รักแสนร้าย นิยาย บท 19

บทที่ 19 โลกของเจ้ากรรมในเวรนี่มันแคบจริงๆ

เธอมีเรื่องกับพี่จูจริงๆ แล้ว

เดิมทีเคยคิดว่าจะมีใครสักคนที่สามารถดูแลกันได้ในสถานที่แบบนี้ แต่กู้เหวยยี รู้ชัดเจนว่า เรื่องของคืนนั้นทำให้พี่จูเกลียดเธอไปแล้ว

วันรุ่งขึ้นเมื่อ ตอนที่กู้เหวยยีเข้ามาทำงาน เธอไปที่ห้องทำงานของหัวหน้าสวี่ เพื่อขอบคุณเธอโดยเฉพาะ

เธอรู้ว่าใครเป็นคนสั่งให้เธอช่วยเธอเรื่องนี้

แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอมู่โล่หมิง ที่ทางเข้าบันไดอีกครั้ง

ฝีเท้าของกู้เหวยยีหยุดขึ้นมาทันที

เธอเคยสืบมาก่อนหน้านี้แล้ว ว่ามู่โล่หมิงจะมามากสุดก็สองสัปดาห์1ครั้ง แต่นี่เพิ่งจะผ่านไปสองวัน หรือว่าเขามาหาเรื่องเธอ?

เธอยิ้มและทักทายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “สวัสดีค่ะประธานมู่”

ขณะที่เธอเดินผ่านเขา มู่โล่หมิงก็คว้าตัวเธอไว้อย่างแรง “ฉันให้เธอไปแล้วหรือ?”

ทางเดินบันไดนั้นอบอ้าว และกู้เหวยยีรู้สึกแน่นที่หน้าอก

“คราวที่แล้วประธานมู่ก็ทำให้ฉันวุ่นวายมากพอแล้ว คราวนี้ต้องการอะไรอีก?”

ความระมัดระวังไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ของเธอถูกทำลายไปหมด ถ้าอย่างงั้นเธอเริ่มโจมตีก่อนดีกว่า

มู่โล่หมิงกดก้นบุหรี่ที่มีไฟสีแดงลงบนฝ่ามือของกู้เหวยยี

มันร้อนมาก แต่เธอดันไม่หลบเลย

“ฉันยุ่งมาก คุณมีเรื่องอะไรอีกไหมคะ?”

ดวงตากู้เหวยยี เต็มไปด้วยความไม่พอใจกับความดื้อรั้น

มู่โล่หมิงรู้ว่าเธอมีหน้าที่เสิร์ฟเครื่องดื่ม แต่พอเขานึกถึงคืนนั้นที่เธอปลดเนกไทของประธานโจวด้วยปากของเธออย่างชำนาญแล้ว เขาก็โกรธขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ได้

"ยุ่งเหรอ? 1คืนเนี่ยเธอต้องบริการผู้ชายกี่คน? "

กู้เหวยยีหัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดึงมือกลับไปแล้วลูบฝ่ามือที่ปวดร้าวจนชา ยิ้มมุมอย่างเย็นชา “ทำไมเหรอ? ประธานมู่ใส่ใจฉันมากขนาดนี้เลยหรือ? คุณอยากดูฉันบริการคนอื่นเหมือนครั้งที่แล้วเหรอ?”

มู่โล่หมิงยกมือขึ้นทันที เขาอยากจะตบเธอ แต่พอเห็นรอยแดงบนใบหน้าของเธอแล้ว มือของเขาก็หยุดลง

เขาเสียเวลากับผู้หญิงสำส่อนคนนี้มากเกินไปหรือเปล่า?

หลังจากที่มู่โล่หมิงเดินออกไป ตัวของกู้เหวยยีอ่อนไปสัก มือของเธอไว้ที่กำแพง แต่ความเจ็บปวดนั้นทำให้เธอเด้งกลับมายืนเหมือนเดิม

ฝ่ามือเธอมีรอยแผลเป็น และไม่มีทางรักษา

หัวหน้าสวี่เฝ้าดูทั้งหมดนี้อย่างเงียบ ๆ อยู่หลังช่องเล็กๆ ของประตู เธอหันไปมองผู้ชายที่อยู่หลังเธอเงียบๆ เป็นครั้งคราว

ชีวิตของกู้เหวยยีในคลับเฮาส์หลังจากนี้ ก็จะอยู่ยากมากขึ้น