ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 38

การต่อสู้ระหว่างหวังเสวียนจ้านกับเซวียนหยวนเฉิงปะทุอีกครั้ง ทุกครั้งที่หอกกับกระบี่ประสานงากัน จะทำให้พลังปราณซัดสาดและระเบิด อานุภาพน่ากลัวเป็นที่สุด

หากคนทั่วไปเข้าใกล้ตำแหน่งที่พวกเขาต่อสู้กัน อาจจะตายด้วยคลื่นลูกหลงโดยที่ไม่มีความผิดเลยก็ได้

หวังเสวียนจ้านไม่ปล่อยหอกสะเทือนฟ้าเช่นก่อนหน้านี้อีกแล้ว เพราะท่านั้นใช่ว่าจะใช้ได้ตามใจชอบ

เซวียนหยวนเฉิงบาดเจ็บแล้ว แพ้พ่ายเป็นเรื่องที่ต้องเกิดไม่ช้าก็เร็วแน่นอน

และอีกประการหนึ่งที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือ เฉินเฉินยังไม่ไปจากที่นี่

ในใจของหวังเสวียนจ้านยังคงอยากรักษาพลังบางส่วนไว้เพื่อต่อกรกับเฉินเฉินอยู่ดี พยายามไม่ใช้กระบวนท่าที่ผลาญพลังงานมากเกินไป

อีกด้านหนึ่งของสมรภูมิรบ เฉินเฉินทำหน้าลังเล ไปหรือไม่ไป มันเป็นปัญหาที่คิดไม่ตก

หากว่าเขาเลือกจากไป เช่นนั้นหวังเสวียนจ้านต้องสู้สุดชีวิต ทุ่มเทพลังอย่างมหาศาลเพื่อปิดฉากการต่อสู้ครั้งนี้โดยไวเป็นแน่

ถึงตอนนั้น เซวียนหยวนเฉิงจะต้องแพ้อย่างน่าอนาถแน่นอน!

เฉินเฉินคิดว่าหากเขาทำเช่นนี้ ก็จะรู้สึกผิดกับเซวียนหยวนเฉิงที่ขวางข้างหน้าเขา ช่วยเหลือเขาอย่างไม่คิดชีวิต

แต่หากไม่ไปละก็ เซวียนหยวนเฉิงจะโมโหจนกระอักเลือดเพราะเขาหรือไม่

เพราะเขาหวังดีฉวยโอกาสให้ตัวเองหลบหนี แต่ตัวเองกลับชมศึกอยู่ตรงนี้…

“เฮ้อ ทำไมถึงเจอเรื่องที่ยุงยากขนาดนี้กันนะ…”

ใบหน้าหล่อเหลาของเฉินเฉินเต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลา รู้สึกราวกับแก่ขึ้นหนึ่งวัน

“ช่างเถอะ รอให้ศิษย์น้องเซวียนหยวน ปิดฉากการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยผลลัพธ์ที่เสมอกันก่อนค่อยว่ากัน”

เฉินเฉินตัดสินใจได้แล้ว ใบหน้าเริ่มกลับสู่ความเรียบเฉย ยืนชมการต่อสู้อยู่กับที่ต่อไป

หวังเสวียนจ้านเป็นผู้แข็งแกร่งระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นปลายอยู่แล้ว ซ้ำตอนนี้ยังปลุกพลังแห่งสายเลือดอีก เวลานี้พลังต่อสู้จึงพุ่งพล่านแล้ว

ทุกกระบวนท่าของเขา ล้วนแฝงอานุภาพอันยิ่งใหญ่ บีบคั้นจนเซวียนหยวนเฉิงถอยหลังไม่หยุด บาดเจ็บอย่างต่อเนื่อง

ในขณะนั้นเอง ก็มีสุนัขตัวใหญ่เหาะผ่านไปช้าๆ มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างบน

เขากวาดสายตามองบริเวณที่มีการต่อสู้ จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป

“มังกรสยบ!”

หวังเสวียนจ้านพบช่องโหว่เพียงน้อยนิดของเซวียนหยวนเฉิง แทงหอกจากบนลงล่างสุดแรง

ภาพมายาของมังกรเขียวตามหอกลงมา ปรากฏกายกลางอากาศ กระโจนไปหาเซวียนหยวนเฉิงที่อยู่เบื้องล่าง

ครืน!

ร่างของมังกรทะลวงม่านอากาศทรงกลมของเซวียนหยวนเฉิง ระเบิดโดยพลัน

เพียงพริบตา พลังอันน่ากลัวก็กระจายตัว ผิวดินในรัศมีสามจั้งรอบตัวเซวียนหยวนเฉิงทรุดตัวลงไป กระแสอากาศม้วนตัวไปทั่วทุกสารทิศอย่างบ้าคลั่ง ก่อตัวเป็นพายุหมุนหลายลูก

เลือดแดงฉานพุ่งออกจากปากของเซวียนหยวนเฉิง ร่างของเขาโอนเอน สุดท้ายก็ต้านทานไม่ไหวล้มหงายหลังลงไป

ม่านคุ้มกันสีทองปรากฏขึ้นรอบตัวเขา เซวียนหยวนเฉิงแพ้แล้ว!

หวังเสวียนจ้านหายใจหอบ เขาไม่คิดว่าเซวียนหยวนเฉิงจะต้านทานได้นานปานนั้น การเอาชนะผู้แข็งแกร่งระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลางยังไม่ยากปานนี้เลย ความยากของสงครามนี้เหนือความคาดหมายของเขาอย่างมาก

สายตาของเขาเบนไปทางเฉินเฉินที่อยู่อีกมุม ใบหน้าแสดงอาการตื่นเต้น “คราวนี้ไม่มีใครมารบกวนการต่อสู้ระหว่างเราสองคนได้แล้ว ข้าจะ…”

เขายังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงตะโกนดังลั่นมาจากบนนภา

“ใจกล้านัก! บังอาจทำร้ายพี่เฉิงของข้า ตายเสียเถอะ!”

พูดจบ หนึ่งคนหนึ่งสุนัขก็พุ่งลงมาจากฟ้า!

หวังเสวียนจ้านเงยหน้ามองท้องฟ้า ใบหน้ากระตุก…

วันนี้มันอะไรกัน ข้าไปทำอะไรใครไว้หรือ

…

ตอนแรกเฉินเฉินตั้งใจว่าจะเผ่นแล้ว แต่เมื่อเห็นฉากบนท้องฟ้า กลับยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความมึนงง

คนที่มีปฏิกิริยาไวที่สุดคือเซวียนหยวนเฉิง เมื่อเขาเห็นผู้มาเยือนก็รีบตะโกนทันทีว่า “สหายอันหลิน อย่าเข้ามา รีบหนีเร็ว!”

แต่ทว่า หนึ่งคนหนึ่งสุนัขกลางนภา ไม่มีทีท่าว่าจะจากไปเลยแม้แต่นิด กลับพุ่งเข้ามารวดเร็วยิ่งขึ้น!

เซวียนหยวนเฉิงเรียกได้ว่าเหนื่อยใจ เดิมคิดว่าตัวเองก้าวออกมาอย่างห้าวหาญ จะทำให้เฉินเฉินหนีไปได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน