ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 356
อันหลินนิ่งไป จ้องเด็กชายที่ยิ้มชั่วร้ายตรงหน้า
เขาไม่คิดเลยว่าชีวิตที่ตนสร้างขึ้นมา เด็กชายที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอมาจะใช้กระบี่แทงหัวใจของเขา ต้องการแย่งชิงทุกอย่างของเขา
เขาเจ็บปวดใจมาก เขาไม่ใช่นักบวช เมื่อเจอกับเรื่องแบบนี้จะทนได้อย่างไร
เมื่ออันหลินเห็นตัวเลือกทั้งสองข้อนั้น ก็เลือกข้อ ก. ฆ่าเขาทิ้งทันที!
ร่างกายของอันหลินค่อยๆ เลือนหายไป มองเด็กชายที่ยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าที่เฉยชา
“พี่อัน ทำไมท่านถึงหายไป!” เด็กชายตะลึงงันทันทีที่เห็นภาพนี้
เขายังไม่ทันได้ดูดพลังเลย พี่อันยังไม่ได้เห็นการเจริญเติบโตของตัวเองเลย ทำไมจู่ๆ ถึงหายไป…
ด้วยเหตุนี้ดินแดนกว้างใหญ่แห่งนี้ สุดท้ายก็เหลือเพียงเด็กชายตัวคนเดียว
เขากวาดตามองรอบข้าง ว่างเปล่าปราศจากทุกสิ่งอย่าง
แผ่นดินดำทะมึนกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ท้องนภามืดสลัวขมุกขมัว
เด็กชายมองกระบี่ในมือ แขนสั่นระริกอย่างไม่รู้ตัว
ไม่มีใครคุยกับเขาอีกต่อไปแล้ว และไม่มีใครถ่ายทอดความรู้ให้เขาอีกแล้ว
จู่ๆ เด็กชายก็รู้สึกว่าตนหมดซึ่งจุดหมาย ไร้ทิศทาง
เขาถูกพี่อันทอดทิ้งแล้ว…หรือเป็นเพราะเขาทอดทิ้งพี่อันก่อน
เสียใจหรือ
เด็กชายมองท้องฟ้า นัยน์ตาแดงก่ำ มีหยดน้ำคลอหน่วย ก้าวขาไม่ออกอีกต่อไป
อันหลินทอดมองเด็กชายที่น้ำตาอาบหน้าจากฟากฟ้า เห็นเขาทรุดตัวนั่งลงบนพื้นด้วยความทำอะไรไม่ถูก
ผ่านไปเนิ่นนาน ความอ้างว้างและความสิ้นหวังแผ่คลุม
เด็กชายเริ่มเสียสติ อารมณ์แปรปรวนไม่เสถียร
พลังปราณภายในร่างกายเริ่มแว้งกัดอย่างบ้าคลั่ง เลือดกลายเป็นสีดำ ดวงตาแดงก่ำ ผิวหนังก็เริ่มแข็งตัวเป็นเกร็ด
เขาเริ่มกลายเป็นสัตว์ที่พี่อันเคยบอก ชั่วขณะที่ร่างกายบิดเบี้ยว ขาเล็กๆ ผุดออกมาจากร่างกายของเขา ตัวขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว กลายเป็นแมงมุม
ผ่านไปไม่นาน เขาก็กลายเป็นเสือสีดำตัวเขื่อง วิ่งพล่านไปทั่วแผ่นดินประหนึ่งคลุ้มคลั่ง
เขากลายเป็นอินทรี พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้าขมุกขมัว หมายจะหลุดพ้น อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง
สุดท้ายเขาก็ร่วงหล่นสู่พสุธาอย่างหมดแรง
กระแทกพื้นจนตาย
แม้ตายก็ไม่หลุดพ้น
ความเศร้า ความเจ็บปวด ความสิ้นหวัง ความโมโหร้าย ความบิดเบี้ยว…
เขากลายเป็นวัตถุที่แฝงด้วยอารมณ์เชิงลบ ร่างกายดำเมี่ยมบิดเบี้ยว ล่องลอยวนเวียนอยู่ในดินแดนที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้
อันหลินตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนี้ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างปลดเปลื้องพันธนาการบางอย่าง
ขณะที่อารมณ์พลุ่งพล่าน เขาก็ตาลายขึ้นมาโดยพลัน
ครู่ต่อมา เขาก็ปรากฏตัวในห้องที่มีสไตล์ตกแต่งแบบโบราณ
ที่นี่กำลังจัดกิจกรรมอะไรบางอย่าง ครื้นเครงอย่างยิ่ง
อันหลินกำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ยาวอย่างสบายใจ
เขาเงยหน้ามองนอกหน้าต่าง ด้านนอกมีหิมะเทกระหน่ำลงมา ทับถมกันเป็นชั้นหนาเตอะ เตาไฟภายในห้องมีฟืนไม้กำลังลุกโชน ทำให้ในห้องถูกปกคลุมไปด้วยแสงที่อบอุ่น
วิญญาณสีน้ำเงินทรงวงรีดวงตาขาวโพลน ลอยอยู่ข้างอันหลิน กำลังรินชาร้อนอย่างระมัดระวังแล้วยกถ้วยชาส่งไปตรงหน้าอันหลิน
อันหลินยกถ้วยชาขึ้น จิบชาคำหนึ่งด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม หลับตาพริ้มอย่างสุขใจ
ที่นี่มีวิหคเพลิงสีทองกับเต่าที่ขี่เมฆกำลังเล่นสนุกกัน มีก้อนหินเล็กๆ นั่งเหม่อเงียบๆ และมีสิ่งมีชีวิตร่างมนุษย์สีขาวกำลังตกแต่งต้นไม้สวยงามอยู่
ปลาเล็กตัวหนึ่งกำลังโต้เถียงกับมังกรน้อย มีแค่มนุษย์สีนิลไว้ใจได้ กำลังแสดงฝีมือในครัว เตรียมพร้อมสำหรับมื้อค่ำในวันนี้
เด็กผู้หญิงที่สะพายปีกสีดำวิ่งเหยาะๆ มาหาอันหลิน กอดขาอันหลินแล้วฟ้องว่า “พี่อันหลิน เจ้างูน้อยโกง ทั้งๆ ที่ข้าเดิมพันด้วยประคำหนึ่งเม็ด จนตอนนี้นางยังไม่ให้ข้าเลย!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม