รักแสนร้าย นิยาย บท 32

บทที่ 32 ใจสองดวงที่ไกลกัน

จี้เยว่เยว่กลับมาแล้ว ทำร้ายความสงบทั้งหมดลง

รถของกู้เหวยยีหยุดที่ปากทาง แน่นิ่ง

คนขับรถถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณหญิง ยังไปต่อไหมครับ?”

กู้เหวยยีมองอยู่นานสองนาน ก็ค่อยๆ พูดว่า “กลับไปเถอะ”

จี้เยว่เยว่ อยู่ตรงหน้า ช่วงเวลานี้เก็บสะสมความมั่นใจต่อความรู้สึกนี้ แต่จู่ๆ ก็พังทลายลง

เธอมองเห็นอย่างชัดเจน วินาทีที่ มู่โล่หมิงมองเห็น จี้เยว่เยว่นั้น มือก็สั่นไปหมด

เมื่อรักเก่าคืนชีพ และทอดทิ้งทุกอย่างเพื่อกลับมา เป็นใครก็ต้องรู้สึกซาบซึ้ง

คืนนี้ มู่โล่หมิงกลางดึกถึงกลับมา กู้เหวยยีนั่งรออยู่บนโซฟาและหลับไป

ไฟในตอนกลางคืนส่งมาที่ใบหน้าของเธอ ชัดเจนจนเห็นคราบน้ำตา

ตอนที่ มู่โล่หมิงกำลังห่มผ้าห่มก็ทำให้เธอตื่นขึ้นมา เห็นเธอลืมตา เขาก็เลยอุ้มเธอขึ้นไปข้างบน

กลับมาในห้องปิดไฟ กู้เหวยยีไม่พูดอะไรเลย

เธออยากแกล้งโง่ แต่มู่โล่หมิงไม่ให้โอกาสเธอ “เธอกลับมาแล้ว”

ก้นบึ้งหัวใจของกู้เหวยยีเจ็บปวดขึ้น

“หรือคุณยังคิดว่า ตอนแรกที่เธอโดดน้ำเป็นเพราะฉันทำ ใช่ไหม? ดังนั้นพอเธอกลับมา ฉันเลยกลายเป็นคนผิดอีกครั้ง”

แม้กระทั่งตอนที่เธอเห็น จี้เยว่เยว่ตัวก็อดไม่ได้ที่จะสั่น

ถ้าหากไม่ใช่เธอ เธอเองก็คงไม่ถูกขังไว้ในสถานที่มืดดำอดทนกับความอัปยศ

มู่โล่หมิงสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ เลยห่มผ้าห่มให้เธอแทน

เมื่อกี้จะพูดอะไร แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มองโทรศัพท์สักพัก เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกไปแล้ว

หลบๆ ซ่อนๆ กู้เหวยยีได้ยินน้ำเสียงอบอุ่นของเขา “เป็นอะไรไป เยว่เยว่ ฝันร้ายเหรอ......”

เขากลับมาดึกขนาดนี้ พูดกับเธอแค่ไม่กี่ประโยค ก็รีบจากไปแล้ว

จี้เยว่เยว่กลางคืนตกใจตื่นก็เรียกเขาไปแล้ว หลังจากที่เขาจากไป กู้เหวยยีก็เป็นไข้ และฝันร้าย ตอนเช้า Luckyถึงมาปลุกให้เธอตื่น

สามวันแล้ว ที่เธอไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา แต่ว่าของขวัญจากเขายังถูกส่งมาตลอด

บางครั้งกู้เหวยยีก็ถามว่า “คืนนี้เขากลับมาไหม?”

คนดูแลบ้านก็ลำบากใจ “คุณหญิง สุขภาพของคุณจี้ไม่ค่อยดี คุณชายให้ผมมาบอก วันนี้ไม่ต้องรอเขาแล้ว”

กู้เหวยยีถามต่อ “งั้นฉันออกไปเดินเล่นได้ไหมคะ?”

คนดูแลบ้านเรียกบอดี้การ์ดมาตามเธอไม่ห่าง “ได้แน่นอนครับ”

ในบ้านพักใจกลางเมือง จี้เยว่เยว่หดตัวอยู่ในอ้อมกอดของมู่โล่หมิงจนหายใจไม่ออก

“โล่หมิง……ฉันฝันเห็นทะเลอีกแล้วค่ะ คุณไม่ต้องโกรธ ฉันแค่อยากถามว่า ตอนนี้ เหวยยีเป็นยังไงบ้างคะ ยังสบายดีไหม เพราะฉันทำให้เธอเข้าคุก ในใจฉันยังรู้สึกเสียใจ”

ท่าทางของมู่โล่หมิงกลับทำให้เธอนิ่งอึ้งไป “เธอสบายดี คุณไม่ต้องโทษตัวเอง”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน มู่โล่หมิงคงเกลี้ยกล่อมให้เธอไม่ต้องใจอ่อนแบบนี้

เป็นรูปภาพ ในรูปคือใบหน้าของจี้เยว่เยว่ที่แดง เหมือนถูกบำรุงอย่างดี ลำคอก็มีรอยจูบเขียวๆ ม่วงๆ

มู่โล่หมิงที่นอนหลับลึกอยู่ข้างๆ ก็ดึงดูดสายตามากๆ

มือของกู้เหวยยีสั่น เชือกถูกปล่อยออก สุนัขวิ่งออกไปแล้ว ทำให้คนรับใช้รีบวิ่งออกตาม แต่ว่าเธอกลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

เรื่องที่เธอกลัวที่สุดก็เกิดขึ้นแล้ว

ตอนที่ มู่โล่หมิงกลับมาในบ้านพัก กู้เหวยยีก็ขังตัวเองไว้ในห้อง ไม่เจอใครทั้งนั้น

“กู้เหวยยีเปิดประตู! ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

กู้เหวยยีหยิบหมอนที่อยู่ข้างๆ โยนใส่ประตู น้ำเสียงโมโห “คุณพูด ฉันกลับไม่อยากฟัง รอคุณจัดการเรื่องทุกอย่างจบ ค่อยมาบอกฉันก็ได้”

ยังไงเธอก็จะไป

ในมือของมู่โล่หมิงถือรูปภาพไว้ ใบหน้าซีดขาว

ในรูปคือ กู้เหวยยีแอบเดทกับฮั่วเจียงเหยี่ยลับหลังเขา ทั้งสองคนคุยกันสนุกสนาน สนิทสนมก็คนกำลังคบกัน

ตอนเช้ามีคนไม่ออกนามส่งไปที่บริษัท ตอนนั้นเขาโกรธจนฉีกออกไปบางส่วน

เขาทั้งต้องดูแล จี้เยว่เยว่ ทั้งต้องกังวลว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง แต่เธอล่ะ?

กลัวทำเป็นบาดเจ็บไม่อยากเจอเขา กลับออกไปเดทกับฮั่วเจียงเหยี่ย?

ในขณะนี้ ห้องรับแขกหนึ่งในใจกลางเมือง จี้เยว่เยว่มาช้าแล้ว

“รอนานเลยค่ะ ประธานฮั่ว”