ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 323
ตอนที่ 323 แก้แค้นศัตรูที่แข็งแกร่ง
“คิดไม่ถึงเลยว่า ความเข้าใจในกฎธาตุไม้ของเจ้าสำนักจะขึ้นไปถึง
ระดับนั้นได้” อู่ฉิงฉวนอดตะลึงไม่ได้
แม้ว่าจะดูเหลือเชื่อ แต่อู่ฉิงฉวนก็รับความจริงข้อนี้ได้อย่างรวดเร็ว
ยังไงซะด้วยความสามารถของเจ้าสำนักแล้ว เรื่องที่คนอื่นทำไม่ได้
นั้นไม่ได้หมายความว่าเจ้าสำนักจะทำไม่ได้
ทันใดนั้นอู่ฉิงฉวนก็พูดขึ้น “เจ้าสำนัก เนื่องจากท่านมีพลังในการ
รักษาที่แข็งแกร่งขนาดนี้ งั้น….” เขาลังเลขึ้นมาแต่ก็ยังกัดฟันแน่น
และพูดต่อ “เจ้าสำนักช่วยข้าที”
ทุกคนต่างก็มองไปที่อู่ฉิงฉวนด้วยความแปลกใจ หากดูอู่ฉิงฉวน
แล้ว เขาก็ไม่ได้ดูเหมือนบาดเจ็บอะไร
จางหยูคิดและถามขึ้นมา “ท่านต้องการให้ข้ารักษาสหายของท่าน
อย่างงั้นรึ ?”
เหตุผลที่ว่าทำไมอู่ฉิงฉวนถึงได้เดินทางมายังอาณาจักรโจว ก็เพื่อ
เก็บรวบรวมวัตถุดิบไปทำอาหารเก้าชีวิต จางหยูรับปากแล้วว่าเขาจะ
นำเอาหน่อไม้โลหิตมาให้ จางหยูยุ่งจนลืมเรื่องนี้ไปเลย
“เจ้าสำนักได้หรือไม่ ?” สายตาของอู่ฉิงฉวนที่มองมายังจางหยูเต็ม
ไปด้วยความคาดหวัง
อันที่จริงเขากังวลมาโดยตลอด แต่…จางหยูไม่ได้พูดถึงมัน เขาจึงไม่
กล้าพอที่จะเอ่ยปากขอ เพราะกลัวว่าจะทำให้จางหยูไม่พอใจ และ
ตอนนี้เมื่อเขารู้ว่าจางหยูมีความสามารถเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะ
เอ่ยปากขอร้อง
จางหยูถอนหายใจออกมาและพูดขึ้น “ท่านอู่ ข้าต้องขอโทษท่าน
ด้วย ข้ารับปากว่าจะหาหน่อไม้โลหิตมาให้กับท่านและช่วยท่าน
ทำอาหารเก้าชีวิตขึ้นมา แต่เมื่อกลับมายังสำนักคังเฉียง ข้าก็ยุ่งจนลืม
เรื่องนี้ไป หากไม่ใช่เพราะท่านพูดมาในวันนี้ ข้าเกรงว่าข้าจะยังจำ
ไม่ได้”
“ช่างเถอะ ข้าจะไม่พูดให้มากความแล้ว คำขอร้องของท่าน ข้าตก
ลง” จางหยูพูดขึ้น “แต่ว่าข้าไม่อาจจะออกจากสำนักคังเฉียงได้
ในตอนนี้ ดังนั้นข้าจึงได้แต่ขอให้เขามายังสำนักคังเฉียงแทน”
อู่ฉิงฉวนพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณ ขอบคุณเจ้าสำนัก !”
เขาเชื่อว่าด้วยความสามารถของจางหยู ตราบใดที่สหายของเขามาที่
สำนักคังเฉียง สหายของเขาก็จะได้รับการรักษาจนหายดี !
“ท่านเป็นพ่อครัวของสำนักคังเฉียง สำนักคังเฉียงย่อมไม่อาจที่จะ
มองข้ามท่านได้ !” จางหยูยิ้มออกมา “ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก มัน
คือสิ่งที่ท่านสมควรจะได้รับ !”
อู่ฉิงฉวนพยักหน้าและพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก ข้าขอลาหยุดได้หรือไม่?
คงใช้เวลาไม่นานสัก 10 วัน”
แน่นอนจางหยูรู้ว่าทำไมอู่ฉิงฉวนถึงได้ขอลา เขาพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“ได้ ข้าจะให้ท่านพัก 10 วัน ตราบใดที่ท่านกลับมาทัน”
ตอนนี้โรงอาหารไม่ได้มีแค่อู่ฉิงฉวน แต่ยังมีโหวเทียนหมาง แม้ว่า
โหวเทียนหมางจะห่างชั้นกับอู่ฉิงฉวนอยู่ แต่ก็เป็นถึงปรมาจารย์
กำหนดอาหาร 5 ดาว ซึ่งเพียงพอที่จะทำอาหารให้กับสำนักได้
แม้ว่าอู่ฉิงฉวนจะรู้ว่าจางหยูพูดเล่น แต่อู่ฉิงฉวนก็ยังพูดอกมาด้วยสี
หน้าจริงจัง “เจ้าสำนักสบายใจได้ ข้าจะกลับมาภายใน 10 วัน หากข้า
ไม่กลับมา ข้าจะยอมรับบทลงโทษทุกประการ !”
จางหยูหัวเราะออกมา “ข้าแค่พูดเล่น ทำไม ท่านอู่ ต้องคิดจริงจังไป
ด้วย ?”
การที่อู่ฉิงฉวนลงนามในสัญญานภา ทำให้เขาผูกมัดกับสำนักคังเฉียง
เป็นไปไม่ได้ที่ทั้งชีวิตนี้เขาจะถอนตัวออกจากสำนักคังเฉียง ยิ่งไป
กว่านั้น อู่ฉิงฉวนรู้แล้วว่าจางหยูนั้นโดดเด่น แม้ว่าจางหยูจะไล่เขา
ออก แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะออก
ไม่ใช่แค่นั้น แม้แต่สหายเก่าของเขาก็ยังอยู่ที่สำนักคังเฉียงแห่งนี้ด้วย
เมื่อเห็นว่าอู่ฉิงฉวนขอลาได้ โอวเสินเฟิงก็เหมือนคิดบางอย่างออกมา
ได้ เขาพึมพำออกมาด้วยความลังเล “เจ้าสำนัก ข้าเองก็ขอลาหยุดด้วย
ได้หรือไม่ ?”
“ท่านเองก็จะลารึ ?” จางหยูแปลกใจ สายตาของเขาแสดงความ
สงสัยออกมา
โอวเสินเฟิงเป็นอาจารย์ของสำนักคังเฉียง ตอนนี้มีอาจารย์สอนศิษย์
มนุษย์เพียงคนเดียว หากเขาลาแล้วใครจะมาสอนแทน?
เมื่อคิดแบบนั้นจางหยูก็รู้สึกละอายใจขึ้นมา
เขาถามออกมา “อาจารย์โอว ท่านจะไปทำอะไร ? มีเรื่องอะไรเร่งด่วน
อย่างนั้นรึ ?”
“เร่งด่วน ?” เมื่อเจอกับคำถามนี้ โอวเสินเฟิงก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง การ
ที่จะบอกว่ามันเร่งด่วนหรือไม่นั้น มันก็เร่งด่วนจริง ๆ เขาอยากไป
ปรากฏตัวต่อหน้าศัตรูของเขา และระบายความแค้นที่มีออกมา ยังไง
ซะเขาก็รอเวลานี้มานานหลายปีแล้ว เขาไม่อาจที่จะรอต่อไปได้อีก
โอวเสินเฟิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และบอกเป้าหมายของตนออกมา
“เจ้าสำนัก ข้าจะขอลาเพื่อไปแก้แค้น !”
“แก้แค้น ?”
“ใช่ ข้าต้องการแก้แค้น !” โอวเสินเฟิงกำหมัดแน่นพร้อมกับสายตา
ที่แสดงความโกรธแค้นออกมา “ข้าโดนลอบโจมตีจนตายและกลาย
เป็นวิญญาณ ข้าอยากที่จะแก้แค้นมาโดยตลอด ! ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้
มีพลัง ข้าทำได้เพียงแค่อดทน แต่ตอนนี้ข้าฟื้นฟูพลังกลับมาได้แล้ว
ข้าไม่จำเป็นต้องกลัวเขาอีกต่อไป !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็เงียบไป
อู่ฉิงฉวนถามขึ้นมา “เทพสายลม มีข่าวลือว่าคนที่ทำร้ายท่านคือศิษย์
พี่ของท่าน จั๋วชิว จริงรึ?”
“ใช่ เขานี่แหละ !” โอวเสินเฟิงกัดฟันแน่น “ปีนั้นข้าใช้เงินก้อนโต
ไปกับการซื้อยาขั้นที่ 6 ข้าคิดจะเก็บมันไว้เพื่อทำการทะลวงผ่านเมื่อ
ขึ้นไปถึงขอบเขตหลี่ซวนขั้นสมบูรณ์ แต่ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่จั๋ว
ชิวรู้เรื่องนี้ เขาก็คิดจะแย่งยานั่น และตอนที่ข้าไม่ทันได้ระวัง เขาก็
ลอบโจมตีข้าและทำให้ข้าสิ้นชีพ !”
ยาขั้นที่ 6 นั้นล้ำค่าเป็นอย่างมาก ยิ่งเป็นยาขั้น 6 ที่ช่วยในการทะลวง
ผ่านขอบเขตไปได้ก็ยิ่งประเมินค่าไม่ได้
หากจั๋วชิวเอ่ยปากขอ โอวเสินเฟิงก็อาจจะยกยานี้ให้กับจั๋วชิวก็ได้
ในความเห็นของเขาแล้ว ยาขั้น 6 เป็นยาที่ล้ำค่าก็จริง แต่ก็ยังเทียบ
กับมิตรภาพไม่ได้ !
แต่จั๋วชิวกลับไม่เอ่ยปากขอและลอบโจมตีเขาแทน….
“ข้าจะไปหาตัวเขา ข้าต้องถามว่าทำไมเขาถึงได้ทำเช่นนี้ ! “โอวเสิน
เฟิงโกรธขึ้นมา “เขารู้ว่าข้านับถือเขาเป็นพี่ชายและเคารพเขาอย่าง
มาก หากเขาต้องการยานั่นจริง ตราบใดที่เอ่ยปากขอ ข้าก็จะยกมัน
ให้กับเขา ! ทำไม ทำไมเขาต้องทำเช่นนี้…”
ทุกคนต่างก็มองไปที่โอวเสินเฟิงด้วยสีหน้าสงสาร
ถูกคนที่ตัวเองมองเป็นญาติสนิทหักหลังแบบนี้ ความเจ็บปวดและ
ความสิ้นหวังจะมากขนาดไหน?
พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจความเจ็บปวดนี้ แต่พวกเขารู้ว่าในตอนนั้น
โอวเสินเฟิงต้องสิ้นหวังเพียงใด !
บางทีสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับโอวเสินเฟิง คงไม่ใช่การที่จั๋วชิว
ขโมยยาเขา แต่เป็นการที่จั๋วชิวฆ่าเขา !
จางหยูมองไปที่โอวเสินเฟิง เขาเพิ่งรู้ว่าโอวเสินเฟิงมีอดีตเช่นนี้ บาง
ทีทุกคนต่างก็มีเรื่องราวของตัวเอง
อู่ฉิงฉวน โอวเสินเฟิง โหวเทียนหมางและแม้แต่ไป่หลิง มังกรแดง
และสัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
“เทพสายลม” อู่ฉิงฉวนเงียบอยู่นานก่อนที่จะพูดขึ้นมา “ข้าเข้าใจว่า
ท่านรู้สึกยังไง แต่ข้าต้องบอกข่าวร้ายกับท่าน ข้าหวังว่าท่านจะใจ
เย็นลง”
เมื่อเห็นว่าโอวเสินเฟิงแทบจะคลั่ง อู่ฉิงฉวนก็ไม่กล้าจะเอ่ยปากบอก
ทันที
โอวเสินเฟิงหันไปมองที่อู่ฉิงฉวน
“พี่ของท่าน…” อู่ฉิงฉวนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หลังจากที่ท่าน
ตายไป เขาก็ขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวน ด้วยความแข็งแกร่งของท่าน
ตอนนี้แล้ว ข้ากลัวว่าท่านคงไม่ใช่คู่มือของพี่ท่าน”
โอวเสินเฟิงตายมาหลายร้อยปีแล้ว ในอีกความหมายคือจั๋วชิวได้ขึ้น
ไปถึงขอบเขตตุ้นซวนมาหลายร้อยปี ตลอดหลายร้อยปีมานี้จั๋วชิว
อาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม แม้ว่าจะยังไม่ขึ้นถึงขอบเขตตุ้นซวนขั้น
กลาง แต่แน่นอนนั่นก็ไม่ใช่พลังที่โอวเสินเฟิงจะรับมือได้
ขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูงกับขอบเขตตุ้นซวนขั้นต่ำ ผลมันจะออกมา
แบบไหน ?
บอกได้ว่าโอวเสินเฟิงไม่มีหวังที่จะชนะได้เลย
เมื่อได้ยินที่อู่ฉิงฉวนพูดมา โอวเสินเฟิงก็อึ้งงันไป “ขอบเขตตุ้นซวน
อย่างนั้นรึ ? เขาขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนแล้วรึ ?”
การทะลวงผ่านขึ้นไปขอบเขตตุ้นซวนนั้นโอวเสินเฟิงรู้ดี เขาติดอยู่ที่
ขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูงมาหลายปีแล้ว เขาได้บ่มเพาะขึ้นไปจนถึงขั้น
สมบูรณ์ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่อาจที่จะทะลวงผ่านขึ้นไปยัง
ขอบเขตตุ้นซวนได้ เพราะแบบนี้เขาจึงต้องหายาขั้นที่ 6 มา เพื่อหวัง
ที่จะทำลายกำแพงที่กั้นระหว่างขอบเขตทั้งสอง
พรสวรรค์ของจั๋วชิวไม่ได้ดีไปกว่าเขา และอาจจะแย่กว่าเล็กน้อย
เขาไม่เชื่อว่าจั๋วชิวจะขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนได้ !
“เป็นไปไม่ได้ ด้วยพรสวรรค์ของเขาแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้น
ไปถึงขอบเขตตุ้นซวน !” โอวเสินเฟิงไม่อาจจะรับความจริงเรื่องนี้
ได้ เขาตั้งตารอมาหลายปี และในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง แต่อู่ฉิงฉวน
กลับบอกเขาว่าจั๋วชิวขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนได้แล้ว แม้ว่าเขาจะ
ฟื้นฟูพลังกลับมา แต่เขาก็ไม่อาจเป็นคู่มือของจั๋วชิวได้ แล้วเขาจะแก้
แค้นได้ยังไง ?
อู่ฉิงฉวนถอนหายใจออกมา “ด้วยพรสวรรค์ของตัวเขาเองคงเป็นไป
ไม่ได้ แต่ท่านลืมไปแล้วรึว่าทำไมเขาถึงได้ลอบโจมตีท่าน ?”
“ยาขั้น 6” โอวเสินเฟิงตะลึง
“เขากินยาขั้นที่ 6 และทะลวงผ่านขึ้นไปยังขอบเขตตุ้นซวนได้สำเร็จ
งั้นรึ?” โอวเสินเฟิงรู้สึกอึดอัดในใจ “ยาขั้น 6 นั่นไม่ใช่แค่ทำให้ข้า
ตายด้วยน้ำมือเขา แต่ยังช่วยให้เขาขึ้นไปยังขอบเขตตุ้นซวนได้รึ…”
ตอนนั้นเขารู้สึกปวดใจกับการที่เขาทำอะไรไม่ได้ !
ขอบเขตตุ้นซวน !
ตัวตนที่แข็งแกร่งในทวีปป่ าแห่งนี้สามารถนับนิ้วได้เลยว่ามีกี่คน !
โอวเสินเฟิงรู้สึกว่าชีวิตนี้เขาคงไม่มีหวังที่จะแก้แค้นได้ !
โหวเทียนหมาง, ไป่หลิง และคนอื่น ๆ ต่างก็มองไปที่โอวเสินเฟิง
ด้วยแววตาสงสาร พวกเขารู้ว่าโอวเสินเฟิงจะต้องสลดและสิ้นหวัง
มากแค่ไหน ชัดแล้วว่าจั๋วชิวนั้นแข็งแกร่งเกินไป ต่อให้โอวเสินเฟิง
ฟื้นฟูพลังกลับมา แต่เขาก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของจั๋วชิวได้
เขารู้ว่าศัตรูอยู่ที่ใด แต่เขากลับไม่มีความสามารถมากพอที่จะแก้แค้น
ความรู้สึกไร้พลังและสิ้นหวังอาจจะมีแค่ตัวโอวเสินเฟิงเท่านั้นที่
เข้าใจ
ทันใดนั้นจางหยูที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา “อาจารย์โอว อย่าเพิ่งสิ้น
หวังไป”
ทุกคนต่างก็หันกลับมามอง จางหยูพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ขอบเขต
ตุ้นซวนก็แค่นั้น อันที่จริงก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร เชื่อข้าเถอะ ตราบใด
ที่ท่านอยู่กับสำนักคังเฉียง ท่านก็จะขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนได้ใน
อนาคต ท่านจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกขอบเขตตุ้นซวนคนอื่น ๆ !”
สีหน้าของจางหยูดูมั่นใจ ราวกับว่านี่คือเรื่องที่จะต้องเกิดขึ้นอย่าง
แน่นอน
เมื่อเห็นสีหน้ามั่นใจของจางหยู จิตใจของโอวเสินเฟิงก็เริ่มมีความหวัง
ขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ใช่แค่โอวเสินเฟิง แม้แต่อู่ฉิงฉวนและคนอื่น ๆ ก็
ไม่คิดสงสัยในตัวจางหยู
ในสายตาทุกคนแล้ว จางหยูคือตัวตนที่สูงส่งไร้ที่เปรียบ !
ที่สำคัญกว่านั้นคือจางหยูได้สร้างปาฏิหาริย์มานับครั้งไม่ถ้วน เขาทำ
ให้ผู้คนทะลวงผ่านไปได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อเขาบอกว่าโอวเสินเฟิงจะ
ขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนในอนาคตได้ งั้นโอวเสินเฟิงก็ต้องทำได้ !
คำพูดของเขาคือคำขาด !
“แน่นอน หากท่านอยากที่จะแก้แค้นในตอนนี้ ข้าจะไปจับคนนั้นมา
ให้ท่านเอง …” จางหยูพูดด้วยรอยยิ้ม “แต่เรื่องแบบนี้ท่านลงมือเอง
จะดีกว่า” คำพูดเขาแฝงด้วยความหมาย เป้าหมายคือกล่อมให้โอว
เสินเฟิงสงบลง ไม่ใช่คิดจะแก้แค้นให้กับโอวเสินเฟิงจริง ๆ ยังไงซะ
ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ยังด้อยกว่าพวกขอบเขตตุ้นซวน
อยู่มาก หากโอวเสินเฟิงขอให้เขาลงมือ เขาคงไม่อาจจะทำอะไรได้
“คิดไม่ถึงเลยว่า ความเข้าใจในกฎธาตุไม้ของเจ้าสำนักจะขึ้นไปถึง
ระดับนั้นได้” อู่ฉิงฉวนอดตะลึงไม่ได้
แม้ว่าจะดูเหลือเชื่อ แต่อู่ฉิงฉวนก็รับความจริงข้อนี้ได้อย่างรวดเร็ว
ยังไงซะด้วยความสามารถของเจ้าสำนักแล้ว เรื่องที่คนอื่นทำไม่ได้
นั้นไม่ได้หมายความว่าเจ้าสำนักจะทำไม่ได้
ทันใดนั้นอู่ฉิงฉวนก็พูดขึ้น “เจ้าสำนัก เนื่องจากท่านมีพลังในการ
รักษาที่แข็งแกร่งขนาดนี้ งั้น….” เขาลังเลขึ้นมาแต่ก็ยังกัดฟันแน่น
และพูดต่อ “เจ้าสำนักช่วยข้าที”
ทุกคนต่างก็มองไปที่อู่ฉิงฉวนด้วยความแปลกใจ หากดูอู่ฉิงฉวน
แล้ว เขาก็ไม่ได้ดูเหมือนบาดเจ็บอะไร
จางหยูคิดและถามขึ้นมา “ท่านต้องการให้ข้ารักษาสหายของท่าน
อย่างงั้นรึ ?”
เหตุผลที่ว่าทำไมอู่ฉิงฉวนถึงได้เดินทางมายังอาณาจักรโจว ก็เพื่อ
เก็บรวบรวมวัตถุดิบไปทำอาหารเก้าชีวิต จางหยูรับปากแล้วว่าเขาจะ
นำเอาหน่อไม้โลหิตมาให้ จางหยูยุ่งจนลืมเรื่องนี้ไปเลย
“เจ้าสำนักได้หรือไม่ ?” สายตาของอู่ฉิงฉวนที่มองมายังจางหยูเต็ม
ไปด้วยความคาดหวัง
อันที่จริงเขากังวลมาโดยตลอด แต่…จางหยูไม่ได้พูดถึงมัน เขาจึงไม่
กล้าพอที่จะเอ่ยปากขอ เพราะกลัวว่าจะทำให้จางหยูไม่พอใจ และ
ตอนนี้เมื่อเขารู้ว่าจางหยูมีความสามารถเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะ
เอ่ยปากขอร้อง
จางหยูถอนหายใจออกมาและพูดขึ้น “ท่านอู่ ข้าต้องขอโทษท่าน
ด้วย ข้ารับปากว่าจะหาหน่อไม้โลหิตมาให้กับท่านและช่วยท่าน
ทำอาหารเก้าชีวิตขึ้นมา แต่เมื่อกลับมายังสำนักคังเฉียง ข้าก็ยุ่งจนลืม
เรื่องนี้ไป หากไม่ใช่เพราะท่านพูดมาในวันนี้ ข้าเกรงว่าข้าจะยังจำ
ไม่ได้”
“ช่างเถอะ ข้าจะไม่พูดให้มากความแล้ว คำขอร้องของท่าน ข้าตก
ลง” จางหยูพูดขึ้น “แต่ว่าข้าไม่อาจจะออกจากสำนักคังเฉียงได้
ในตอนนี้ ดังนั้นข้าจึงได้แต่ขอให้เขามายังสำนักคังเฉียงแทน”
อู่ฉิงฉวนพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณ ขอบคุณเจ้าสำนัก !”
เขาเชื่อว่าด้วยความสามารถของจางหยู ตราบใดที่สหายของเขามาที่
สำนักคังเฉียง สหายของเขาก็จะได้รับการรักษาจนหายดี !
“ท่านเป็นพ่อครัวของสำนักคังเฉียง สำนักคังเฉียงย่อมไม่อาจที่จะ
มองข้ามท่านได้ !” จางหยูยิ้มออกมา “ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก มัน
คือสิ่งที่ท่านสมควรจะได้รับ !”
อู่ฉิงฉวนพยักหน้าและพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก ข้าขอลาหยุดได้หรือไม่?
คงใช้เวลาไม่นานสัก 10 วัน”
แน่นอนจางหยูรู้ว่าทำไมอู่ฉิงฉวนถึงได้ขอลา เขาพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“ได้ ข้าจะให้ท่านพัก 10 วัน ตราบใดที่ท่านกลับมาทัน”
ตอนนี้โรงอาหารไม่ได้มีแค่อู่ฉิงฉวน แต่ยังมีโหวเทียนหมาง แม้ว่า
โหวเทียนหมางจะห่างชั้นกับอู่ฉิงฉวนอยู่ แต่ก็เป็นถึงปรมาจารย์
กำหนดอาหาร 5 ดาว ซึ่งเพียงพอที่จะทำอาหารให้กับสำนักได้
แม้ว่าอู่ฉิงฉวนจะรู้ว่าจางหยูพูดเล่น แต่อู่ฉิงฉวนก็ยังพูดอกมาด้วยสี
หน้าจริงจัง “เจ้าสำนักสบายใจได้ ข้าจะกลับมาภายใน 10 วัน หากข้า
ไม่กลับมา ข้าจะยอมรับบทลงโทษทุกประการ !”
จางหยูหัวเราะออกมา “ข้าแค่พูดเล่น ทำไม ท่านอู่ ต้องคิดจริงจังไป
ด้วย ?”
การที่อู่ฉิงฉวนลงนามในสัญญานภา ทำให้เขาผูกมัดกับสำนักคังเฉียง
เป็นไปไม่ได้ที่ทั้งชีวิตนี้เขาจะถอนตัวออกจากสำนักคังเฉียง ยิ่งไป
กว่านั้น อู่ฉิงฉวนรู้แล้วว่าจางหยูนั้นโดดเด่น แม้ว่าจางหยูจะไล่เขา
ออก แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะออก
ไม่ใช่แค่นั้น แม้แต่สหายเก่าของเขาก็ยังอยู่ที่สำนักคังเฉียงแห่งนี้ด้วย
เมื่อเห็นว่าอู่ฉิงฉวนขอลาได้ โอวเสินเฟิงก็เหมือนคิดบางอย่างออกมา
ได้ เขาพึมพำออกมาด้วยความลังเล “เจ้าสำนัก ข้าเองก็ขอลาหยุดด้วย
ได้หรือไม่ ?”
“ท่านเองก็จะลารึ ?” จางหยูแปลกใจ สายตาของเขาแสดงความ
สงสัยออกมา
โอวเสินเฟิงเป็นอาจารย์ของสำนักคังเฉียง ตอนนี้มีอาจารย์สอนศิษย์
มนุษย์เพียงคนเดียว หากเขาลาแล้วใครจะมาสอนแทน?
เมื่อคิดแบบนั้นจางหยูก็รู้สึกละอายใจขึ้นมา
เขาถามออกมา “อาจารย์โอว ท่านจะไปทำอะไร ? มีเรื่องอะไรเร่งด่วน
อย่างนั้นรึ ?”
“เร่งด่วน ?” เมื่อเจอกับคำถามนี้ โอวเสินเฟิงก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง การ
ที่จะบอกว่ามันเร่งด่วนหรือไม่นั้น มันก็เร่งด่วนจริง ๆ เขาอยากไป
ปรากฏตัวต่อหน้าศัตรูของเขา และระบายความแค้นที่มีออกมา ยังไง
ซะเขาก็รอเวลานี้มานานหลายปีแล้ว เขาไม่อาจที่จะรอต่อไปได้อีก
โอวเสินเฟิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และบอกเป้าหมายของตนออกมา
“เจ้าสำนัก ข้าจะขอลาเพื่อไปแก้แค้น !”
“แก้แค้น ?”
“ใช่ ข้าต้องการแก้แค้น !” โอวเสินเฟิงกำหมัดแน่นพร้อมกับสายตา
ที่แสดงความโกรธแค้นออกมา “ข้าโดนลอบโจมตีจนตายและกลาย
เป็นวิญญาณ ข้าอยากที่จะแก้แค้นมาโดยตลอด ! ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้
มีพลัง ข้าทำได้เพียงแค่อดทน แต่ตอนนี้ข้าฟื้นฟูพลังกลับมาได้แล้ว
ข้าไม่จำเป็นต้องกลัวเขาอีกต่อไป !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็เงียบไป
อู่ฉิงฉวนถามขึ้นมา “เทพสายลม มีข่าวลือว่าคนที่ทำร้ายท่านคือศิษย์
พี่ของท่าน จั๋วชิว จริงรึ?”
“ใช่ เขานี่แหละ !” โอวเสินเฟิงกัดฟันแน่น “ปีนั้นข้าใช้เงินก้อนโต
ไปกับการซื้อยาขั้นที่ 6 ข้าคิดจะเก็บมันไว้เพื่อทำการทะลวงผ่านเมื่อ
ขึ้นไปถึงขอบเขตหลี่ซวนขั้นสมบูรณ์ แต่ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่จั๋ว
ชิวรู้เรื่องนี้ เขาก็คิดจะแย่งยานั่น และตอนที่ข้าไม่ทันได้ระวัง เขาก็
ลอบโจมตีข้าและทำให้ข้าสิ้นชีพ !”
ยาขั้นที่ 6 นั้นล้ำค่าเป็นอย่างมาก ยิ่งเป็นยาขั้น 6 ที่ช่วยในการทะลวง
ผ่านขอบเขตไปได้ก็ยิ่งประเมินค่าไม่ได้
หากจั๋วชิวเอ่ยปากขอ โอวเสินเฟิงก็อาจจะยกยานี้ให้กับจั๋วชิวก็ได้
ในความเห็นของเขาแล้ว ยาขั้น 6 เป็นยาที่ล้ำค่าก็จริง แต่ก็ยังเทียบ
กับมิตรภาพไม่ได้ !
แต่จั๋วชิวกลับไม่เอ่ยปากขอและลอบโจมตีเขาแทน….
“ข้าจะไปหาตัวเขา ข้าต้องถามว่าทำไมเขาถึงได้ทำเช่นนี้ ! “โอวเสิน
เฟิงโกรธขึ้นมา “เขารู้ว่าข้านับถือเขาเป็นพี่ชายและเคารพเขาอย่าง
มาก หากเขาต้องการยานั่นจริง ตราบใดที่เอ่ยปากขอ ข้าก็จะยกมัน
ให้กับเขา ! ทำไม ทำไมเขาต้องทำเช่นนี้…”
ทุกคนต่างก็มองไปที่โอวเสินเฟิงด้วยสีหน้าสงสาร
ถูกคนที่ตัวเองมองเป็นญาติสนิทหักหลังแบบนี้ ความเจ็บปวดและ
ความสิ้นหวังจะมากขนาดไหน?
พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจความเจ็บปวดนี้ แต่พวกเขารู้ว่าในตอนนั้น
โอวเสินเฟิงต้องสิ้นหวังเพียงใด !
บางทีสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับโอวเสินเฟิง คงไม่ใช่การที่จั๋วชิว
ขโมยยาเขา แต่เป็นการที่จั๋วชิวฆ่าเขา !
จางหยูมองไปที่โอวเสินเฟิง เขาเพิ่งรู้ว่าโอวเสินเฟิงมีอดีตเช่นนี้ บาง
ทีทุกคนต่างก็มีเรื่องราวของตัวเอง
อู่ฉิงฉวน โอวเสินเฟิง โหวเทียนหมางและแม้แต่ไป่หลิง มังกรแดง
และสัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
“เทพสายลม” อู่ฉิงฉวนเงียบอยู่นานก่อนที่จะพูดขึ้นมา “ข้าเข้าใจว่า
ท่านรู้สึกยังไง แต่ข้าต้องบอกข่าวร้ายกับท่าน ข้าหวังว่าท่านจะใจ
เย็นลง”
เมื่อเห็นว่าโอวเสินเฟิงแทบจะคลั่ง อู่ฉิงฉวนก็ไม่กล้าจะเอ่ยปากบอก
ทันที
โอวเสินเฟิงหันไปมองที่อู่ฉิงฉวน
“พี่ของท่าน…” อู่ฉิงฉวนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หลังจากที่ท่าน
ตายไป เขาก็ขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวน ด้วยความแข็งแกร่งของท่าน
ตอนนี้แล้ว ข้ากลัวว่าท่านคงไม่ใช่คู่มือของพี่ท่าน”
โอวเสินเฟิงตายมาหลายร้อยปีแล้ว ในอีกความหมายคือจั๋วชิวได้ขึ้น
ไปถึงขอบเขตตุ้นซวนมาหลายร้อยปี ตลอดหลายร้อยปีมานี้จั๋วชิว
อาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม แม้ว่าจะยังไม่ขึ้นถึงขอบเขตตุ้นซวนขั้น
กลาง แต่แน่นอนนั่นก็ไม่ใช่พลังที่โอวเสินเฟิงจะรับมือได้
ขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูงกับขอบเขตตุ้นซวนขั้นต่ำ ผลมันจะออกมา
แบบไหน ?
บอกได้ว่าโอวเสินเฟิงไม่มีหวังที่จะชนะได้เลย
เมื่อได้ยินที่อู่ฉิงฉวนพูดมา โอวเสินเฟิงก็อึ้งงันไป “ขอบเขตตุ้นซวน
อย่างนั้นรึ ? เขาขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนแล้วรึ ?”
การทะลวงผ่านขึ้นไปขอบเขตตุ้นซวนนั้นโอวเสินเฟิงรู้ดี เขาติดอยู่ที่
ขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูงมาหลายปีแล้ว เขาได้บ่มเพาะขึ้นไปจนถึงขั้น
สมบูรณ์ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่อาจที่จะทะลวงผ่านขึ้นไปยัง
ขอบเขตตุ้นซวนได้ เพราะแบบนี้เขาจึงต้องหายาขั้นที่ 6 มา เพื่อหวัง
ที่จะทำลายกำแพงที่กั้นระหว่างขอบเขตทั้งสอง
พรสวรรค์ของจั๋วชิวไม่ได้ดีไปกว่าเขา และอาจจะแย่กว่าเล็กน้อย
เขาไม่เชื่อว่าจั๋วชิวจะขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนได้ !
