รักแสนร้าย นิยาย บท 17

บทที่ 17 เป็นภาพที่สนุก

“เธอเป็นใคร?” เฒ่าแก่ถามด้วยความไม่พอใจ

พี่จูส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก ลุกขึ้นและพูดว่า "ประธานโจวทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเองท่านอย่าโกรธเลยนะคะ " ประธานโจวผลักพี่จูออกไปและจ้องไปที่กู้เหวยยี: "ฉันถามเธออยู่ ว่ามึงเป็นใคร? "

กู้เหวยยีตอบว่า: "บริกรของที่นี่ค่ะ"

ประธานโจวโบกมือให้กู้เหวยยี: "บริกร เอาล่ะ เธอมานี่เดี๋ยวนี้เลย"

กู้เหวยยีไม่ขยับตัว ก้มหัวไว้แล้วพูดว่า: "ฉันแค่เตือนคุณ ว่าดื่มแอลกอฮอล์แบบนั้นไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณต้องการลงโทษ ... "

เธอพูดไม่ทันจบ ประธานโจวก็กระโดดเตะมาที่เธอ

กู้เหวยยีถูกเตะที่ท้องเธอล้มลงกับพื้นทันที เจ็บปวดมากจนไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

“อีแค่บริกร ยังจะกล้ามายุ่งวุ่นวายแถวนี้หรือ นี่มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”

“ประธานโจวเป็นความผิดของฉันทั้งหมด คุณลงโทษฉันเถอะ!” พี่จูกอดขาของประธานโจวไว้ทันทีขอร้องพร้อมร้องไห้ “ปล่อยเธอไป เธอเป็นเด็กใหม่ ไม่รู้กฎ”

ประธานโจวหยิกผมของพี่จูขึ้นมาและถามเธอต่อไปว่า: “เหล้าล่ะ เธอจะดื่มไหม?”

พี่จูร้องไห้อย่างหนักขึ้นมาทันทีและพูดว่า “ประธานโจวคุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง ...”

ประธานโจวตบหน้าเธออีกครั้ง ตบจนพี่จูล้มลงไปกับพื้น

“ฉันจะช่วยเธอดื่ม”กู้เหวยยีหยิบขวดขึ้นมา “เหล้านี้ ฉันช่วยเธอดื่มเอง”

ประธานโจวมองไปที่กู้เหวยยีแล้วหัวเราะขึ้นมา: “ดูไม่ออกนะเนี่ย เธอนี่มันใจกล้าจริงๆ หน้าตาก็... ...”

อยู่ดีๆ เขาก็ขยับเข้ามาและมองไปที่ใบหน้าของกู้เหวยยี: "หน้าตาก็ไม่ได้แย่นะเนี่ย แต่ก่อนมีแฟนมาแล้วกี่คน?”

กู้เหวยยีคว้าขวดเหล้าไว้ พูดเพียงแค่ว่า “ประธานโจว เหล้านี้ฉันจะช่วย พี่จูดื่มเอง คุณปล่อยเธอไป ได้ไหมคะ?”

“ได้ ฉันปล่อยเธอไปได้ แต่เธอจะชดใช้ให้ฉันได้อย่างไร” เขาพูดไป แล้วมือก็จับไปที่ขาอันเรียวสวยของกู้เหวยยี

กู้เหวยยีก้มหน้าลงและพูดเบา ๆ ว่า “คุณต้องการให้ฉันชดใช้อย่างไร”

ประธานโจวหัวเราะแล้วก็เตะ พี่จูพูดต่อว่า "ไปเปิดประตูห้องให้ฉันเดี๋ยวนี้"