รักแสนร้าย นิยาย บท 30

บทที่ 30 เธอเป็นผู้หญิงของฉัน

กู้เหวยยีไปที่ร้านกาแฟตามนัด ฮั่วเจียงเหยี่ยเห็นสภาพเธอแล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

“นี่เธอตั้งใจไปตากฝนหรือ?”

กู้เหวยยีมองหน้าเขาอย่างนิ่งๆ “มีเรื่องอะไรว่ามาเลย”

ฮั่วเจียงเหยี่ยให้พนักงานปิดแอร์ “พูดเรื่องของเธอก่อน มู่โล่หมิงหาเรื่องเธออีกแล้วหรือ?”

กู้เหวยยีพยายามหลีกเลี่ยงคำถามของเขา

ฮั่วเจียงเหยี่ยถอดหายใจออกมา “เป็นเพื่อนกันเธอก็บอกฉัน ฉันจะช่วยเธอ ถึงยังไงครั้งที่แล้วเธอก็ช่วยฉันเหมือนกัน”

พอนึกถึงงานเลี้ยงครอบครัวที่เธอทำพัง ในใจของกู้เหวยยีก็เกลียดตลอด

“คุณลุงคุณป้าเป็นยังไงบ้าง ได้โกรธ.......เพราะเรื่องของฉันไหม”

โกรธเป็นเรื่องปกติ ขนาดฮั่วเจียงเหยี่ยพวกท่านยังจะไล่ออกจากบ้านเลย เพราะเขาเสียงแรงอธิบายไปเยอะมากถึงจะอธิบายชัดเจนว่ากู้เหวยยีเป็นคนตัวแสดง

ฮั่วเจียงเหยี่ยหยิบโทรศัพท์ออกมา “เธอไม่พูด ฉันจะเรียกมู่โล่หมิงมา ถามกันต่อหน้าเลย”

กู้เหวยยียืนขึ้นกะทันหันแล้วหยุดมือของเขาไว้

นิ่งไปสักพัก เธอปัดๆ ผมที่หมาดๆ ตรงหน้า สายตาของกู้เหวยยีไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย “ช่วยให้ฉันไปจากที่นี่ที ไปไหนก็ได้”

รอบๆ ตัวเธอมีแต่ความโดดเดี่ยว

ฮั่วเจียงเหยี่ยตกลงไว้แล้ว

เขาบอกว่าเขามีเพื่อนคนหนึ่งมีสวนอยู่ที่ออสเตรเลีย ให้เธอไปดูแล เงินเดือนแต่ละเดือนก็จ่ายให้เขาแทนเงิน1ล้านที่เขาจ่ายให้เธอก่อน

กู้เหวยยีไม่มีปัญหา

ตกดึก ฮั่วเจียงเหยี่ยขับรถไปส่งเธอที่บ้าน ไปถึงปากทางก็โดนสั่งให้หยุด “จอดตรงนี้แหละ”

ตอนที่เธอลงจากรถเธอพูดออกมาเบาๆ ว่า “ขอบคุณนะ”

กู้เหวยยีกลับเข้าไปในคฤหาสน์จากประตูด้านหลัง

แต่ตรงประตูหน้าบ้าน มีเงาของคนสองคนที่อยู่ใต้แสงไฟข้างถนน

ตอนแรกมู่โล่หมิงอยากจะไปส่งเหนียนจือหวั่น แต่บังเอิญมาเห็นภาพนี้เข้า

สายตาของเหนียนจือหวั่นจ้องไปที่รถของฮั่วเจียงเหยี่ย นานกว่าจะรู้ตัว

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่ากู้เหวยยีกับฮั่วเจียงเหยี่ยสนิทกัน เธอก็เลยหาทางขัดขวางตลอด แต่ว่าทุกอย่างที่เธอทำกลับทำให้เขาสองคนใกล้กันมากขึ้น ถ้าอย่างงั้นก็ไปตามแผนตอนนี้ไม่ได้แล้ว

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้ง ที่กู้เหวยยีพักงานเธอจะหายตัวไปตลอด ตอนดึกๆ บางทีฮั่วเจียงเหยี่ยก็ส่งเธอกลับมาบ้าง บางทีไม่กลับมาเลย

มู่โล่หมิงแสร้งทำเป็นดูหนังสือพิมพ์ในห้องรับแขก แต่ความจริงคือให้แม่บ้านคอยสังเกตตลอดว่ากู้เหวยยีกลับมารึเปล่า

วีซ่าออกนอกประเทศกับบัตรประชาชนตัวใหม่เธอทำเสร็จหมดแล้ว ไปจนถึงในใบสมัครของมหาวิทยาลัยออสเตรเลียที่กู้เหวยยีเขียนทั้งคืนในห้องทำงานของฮั่วเจียงเหยี่ย เธออยากเรียนต่อ

ฮั่วเจียงเหยี่ยชื่นชมเธอที่มีเป้าหมายแบบนี้มาก

เหนียนจือหวั่นมาที่คฤหาสน์หลายครั้งก็พอดูออกว่ากู้เหวยยีตั้งใจหลบหน้ามู่โล่หมิง เธอกลอกตาไปมา มีแผลใหม่มาอีก

คืนนั้น เหนียนจือหวั่นดื่มเหล้าไปนิดหน่อย เธอปวดหัวมากๆ ก็เลยขอนอนค้าง1คืน มู่โล่หมิงก็ตอบตกลง ให้เธอไปนอนที่ห้องรับแขก