“เป็นไปไม่ได้ ด้วยพรสวรรค์ของเขาแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้น
ไปถึงขอบเขตตุ้นซวน !” โอวเสินเฟิงไม่อาจจะรับความจริงเรื่องนี้
ได้ เขาตั้งตารอมาหลายปี และในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง แต่อู่ฉิงฉวน
กลับบอกเขาว่าจั๋วชิวขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนได้แล้ว แม้ว่าเขาจะ
ฟื้นฟูพลังกลับมา แต่เขาก็ไม่อาจเป็นคู่มือของจั๋วชิวได้ แล้วเขาจะแก้
แค้นได้ยังไง ?
อู่ฉิงฉวนถอนหายใจออกมา “ด้วยพรสวรรค์ของตัวเขาเองคงเป็นไป
ไม่ได้ แต่ท่านลืมไปแล้วรึว่าทำไมเขาถึงได้ลอบโจมตีท่าน ?”
“ยาขั้น 6” โอวเสินเฟิงตะลึง
“เขากินยาขั้นที่ 6 และทะลวงผ่านขึ้นไปยังขอบเขตตุ้นซวนได้สำเร็จ
งั้นรึ?” โอวเสินเฟิงรู้สึกอึดอัดในใจ “ยาขั้น 6 นั่นไม่ใช่แค่ทำให้ข้า
ตายด้วยน้ำมือเขา แต่ยังช่วยให้เขาขึ้นไปยังขอบเขตตุ้นซวนได้รึ…”
ตอนนั้นเขารู้สึกปวดใจกับการที่เขาทำอะไรไม่ได้ !
ขอบเขตตุ้นซวน !
ตัวตนที่แข็งแกร่งในทวีปป่ าแห่งนี้สามารถนับนิ้วได้เลยว่ามีกี่คน !
โอวเสินเฟิงรู้สึกว่าชีวิตนี้เขาคงไม่มีหวังที่จะแก้แค้นได้ !
โหวเทียนหมาง, ไป่หลิง และคนอื่น ๆ ต่างก็มองไปที่โอวเสินเฟิง
ด้วยแววตาสงสาร พวกเขารู้ว่าโอวเสินเฟิงจะต้องสลดและสิ้นหวัง
มากแค่ไหน ชัดแล้วว่าจั๋วชิวนั้นแข็งแกร่งเกินไป ต่อให้โอวเสินเฟิง
ฟื้นฟูพลังกลับมา แต่เขาก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของจั๋วชิวได้
เขารู้ว่าศัตรูอยู่ที่ใด แต่เขากลับไม่มีความสามารถมากพอที่จะแก้แค้น
ความรู้สึกไร้พลังและสิ้นหวังอาจจะมีแค่ตัวโอวเสินเฟิงเท่านั้นที่
เข้าใจ
ทันใดนั้นจางหยูที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา “อาจารย์โอว อย่าเพิ่งสิ้น
หวังไป”
ทุกคนต่างก็หันกลับมามอง จางหยูพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ขอบเขต
ตุ้นซวนก็แค่นั้น อันที่จริงก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร เชื่อข้าเถอะ ตราบใด
ที่ท่านอยู่กับสำนักคังเฉียง ท่านก็จะขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนได้ใน
อนาคต ท่านจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกขอบเขตตุ้นซวนคนอื่น ๆ !”
สีหน้าของจางหยูดูมั่นใจ ราวกับว่านี่คือเรื่องที่จะต้องเกิดขึ้นอย่าง
แน่นอน
เมื่อเห็นสีหน้ามั่นใจของจางหยู จิตใจของโอวเสินเฟิงก็เริ่มมีความหวัง
ขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ใช่แค่โอวเสินเฟิง แม้แต่อู่ฉิงฉวนและคนอื่น ๆ ก็
ไม่คิดสงสัยในตัวจางหยู
ในสายตาทุกคนแล้ว จางหยูคือตัวตนที่สูงส่งไร้ที่เปรียบ !
ที่สำคัญกว่านั้นคือจางหยูได้สร้างปาฏิหาริย์มานับครั้งไม่ถ้วน เขาทำ
ให้ผู้คนทะลวงผ่านไปได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อเขาบอกว่าโอวเสินเฟิงจะ
ขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนในอนาคตได้ งั้นโอวเสินเฟิงก็ต้องทำได้ !
คำพูดของเขาคือคำขาด !
“แน่นอน หากท่านอยากที่จะแก้แค้นในตอนนี้ ข้าจะไปจับคนนั้นมา
ให้ท่านเอง …” จางหยูพูดด้วยรอยยิ้ม “แต่เรื่องแบบนี้ท่านลงมือเอง
จะดีกว่า” คำพูดเขาแฝงด้วยความหมาย เป้าหมายคือกล่อมให้โอว
เสินเฟิงสงบลง ไม่ใช่คิดจะแก้แค้นให้กับโอวเสินเฟิงจริง ๆ ยังไงซะ
ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ยังด้อยกว่าพวกขอบเขตตุ้นซวน
อยู่มาก หากโอวเสินเฟิงขอให้เขาลงมือ เขาคงไม่อาจจะทำอะไรได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก