ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 321

ขณะที่อันหลินกับซูเฉี่ยนอวิ๋นกอดกันด้วยความตื้นตัน ต้วนเทียนอวี่ก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้นด้วยท่าทีปานเห็นผี

เนื้อตัวของเขาดำเกรียม โอนไปเอนมา ลืมตาที่ขุ่นมัวขึ้น กลับเห็นว่ามีคนกำลังพลอดรักกันอยู่ เลือดจึงพุ่งออกจากปากอีกครั้ง

“ต้วนเทียนอวี่ บัดซบเอ๊ย เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง!” ต่งเทียนนอนแอ้งแม้งบนพื้น พูดพลางกัดฟันกร่อด

“เหอะ…เจ้าอยากตายก็ตายไปคนเดียว พาข้ามาตายด้วยหมายความว่าอย่างไร” ข่งหลิงลุกขึ้นนั่ง กลับพบว่าเลือดลมติดขัด จากนั้นก็กระอักเลือดออกมา

ติงม่าวไม่พูดไม่จา เนื้อตัวดำเมี่ยม นิ่งไม่ไหวติง

ไม่ใช่เพราะโมโห แต่เพราะสิ้นลมหายใจไปแล้ว

ต้วนเทียนหวานอมขมกลืน ทั้งๆ ที่เขาชักนำมังกรสี่ตัวไปหาหญิงสาวคนนั้นแท้ๆ จู่ๆ มังกรอัสนีก็เสียการควบคุมเบนทิศทาง เรื่องประหลาดแบบนี้ เขาจะไปบอกใครได้

แต่เขาไม่โง่ เขารู้ว่าชายหนุ่มที่โผล่มากะทันหันคนนั้น เป็นไปได้สูงว่าจะเป็นผู้ร้ายในคดีนี้

“ทำไม เมื่อครู่เจ้าเก่งมากไม่ใช่หรือ ทำไมไม่ดุแล้วล่ะ”

อันหลินเดินไปหาต้วนเทียนอวี่ เอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

มุมปากของต้วนเทียนอวี่กระตุกยิกๆ พูดเสียงทุ้มว่า “พวกเจ้าเป็นใคร ข้ารับบัญชาจากจักรพรรดิสงครามซวีหมิง เดินทางมาจับฆาตกรที่ลอบสังหารในแคว้นต้าโจว หากเจ้าคิดจะทำอะไรข้า เท่ากับเป็นปรปักษ์กับจักรวรรดิอ้าวซิน!”

“เหอะๆ มีแค่เจ้าแคว้นของพวกเจ้าเกิดราคะได้ ไม่อนุญาตให้อิสตรีป้องกันตัวงั้นหรือ”

“เป็นโลกที่ยึดกำลังเป็นใหญ่ ข้าเข้าใจความหมายของพวกเจ้า…ข้าจะไม่พูดให้มากความ จะไว้ชีวิตเจ้า ฝากไปบอกจักรพรรดิสงครามซวีหมิงด้วย บอกว่า…ข้าไม่สนว่าจะเป็นจักรวรรดิอ้าวลี่หรือจักรวรรดิอ้าวซิน หากข้าเซียนกระบี่อันหลินไม่พอใจ ข้าจะทำลายรังจักรวรรดิของพวกเจ้าให้สิ้นซาก!” อันหลินพูดอย่างเย้ยหยัน

“เจ้า…สามหาว!” ต้วนเทียนอวี่ถลึงตามองเขม็ง ไม่คิดว่าจะมีคนอาจหาญกล่าววาจาล่วงเกินจักรพรรดิสงครามซวีหมิง เขากำมือแน่นทันที

ทว่าเขายังไม่ทันได้ระเบิดโทสะ ก็ถูกอันหลินเตะกระเด็น

อันหลินเดินไปหยุดตรงหน้าต่งเทียน

ต่งเทียนมองเขาอย่างเคียดแค้น “เรื่องนี้พวกเราจะไม่ยอมจบเท่านี้แน่!”

“อืม” อันหลินพยักหน้าอย่างเฉยชา ตวัดกระบี่ฟันต่งเทียน

ต่งเทียนเบิกตาโพลง สีหน้าหวาดผวา ไม่คิดว่าอันหลินจะฆ่าตนอย่างเด็ดขาดเช่นนี้

“เจ้ากล้าฆ่าเขา!” ต้วนเทียนอวี่แผดเสียงอย่างโกรธเกรี้ยว

“ข้าจะไว้ชีวิตแค่เจ้าคนเดียว คำไหนคำนั้น” อันหลินตอบเสียงเรียบ จากนั้นเดินไปหาข่งหลิง

ร่างอรชรของข่งหลิงตกใจกลัวจนสั่นเทา พยายามฝืนยิ้มหยาดเยิ้มออกมา “เซียนกระบี่อันหลิน ข่งหลิงยอมเป็นทาสรับใช้ของท่าน เป็นวัวเป็นควายก็ได้ ท่านได้โปรดไว้ชีวิตกระจ้อยร่อยของข้าด้วยเถิด…”

อันหลินจ้องใบหน้าที่ถูกฟ้าผ่าจนดำเมี่ยม ส่งยิ้มงดงามให้ มันช่างขัดหูขัดตายิ่งนัก “ข้าปฏิเสธ”

ลำแสงสีดำพุ่งผ่านไป ข่งหลิงสิ้นชีพ

จากนั้นเขาก็หันมองต้วนเทียนอวี่แล้วพูดว่า “ยังไม่รีบไสหัวไปส่งข่าวอีก ระวังข้าไม่ชอบใจ เผลอฆ่าเจ้าด้วยนะ!”

ต้วนเทียนอวี่สะดุ้งโหยง ไม่กล้าเอ่ยปากโต้แย้ง ทำได้เพียงหันหลังจากไปด้วยความเจ็บใจ

ทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว

อันหลินเก็บกระบี่พิชิตมารใส่แหวนมิติ พรูลมหายใจออกมายาวเหยียด

ซูเฉี่ยนอวิ๋นย่างฝีเท้าไปหาอันหลินอย่างแช่มช้อย นัยน์ตาสีน้ำเงินเปล่งประกาย ถามอย่างฉงนใจว่า “เมื่อครู่พวกเจ้าคุยอะไรกันหรือ ทำไมถึงปล่อยชายคนนั้นไปล่ะ”

อันหลินยิ้มน้อยๆ บอกเล่าบทสนทนาของพวกเขาให้ซูเฉี่ยนอวิ๋นฟัง ถือโอกาสเปิดโลกทัศน์ให้นางด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน