รักแสนร้าย นิยาย บท 34

บทที่ 34 ชีวิตเล็กๆ

ตอนที่ กู้เหวยยีฟื้นขึ้นมา ก็เห็นใบหน้าเคร่งขรึมของฮั่วเจียงเหยี่ย จนคิดว่าตัวเองมาเจอยมบาลแล้ว

“ทำไมคุณใบหน้าเคร่งขรึมแบบนี้ ฉันไม่ได้ตายสักหน่อย?”

สีหน้าของฮั่วเจียงเหยี่ยไม่ได้ดีขึ้นเพราะคำพูดของเธอเลยสักนิด “ผมมีเรื่องจะบอก คุณ......ท้องแล้ว”

เด็กเป็นลูกของมู่โล่หมิงแน่นอน

กู้เหวยยีตกใจไปนาน ดวงตาถูกย้อมเป็นสีบุหรี่

เหมือนกำลังเสียใจ แต่ก็เหมือนกลับดีใจ

“หลังจากนั้นล่ะ?”

ฮั่วเจียงเหยี่ยจับมือเธอ “ในเมื่อคุณตัดสินใจที่จะออกจากเขา ก็เอาเด็กไว้ไม่ได้ ไปเอาออกเถอะ”

เมื่อกี้ ฮั่วเจียงเหยี่ยก็ถามแพทย์นารีสูติแล้ว ตอนนี้เวลานี้ ถ้าเอาเด็กออกไม่มีผลกระทบต่อร่างกายมาก เพียงแค่ตัวให้ดี หลังจากนี้ยังเป็นแม่คนได้

กู้เหวยยีสับสนจนจับความคิดไม่ได้ จ้องมองไปในความว่างเปล่า

ฮั่วเจียงเหยี่ยมองเธออย่างแน่นิ่ง “ในเมื่อคุณรู้อย่างชัดเจนว่าคุณอยู่ตรงไหนในหัวใจเขา ก็ไม่ต้องเอาความคิดถึงแบบนี้ไว้”

กู้เหวยยีค่อยๆ เอามือลูบท้องของตัวเอง

ตรงนี้มีชีวิตเล็กกำลังเติบโตอยู่ หลังจากนี้จะเรียกเธอว่าแม่

กู้เหวยยีหลับตาลงทันที “ฉันใจไม่แข็งพอ”

ตอนนี้ เหนียนจือหวั่นที่แนบหูฟังอยู่นอกประตู

ถ้าหาก ฮั่วเจียงเหยี่ยไม่ต้องการลูกคนนี้แล้วล่ะก็ เธอคงไม่กล้าเอาออกหรอก

คืนนั้นพวกเขาทำกันตั้งหลายรอบ

เหนียนจือหวั่นก็ไม่เคยคิดว่าจะเอาลูกคนนี้ไว้ แต่ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอเริ่มอาเจียน และไม่อยากอาหาร พอตรวจก็ท้องแล้ว

วันนี้เธอมาเอาใบตรวจ ถึงบังเอิญเจอกับฮั่วเจียงเหยี่ยที่ออกมาจากแผนกนรีเวชอย่างเร่งรีบ เธอก็เลยเดินตามมา

ในห้องผู้ป่วย ฮั่วเจียงเหยี่ยยังคงลองพูดเกลี้ยกล่อมเธอ

“ตอนนี้ถ้าเอาออกถือว่าเป็นเวลาที่ดี ถ้าหากคุณใจแข็งไม่พอ ก็มีเวลาคิดได้ไม่เกิน 1 เดือน”

ตอนที่เขาเดินออกจากประตูก็ชนเข้ากับเหนียนจือหวั่นเต็มๆ

ฮั่วเจียงเหยี่ยปิดประตูลงทันที แต่พาเธอไปที่อื่น

“ในเมื่อคุณได้ยินแล้ว ก็ไม่ต้องพูดออกไป”

เหนียนจือหวั่นไม่มีอารมณ์ไปคิดถึงเรื่องของกู้เหวยยีเลยสักนิด เธอกำผลตรวจไว้แน่น “ถ้าหากฉันบอกว่าฉันท้องแล้ว คุณต้องการเด็กไหม? หรือว่าจะบอกให้ฉันไปทำแท้งเหมือนกับกู้เหวยยี”

แววตาของฮั่วเจียงเหยี่ยลุ่มลึก “คุณพูดอะไร”

เหนียนจือหวั่นพูดอย่างขมขื่น “ฉันบอกว่า....ฉันท้องค่ะ”

เธอค่อยๆ ยกผลตรวจขึ้นมา รูปเด็กบนนั้นเป็นรูปเป็นร่างแล้ว