ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 26

สำหรับเงื่อนไขของอันหลิน หญิงสาวตอบตกลงโดยไม่ลังเล

เล่นเกมบนยอดเขาหินนิลดำ ราวกับได้ร่วมประลองกระบี่บนภูเขาหัวซาน มีกลิ่นอายของยอดฝีมือประลองยุทธ์แฝงอยู่ ความรู้สึกแบบนี้หญิงสาวชื่นชอบยิ่งนัก

ด้วยเหตุนี้ หญิงสาวจึงบังคับให้คฑาลอยอยู่กลางอากาศ

จากนั้น ก็มีม่านบาเรียสีชมพูบางๆ ปรากฏขึ้นรอบไม้คฑา

มันเป็นวิชาลี้แสงของกระบี่เหินเวหา ม่านบาเรียสีชมพูบาง มีบทบาทในการตรึงร่างกายของผู้เหาะเหิน กันลมกันแดด นี่เป็นเวทมนตร์ที่นักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณเท่านั้นถึงจะได้ครอบครองเช่นกัน

เมื่อเห็นหญิงสาวโบกมือให้เขา อันหลินก็ก้าวขึ้นเหยียบคฑาอย่างวิตกกังวล

กระบี่เหินเวหาเชียวนะ บอกตามตรงเขาก็พอจะคาดหวังอยู่บ้าง

“นี่เป็นครั้งแรกของข้า เจ้าช่วยอ่อนโยนหน่อย…” อันหลินพูดจาไม่เป็นธรรมชาติ

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ที่รัก ข้าจะอ่อนโยนมากๆ เลยล่ะ!” หญิงสาวฉีกยิ้ม ต่อบทสนทนาโดยที่ไม่คิดอะไร

จากนั้นนางก็จงใจยกเลิกคุณสมบัติกันลมของวิชาลี้แสงทันที…

คฑาขนนกสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พุ่งสูงขึ้นฟ้าดังฟิ้วปานธนูไฟ

“อ๊ากกกกก…”

คฑาขนนกเหาะเร็วอย่างยิ่ง รอบข้างมีลมคลั่งพัดหวีดหวิว อันหลินที่ยืนอยู่บนคฑาตกใจจนร้องลั่น

เขาแสดงปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณ กอดเอวคอดกิ่วอันเนียนนุ่มของสาวน้อยนักเวทย์ที่อยู่ตรงหน้าไว้แน่นทันที

“เพี๊ยะ!”

ฝ่ามือฟาดหน้าโดยตรง หญิงสาวร้องแหวขึ้นมาว่า “ลามก!”

อันหลินปล่อยมือน้ำตาคลอหน่วย

ความเร็วในการเหาะเหินของไม้คฑาเกือบจะเทียบเท่าความเร็วเสียงแล้ว จะไม่ให้เขาร้อนรนได้อย่างไร หัวใจดวงน้อยๆ แทบจะหลุดออกมาแล้ว!

และเมื่อมองลงไป ความสูงที่น่ากลัวนั่นก็ยิ่งทำให้เขาตกใจจนแข้งขาอ่อนแรง

กระบี่เหินเวหาน่ากลัวจังเลย กระบี่เหินเวหาน่ากลัวจังเลย…

อันหลินรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเมากระบี่บินขึ้นมาแล้ว

เซียนพสุธาเยว่อิ่งที่อยู่เหนือเขตแดน มองอันหลินกับหญิงสาวที่เหาะออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ตกอยู่ในความเงียบ

“นี่มันคู่รักเหาะเหินหรือ อืม แต่รู้สึกว่าลักษณะของทั้งคู่ไม่ค่อยเหมือนกันเลย…”

นางมองสมุดในมือ ด้านบนบันทึกสถิติของนักเรียนแต่ละคน ค่าสถานะของอันหลินมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

อันหลิน ค่าพลัง 120 ค่าความดี 150

หลิ่วเชียนฮ่วน ค่าพลัง 850 ค่าความดี 300

“อันดับปีที่แล้วของหลิ่วเชียนฮ่วน รู้สึกว่าจะอยู่อันดับสี่ หากไม่ใช่เพราะคลั่งไคล้วัตถุจนหมดความทะเยอทะยาน ที่จริงนางสามารถชิงสามอันดับแรกได้ด้วยซ้ำ…ช่างเถอะ ขอแค่พวกเขาสองคนไม่ได้รวมกลุ่มรังแกผู้อื่น ก็ไม่นับว่าทำผิดกฎ ข้าเองก็คร้านจะยุ่งเรื่องพวกนี้เหมือนกัน อืม ตอนนี้พวกเขาก็จวนจะออกจากเขตที่ข้ารับผิดชอบแล้ว ส่งข้อมูลเหล่านี้ให้อาจารย์คนอื่นก่อนก็แล้วกัน…”

เซียนพสุธาเยว่อิ่งยุ่งมาก นางใช้พลังจิตตรวจสอบสนามรบสิบกว่าแห่งในเขตนี้พร้อมกัน ดังนั้นหลังพวกอันหลินเหาะออกไปไกลแล้ว นางจึงไม่ได้สนใจอีกต่อไป

ช่วงนี้จับตามองอันหลินเป็นพิเศษ อันที่จริงนางก็ได้ประโยชน์ไม่น้อยเลย จึงพึงพอใจเป็นอย่างมาก

มีแรงบันดาลใจที่ดียิ่งยวดในสมอง รอนางกลับไป ค่อยยื่นคำร้องให้สำนักดำเนินการ

…

ระหว่างที่เหาะเหิน อันหลินก็รู้ชื่อของสาวน้อยนักเวทย์แล้ว

นางชื่อหลิ่วเชียนฮ่วน เป็นนักเรียนปีสามห้องหนึ่ง

ในขณะเดียวกันนางก็เป็นผู้เชี่ยวชาญวิชาแดนมนุษย์คนหนึ่งเช่นกัน ชื่นชอบวัฒนธรรมความบันเทิงของโลกมนุษย์เป็นล้นพ้น โดยเฉพาะเกมอิเล็กทรอนิกส์

สำหรับความชอบทางด้านนี้ อันหลินมีประสบการณ์อย่างลึกซึ้งจากเกมลีกออฟเลเจนด์เวอร์ชั่นมือถือของนาง

“รีบดูเร็วเข้า ข้างหน้าก็คือยอดเขาหินนิลดำ!” หลิ่วเชียนฮ่วนร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น

ขณะที่พูด นางก็เพิ่มความเร็วของกระบี่เหินเวหาอีกหนึ่งระดับ

อันหลินมองยอดเขาดำทะมึนดุจน้ำหมึกสูงร่วมร้อยหมี่ที่อยู่เบื้องหน้า น้ำตารื้นขอบตา อุทานในใจว่าในที่สุดก็ถึงสักที

จากประสบการณ์การขี่กระบี่เหินเวหาอันเลวร้ายครั้งแรกนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคกลัวความสูงกับโรคความเร็วไปโดยปริยายแล้ว…

บนยอดเขาหินนิลดำมีเขตที่ราบกว้างนับห้าจั้ง ผิวดินเรียบลื่น ประหนึ่งถูกของมีคมฟันจนเรียบอย่างไรอย่างนั้น

อันหลินกับหลิ่วเชียนฮ่วนลงสู่ยอดเขา กลับพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งทำสมาธิอยู่ตรงนั้นก่อนแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน