ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 107

พวกสวีเสี่ยวหลานกับเซวียนหยวนเฉิงไม่ได้กลับเมืองติ้งอัน ชัดเจนว่าตั้งใจจะนอนค้างอ้างแรมในป่า

คนที่มีพลังแก่กล้า จะใจกล้ามากกว่า

เพราะความสามารถอย่างพวกเขา น้อยนักที่สัตว์ประหลาดจะทำอันตรายพวกเขาได้

ค้างแรมในป่าประหยัดเวลาเดินทางกลับไม่พอ ประสิทธิภาพในการล่าสัตว์ก็จะเพิ่มขึ้นไม่น้อยเลย

ส่วนซูเฉี่ยนอวิ๋นเป็นเพราะต้องนำขุมพลังสัตว์มาให้อันหลิน จึงเดินทางกลับมาเป็นการเฉพาะ

วันต่อมา สมาชิกกลุ่มอันหลินก็ออกเดินทางอีกครั้ง

หนนี้ พวกเขาเห็นเทพสังหารเทพ พระขวางปลิดชีพพระ ไร้เทียมทานมาตลอดทาง

“เจ้าอัปลักษณ์ จัดการเสือดาวหิมะตัวนี้เสีย!” อันหลินตะโกนลั่น

ร่างของราชาวานรเนตรทองหายวับ รวดเร็วยิ่งกว่าเสือดาวหิมะ เงื้อกระบองขึ้นแล้วฟาดลงไป

ตูม!

จำนวนสัตว์ประหลาด +1

“เจ้าอัปลักษณ์ หมาป่ากระดูกขาวสองตัวนั้นกำลังยิ้มให้พวกเรา จัดการมัน!”

ราชาเนตรทองถือกระบองกวาดล้าง พลังมหาศาลอันน่ากลัวสะเทือนโครงกระดูกของหมาป่ากระดูกขาวสองตัวจนแหลกละเอียด

จำนวนสัตว์ประหลาด +2

…

ด้านหลังอันหลินมีเหมียวเถียนที่กำลังฮัมเพลง จงหย่งเหียนที่หาวหวอดๆ ซุนเซิ่งเหลียนถือกระจกกำลังหวีผม

นอกจากลั่วจื่อผิงที่เตรียมพร้อมลงมือแล้ว ทุกคนล้วนอยู่ในสภาพของปลาเค็ม…

“พี่ลิง…พี่ลิง เจ้าสุดยอดจริงๆ ภูเขาปัญจธาตุพันธนาการเจ้าไม่ได้ มีซุนเห้งเจียกระโดดออกมา…”

อันหลินก็เริ่มฮัมเพลงขึ้นมาแล้วเช่นกัน

ตาของเหมียวเถียนเป็นประกาย ราวกับเจอคนประเภทเดียวกัน วิ่งไปยืนข้างเขาแล้วฮัมเพลงไปด้วยกัน “ที่ใดมีทุกข์ก็คิดถึงเจ้า ที่ใดมีอันตรายย่อมมีพี่! ผ่านสมรภูมิมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ลงโทษความชั่วส่งเสริมความดีด้วยใจอารี! ชื่อเสียงของเจ้าลือกระฉ่อน ตำนานของเจ้าเป็นที่เล่าขาน…”

เมื่อราชาวานรเนตรทองได้ยินเพลงนี้ก็ฮึกเหิม ทุ่มเทต่อสู้ยิ่งกว่าเดิม!

วันหนึ่งผ่านไปด้วยประการฉะนี้

วันนี้ กลุ่มของอันหลินสังหารสัตว์ประหลาดไปสามสิบหกตัว

ผลลัพธ์ไม่เลว แถมยัง…

เป็นฝีมือของพี่ลิงทั้งหมด!

เมื่อมีพี่ลิงคอยรับมือ ค่ำคืนนี้ พวกเขาไม่กลับเมืองติ้งอัน แต่ตั้งค่ายอยู่ที่เดิม

จงหย่งเหยียนและเหมียวเถียนเชี่ยวชาญวิชาค่ายกล พวกเขาทำหน้าที่วางค่ายกลป้องกันและระวังภัยรอบๆ ลานตั้งค่าย

หลังวางค่ายกลเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เริ่มนั่งล้อมวงย่างเนื้อรอบกองไฟ

วัตถุดิบหลักในวันนี้คือวิหคหกปีก สัตว์ประหลาดที่สังหารไปเมื่อตอนพลบคล่ำ

หกปีก…สามารถทำเป็นปีกย่างหกชิ้นได้พอดี

มิหนำซ้ำยังเป็นปีกที่มีขนาดใหญ่อย่างยิ่ง หนึ่งปีกหนักหลายชั่ง!

เหนือกองไฟที่ลุกโชน พวกเขาถือปีกยักษ์คนละปีกพลิกไปพลิกมาไม่หยุด

เจ้าอัปลักษณ์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปิ้งย่าง มันช่วยโรยเครื่องเทศทั้งหลายให้ทุกคน สุดท้ายก็ทาน้ำมันหอย

ไฟลุกโหมย่างปีกยักษ์จนดังเปรี๊ยะ หนังค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทอง เนื้อสดชุ่มฉ่ำเริ่มส่งกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของการย่าง

เหมียวเถียนอดรนทนไม่ไหวแล้ว นางมองปีกย่างที่ส่งกลิ่นหอมหวนแล้วชิงกัดไปหนึ่งคำ

หลังกินไปคำหนึ่งแล้ว ดวงตาของนางก็เปล่งประกาย “หนังหอมเกรียมกรอบอร่อย เนื้อข้างในนุ่มถูกปาก อร่อยจังเลย!”

เมื่อทุกคนได้ฟัง มีเวลาสนใจอะไรที่ไหน ก็ลงมือกินทันที

อันหลินกัดปีกย่างไปคำหนึ่ง เพราะโรยผงพริก ทำให้ปีกย่างมีรสชาติเผ็ดเล็กน้อยเจือความสดอร่อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน