รักแสนร้าย นิยาย บท 22
สรุปบท บทที่ 22 ต่างคนต่างไม่ติดค้างใคร: รักแสนร้าย
ตอน บทที่ 22 ต่างคนต่างไม่ติดค้างใคร จาก รักแสนร้าย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 22 ต่างคนต่างไม่ติดค้างใคร คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต รักแสนร้าย ที่เขียนโดย ยิงยั่ว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 22 ต่างคนต่างไม่ติดค้างใคร
ฮั่วเจียงเหยี่ยก็เริ่มสนใจเช่นกัน “โอ้ ถ้าฉันไม่ทำล่ะ?”
กู้เหวยยีที่เพิ่งหลับตาและลืมตาเพราะความร้อน ในขณะที่เธอได้สบตากับมู่โล่หมิง หัวใจของเธอก็รู้สึกเย็นชาอย่างไม่คาดคิด
“โย่ ประธานมู่.......”
เสียงของเธอแห้งและไม่น่าฟัง แต่มุมปากของเธอก็ยังคงแสยะยิ้มอย่างดื้อรั้น
ถึงขั้นที่เพื่อยืนยันการเดาของเขากู้เหวยยีเอามือไปโอบเอวของฮั่วเจียงเหยี่ยไว้
มู่โล่หมิงกระชากเธอออกจากอ้อมแขนของ ฮั่วเจียงเหยี่ยจากนั้นก็ยัดเธอเข้าไปในรถอย่างแรง
กู้เหวยยีนั่งอยู่เบาะหลังเคาะที่กระจกรถอย่างแรง “ปล่อยฉันออกไป! ปล่อยฉัน ... ออกไป!”
หลังจากนั้นเธอไม่ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองพูดตอนเธออยู่ในรถ ในที่สุดฮั่วเจียงเหยี่ยก็เฝ้ามองดูมู่โล่หมิงขับรถพร้อมพาเธอออกไป
กู้เหวยยีนั่งขดตัวอยู่ที่เบาะหลัง เธอพยายามระงับความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นภายในใจ
แน่นอนว่าแม้ว่า ฮั่วเจียงเหยี่ยจะช่วยเธอไว้ แต่เธอก็ยังคงเป็นแค่ของเล่นสำหรับคนอย่างพวกเขา
มู่โล่หมิงมองเธอผ่านกระจก สีหน้าของเขาแย่จนน่ากลัว
นี่เป็นวิธีที่ผู้หญิงคนนี้เอาใจแขกหรือ?
รถจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังหนึ่ง เขาพยุงเธอเข้าไปในบ้าน แล้วโยนเธอลงไปที่พื้น
“เธอนอนโซฟา”
หลังจากพูดจบเขาก็ถอดเสื้อสูทแล้วขึ้นไปชั้นบน
กู้เหวยยีขยับร่างกายของเธอช้าๆ สายตามองไปที่แผ่นหลังของเขา
มู่โล่หมิงก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงพาเธอกลับมา ไม่ใช่เพื่อครอบครองเธอ แต่คิดว่าเธอดูสกปรกขึ้นเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น
ตกดึก เขาข่มตาลงไม่ได้ ขณะที่เขาลงไปชั้นล่างเพื่อไปเอาเหล้าเขาก็ตกใจกับกู้เหวยยีที่ล้มลงกับพื้น
ร่างกายของเธอถูไถไปกับพื้นตลอดเวลา หน้าเธอแดงเหมือนเชอร์รี่ และพูดงึมงำในปาก
“น้ำ ... น้ำ ...”
ถึงเขาจะไม่สนใจยังไง เขาก็ดูออกว่าเธอถูกวางยา
“ฮั่วเจียงเหยี่ยวางยาเธอ?”
กู้เหวยยีดึงเสื้อผ้าของตัวเองไปมาอย่างทรมาน เธอไม่สามารถพูดได้เลย ทำได้เพียงส่ายหัว
มู่โล่หมิงขมวดคิ้ว และอุ้มเธอไปที่ห้องน้ำชั้นบน ผลักเธอเข้าไปทันทีหลังจากใส่น้ำเย็นในอ่าง
“ล้างตัวเองให้สะอาดแล้วค่อยออกมา!”
เมื่อน้ำเย็นสาดลงที่หัว ทำให้กู้เหวยยีตกใจ และความร้อนวูบวาบในร่างกายของเธอก็ค่อยๆ สลายไป
เธอยืนตัวสั่นอยู่ใต้ฝักบัว และเช็ดน้ำตาอย่างเงียบ ๆ
“มู่โล่หมิงนายจะทรมานฉันยังไงอีก?”
เมื่อฤทธิ์ยาของเธอถูกชะล้างออกไปหมด ใบหน้าของเธอก็ยังคงแดงระเรื่อ เมื่อเธอออกมา
สายตาของมู่โล่หมิงมองลงที่หนังสือพิมพ์ และเมื่อได้ยินเสียงของเธอเขาก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นเลย “อย่าอยู่ชั้นบน”
กู้เหวยยีจ้องไปที่เขา “ถ้าประธานมู่พาฉันกลับมา ก็แค่อยากนอนกับฉันไม่ใช่เหรอ?”
นิ้วของมู่โล่หมิงกำไว้แน่น “ฉันไม่เคยสัมผัสของสกปรก!”
นี่เป็นผู้หญิงที่มู่โล่หมิงส่งมาด้วยตัวเอง แถมเฝ้าดูไปอีกคืนนะเนี่ย ความกังวลของเขาที่ปรากฏบนหน้าเมื่อคืนตัวเขาเองก็คงไม่รู้
กู้เหวยยีขยับตัวเล็กน้อย และนอนลงอีกครั้งอย่างเชื่อฟัง
ตอนเที่ยงมีกลุ่มพยาบาลเข้ามาพร้อมเข็นรถอาหารมา สีหน้าเธอดูเย็นชา
“บอกมู่โล่หมิงนะ ว่าฉันจะไม่กินข้าวสักเม็ดของเขา และเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะขังฉันไว้ที่นี่!”
พยาบาลต่างมองหน้ากัน
มู่โล่หมิงอยู่ที่บริษัท หลังจากรับสายใบหน้าของเขาก็ซีดลง “ตราบใดที่เธอดีขึ้น แม้ว่าเธอจะตายไปฉันก็จะไม่สนใจหรอก”
ใช่ เขาแค่กลัวว่าเธอตายเพราะเป็นไข้สูง แล้วตัวเองจะเกี่ยวพันไปด้วยเท่านั้นเอง
แม้ว่าเธอจะปฏิเสธอาหารกลางวัน แต่มื้อเย็นที่ครบถ้วนก็ยังคงเอาไปให้เธอ
หมอเองก็ลำบากใจมาก “นี่เป็นคำสั่งของประธานมู่ และฉันก็ทำหน้าที่หมอด้วย ฉันก็ปล่อยคุณไปไม่ได้จริงๆ ค่ะ”
กู้เหวยยีพยักหน้าและมองเขาด้วยดวงตาที่ใสกระจ่าง “แล้วเมื่อไหร่เขาจะมา?”
ดวงตาของเธอสวยมาก โดยเฉพาะตอนที่จ้องมองคนคนหนึ่งอย่างตั้งใจโดยไม่ได้คิดอะไร
หมออึ้งไปสักพัก “คืนนี้ก็จะมาแล้วค่ะ”
กู้เหวยยียิ้มออกมา
ตกดึกมู่โล่หมิงมาจริงๆ หลังจากคุยกับหมอในห้องให้คำปรึกษาเสร็จ เขาก็นำซุปที่แม่บ้านทำไปที่ห้องพักคนไข้
ทันทีที่เปิดประตู สายตาของเขาก็มืดลง
กู้เหวยยีหนีไปแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักแสนร้าย
นางเอกกินหญ้าทั้งเรื่อง ใจง่าย ใจอ่อน โลเล...