ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1189

บทที่ 1189 ยอดปฐมยุคคือสิ่งใด

“บังอาจ เทพผู้สร้างไหนเลยจะต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”

หลี่เต้าคงขมวดคิ้ว เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา แรงกดดันน่าหวาดหวั่นเข้าครอบงำ ทำให้มหาจักรพรรดิเฉินนี่ขยับเขยื้อนไม่ได้

ทวยเทพไร้สิ้นสุด ถึงแม้จะไม่ใช่ผู้สร้างมรรคา แต่มีพลังที่ได้รับประทานมาจากเทพผู้สร้าง แม้แต่ผู้สร้างมรรคาก็สังหารเขาไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงเทียบชั้นได้กับผู้สร้างมรรคา!

มหาจักรพรรดิเฉินนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว “ยุ่งไม่เข้าเรื่อง หากเจ้าแน่จริงก็สังหารข้าเลยสิ!”

ครืน!

เขาระเบิดรัศมีพลังทั้งหมดออก สั่นสะเทือนสลายรัศมีพลังของหลี่เต้าคง เห็นเพียงว่าเขาซัดหมัดข้างหนึ่งใส่หลี่เต้าคงทำให้ห้วงอวกาศมืดสลัวลงในทันใด พลังห้วงมิติที่ราวกับพายุโหมถาโถมเข้าท่วมทับแม่น้ำมรรคกระบี่ ร่างของหลี่เต้าคงบิดเบี้ยวก่อนพังทลายลง

ฟิ้ว…

มหาจักรพรรดิเฉินนี่สัมผัสถึงบางสิ่งได้ เงยหน้าขึ้นในทันใด เห็นเพียงว่ามีแสงกระบี่สายหนึ่งที่ยากจะประเมินขนาดของมันได้พุ่งลงมาจากด้านบน มหาจักรพรรดิเฉินนี่หลบเลี่ยงไม่ทัน ถูกทำลายล้างทันที

แสงกระบี่ระเบิดออก ละอองแสงนับไม่ถ้วนโปรยปราย จากนั้นเงากระบี่จำนวนมหาศาลก็กระจายไปทั่วห้วงอวกาศอันมืดสลัว มหาจักรพรรดิเฉินนี่เพิ่งจะก่อกายเนื้อขึ้นมาได้ก็ถูกแสงกระบี่ที่พุ่งออกมาจากเงากระบี่ตรึงไว้ ไม่อาจขยับเขยื้อน

‘นี่คือพลังอะไรกัน’

มหาจักรพรรดิเฉินนี่หน้าถอดสี โคจรพลังโลกมหามรรคของตนทันที ภาพจำลองโลกปรากฏขึ้นรอบกาย เขาพยายามสลายเส้นสายเงากระบี่ที่อยู่รอบข้าง ทว่ากลับถูกฟันจนขาดรุ่งริ่งนับไม่ถ้วน

เส้นแสงเหล่านี้มิใช่แสง แต่เป็นพลังกฎเกณฑ์อย่างหนึ่ง!

หลี่เต้าคงทอดมองมหาจักรพรรดิเฉินนี่จากมุมสูงอย่างเย็นชา เอ่ยขึ้นว่า “นี่คือพลังแท่งทวยเทพ เห็นแก่ตบะที่เจ้าบำเพ็ญมาอย่างยากลำบาก จะสะกดเจ้าเอาไว้ในคุกแห่งสุญตา จงสำนึกความผิดแต่โดยดีเสียเถอะ!”

พอสิ้นเสียงเขา เงากระบี่ทั้งหมดพลันหดตัวครอบเข้าหามหาจักรพรรดิเฉินนี่

มหาจักรพรรดิเฉินนี่ผู้โอหังถูกสะกดข่มอย่างง่ายดายอีกครั้ง ดวงแสงขนาดใหญ่ร่วงดิ่งลงสู่ด้านล่างอย่างรวดเร็ว พุ่งทะลุห้วงอวกาศมืดสลัว เสียงคำรามของมหาจักรพรรดิเฉินนี่แว่วดังอยู่เนิ่นนานไม่เลือนหาย

หลี่เต้าคงเฝ้ามองเขาร่วงหล่นลงไปเช่นนี้ จวบจนหายลับไป

‘เทพผู้สร้างคิดอย่างไรกับเขากันแน่’

หลี่เต้าคงคิดในใจด้วยความฉงน เมื่อหมื่นล้านปีก่อนมหาจักรพรรดิเฉินนี่เกือบจะก่อหายนะใหญ่ให้แก่ยุคสมัยไร้สิ้นสุด หลังจากหายตัวไปหลายพันล้านปี เขากลับชาติมาเกิดใหม่ในโลกปฐมยุค จะไม่ให้สงสัยว่าเป็นฝีมือของเทพผู้สร้างก็คงยาก

เนื่องด้วยเหตุนี้ หลี่เต้าคงถึงไม่กล้าหุนหันสังหารมหาจักรพรรดิเฉินนี่

หลี่เต้าคงส่ายหน้า แม่น้ำมรรคกระบี่ก่อตัวขึ้นใต้ฝ่าเท้าอีกครั้ง ความมืดเลือนหายไป แทนที่ด้วยห้วงอวกาศขาวโพลน เขาเหยียบแม่น้ำมรรคกระบี่ออกลาดตระเวนในดินแดนเวิ้งว้างต่อไป

ตบะของเขาบรรลุถึงขีดจำกัดแล้ว ไม่อาจก้าวหน้าได้อีก ดังนั้นเขาจึงยอมรับในอำนาจที่หานเจวี๋ยมอบให้ รับหน้าที่เป็นทวยเทพไร้สิ้นสุดอย่างจริงจัง คอยสอดส่องยุคสมัยไร้สิ้นสุด

หากไม่ได้รับอำนาจนี้ เขาก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะใช้ชีวิตในช่วงเวลาหลังจากนี้ต่อไปอย่างไร

มรรคกระบี่ที่เขาชื่นชอบเขาก็ตระหนักรู้กระจ่างแจ้งแล้ว ความหมายในการมีชีวิตอยู่ลดน้อยลงเรื่อยๆ

….

ภายในตำหนักลึกลับ หานเหลียงกำลังนั่งสมาธิฝึกบำเพ็ญ ปัจจุบันนี้เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มเรียบง่ายเช่นวันวานอีกต่อไป รัศมีพลังแกร่งกล้ายิ่งกว่ายอดมหามรรคส่วนใหญ่

เงาร่างหนึ่งเดินออกมาจากความมืด เป็นมหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญ

มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญเอ่ยถามว่า “เหตุใดยังไม่อาจก่อกฎเกณฑ์สูงสุดสายที่เจ็ดได้อีกเล่า กฎเกณฑ์สูงสุดสายที่เจ็ด เริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว เจ้าอยากพ่ายแพ้ให้เขาอย่างนั้นหรือ”

เขาไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก ถึงแม้ผู้ที่หนุนหลังฉู่เสี่ยวชีอยู่จะเป็นสามเทพมารอนธการ แต่หานเหลียงก็ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย มีเขาและเจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลหนุนหลังอยู่ แล้วจะพ่ายแพ้ให้แก่ฉู่เสี่ยวชีได้อย่างไร

หานเหลียงลืมตาขึ้น เอ่ยด้วยสีหน้าไม่น่ามอง “ข้ารู้สึกว่าขาดอะไรบางอย่างไป บอกไม่ถูกเช่นกันว่าเป็นเพราะเหตุใด”

เขาก็รู้สึกฉงนและหงุดหงิดยิ่งนักเช่นกัน

ความรู้สึกจนกำลังนี้ปรากฏขึ้นมาหลายแสนล้านปีแล้ว ทำให้เขารู้สึกแย่อย่างยิ่ง โดยเฉพาะเมื่อฉู่เสี่ยวชีตีตื้นขึ้นนำได้ยิ่งทำให้มรรคจิตของเขาไม่มั่นคง

มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญเอ่ยขึ้นว่า “เจ้าไปหาเทพผู้สร้างเถอะ เขาอาจจะให้คำแนะนำเจ้าได้ พวกเราเป็นเพียงผู้สร้างมรรคา ส่วนที่สามารถช่วยเจ้าได้ก็ช่วยไปหมดแล้ว”

หานเหลียงเอ่ยด้วยความลังเล “ท่านปู่ปิดด่านสองหมื่นล้านปีแล้ว ยังไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย ข้าจะไปรบกวนเขาส่งเดชได้อย่างไร”

“ย่อมไม่ใช่ไปอย่างส่งเดช เจ้าก็คุกเข่ารออยู่หน้าอารามเต๋าของเขาเฝ้ารอด้วยความจริงใจก็พอแล้ว ถึงอย่างไรเจ้าก็เติบโตขึ้นมาข้างกายเขา เขาน่าจะไม่มีทางเมินเฉย พยายามอย่างสุดความสามารถเถิด หากไม่ได้จริงๆ พวกเราค่อยคิดหาวิธีอื่น”

มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญเอ่ยอย่างใช้ความคิด

หานเหลียงเงียบงัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน