รักแสนร้าย นิยาย บท 21

บทที่ 21 แย่งผู้หญิงกัน

ฮั่วเจียงเหยี่ยไม่ได้มาที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว และงานของกู้เหวยยีในคลับเฮาส์ก็ไปได้ราบรื่นดี

แค่บางครั้งเมื่อเจอ มู่โล่หมิง ก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องโดนเขารังแก

เธอเองก็หาโอกาสขอบคุณหัวหน้าสวี่ไม่ได้เลย

สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือ เดิมทีเสี่ยวหยู้มีหอพักเป็นของตัวเองอยู่แล้ว แต่กลับขอย้ายมาอยู่กับเธอ

มีอยู่วันหนึ่ง เธอไปล้างหน้าแปรงฟัน เสี่ยวหยู้ก็คลำไปเจอยาบรรเทาประสาทที่กู้เหวยยีกินอยู่ประจำ

เธอหยิบยาออกมา1เม็ด แล้วเปลี่ยนเป็นยาในกระเป๋าของตัวเองเข้าไป แล้วแสร้งทำเป็นว่าหลับเหมือนไม่มีอะไรก่อนที่กู้เหวยยีจะออกมา

พอเธอเห็นกู้เหวยยีกินเข้าไปด้วยตาของเธอเอง เธอถึงจะหลับไปอย่างสงบ

เดิมทีเสี่ยวหยู้เข้าเวรกลางคืนของคืนนี้ แต่เธอบอกว่าเธอเวียนหัวและขอร้องให้กู้เหวยยีไปเข้าเวรแทนเธอ

บังเอิญมาก ที่คนที่เข้าเวรด้วยกันกับเธอคือพี่จู

กู้เหวยยีรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพักผ่อน

พี่จูสังเกตเห็นสีหน้าของเธอ “เหวยยี แม้ว่าเธอจะอยากหาเงินจากผู้ชายพวกนั้นมากขนาดไหน แต่เธอก็ต้องดูแลสุขภาพของเธอนะ”

เธอกำลังล้อเลียนกู้เหวยยีว่าเข้าหาผู้ชายอย่างหน้าด้าน

กู้เหวยยีมองไปที่เธออย่างนิ่ง ๆ “ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะ ดูเหมือนว่าเดือนนี้ไม่มีลูกค้าห้องไหนเลยที่เรียกให้เธออยู่ต่อนะ”

พี่จูโกรธมากจนปากแทบเบี้ยว “ไอ้ผู้หญิงสำส่อน! ไหนเธอพูดอีกทีซิ!”

กู้เหวยยีลุกขึ้นอย่างกะทันหัน ยังไม่ทันจะลงมือ เธอก็รู้สึกร่างกายเธออ่อนเพลียจนรู้สึกไม่สบายมาก หลังจากนั้นขาของเธอก็อ่อนแล้วก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อเห็นเช่นนี้พี่จูก็รีบตะโกนไปข้างด้วยเสียงเบาๆ “เร็ว! ทำอะไรเร็วหน่อย!”

กู้เหวยยีถูกส่งไปที่ห้องห้องหนึ่งด้วยความมึนงง

หลังจากเปิดไฟแล้ว เธอก็ตกใจกับใบหน้าที่มันเยิ้มที่อยู่ตรงหน้ามาก

“คุณเป็นใคร! ฉัน ... นี่ฉันอยู่ที่ไหน” ?

มีชายอ้วนคนหนึ่งลูบๆ ที่ศีรษะโล้นๆ ของตัวเอง “ไม่คิดว่าสาวในคลับนี้มันจะอ่อนนุ่มกันขนาดนี้นะเนี่ย”

กู้เหวยยี จ้องมองเขาอย่างดุร้าย “ถ้านายกล้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ!”

ชายอ้วนหัวเราะเสียงดัง “เธอมันแค่ผู้หญิงที่มาขายบริการ ถึงจะไปที่สถานีตำรวจ เธอก็คงจำไม่ได้ว่าใครเคยมีอะไรกับเธอบ้าง!”

กู้เหวยยีกำลังดูลักษณะของห้อง นี่เป็นห้อง VIP ในคลับเฮาส์ของพวกเธอ เว้นแต่แขกจะกดกริ่งเรียก ไม่อย่างงั้นแม้แต่คนทำความสะอาดก็จะไม่เดินไปมาอยู่ข้างนอก

ชายร่างอ้วนฉีกเสื้อคลุมของเธอออกไป เขาลูบไล้ไปที่แขนที่เปลือยเปล่าของเธอ สีหน้าของเขาหมกมุ่นมาก

กู้เหวยยียกขาขึ้นอยากจะเตะเขา แต่เธอไม่มีแรงเลย แม้แต่หน้าอกของเธอก็รู้สึกร้อนมาก

ชายคนนั้นมองไปที่แก้มที่แดงระเรื่อราวกับลูกพีชของเธอ เขากัดเข้าไปทันที

กู้เหวยยี ตะโกนด้วยความสยดสยอง หลังจากนั้นก็ตีไปโดนส่วนสำคัญของเขาด้วยความตื่นตระหนก เธอถูกเหวี่ยงออกจากเตียง

จนกระทั่งไม่กี่นาทีต่อมา ฮั่วเจียงเหยี่ยก็หยุดกะทันหัน

ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นเธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย “ประธานฮั่วอารมณ์ดีนะครับเนี่ย นี่กำลังจะเปลี่ยนสถานที่หรือ? "

มู่โล่หมิงสวมเสื้อคลุมแบบสบาย ๆ แต่บุคลิกของเขาก็ยังดูดีอยู่

ดวงตาที่เยือกเย็นของเขาจ้องไปกู้เหวยยีซึ่งกำลังพิงไว้ในอ้อมกอดของคนอื่น

ได้สิ เดิมทีคืนนี้เขามีนัดคุยงาน แต่จู่ๆ เขาก็อยากเห็นสภาพของผู้หญิงคนนี้ และกำลังคิดว่าเขาควรจะหยุดได้แล้วหรือยัง

ไม่คาดคิดว่าพอลงจากรถก็เจอฉากสวย ๆ แบบนี้เลย

ฮั่วเจียงเหยี่ยขมวดคิ้วไว้เช่นกัน “เธอไม่สบาย นายหลีกหน่อย”

มู่โล่หมิงไม่ได้ตั้งใจที่จะหลีกทางให้เลย “ไม่สบาย ก็เลยจะส่งไปที่โรงแรม แต่ไม่ใช่โรงพยาบาล?”

เขาสอดส่องฮั่วเจียงเหยี่ย เป็นเวลานานแล้ว เขาเป็นคนที่ประวัติลึกล้ำ

คนแบบนี้ ก็เหมาะจริงๆ กับผู้หญิงที่มีจิตใจเหี้ยมโหดและไร้ยางอายแบบกู้เหวยยี

แต่ความโกรธที่ไม่อาจควบคุมได้ในใจ ทำให้เขาขวางทางพวกเขาไว้ ถึงขนาดที่เตรียมแย่งคนมา

ฮั่วเจียงเหยี่ยหลีกเลี่ยงการโจมตีของเขา “นี่ประธานมู่ กำลังทำอะไร?”

มู่โล่หมิงมองหน้าเขาด้วยความเย็นชา “ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไว้ นายไปเลย”