ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1997

กลับเป็นว่าการจัดแจงของซิงฮัวนั้นมีเหตุผล นางคาดการเส้นทางการเดินทางของแม่ทัพเผ่าสวรรค์ได้อย่างแม่นยำ
　　เขตข่งจู้และเขตหย่วนเหยี่ยนนั้นคือเส้นทางการถอยกลับของบลูและล็อค ทีมของบลูจะถอยกลับมาทางเขตข่งจู้ ส่วนทีมของล็อคจะถอยกลับไปยังเขตหย่วนเหยี่ยน ตราบใดที่คิดจะกลับเขตเผ่าสวรรค์ แม่ทัพของเผ่าสวรรค์ต้องถอยกลับมายังเส้นทางนี้
　　เมื่อแม่ทัพเผ่าสวรรค์คิดว่าการแข่งขันแย่งลูกปัดจิตจบลง นั่นแหละคือส่วนเริ่มต้นที่แท้จริง
　　ครึ่งเดือนต่อมา….
　　บลูได้ค้นหาทั่วทั้งส่วนเหนือ เขาค้นหาแทบทุกมุม หลังจากที่ยืนยันได้ว่าไม่มีลูกปัดจิตเหลืออยู่แล้วเขาก็รีบกลับไปยังช่องทางสู่เขตข่งจู้ทันที เมื่อไม่มีภาระเขาก็สามารถเดินทางได้อย่างรวดเร็ว เขาใช้พลังจิตออกมาไม่
ตอนที่ 1997 : บลูผู้เย่อหยิ่ง
　　กลับเป็นว่าการจัดแจงของซิงฮัวนั้นมีเหตุผล นางคาดการเส้นทางการเดินทางของแม่ทัพเผ่าสวรรค์ได้อย่างแม่นยำ
　　เขตข่งจู้และเขตหย่วนเหยี่ยนนั้นคือเส้นทางการถอยกลับของบลูและล็อค ทีมของบลูจะถอยกลับมาทางเขตข่งจู้ ส่วนทีมของล็อคจะถอยกลับไปยังเขตหย่วนเหยี่ยน ตราบใดที่คิดจะกลับเขตเผ่าสวรรค์ แม่ทัพของเผ่าสวรรค์ต้องถอยกลับมายังเส้นทางนี้
　　เมื่อแม่ทัพเผ่าสวรรค์คิดว่าการแข่งขันแย่งลูกปัดจิตจบลง นั่นแหละคือส่วนเริ่มต้นที่แท้จริง
　　ครึ่งเดือนต่อมา….
　　บลูได้ค้นหาทั่วทั้งส่วนเหนือ เขาค้นหาแทบทุกมุม หลังจากที่ยืนยันได้ว่าไม่มีลูกปัดจิตเหลืออยู่แล้วเขาก็รีบกลับไปยังช่องทางสู่เขตข่งจู้ทันที เมื่อไม่มีภาระเขาก็สามารถเดินทางได้อย่างรวดเร็ว เขาใช้พลังจิตออกมาไม่ยั้ง ทั่วทั้งเขตต้นกำเนิดเต็มไปด้วยพลังผันผวนที่น่าทึ่งคล้ายกับพลังจักรพรรดิ แต่มันก็ไม่อาจจะทำให้เขาช้าลงได้เลยแม้แต่น้อย
　　แค่ 3 วัน บลูก็ได้เดินทางจากทางตะวันตกเฉียงเหนือมายังส่วนเหนือของเขตต้นกำเนิดได้ เขาได้ตรงไปยังช่องทางสู้เชตข่งจู้ ทันที
　　“ มีคนอยู่” บลูกลับชะงักไป การรับรู้ของเขาล็อคเป้าไปที่ซิงฮัว, จางลู่และคนอื่นๆที่ปิดทางออกสู่เขตข่งจู้เอาไว้
　　แม้ว่าจะไม่มั่นใจว่าจะเป็นบลูรึล็อค แต่ซิงฮัวก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องเป็นหนึ่งในสองคนนี้เพราะมีแค่บลูกับล็อคเท่านั้นที่รับรู้ตัวตนของนางได้ทั้งๆที่อยู่ไกลแบบนี้
　　ในเวลาเดียวกัน จางลู่ก็มองไปทางส่วนเหนือของเขตต้นกำเนิดก่อนจะพูดขึ้นมาช้าๆ “ มีแค่คนเดียว หากข้าเข้าใจไม่ผิดแล้ว คนนี้น่าจะเป็นบลูที่เจ้าพูดถึง”
　　เจ้าสำนัก, หยวนเทียนจี และคนอื่นๆเองก็รับรู้ตัวตนของบลูได้ พวกเขาพากันแสดงท่าทีกระตือรือร้นออกมา
　　เมื่อได้ยินแบบนั้น ซิงฮัวก็ต้องอึ้ง “ ท่านจางลู่ รับรู้เขาได้ด้วยรึ ?”
　　นางมองไปที่จางลู่ด้วยความสงสัย นางยังไม่อาจจะรับรู้ตัวตนอีกฝ่ายได้แต่จางลู่ทำได้ยังไง ?
　　จางลู่รับรู้ตัวตนอีกฝ่ายได้จริงรึแค่เดา ?
　　จางลู่ยังไม่ทันได้ตอบกลับ บลูที่อยู่ไกลออกไปก็ต้องหรี่ตาลง “ มีคนมากแบบนี้…จักรพรรดิมนุษย์ส่งนายพลทั้งหมดมาที่นี่รึ ?” เขาไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะเป็นแม่ทัพกันทุกคน “ พวกนี้คิดว่าด้วยจำนวนที่มากว่าจะสู้กับเผ่าสวรรค์ได้งั้นรึ ?”
　　บลูตรวจสอบโดยรอบและมั่นใจว่าเรนไนไม่ได้อยู่ด้วย เขาได้บินมาทางช่องทางสู่เขตข่งจู้ทันที
　　เขามั่นใจว่าถึงจะโดนล้อมแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีใครหยุดเขาได้
　　เขาไม่ได้สนใจจางลู่และคนอื่นๆ บลูได้เข้ามาในวงล้อมของทีมคังเฉียงและพูดกับซิงฮัว “ ไม่แปลกเลยที่ข้าไม่พบแม่ทัพมนุษย์ ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะมาซ่อนกันอยู่ที่นี่…พวกเจ้าคิดว่าด้วยปลาซิวปลาสร้อยพวกนี้จะสู้กับเผ่าสวรรค์ได้รึ ?”
　　ปลาซิวปลาสร้อย ?
　　จางลู่ยักคิ้ว ในสายตาของบลูคนของทีมคังเฉียงเป็นได้แค่ปลาซิวปลาสร้อยงั้นรึ ?
　　“ บลู เจ้ามั่นใจตัวเองเกินไปแล้ว” ซิงฮัวเห็นว่าบลูเข้ามาในวงล้อมเองก็ไม่รู้ว่าจะชมความกล้าอีกฝ่ายรึจะสงสารในความโง่ของอีกฝ่ายดีแต่ความหยิ่งทะนงของ บลู นี่เป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขา “ เรารอที่นี่กันมานานแล้ว เจ้าไม่มีทางหนีจากที่นี่ได้ “
　　“ หนีรึ ?” บลูฮึดฮัดออกมา “ ข้าพูดตอนไหนว่าข้าจะหนี”
　　เขาไม่ได้สนใจ ซิงฮัวและทีมคงเฉียงเลยแม้แต่น้อย ท่าทีของเขายังหลงตัวเองเช่นเคย “ เรนไนล่ะ ? เขาซ่อนอยู่ที่ไหน ?” 　　ทั้งเผ่ามนุษย์นั้นมีแค่คนเดียวที่ทำให้เขาสนใจได้คือเรนไน แม้ว่าซิงฮัวและแรนดอฟจะค่อนข้างแข็งแกร่งแต่เขาก็ยังรู้สึกว่าทั้งสองคนไม่อาจจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้
　　“ เจ้าไม่มีสิทธิ์เป็นคู่ต่อสู้ของจักรพรรดิเรนไนหรอก” ซิงฮัวตอบกลับ “อย่าประเมินตัวเองสูงเกินไป”
　　บลูคิ้วขมวด “ จักรพรรดิเรนไนรึ? เจ้าหมายความว่ายังไง ?”
　　ผู้นำเขตเย่าหยางข้างๆ ซิงฮัวฮึดฮัดออกมา “ เจ้าไม่เข้าใจรึ ? จักรพรรดิเรนไน หมายความว่าท่านเรนไนนั้นได้ก้าวขึ้นเป็นจักรพรรดิไปแล้ว ! เจ้าคิดจะเป็นคู่มือของจักรพรรดิเรนไน แต่โชคร้ายที่เจ้าไม่มีสิทธิ์ ! เจ้าไม่มีเกียรติเพียงพอแม้แต่น้อย”
　　แม้ว่าเรนไนจะเป็นจักรพรรดิของทะเลบรรพกาลแต่เขาก็เป็นสมาชิกของเผ่ามนุษย์ในทะเลโกลาหล สำหรับแม่ทัพมนุษย์แล้ว เรนไนคือคนของพวกเขา
　　เมื่อได้ยินแบบนั้น บลูก็ฮึดฮัดออกมา “เรนไน ? จักรพรรดิ ? พวกเจ้าไปคิดคำพูดตลกนี้มาจากไหนกัน ? ไม่เลว เจ้าเล่าเรื่องตลกให้ข้าฟังอีกหน่อยสิ”
　　ซิงฮัวส่ายหน้า “ มันไม่ใช่เรื่องตลก ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อรึไม่แต่นี่คือความจริง”
　　“ ข้าไม่อยากคิดอะไรมากแต่พวกเจ้าโง่กันจริงๆรึ ?” บลูเลียปาก “ ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าในทะเลโกลาหลนั้นมีจักรพรรดิได้แค่ 9 คน ? แม้ว่าจักรพรรดิฉิวหวังจะหายตัวไปแต่แน่นอนว่าเขายังไม่ตาย…มันไม่มีที่ว่างสำหรับจักรพรรดิอีก เรนไนจะขึ้นเป็นจักรพรรดิได้ยังไง?”
　　“ นอกจากนี้” น้ำเสียงของบลูเปลี่ยนไป “แม้ว่าเรนไนจะขึ้นเป็นจักรพรรดิได้แล้วยังไง ? ในเขตต้นกำเนิดนี้เขาไม่อาจจะเข้ามาได้ แม้ว่าข้าจะฆ่าเจ้าแต่เขาก็ได้แต่มองหากคิดจะแก้แค้น เขาจะโดนไล่ล่าโดยจักรพรรดิกุยหลิง !”
　　ตอนนั้นจางลู่ก็พูดขึ้นมาช้าๆ “ เจ้ามั่นใจรึว่าจะฆ่าเราได้ ?” 　　บลูมองไปที่จางลู่และรู้สึกคุ้นตา อยู่ๆเขาก็หรี่ตาลง “ เป็นเจ้านี่เอง ! เจ้าคงไม่ใช่คังเฉียงหรอกนะ…” อยู่ๆเขาก็พูดตะกุกตะกัก “ ไม่ เจ้าไม่ได้มีพลังจักรพรรดิกับตัว !” เมื่อพูดถึงจุดนี้เขาก็รับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติ “ แปลก แปลกจริงๆ !”
　　“ ไม่ต้องกลัวไป” จางลู่ยิ้มออกมา “ ข้าแค่ร่างแยกของจักรพรรดิคังเฉียง”
　　บลูโล่งอกขึ้นมา เอาจริงๆแล้วเขาค่อนข้างกลัวจักรพรรดิคังเฉียง ยังไงซะอีกฝ่ายก็สามารถเผชิญหน้ากับจักรพรรดิกุยหลิงได้ จักรพรรดิคนอื่นๆไม่กล้าจะก้าวเท้าเข้ามาในเขตต้นกำเนิดแต่จักรพรรดิคังเฉียงนั้นอาจจะไม่กลัว
　　โชคดีที่ชายคนนี้เป็นแค่ร่างแยกของจักรพรรดิคังเฉียง
　　“ คนที่อยู่ข้างๆเจ้าเองก็เป็นร่างแยกของจักรพรรดิคังเฉียงสินะ ?” บลูแปลกใจนิดๆ “ เอาจริๆแล้วข้าติดตาม จักรพรรดิข่งจู้มานาน ข้าไม่เคยเห็นร่างแยกของจักรพรรดิสองคนแบบนี้ ปกติมีแค่ร่างเดียว…แต่เมื่อเป็นร่างแยกของจักรพรรดิ งั้นพวกเจ้าก็คงพอมีฝีมือสินะ ?”
　　หลังจากที่รู้ตัวตนจางลู่และเจ้าสำนัก บลูก็แสดงสีหน้าผ่อนคลายออกมาแต่ในใจก็ยังแอบระวังตัวอยู่
　　เขาไม่รู้ว่าร่างแยกของจักรพรรดินั้นจะแกร่งแค่ไหน ร่างแยกของจักรพรรดิอาจจะจัดการเขาได้
　　พูดตามตรงแล้วความแข็งแกร่งของร่างแยกจักรพรรดินั้นน่าจะอยู่ระหว่างแม่ทัพสูงสุดกับจักรพรรดิ ระดับการบ่มเพาะของร่างแยกนั้นอยู่ที่แม่ทัพสูงสุดแต่เพราะการควบคุมพลังจิตได้ ความสามารถในการต่อสู้จึงสูงกว่าแม่ทัพสูงสุด หากต้องสู้กับร่างแยกจักรพรรดิแล้ว แม้ว่าจะเป็นแม่ทัพสูงสุดอย่างบลูก็ไม่กล้าจะเผชิญหน้าด้วย เมื่อพบเขาก็เลือกที่จะหนีทันที
　　“ ท่านจางลู่ เหตุใดต้องพูดไร้สาระกับเขาด้วย ?” ซิงฮัวกังวลว่าจะเกิดปัญหาขึ้น “รีบจัดการเขาก่อน”
　　จางลู่ กลอกตาใส่ “ ตอนแรกเจ้าไม่ได้ดูกังวลเลย เหตุใดตอนนี้ถึงกังวลได้ ?”
　　นางนี่สองมาตรฐานชัดๆ !
　　เมื่อได้ยินที่ซิงฮัวพูดมา จางลู่ก็แทบพูดอะไรไม่ออก
　　“ จัดการข้ารึ ?” บลูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ บางทีความแข็งแกร่งของร่างแยกจักรพรรดินั้นอาจจะสูงก็จริง แต่…ข้าเป็นใคร ? ขยะอย่างพวกเจ้านี่รึ ? แค่พวกเจ้าสองคน…หากคิดจะจัดการข้า ข้ากลัวว่าคงจะไม่เพียงพอ”
　　จางลู่พูดขึ้นมาช้าๆ “ ใครกันบอกว่ามีแค่เราสองคน ?”
　　เมื่อได้ยินแบบนั้น บลูก็มองไปยังคนของทีมคังเฉียง “ เจ้าพูดถึงพวกนี้รึ ?”
　　“ ใช่ พวกเขานี่แหละ” จางลู่มองไปที่บลูแล้วพูดขึ้น “เอาจริงๆแล้วเราก็ไม่อยากรังแกเจ้าเช่นนี้ นี่คือภารกิจที่ร่างหลักให้เรามา เราต้องทำให้เสร็จสิ้น เมื่อเป็นเช่นนั้นเราทุกคนก็ได้แต่ต้องลงมือ หากเจ้าแค้นเคือง…ก็ทำใจยอมรับเถอะ”
　　พูดไปแล้วจางลู่ก็ปลอบใจ “ เจ้าสบายใจได้ เราจะรีบลงมือและรีบจบการต่อสู้ เราจะไม่ทำให้เจ้ารู้สึกเจ็บปวด”
　　บลูหรี่ตาลง “ พวกนี้เป็นสมาชิกทีมคังเฉียงสินะ ? พวกนี้จะแกร่งแค่ไหนกัน ? แม่ทัพขั้นต้น ? ขั้นกลางรึ ? เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าพวกนี้หมดรึ ?”
　　“ ฆ่าพวกเรารึ ?” หยวนเทียนจีพูดขึ้นด้วยสีหน้าเฉยเมย “ ข้าอยากเห็นเหมือนกันว่าเจ้าจะฆ่าเรายังไง”
　　ทุกสายตาของคนจากทีมคังเฉียงจับจ้องไปที่บลู แม้ว่าพวกเขาจะไม่แผ่พลังออกมาแต่สายตาของพวกเขาก็ทำให้บลู นั้นรู้สึกสังหรณ์ใจแย่ๆขึ้นมา มันราวกับว่าเขาโดนตัวตนที่น่ากลัวจับจ้องอยู่ ตัวของเขาเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาพร้อมขนลุกไปทั้งตัว