รักแสนร้าย นิยาย บท 20

บทที่ 20 ความใกล้ชิดที่จอมปลอม

ประธานโจวตบไปที่ต้นขาที่เปลือยเปล่าของเธอ “แค่มาเสิร์ฟน้ำให้ฉันเธอยังใส่ชุดนี้เลย ยังบอกอีกเหรอว่าไม่อยากอยู่ดีกินดีกับฉัน?”

กู้เหวยยีเพิ่งจะเข้าใจ

เธอสันนิษฐานว่าการมาของประธานโจวคงอยู่ในการวางแผนของมู่โล่หมิงเหมือนกัน

กู้เหวยยีหันหน้าหนี และคัดค้านต่อความอยากได้ของเขา ขณะที่กระดุมของเธอกำลังจะหลุดออกมา ก็มีเสียงของผู้ชายต่ำๆ แทรกเข้ามา “ประธานโจว สบายดีไหมครับ”

ประธานโจวตกตะลึงและเมื่อเขาเห็นคนที่มาทักทาย เขาหมดอารมณ์เลยทันที “ประธานฮั่ว……..เหรอครับ”

กู้เหวยยีรีบลุกขึ้นแล้วรีบดึงผ้าข้างๆ มาคลุมร่างกายตัวเองไว้

สีหน้าเธอไม่ได้แสดงความโล่งใจออกมาเพราะการปรากฏตัวของ ฮั่วเจียงเหยี่ย

แม้จะเคยทานข้าวด้วยกัน แต่เขาไม่ใช่คนดีอะไรในใจเธอ

ผู้ชายที่มีอำนาจแบบนี้ชอบเล่นกับผู้หญิง การจ่ายเงินให้เธอไปทานข้าวกับเขา มันอาจจะเป็นแค่งานอดิเรกเพื่อความสนุกสนาน

ฮั่วเจียงเหยี่ยสังเกตเห็นความระแวงในดวงตาของกู้เหวยยีเขาถอนหายใจอย่างแรง แต่เมื่อเขามองไปที่ ประธานโจวก็มีพาวเวอร์ของความกดขี่โผล่ขึ้นมา “ผู้หญิงของผมนายก็กล้ามาแตะต้องหรือ?”

ประธานโจวเหงื่อแตกเลย

เขารู้แค่ว่ามู่โล่หมิงไม่ถูกใจผู้หญิงคนนี้ เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกับฮั่วเจียงเหยี่ยมีความสัมพันธ์กัน

เขาชี้ไปที่จมูกของกู้เหวยยี โกรธมากจนพูดไม่ออก และสุดท้ายก็วิ่งหนีไป

หลังจากที่เขาหนีไปกู้เหวยยีก็อยากหนีไปด้วย แต่ ฮั่วเจียงเหยี่ยหยุดเธอไว้ “ฉันช่วยคุณแล้ว คุณไม่มีอะไรจะบอกฉันเลยหรือ?”

ฮั่วเจียงเหยี่ยมองไปผิวกายบนร่างกายของเธอ สายตาของเขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง

เธอรู้สึกถึงการจ้องมองของเขากู้เหวยยีสูดหายใจเข้า “คุณเห็นชัดเจนแล้วนิ ทำไมต้องถามอะไรฉันอีกล่ะ”

อย่างไรก็ตามตั้งแต่เธอที่เข้ามาในคลับนี้ เธอก็ไม่สนใจสายตาคนอื่น และตอนนี้ก็แค่มีคนดูถูกเธอเพิ่มขึ้น1คน

ฮั่วเจียงเหยี่ยวางแก้วไวน์ลง “ปกติพวกหล่อนก็หาเรื่องเธอแบบนี้หรือ?”

กู้เหวยยีตัวแข็งขึ้น และหันกลับไปอย่างไม่น่าเชื่อ

ฮั่วเจียงเหยี่ยชี้ไปที่รองเท้าของเธอ “ใครมันจะใส่รองเท้าหูแมวคู่กับเสื้อแจ็คเก็ตหนัง? "

มีแต่คนโง่อย่างประธานโจว เท่านั้นแหละที่คิดว่านี่เป็นอาหารจานเด็ดที่ส่งถึงมือ

กู้เหวยยีมองจ้องไปที่รองเท้าของตัวเองอย่างซื่อๆ “คุณไม่รู้สึกฉันเป็นเหมือนกันกับคนที่นี่เหรอ? "

ฮั่วเจียงเหยี่ยลุกขึ้นมา “ขนาดฉันจะจ้างเธอมาทานข้าวสักมื้อยังลำบากขนาดนี้เลย นับประสาอะไรกับคนอื่น?”

กู้เหวยยีเผยยิ้มที่ยากที่จะเห็นออกมา “คุณคิดว่าอาหารมื้อละ500หยวนมันแพงมากใช่ไหม?”

เมื่อเห็นว่าเธอเก็บความแหลมคมของเธอไป รอยยิ้มของ ฮั่วเจียงเหยี่ยก็กว้างขึ้นเรื่อยๆ

เขาเอาสูทของเขาคลุมให้เธอ และพาเธอออกจากห้องไป

หลังจากนั้นมา อาจเป็นเพราะได้เห็นกับตากันหมดว่า ฮั่วเจียงเหยี่ยหนุนหลังเธอ หรืออาจเป็นเพราะมู่โล่หมิงไม่ค่อยมาเพราะเหตุผลบางอย่างที่เธอก็ไม่รู้ ก็เริ่มเข้าใกล้กู้เหวยยี

ผู้หญิงขายบริการที่ชื่อเสี่ยวหยู้ ซึ่งตอนแรกมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่จู มักจะชวนกู้เหวยยี ออกไปทานข้าวด้วยกันอยู่บ่อยๆ

แม้ว่ากู้เหวยยีจะยอมรับทุกครั้ง แต่เธอก็ยังคงระแวงอยู่ในใจเสมอ