัพสังเกตการณ์ แต่ละคนต่างก็ยืนประจำเป็นกลุ่ม หากใครต้องการเดินทางก็ต้องผ่านการตรวจสอบและได้รับอนุญาตก่อนถึงจะเข้าออกเสาแสงได้
“ นี่คือทางเข้าสู่แก่นกำเนิดรึ ? น่าคาดหวังจริงๆ มันดูคึกคักกว่าที่คิดเอาไว้” เขาคิดว่าที่แก่นกำเนิดนั้นจะไม่มีใครเดินทางผ่านแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะมีคนเดินทางเข้าออกอย่างต่อเนื่อง
“ ทีมระดับราชา !” ตอนที่จางลู่และคนอื่นๆเดินไปที่เสาแสง ยอดฝีมือโดยรอบก็พากันหลีกทางให้และมองพวกเขาด้วยความแปลกใจ
พูดโดยทั่วไปแล้วทีมระดับราชานั้นตราบใดที่ระวังก็มีโอกาสสูงที่จะรอดในแก่นกำเนิดได้
ภารกิจบางอย่างนั้นต้องไปทำที่แก่นกำเนิด ภารกิจแบบนั้นมีแค่ทีมระดับราชาเท่านั้นที่ทำได้สำเร็จ แม้ว่าจะเป็นทีมระดับราชาแต่ก็ใช้ว่าจะจำเป็นต้องรับความเสี่ยงในการทำภารกิจนี้ ดังนั้นถึงจะให้ค่าตอบแทนที่สูงแต่ก็มีทีมระดับราชาไม่กี่ทีมที่รับภารกิจพวกนี้
ตอนนี้ทีมเทพปีศาจเป็นทีมเดียวที่มักจะรับภารกิจพวกนั้นเพราะมีน้อยทีมนักที่จะกล้ารับภารกิจพวกนี้ไป แม้แต่ทีมลั่วชาก็ไม่กล้าจะรับภารกิจนี้
แก่นกำเนิดนั้นอันตรายอย่างมาก โดยเฉพาะสำหรับจ้าวโกลาหลทั่วไป โอกาสที่จะรอดนั้นต่ำอย่างมาก แม้ว่าจะเป็นหัวหน้าทีม, หัวหน้าหน่วยรึหัวหน้ากองแต่ก็ไม่อาจจะปกป้องตัวเองได้มากนัก มีแค่นายพลเท่านั้นที่ยังพอปกป้องตัวเองได้ หากต้องการเข้าออกแก่นกำเนิดจริงๆแล้ว พวกเขาต้องมีความแข็งแกร่งระดับแม่ทัพ
“ พวกเขารับภารกิจไหนมากัน ?”
“ ข้าเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนขอทีมไหนถึงได้กล้าเข้าไปในแก่นกำเนิด….”
“ ข้าไม่ได้เห็นทีมราชาเข้าไปในแก่นกำเนิดมานานแล้ว…”
ผู้คนพากันมองไปที่ จางลู่ และคนอื่นๆตาไม่กระพริบ
พวกเขาสงสัยว่าพวกนี้เป็นคนจากทีมไหนและสงสัยในเป้าหมายการเข้าไปในแก่นกำเนิดของพวกนี้ เมื่อเห็นผู้คนมองมาตาไม่กระพริบ จางลู่และคนอื่นๆก็พากันแปลกใจ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เปิดเผยตัวตนแต่ในฐานะคนของทีมระดับราชาก็เพียงพอทำให้ผู้คนกลัวได้แล้ว คนทั่วไปไม่กล้ามองมาที่วพสกเขานักแต่ตอนนี้ผู้คนในหมู่บ้านกำเนิดกลับมีความกล้าไม่ใช่น้อย พวกนั้นถึงกับมองมาที่พวกเขาตาไม่กระพริบ
สายตาของคนเหล่านี้เฉียบคมราวกับดาบ
บางคนแสดงสีหน้าเฉยเมยราวกับไม่ใส่ใจ
พวกนี้แปลกประหลาด !
ถึงพวกนี้จะแตกต่างกันแต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันซึ่งก็คือ….ความกล้า !
ในสายตาพวกนี้ไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย มันรากับว่าไม่มีใครรึอะไรในโลกนี้ที่ทำให้พวกนี้กลัวได้
ตอนที่จางลู่และคนอื่นๆเดินหน้าต่อ มันก็มีชายคนหนึ่งมาขวางทางพวกเขาเอาไว้
“ ข้าขอถามที ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากทีมไหน พวกเจ้าตั้งใจจะเข้าไปในแก่นกำเนิดรึ ?” ชายวัยกลางคนถามขึ้นมา
จางลู่มองไปที่ชายวัยกลางคน ชายคนนี้แข็งแกร่งพอประมาณน่าจะพอๆกับนายพล หากเทียบกับลั่วชา, วูหยาน, กวนเหริน และซูจิงแล้วด้อยกว่าแต่ก็เหนือกว่านายพลทั่วไป จางลู่ได้ถามขึ้นมาด้วยความสนใจ “ มีอะไรกัน ?”
ชายวัยกลางคนไม่อ้อมค้อม “ ข้าเห็นว่าพวกเจ้าตั้งใจจะเข้าไปในแก่นกำเนิด หากพวกเจ้าสนใจ ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะไปส่งกลุ่มคาราวานไปยังเขตเย่าหยางหากทำได้สำเร็จ ข้าจะค่าตอบแทนเป็นลูกปัดดั้งเดิม 10 ล้านลูก” เขาไม่ได้พูดถึงการล้มเหลว หากล้มเหลวก็เท่ากับตาย มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึงค่าตอบแทน
จางลู่แปลกใจ “ เจ้าต้องการจะจ้างเรารึ ?” ชายวัยกลางคนพยักหน้า
“ เจ้าไปตั้งภารกิจกับสามกองทัพไม่ดีกว่ารึ ? ทำไมต้องมาหาเราด้วย ?” จางลู่ถามขึ้นมา
“ เจ้าคิดว่าเราไม่ได้ตั้งภารกิจขึ้นมารึ ?” ชายวัยกลางคนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ เมื่อไม่กี่ปีก่อนเราได้ตั้งภารกิจขึ้นมาแต่ไม่มีทีมไหนรับภารกิจนี้เลย…ทีมอื่นๆพากันกลัว แม้แต่ข้าไปพบกับทีมลั่วชาแต่ก็โดนปฏิเสธกลับมา”
“แล้วทีมของเสียเทียนล่ะ ?” จางลู่ถามขึ้น
“ ทีมเทพปีศาจไม่สนใจภารกิจนี้” ชายวัยกลางคนเงียบไปก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ เราเป็นแค่กลุ่มการค้าเล็กๆ เราคือหนึ่งในกลุ่มการค้ามากมาย เราไม่อาจจะให้ค่าตอบแทนสูงนัก…หากเทียบกับกลุ่มการค้าอื่นๆแล้ว เป็นธรรมดาที่ ท่านเสียเทียนจะมองข้ามเรา นอกซะจากว่าไม่มีกลุ่มการค้าอื่นตั้งภารกิจรึว่าเขาว่างจนเบื่อ งั้นเราคงไม่อาจจะว่างจ้างทีมเทพปีศาจได้”
จางลู่ยักคิ้ว “ เสียเทียนดูถูกพวกเจ้า เจ้าคิดว่าเราจะรับภารกิจรึ ?”
พวกเขาได้ลูกปัดมา 20 ล้านล้านลูกแล้ว จางลู่และคนอื่นๆไม่ได้สนใจลูกปัด 10 ล้านลูกเลย
อีกอย่างแล้วพวกเขาล้วนแต่เป็นแม่ทัพ แม่ทัพ 21 คนแต่กลับต้องมาแบ่งลูกปัดกัน
เมื่อได้ยินที่จางลู่พูดชื่อเสียเทียนออกมาห้วนๆ ชายวัยกลางคนก็ตกใจและรีบถอยกลับไป “ หากเจ้าอยากตายก็อย่าเอาข้าไปเกี่ยว !”
“ เจ้ารู้แคว่าเจ้านะกลัวเสียเทียน แต่เจ้าเคยคิดรึไม่ว่าเสียเทียนในสายตาเรานั้นไม่ได้มีค่าเลย” จางลู่พูดขึ้นมา
ชายวัยกลางคนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
ตอนนั้นเองกลับมีคนตะโกนออกมา “ พวกเขาคือคนของทีมคังเฉียง !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นผู้คนโดยรอบก็พากันผงะ กลุ่มคนที่ไม่เกรงกลัวผู้ใดกับมองจางลู่และคนอื่นๆด้วยความตะลึง
ชัดแล้วว่าพวกเขาไม่กลัวสิ่งใด ทีมคังเฉียงนั้นได้ฆ่าเก่อเย่ไป แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เห็นมันกับตาตัวเองแต่ก็เคยได้ยินเรื่องทีมคังเฉียงมา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทีมคังเฉียง พวกเขาก็ไม่อาจจะทำใจเย็นได้
“ ทีมคังเฉียง !” ชายวัยกลางคนใจชื้นและรีบพูดขึ้นสมา “ ทีมคังเฉียง !”
ทีมที่เป็นตำนานยิ่งกว่าทีมเทพปีศาจ !
ชายวัยกลางคนรีบก้าวออกมาและพูดขึ้นด้วยความเคารพ “ ผู้อาวุโสทั้งหลาย ข้าเสียมารยาทไป ยกโทษให้ข้าด้วย หากพวกท่านยอมตกลง ข้ายอมเพิ่มลูกปัดดั้งเดิมอีก 5 ล้านลูกเป็น 15 ล้านลูก ข้าขอแค่ท่านปกป้องคาราวานของข้าไปยังเขตเย่าหยางด้วย..”
หากทีมคังเฉียงรับภารกิจนี้ งั้นความปลอดภัยของพวกเขาก็จะสูงอย่างมาก แม้ว่าจะเสียลูกปัดไปอีก 5 ล้านลูกแต่ก็คุ้มค่า แต่น่าเสียดายที่จางลู่ส่ายหน้า “ ข้าขอโทษด้วย เรื่องนี้เราไม่อาจจะช่วยได้”
เมื่อสร้างวังวนขึ้นมาเสร็จ จางลู่ก็ได้มองไปที่ซื่อเซียว “ เมื่อเดินทางผ่านวังวนนี่ เจ้าจะไปถึงทะเลบรรพกาล”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ซื่อเซียวก็มองไปที่วังวนด้วยความตื่นเต้น
เขาจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง ในที่สุดก็จะได้ออกจากที่อันตรายแบบนี้และพักอย่างสบายใจสักที
“ ขอบคุณท่านมาก !” ซื่อเซียวพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะเดินไปที่วังวน
สายตาของเขาแสดงความคาดหวังและโหยหาก่อนที่เขาจะหายไปในวังวน
สิ่งที่เขาไม่รู้คือทะเลบรรพกาลไม่ใช่ที่ที่อันตรายก็จริงแต่มันก็ไม่ได้สวยงามแบบที่เขาเพ้อฝันเอาไว้
การเดินทางจากทะเลโกลาหลไปยังทะเลบรรพกาลนั้นราวกับเปลี่ยนจากหุบเหวอีกแห่งไปยังอีกแห่ง จากตอนที่เขาเข้าไปด้านในเขาก็หมดอิสระไปแล้ว
อิสระแลกกับความปลอดภัย ไม่รู้ว่าเขาได้กำไรรึขาดทุนกันแน่
ในอีกด้านของวังวน จางหยูได้ออกมาต้อนรับซื่อเซียวด้วยรอยยิ้ม “ ยินดีต้อนรับสู่ทะเลบรรพกาล”
“ ขอบคุณท่านมาก ข้าหวังว่าจักรพรรดิคังเฉียงจะดูแลเราอย่างดี” ซื่อเซียวยิ้มออกมาและพูดขึ้น
เขาอ่านรอยยิ้มของจางหยูไม่ออกเลยแม้แต่น้อย
“ ข้าจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดีเลย” จางหยูยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มลึกลับ
….
จางลู่, เจ้าสำนัก และคนอื่นๆได้เดินทางออกมาจากวังซื่อเซียว ไม่นานพวกเขาก็มาถึงหมู่บ้านกำเนิดที่ซื่อเซียวพูดถึง
พวกเขาก็ต้องแปลกใจ หมู่บ้านกำเนิดนี้คึกคักอย่างมาก มันไม่เหมือนหมู่บ้านแม้แต่น้อย มันเหมือนกับเมืองขนาดเล็ก ร้านอาหารต่างๆรวมถึงโถงประมูลมีอยู่ทั่วทุกที่ มันมีผู้คนจำนวนมากเดินไปมา บางคนแต่งตัวเหมือนคนของเขตซื่อเซียว บางคนเหมือนมาจากที่อื่น
ใจกลางหมู่บ้านนี้มีเสาแสงขนาดใหญ่หมุนวนอย่างต่อเนื่องไม่หยุดพัก มันมีคนผ่านเข้าออกเสาแสงอย่างต่อเนื่อง ตึกอาคารต่างๆล้วนแต่สร้างล้อมรอบเสาแสงเอาไว้
มันมีทหารกองทัพเทียนลั่วจำนวนมากประจำอยู่รอบเสาแสงรวมถึงทหารจากกองทัพสังเกตการณ์ แต่ละคนต่างก็ยืนประจำเป็นกลุ่ม หากใครต้องการเดินทางก็ต้องผ่านการตรวจสอบและได้รับอนุญาตก่อนถึงจะเข้าออกเสาแสงได้
“ นี่คือทางเข้าสู่แก่นกำเนิดรึ ? น่าคาดหวังจริงๆ มันดูคึกคักกว่าที่คิดเอาไว้” เขาคิดว่าที่แก่นกำเนิดนั้นจะไม่มีใครเดินทางผ่านแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะมีคนเดินทางเข้าออกอย่างต่อเนื่อง
“ ทีมระดับราชา !” ตอนที่จางลู่และคนอื่นๆเดินไปที่เสาแสง ยอดฝีมือโดยรอบก็พากันหลีกทางให้และมองพวกเขาด้วยความแปลกใจ
พูดโดยทั่วไปแล้วทีมระดับราชานั้นตราบใดที่ระวังก็มีโอกาสสูงที่จะรอดในแก่นกำเนิดได้
ภารกิจบางอย่างนั้นต้องไปทำที่แก่นกำเนิด ภารกิจแบบนั้นมีแค่ทีมระดับราชาเท่านั้นที่ทำได้สำเร็จ แม้ว่าจะเป็นทีมระดับราชาแต่ก็ใช้ว่าจะจำเป็นต้องรับความเสี่ยงในการทำภารกิจนี้ ดังนั้นถึงจะให้ค่าตอบแทนที่สูงแต่ก็มีทีมระดับราชาไม่กี่ทีมที่รับภารกิจพวกนี้
ตอนนี้ทีมเทพปีศาจเป็นทีมเดียวที่มักจะรับภารกิจพวกนั้นเพราะมีน้อยทีมนักที่จะกล้ารับภารกิจพวกนี้ไป แม้แต่ทีมลั่วชาก็ไม่กล้าจะรับภารกิจนี้
แก่นกำเนิดนั้นอันตรายอย่างมาก โดยเฉพาะสำหรับจ้าวโกลาหลทั่วไป โอกาสที่จะรอดนั้นต่ำอย่างมาก แม้ว่าจะเป็นหัวหน้าทีม, หัวหน้าหน่วยรึหัวหน้ากองแต่ก็ไม่อาจจะปกป้องตัวเองได้มากนัก มีแค่นายพลเท่านั้นที่ยังพอปกป้องตัวเองได้ หากต้องการเข้าออกแก่นกำเนิดจริงๆแล้ว พวกเขาต้องมีความแข็งแกร่งระดับแม่ทัพ
“ พวกเขารับภารกิจไหนมากัน ?”
“ ข้าเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนขอทีมไหนถึงได้กล้าเข้าไปในแก่นกำเนิด….”
“ ข้าไม่ได้เห็นทีมราชาเข้าไปในแก่นกำเนิดมานานแล้ว…”
ผู้คนพากันมองไปที่ จางลู่ และคนอื่นๆตาไม่กระพริบ
พวกเขาสงสัยว่าพวกนี้เป็นคนจากทีมไหนและสงสัยในเป้าหมายการเข้าไปในแก่นกำเนิดของพวกนี้ เมื่อเห็นผู้คนมองมาตาไม่กระพริบ จางลู่และคนอื่นๆก็พากันแปลกใจ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เปิดเผยตัวตนแต่ในฐานะคนของทีมระดับราชาก็เพียงพอทำให้ผู้คนกลัวได้แล้ว คนทั่วไปไม่กล้ามองมาที่วพสกเขานักแต่ตอนนี้ผู้คนในหมู่บ้านกำเนิดกลับมีความกล้าไม่ใช่น้อย พวกนั้นถึงกับมองมาที่พวกเขาตาไม่กระพริบ
สายตาของคนเหล่านี้เฉียบคมราวกับดาบ
บางคนแสดงสีหน้าเฉยเมยราวกับไม่ใส่ใจ
พวกนี้แปลกประหลาด !
ถึงพวกนี้จะแตกต่างกันแต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันซึ่งก็คือ….ความกล้า !
ในสายตาพวกนี้ไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย มันรากับว่าไม่มีใครรึอะไรในโลกนี้ที่ทำให้พวกนี้กลัวได้
ตอนที่จางลู่และคนอื่นๆเดินหน้าต่อ มันก็มีชายคนหนึ่งมาขวางทางพวกเขาเอาไว้
“ ข้าขอถามที ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากทีมไหน พวกเจ้าตั้งใจจะเข้าไปในแก่นกำเนิดรึ ?” ชายวัยกลางคนถามขึ้นมา
จางลู่มองไปที่ชายวัยกลางคน ชายคนนี้แข็งแกร่งพอประมาณน่าจะพอๆกับนายพล หากเทียบกับลั่วชา, วูหยาน, กวนเหริน และซูจิงแล้วด้อยกว่าแต่ก็เหนือกว่านายพลทั่วไป จางลู่ได้ถามขึ้นมาด้วยความสนใจ “ มีอะไรกัน ?”
ชายวัยกลางคนไม่อ้อมค้อม “ ข้าเห็นว่าพวกเจ้าตั้งใจจะเข้าไปในแก่นกำเนิด หากพวกเจ้าสนใจ ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะไปส่งกลุ่มคาราวานไปยังเขตเย่าหยางหากทำได้สำเร็จ ข้าจะค่าตอบแทนเป็นลูกปัดดั้งเดิม 10 ล้านลูก” เขาไม่ได้พูดถึงการล้มเหลว หากล้มเหลวก็เท่ากับตาย มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึงค่าตอบแทน
จางลู่แปลกใจ “ เจ้าต้องการจะจ้างเรารึ ?” ชายวัยกลางคนพยักหน้า
“ เจ้าไปตั้งภารกิจกับสามกองทัพไม่ดีกว่ารึ ? ทำไมต้องมาหาเราด้วย ?” จางลู่ถามขึ้นมา
“ เจ้าคิดว่าเราไม่ได้ตั้งภารกิจขึ้นมารึ ?” ชายวัยกลางคนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ เมื่อไม่กี่ปีก่อนเราได้ตั้งภารกิจขึ้นมาแต่ไม่มีทีมไหนรับภารกิจนี้เลย…ทีมอื่นๆพากันกลัว แม้แต่ข้าไปพบกับทีมลั่วชาแต่ก็โดนปฏิเสธกลับมา”
“แล้วทีมของเสียเทียนล่ะ ?” จางลู่ถามขึ้น
“ ทีมเทพปีศาจไม่สนใจภารกิจนี้” ชายวัยกลางคนเงียบไปก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ เราเป็นแค่กลุ่มการค้าเล็กๆ เราคือหนึ่งในกลุ่มการค้ามากมาย เราไม่อาจจะให้ค่าตอบแทนสูงนัก…หากเทียบกับกลุ่มการค้าอื่นๆแล้ว เป็นธรรมดาที่ ท่านเสียเทียนจะมองข้ามเรา นอกซะจากว่าไม่มีกลุ่มการค้าอื่นตั้งภารกิจรึว่าเขาว่างจนเบื่อ งั้นเราคงไม่อาจจะว่างจ้างทีมเทพปีศาจได้”
จางลู่ยักคิ้ว “ เสียเทียนดูถูกพวกเจ้า เจ้าคิดว่าเราจะรับภารกิจรึ ?”
พวกเขาได้ลูกปัดมา 20 ล้านล้านลูกแล้ว จางลู่และคนอื่นๆไม่ได้สนใจลูกปัด 10 ล้านลูกเลย
อีกอย่างแล้วพวกเขาล้วนแต่เป็นแม่ทัพ แม่ทัพ 21 คนแต่กลับต้องมาแบ่งลูกปัดกัน
เมื่อได้ยินที่จางลู่พูดชื่อเสียเทียนออกมาห้วนๆ ชายวัยกลางคนก็ตกใจและรีบถอยกลับไป “ หากเจ้าอยากตายก็อย่าเอาข้าไปเกี่ยว !”
“ เจ้ารู้แคว่าเจ้านะกลัวเสียเทียน แต่เจ้าเคยคิดรึไม่ว่าเสียเทียนในสายตาเรานั้นไม่ได้มีค่าเลย” จางลู่พูดขึ้นมา
ชายวัยกลางคนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
ตอนนั้นเองกลับมีคนตะโกนออกมา “ พวกเขาคือคนของทีมคังเฉียง !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นผู้คนโดยรอบก็พากันผงะ กลุ่มคนที่ไม่เกรงกลัวผู้ใดกับมองจางลู่และคนอื่นๆด้วยความตะลึง
ชัดแล้วว่าพวกเขาไม่กลัวสิ่งใด ทีมคังเฉียงนั้นได้ฆ่าเก่อเย่ไป แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เห็นมันกับตาตัวเองแต่ก็เคยได้ยินเรื่องทีมคังเฉียงมา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทีมคังเฉียง พวกเขาก็ไม่อาจจะทำใจเย็นได้
“ ทีมคังเฉียง !” ชายวัยกลางคนใจชื้นและรีบพูดขึ้นสมา “ ทีมคังเฉียง !”
ทีมที่เป็นตำนานยิ่งกว่าทีมเทพปีศาจ !
ชายวัยกลางคนรีบก้าวออกมาและพูดขึ้นด้วยความเคารพ “ ผู้อาวุโสทั้งหลาย ข้าเสียมารยาทไป ยกโทษให้ข้าด้วย หากพวกท่านยอมตกลง ข้ายอมเพิ่มลูกปัดดั้งเดิมอีก 5 ล้านลูกเป็น 15 ล้านลูก ข้าขอแค่ท่านปกป้องคาราวานของข้าไปยังเขตเย่าหยางด้วย..”
หากทีมคังเฉียงรับภารกิจนี้ งั้นความปลอดภัยของพวกเขาก็จะสูงอย่างมาก แม้ว่าจะเสียลูกปัดไปอีก 5 ล้านลูกแต่ก็คุ้มค่า แต่น่าเสียดายที่จางลู่ส่ายหน้า “ ข้าขอโทษด้วย เรื่องนี้เราไม่อาจจะช่วยได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก